Monitor - 29.03.2012, Blaðsíða 8

8 MONITOR FIMMTUDAGUR 29. MARS 2012
Það er á allra vitorði að þú ert með uppteknari
mönnum og ég hef einhvern tímann heyrt að þú sofi r
þrjá til fjóra tíma á sólarhring. Eru það ýkjusögur?
Jú, það eru ýkjusögur. Ég viðurkenni samt að það er
ekki endilega alltaf sofi ð mikið en það er meðal annars
vegna þess að ég ferðast svo mikið. Ég nota tímann í
fl ugvél til að sofa, en þetta eru oft löng fl ug svo það er
ekkert vesen. Ég get reyndar sofnað hvar sem er. Ég get
sofnað standandi í röð eða hjá tannlækni og svo sef ég
oft í klippingu.

Latibær gengur í einföldu máli út á það að fá börn
til að hreyfa sig. Eitthvað segir mér að þú hafi r ekki
verið latur krakki. Hvernig krakki varst þú?
Ég hef aldrei verið neitt sérstaklega góður í neinu
og var svona meðalgóður í öllu sem krakki. Sem barn
hafði ég samt alltaf voðalega mikla orku og hef alltaf
haft. Þegar ég var lítill hljóp ég með símskeyti frá fi mm
ára aldri til níu ára. Ég ólst upp í Borgarnesi og þar áttu
ekki allir síma svo ég skaust á milli með símskeyti
og sagði fólki að það væri síminn til þeirra. Ég var oft
jafnvel að hlaupa sex kílómetra leið nokkrum sinnum
yfi r daginn, sem er löng leið að fara fyrir gutta. Ég
man að ég borðaði alltaf rifsber sem ég tók af runna á
leiðinni og man enn eftir konunni sem bjó í húsinu við
runnann því hún var alltaf að banka á gluggann þegar
ég var að tína berin. Ég borðaði sem sagt íþróttanammi
á meðan ég hljóp með skeytin.
Þú gerðir garðinn frægan í þolfi mi á árum áður. Í
dag eru greinar eins og Crossfi t og Boot Camp meira
í tísku. Ef þú værir að velja þér íþróttagrein núna til
að stunda á keppnisstigi, myndir þú þá velja þolfi mi
aftur?
Ef Crossfi t og Boot Camp væru lyfjaprófuð, þá myndi
ég kannski prófa að velja þær en annars ekki. Ég held
að það sé algjörlega nauðsynlegt að það séu lyfjapróf í
keppnisíþróttum, annars er ekkert að marka þær.
Þegar hugmyndin að Latabæ fæddist, fannst þú þá
fl jótt á þér að þetta gæti sprungið jafnrosalega út og
raun hefur borið vitni eða átti þetta bara að verða
barnabók hér á Íslandi?
Þegar ég fór af stað með Latabæ hugsaði ég strax:
„Getur þetta verið meira en bara bók? Getur þetta orðið
vörumerki? Getur þetta verið lífsstíll? Getum við verið
með veitingahús eða skemmtigarð?“. Það er vissulega
margt á teikniborðinu okkar þessa stundina en
upphafl ega hugsaði ég ekki endilega að ég ætlaði mér
að gera þetta allt, heldur hugsaði ég meira út í hvort ég
hefði valmöguleikana til þess. Ég held að maður eigi að
hugsa stórt í byrjun en taka það í skrefum. Ekki er gott
að ofmetnast, það er nauðsynlegt að byrja á að vinna
héraðsmótið, svo vinnur maður kannski Íslandsmótið,
svo Norðurlandamótið og hver veit nema að síðan
vinnir þú Evrópu- eða heimsmeistaramótið. Það er
nauðsynlegt að hugsa svona því það tekur langan tíma
að byggja upp fyrirtæki.
Fyrirtækin eða vörumerkin sem við erum að keppa
við núna eru vörumerki eins og Winnie the Pooh sem
er tæplega 80 ára gamalt vörumerki. Við erum eiginlega
yngst þarna.
Á undanförnum áratugum hefur íslenska þjóðin
birst ofarlega á listum yfi r feitustu þjóðir Evrópu. Eru
Íslendingar hættulega latir?
Við Íslendingar innbyrðum mikið magn af sykri.
Nammibarirnir í matvöruverslunum eru alltaf troðfull-
ir og við Íslendingar drekkum mjög mikið af sykruðum
drykkjum eins og gosi. Hér tíðkast heldur ekki svo
mikil útivera því veðráttan býður ekki upp á það að
neinu ráði nema kannski á sumrin og þar að auki er
minni áhersla lögð á hreyfi ngu í skólum í dag heldur
en áður fyrr. Þó svo að margir Íslendingar taki á því í
ræktinni þá hefur almenn hreyfi ng hjá fullorðnu fólki
minnkað frá því áður því það er náttúrlega minna um
líkamlega vinnu. Það að vera alltaf í ræktinni er heldur
ekki beint lífsstíllinn hjá hinum almenna Íslendingi.
Þrátt fyrir þetta er ég viss um að Íslendingar eigi eftir
að verða miklu heilbrigðari, þetta tekur bara sinn tíma.
Annars fi nnst mér mikilvægt að krakkar eigi aldrei að
hafa áhyggjur af offi tumálum og því hvernig þau líta
út. Það erum við fullorðna fólkið sem berum ábyrgð
á þessu, við kaupum matinn. Verslunarkeðjur bera
einnig ábyrgð ásamt matvöruframleiðendum, skóla-
mötuneytum og svo stjórnmálamönnum. Því miður er
þetta ekki í góðum málum en þetta ræðst af rosalega
mörgum ákvörðunum sem eru teknar af rosalega
mörgum einstaklingum sem eru ekki samhæfðar. Það
hefur enginn stjórnmálamaður áhuga á þessu af því
að heilsa kemur ekki fram fyrr en nokkrum árum eftir
að brugðist er við vandanum. Stjórnmálamaðurinn vill
bara fá atkvæðið þitt í dag og hugsar út frá því.
Í haust keypti fjölmiðlarisinn Turner Latabæ og nú er
allt á fullu hjá þér við framleiðslu þriðju þáttaraðar.
Hvernig horfi r við þér að eiga að leika Íþróttaálfi nn
áfram fram yfi r fi mmtugt?
Í samningunum við Turner settu þeir það sem skilyrði
að ég yrði forstjóri áfram og héldi hugsjónum okkar til
streitu en líka að ég yrði áfram í Íþróttaálfsbúningnum.
Þá runnu auðvitað á mann tvær grímur til að byrja með
því ég er kominn á þann aldur að ég get ekki endalaust
farið í splitt. Þá dugði bara eitt, að fara að æfa sig, svo
ég dreif mig í æfi ngabúðir í fjórtán daga þar sem ég
æfði tvisvar á dag samhliða því að skrifa handrit. Ég
kom bara ansi vel undan því og er bara í hörkuformi
þannig að núna treysti ég mér alveg leikandi til að
taka þrjú ár í viðbót í sjónvarpsþáttunum. Hinsvegar er
hægt að segja frá því að við erum með marga Íþrótta-
álfa um allan heim og margir þekkja Dýra Kristjáns
hérna á Íslandi sem hefur verið mjög duglegur að
skemmta um allt land í búningi
Íþróttaálfsins. Ég held að það verði mjög
áhugavert að gera þessa þriðju seríu.
Svo eru Turner reyndar búnir að segja
að þeir vilji fara í seríu fjögur, Latabæj-
arbíómynd og svo seríu fi mm. Ég sé ekki
fram á að fara úr búningnum í bráð en
ég verð samt að passa mig að vera ekki
of lengi í honum. Við fi nnum vonandi
annan Íþróttaálf bráðum.
Ég ætlaði reyndar aldrei að leika
Íþróttaálfi nn í upphafi . Þegar við
byrjuðum á þessu öllu saman fyrir tíu
til fi mmtán árum þá fannst bara enginn
annar í þetta. Ég tók það að mér og sé
nú ekki eftir því, fyrir vikið hef ég átt
ógleymanlegar stundir með börnum úti
um allan heim. Ég hef því lært gríðar-
lega mikið af því að leika Íþróttaálfi nn.
Hverjar þessara ógleymanlegu stunda
ber helst að nefna?
Það er auðvitað ótrúlegt að upplifa það
að mæta á fl ugvöllinn í Chile og þangað
mæta þúsundir barna til að hitta þig
og þú labbar á höndum út úr fl ugstöðvarbyggingunni.
Það er ótrúlegt að hitta tveggja ára börn í Argentínu
sem vita allt um Latabæ. Það er ótrúlegt að upplifa að
Latibær sé eitt vinsælasta leikverk sem Íslendingar
hafa nokkurn tímann sett á svið erlendis, um ein og
hálf milljón manna hefur séð leikritið. Í Bretlandi hafa
40.000 manns mætt yfi r eina helgi til að sjá Latabæ og
það eru tölur sem rokkhljómsveit á heimsmælikvarða
gæti verið stolt af.
Íþróttaálfurinn er sem sagt átrúnaðargoð barna úti
um allan heim.
Já, þetta hefur einnig verið mjög gefandi. Ég hef
jafnframt oft verið beðinn um að heimsækja spítala á
vegum Make-A-Wish Foundation. Þar hef ég hitt alveg
ótrúlega hugrakka krakka sem sumir áttu bara nokkrar
vikur eftir þegar ég hitti þá. Það að fl júga yfi r hálfan
heiminn með epli í höndunum til að gleðja veikt barn
getur tekið virkilega á. Eina skiptið sem ég hef nánast
brotnað niður tengist svona reynslu. Þá heimsótti ég
strák á spítala og þegar ég mætti var hann klæddur
í Íþróttaálfsbúning. Læknirinn hans hafði sagt mér
að hann ætti ekki mikið eftir en hefði óskað þess að
hitta Íþróttaálfi nn, strákurinn var þá á líknardeild og
vildi endilega sýna mér herbergið sitt. Hann sýndi
mér rúmið sitt svakalega stoltur, enda voru þetta
Íþróttaálfsrúmföt og mynd af Íþróttaálfi num um alla
veggi. Ég eyddi með honum heilum degi og á meðan
var öll fjölskylda stráksins grátandi að taka upp
myndband. Þetta var eitthvað það alerfi ðasta sem ég
hef gert. Við gáfum þessum strák skó Íþróttaálfsins
og sendum honum sérstakan svona tíu-kristal, eins
og Íþróttaálfurinn er með á brjóstinu, og strákurinn
var jarðsunginn í búningnum.
Svipa Íþróttaálfsæfi ngabúðir til þess þegar þú
undirbjóst þig fyrir mót í þolfi mi áður fyrr?
Ég hef alltaf sagt að heimsmeistarakeppnin í
þolfi mi var alveg frábær upphitun fyrir það að leika
Íþróttaálfi nn. Ég held að törnin þegar við tókum upp
43 þætti af Latabæ hafi verið miklu erfi ðari heldur en
7.000 heimsmeistaramót samanlögð.
Nú eru til menn úti um allan heim sem leika
Íþróttaálfi nn eða Sportacus. Eruð þið allir saman í
stéttarfélagi?
Já, það mætti eiginlega segja það (hlær). Allir þessir
menn þurfa að uppfylla ákveðin skilyrði, þetta er ekki
auðvelt. Ef Íþróttaálfur brosir of mikið, þá lítur hann út
fyrir að vera heimskur en ef hann brosir of lítið, þá lít-
ur hann út fyrir að vera fúll. Ef hann er of vöðvastæltur,
þá er hann líklega á einhverju öðru en grænmeti og ef
hann er með of lítið af vöðvum þá er hann bara eins og
einhver písl. Þetta er vandasamt. Ég þjálfaði til dæmis
fjóra í Búlgaríu eftir að ég sá hvað Íþróttaálfurinn er
vinsæll þar í landi en 20.000 manns komu að sjá hann í
verslunarmiðstöð með þeim afl eiðingum að það þurfti
að loka henni.
Hvað er það fyndnasta sem þú hefur lent í á heims-
fl akkinu?
Mér var boðið í rúmenskan spjallþátt og fékk stykki
til að setja í eyrað á mér svo ég skildi nú út í hvað
rúmenski spyrillinn spyrði mig. Ég geng inn á settið,
þar er lifandi hljómsveit, áhorfendur í sal og ég geng
meira að segja inn á höndum og sest hjá spyrlinum.
Svo byrjar hann að tala (bullar á plat-rúmönsku) en
ég heyri hins vegar bara suð í eyrnastykkinu og engin
orð nema bara „welcome“. Þarna sat
ég og þurfti að svara svona fi mmtán
spurningum í beinni útsendingu án
þess að skilja orð um hvað maðurinn
var að tala, það voru bara skruðningar
í eyranu á mér. Áður en ég vissi af gekk
ungur strákur inn í salinn og ég var
fenginn til að standa upp og ganga
til hans. Þá heyri ég allt í einu orðin:
„Sportacus! Showdown!“. Í sömu andrá
sé ég fjölmiðlafulltrúann minn ganga
út úr stúdíóinu grenjandi úr hlátri
því þá var sem sagt búið að ákveða
að ég og þessi strákur ættum að fara í
einhvers konar fi mleikaeinvígi í beinni
útsendingu. Þessi strákur var sem sagt
Ólympíumeistarinn í fi mleikum frá
því á síðustu ÓL í Kína. Þetta var algjör
hryllingur.
Þegar við vorum að keyra heim
af þessu þá hringir mamma einnar
rúmensku konunnar í hana og segir:
„Voðalega er þetta góður maður þessi
Sportacus. Hann svaraði spurning-
unum öllum svo vel og leyfði síðan
stráknum að vinna í þokkabót!“ (hlær). Ég slapp þarna
naumlega fyrir horn. Síðan þá hefur þessi strákur,
Ólympíumeistarinn, sent mér bréf þar sem hann spyr
hvort hann megi leika Íþróttaálfi nn þar í landi.
Á dögunum fenguð þið Batman-búningasérfræðing-
ana til að fara yfi r búning Íþróttaálfsins, ekki satt?
Jú, hugmyndin þar var að gera búninginn
ofurhetjulegri þannig að það væri meira um tæki
og tól á honum. Við vildum til dæmis að hann
fengi bakpoka á bakið fullan af tækjum og
hann er í raun núna orðinn meiri hasar-
hetja. Við athuguðum hverjir væru bestir
í heiminum í svona búningahönnun og
settum okkur í kjölfarið í samband við
Ironhead Studio sem hafa gert
Batman-búningana eigin-
lega alla og sömuleiðis
búninga á borð
við Catwoman
og X-Men.
MAGNÚS
Á 30 SEKÚNDUM
Fyrstu sex: 101164.
Uppáhaldsmatur: Sushi.
Uppáhaldsstað-
ur í heiminum:
Róm.
Uppáhaldsbíla-
tegund: Þessi
er erfi ð. Ég myndi segja Benz
1955 300SL Goldwing.
Uppáhaldsper-
sóna í Latabæ:
Glanni glæpur,
annars hefði ég
ekkert að gera.
Æskuátrúnaðargoð: Bruce
Lee, Rúnar Júl og Ómar
Ragnarsson.
Texti: Einar Lövdahl Myndir: Ozzi
2011
Fjölmiðlarisinn
Turner festir
kaup á Latabæ.
1964
Fæddur þann
10. nóvember.
Elst upp í
Borgarnesi.
1992
Krýndur
Íslandsmeistari
í þolfi mi karla.
2005
BBC kaupir
réttinn til
sýningar á
Latabæ innan
Bretlands.
1994 Verður Evrópu-
meistari í þolfi mi
og er jafnframt út-
nefndur Íþróttamaður
ársins. Ári síðar ver
hann Evrópumeist-
aratitilinn.
1995
Bókin Áfram
Latibær! er
gefi n út sem
reynist upphafi ð
að Latabæjar-
ævintýrinu.
2012
Prýðir forsíðu
Monitor þann
29. mars.
500 milljónir heimila
sjá Latabæ.