Morgunblaðið - 09.08.2012, Blaðsíða 16

atvinna
Ferilinn hóf ég í garðyrkjustöð foreldra
minna. Þar áttum við systkinin hvert
sína melónuplöntuna. Uppskeran var
lögð inn í Sölufélag garðyrkjumanna,
ég fékk aur fyrir og síðan hef ég borið
kapítalískan kærleika til melóna.
Bjarni Harðarson, bóksali á Selfossi.
Íslendingarnir eru iðjusamir
Starfið er margt og iðja er auðnu móðir, segir máltækið. Fólk gengur til sinna starfa af metnaði og dug; sýnir ferðamönnum
eyjuna sína, þjálfar fótboltalið og steypir kerti. Og í Færeyjum skrúfar Sævar sjónvörpin alveg sundur og saman.
„Nú er sjórinn er ögn kaldari en síðustu
sumur og þá dafna sandsílin sem er helsta
fæða lundans. Það hefur leitt til þess að nú
er sá stofn allur að braggast. Við sjáum
lunda hér upp um allar brekkur og það
finnst ferðamönnum áhugavert,“ segir
Sigurmundur Einarsson sem á og rekur
Viking Tours í Vestmannaeyjum. Hann býð-
ur ferðamönnum sem til Eyja koma upp á
siglingar umhverfis eyna, skoðunarferðir
og starfrækir veitingahúsið Kaffi Kró.
„Í þessum töluðum orðum siglum við
hér fram hjá Viðlagahrauninu, eins og
hraunið frá 1973 er stundum kallað. Núna
eru hér um borð eitthvað í kringum um
þrjátíu farþegar t.d. frá Bretlandi og Dan-
mörku. Í sumar hefur verið afskaplega kalt
í Skandinavíu og því hafa norrænir gestir
flykkst til landsins. Já og ferðamenn sem
komið hafa til Eyja eru aldrei fleiri. Her-
jólfur tekur um 300 farþega og fer hér á
milli með hvert rúm skipað fjórum sinnum
á dag. Fjölgun þeirra ferðamanna sem
hingað koma hefur síðustu árin verið er
satt að segja ævintýraleg,“ segir Sigmund-
ur sem sjálfur er við stýrið í ferðum túr-
istabátsins Víkings. Siglir þá umhverfis
Heimaey og að sjálfsögðu er rennt inn í
Klettshelli í Ystakletti sem er alveg við
hafnarkjaftinn í Eyjum.
„Já, ég sjálfur dæmist í þetta enda get
ég blásið í saxófóninn. Hljómburður lúðra-
blásturs í Klettshelli er alveg ævintýra-
legur og þarna tek ég gjarnan Eyjalögin
eða þá bara eitthvað sem allir kunna,“ seg-
ir Sigurmundur sem með þessu undir-
strikar staðbundna menningu Vest-
mannaeyja. Og sama gildir raunar á Kaffi
Kró þar sem gestum býðst til dæmis svart-
fugl og fiskmeti. Má þar nefna þorsk, ýsu
og búra. Enda er ekki annað við hæfi en
fiskur sé á matseðli á veitingahúsi í Vest-
mannaeyjum; sem eru einhver stærsta og
voldugasta verstöð landsins.
Með túrista umhverfis Eyjarnar
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Fjölgun ferðamanna hér er nánast æv-
intýraleg, segir Sigurmundur í Eyjum.
Siglir með
saxófóninn
„Mig langaði að skapa eitthvað nýtt og
spennandi og kertagerðin er það svo sann-
arlega. Hér starfræktum við líka verslun og
tjaldsvæði og með þessu sköpum við okkur
góða vinnu. Og satt að segja rúllar þetta
ágætlega. Hér er talsverð umferð fólks sem
er gaman að kynnast,“ segir Ragnhildur
Guðrún Eggertsdóttir. Starfsemi á Braut-
arholti á Skeiðum er samvinna Ragnhildar
og eiginmanns hennar, Hermanns Krist-
jánssonar sem er einmitt úr þessari sveit,
það er frá Blesastöðum. Sjálf er Ragnhildur
sveitastelpa úr Fljótshlíð.
„Tengdafaðir minn, Kristján Guðmunds-
son, hefur framleitt kerti í tuttugu ár og nú
erum við Hemmi tekin við. Höfum auðvitað
góðan bakhjarl sem hefur kennt okkur rétt
vinnubrögð. Kaupum vax til framleiðsl-
unnar frá Danmörk sem er hráefni sem mér
skilst að komi úr olíuvinnslu. Kertin eru af
alls konar stærðum og gerðum. Margir
renna hér við og kaupa kerti til að eiga til
vetrarins; sýna slíka forsjálni jafnvel þótt
nóttin sé björt. En svo er þetta bara frábær
gjafavara, til dæmis kerti í skálum steyptum
úr ösku úr Eyjafjallajökli. Og þetta seljum
við bæði hér á staðnum auk þess sem tals-
vert af framleiðslu okkar fer í búðir víða um
land,“ segir Ragnhildur Guðrún sem býr á
Selfossi en sækir vinnu sína á Skeiðin en
þarna í millum eru um 25 km.
Brautarholt á Skeiðum er fjölsóttur ferða-
mannastaður. Þar er gott tjaldsvæði. Nýtur
staðurinn vinsælda meðal annars þegar hó-
að er saman á ættarmót, þó auðvitað séu
margir fleiri á ferðinni.
„Ferðamannastraumur fór að vísu frekar
seint af stað. Svo náði þetta sér vel á strik
þegar leið aðeins fram á sumarið. Og þetta
spilar ágætlega saman við verslunina, þar
sem við seljum allt þetta dæmigerða, svo
sem kók, prins póló, pulsur, ís og fleira. Jú
og svo erum við með ofsalega góða ham-
borgara með frönskum kartöflum – meira
að segja svo góða að þú verður bara að
koma við hjá mér og smakka.“
Ragnhildur Guðrún steypir kerti á Skeiðunum
„Með þessu sköpum við okkur góða vinnu,“
segir Ragnhildur Guðrún Eggertsdóttir.
Selja kerti á
sumardegi
„Fótboltinn réði því að ég flutti suður,“ segir
Freyja Viðarsdóttir fótboltakona. Hún leikur
í sumar með kvennaliði KR í knattspyrnu
auk þess sem hún kemur að þjálfun yngri
flokka. Er leiðbeinandi í knattspyrnuskóla
félagsins og þjálfari í 7. flokki kvenna, það er
sex og sjö ára stúlkna.
„Litlu dúllurnar, eins og ég kalla þær, eru
alveg frábærar auk þess að vera efnilegar í
boltanum. Þær eru líka á svo skemmti-
legum aldri núna. Eru mjög móttækilegar
fyrir öllu og því er mikilvægt að þjálfarinn sé
þeim sterk og góð fyrirmynd. Maður þarf að
vanda sig í orðum, vera jákvæð og vera með
uppbyggilega hvatningu. Æfingarnar þurfa
líka að vera mjög fjölbreyttar svo stelpurnar
haldi athygli. Því tökum við bæði fjörlegan
leik, reitabolta og knattraksbrautina með
alls konar þrautum. Með reglulegri þjálfun
þar ná stelpurnar miklum árangri og þegar
þær skynja það sjálfar eykst áhuginn til
muna,“ segir Freyja sem er frá Neskaup-
stað og æfði fótbolta með strákunum í
yngri flokkum. Um tólf ára aldurinn fór hún
hins vegar að koma suður til að taka þátt í
t.d. Símamótinu og var þá munstruð í lið
KR-stúlkna.
„Núna er ég í Verslunarskólanum og á
bara einn vetur eftir í stúdentsprófið. Eftir
það er ég að velta fyrir mér íþróttakenn-
araskólanum austur á Laugarvatni. Eld-
gosin síðustu árin hafa hins vegar vakið
áhuga minn á jarðfræðinámi, þannig að þú
heyrir að í framtíðinni um margt skemmti-
legt er að velja.“
Freyja Viðarsdóttir þjálfar hjá KR
Morgunblaðið/Sigurgeir S.
Freyja er í fótboltanum á fullu en hefur
áhuga á að leggja fyrir sig jarðfræðinám.
Með frábær-
um fótbolta-
stelpum
„Fólk kaupir yfirleitt ný sjónvörp, útvörp
eða önnur slík tæki þegar hin eldri bila. Því
koma stundum rólegir tímar inn á milli hjá
mér,“ segir radíóvirkinn Sævar Hall-
dórsson. Hann starfrækir verkstæði og
raftækjaverslun við aðalgötuna í Vogi á
Suðurey í Færeyjum, en þar í bæ hefur
hann búið frá árinu 1981. Kom fyrst til
eyjanna fyrir um fjörutíu árum og heill-
aðist fljótt af landi og þjóð. Örlagadísir og
ástin leiddu hann svo aftur út, hvar hann
hefur lagt gjörva hönd á margt; unnið á
íþróttavelli, vann lengi í lóranstöð sem
lengi var starfrækt á Akrabergi sem er
allra syðsti oddi Færeyja. Á sínum tíma
gegndi stöðin veigamiklu hlutverki í fjar-
skiptum á Norður-Atlantshafinu, meðal
annars vegna olíuvinnslunnar á Norðursjó.
Nýjar uppfinningar úreltu lórantæknina
sem lögð var af og þá var ekki annað í
stöðunni hjá Sævari en leita nýrra tæki-
færa í atvinnu.
„Verkstæðið hér í Vogi setti ég á lagg-
irnar árið 1994. Maður er í alls konar púsli,
er að laga sjónvörp, útvörp, ýmis tæki í
skip og setja upp stafrænan sjónvarps-
búnað. Hér getum við um gervihnetti náð
ótalmörgum erlendum sjónvarpsstöðvum
með þeim hætti, svo sem íslenska sjón-
varpinu. Hygg þó að fáir séu með slíka
áskrift,“ segir Sævar sem er Keflvíkingur
að uppruna. Ræturnar liggja þó víðar, svo
sem norður í Svartárdal þar sem hann var í
sveit. Íslendingur verður alltaf slíkur en
eigi að síður hafa Færeyjarnar tekið Sævar
sínum föstu tökum og orðfæri hans og
mæli er litað af mállýsku innfæddra.
„Nei, fiskigengd hér við eyjarnar hefur
verið frekar lítil síðustu árin. Þorskurinn á
miðunum hér í kring er nánast horfinn en
áður var mikið um að vera í fiskvinnslu hér
og nægan afla að hafa. Sjórinn er „magur“
er málvenja hér og Færeyingarnir biðja
Jesúpabbann, eins og þeir kalla drottin,
um meiri fisk. Við skulum bara vona að úr
rætist,“ segir Sævar.
Sævar Magnússon lagar sjónvörp Færeyinga
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Maður er í alls konar púsli að laga ýmiskonar
tæki, segir Sævar Halldórsson í Færeyjum.
Vil þorsk frá
Jesúpabba