Morgunblaðið - 18.09.2012, Side 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 18. SEPTEMBER 2012
✝ Ólöf Magn-úsdóttir (Lóa)
fæddist á Görðum í
Önundarfirði 9. jan-
úar 1927. Hún lést á
Landakotsspítala
sunnudaginn 9.
september 2012.
Hún var dóttir
hjónanna þar, Guð-
mundu Sigurð-
ardóttur (1902-
1993) og Magnúsar
Reinaldssonar (1897-1952).
Systkini hennar eru Anika
(1926), Unnur (1928-2006), Bryn-
hildur (1929-1999), Haukur
(1932) og Önundur (1939).
Að loknu barnaskólanámi á
Flateyri fór hún í Héraðsskólann
á Núpi í Dýrafirði og tók síðan
gagnfræðapróf frá Mennta-
skólanum á Akureyri. Á ung-
lingsárum vann hún heima við
bústörf og sótti sjóinn með föður
(1982) gifta Sigurði Stefánssyni
og Árna Jakob (1988). 3) Elín
sem var gift Torben Anker
Sörensen og eiga þau börnin
Jónas Anker (1987), Jakob An-
ker (1990) og Johanne Anker
(1992). Yngstur er Eggert
(1964). Langömmubörnin eru
tvö, Ólafur (2009) og Sigurrós
(2011).
Í Reykjavík sinnti hún hús-
móðurstörfum meðan börnin
uxu úr grasi jafnframt því að
vera afkastamikil hann-
yrðakona. Lóa og Jónas reistu
sér hús í Nökkvavogi 58 og
fluttu þangað inn árið 1951. Árið
1966 fluttu þau í nýtt einbýlishús
í Heiðarbæ 4. Í Árbæjarhverfi
settu þau á fót bókaverslun,
Bókabúð Jónasar Eggertssonar,
sem þau ráku til ársins 1991 er
Jónas lést. Eftir það vann hún
sjálfboðaliðastörf fyrir Rauða
krossinn á bókasafni Landspít-
alans.
Útför Ólafar fer fram frá
Grensáskirkju í dag, þriðjudag-
inn 18. september 2012, kl. 15.
sínum og vann síðar
við skrifstofustörf á
Flateyri. Árið 1946
fór hún til Reykja-
víkur til vinnu. Þar
kynntist hún tilvon-
andi eiginmanni
sínum Jónasi Egg-
ertssyni og gengu
þau í hjónaband 16.
10. 1948. Foreldrar
hans voru Sigurrós
Jónasdóttir (1896-
1988) og Eggert Guðmundsson
(1895-1966), bæði ættuð úr Kol-
beinsstaðahreppi.
Börn Ólafar og Jónasar eru:
1) Magnús Ragnar (1948) kvænt-
ur Sigrúnu Sigurðardóttur og
eiga þau börnin Hauk Rúnar
(1975) og Ólöfu (1977), 2) Sig-
urrós (1952) sem er gift Ólafi G.
Flóvenz og eiga þau börnin
Gunnar Jóhann (1976), kvæntan
Elínu Ásgeirsdóttur, Sigrúnu
Lóa, tengdamóðir mín til nær
fjögurra áratuga, er látin, 85 ára
gömul. Hún var ein þeirra mörgu
Íslendinga sem ólust upp við
kröpp kjör á litlu sveitabýli úti á
landi á fyrri hluta síðustu aldar,
áttu ekki kost á langskólamennt-
un, leituðu suður til vinnu, brut-
ust til bjargálna, bjuggu börnum
sínum betra atlæti og skildu eftir
nýja kynslóð vel menntaðra Ís-
lendinga.
Bernskuheimili Lóu stóð á
Görðum, um þrjá km frá Flat-
eyri. Þar ólst hún upp með þrem-
ur systrum á líkum aldri og
tveimur yngri bræðrum. Lífsaf-
koman byggðist á útræði, fáein-
um kindum og kúm. Lóa vandist
snemma á mikla vinnu; heima
fyrir við bústörf og beitingar og
sjóinn sótti hún á litlum báti með
föður sínum. Mjólkin var seld til
Flateyrar og daglega roguðust
systurnar illa skóaðar með mjólk
í brúsum þangað til sölu. Gúmmí-
stígvél voru illfáanleg munaðar-
vara. Vinnuharkan var mikil
enda ekki margra kosta völ til að
sjá heimilinu farborða. Svona
voru aðstæður barna á Íslandi
um aldir. Andstæðurnar í lífi Lóu
voru miklar því seinni hluta æv-
innar bjó hún við góð kjör í ein-
býlishúsi í Reykjavík, naut þess
að fara til sólarlanda eða í sum-
arbústað með fjölskyldu og vin-
um. En þótt lífskjörin bötnuðu
var hún alltaf sparsöm og nýtin.
Upp úr stríðinu fóru systurnar
á Görðum til Reykjavíkur í leit
að atvinnu og betra lífi. Þar gift-
ist Lóa Jónasi Eggertssyni,
myndarlegum og hörkudugleg-
um ungum manni ættuðum úr
Kolbeinsstaðahreppi, sem alla
ævi starfaði við bóksölu í
Reykjavík. Saman eignuðust þau
fjögur mannvænleg börn sem
erfðu dugnað og elju foreldr-
anna.
Lóa og Jónas komu sér upp
myndarheimili, fyrst í Voga-
hverfi en síðar Árbæjarhverfi.
Hún naut þess að hafa snyrtilegt
og fallegt í kringum sig, var snill-
ingur í kökugerð og máltíðir
hennar og veislukostur var óvið-
jafnanlegur. Lóa var afkastamik-
il og afar vandvirk hannyrða-
kona. Alla tíð saumaði hún út og
prjónaði meðan kraftar leyfðu.
Peysurnar sem hún prjónaði
voru mikil listaverk með ótrú-
lega flóknum og fallegum
mynstrum.
Lóa bjó alla ævi við erfitt
heilsufar. Frá því um tvítugt
gekkst hún undir margs konar
læknisaðgerðir. Alltaf stóð hún
upp aftur af þrautseigju og
þrjósku og hvorki hlífði sér né
kvartaði.
Lóa var mikil fjölskyldukona.
Barnabörnin voru afar hænd að
henni og nákomin enda fátt betra
í lífinu en að eiga góða ömmu.
Lóa var hógvær og hlédræg
kona en ávallt vökul yfir líðan og
velferð annarra. Ef eitthvað bját-
aði á kom hún alltaf óbeðin til að-
stoðar. Hún gaf mikið af sér en
átti að sama skapi erfitt með að
þiggja; hún vildi ekki vera öðrum
byrði.
Við ferðalok ríkir djúpur
söknuður en um leið mikið þakk-
læti fyrir ánægjulega samfylgd.
Ég kveð þig, Lóa mín, með ljóði
Friðriks Hansen, sem þú eitt
sinn baðst mig að rita fremst í
gestabókina þína:
Ætti ég hörpu hljómaþýða,
hreina, mjúka gígjustrengi,
til þín mundu lög mín líða,
leita þín er einn ég gengi.
Viltu, þegar vorið blíða
vefur rósir kvölddögginni,
koma til mín, kvæði hlýða,
kveðja mig í hinsta sinni.
Hafðu alúðarþakkir fyrir allt
sem þú gafst mér og fjölskyldu
minni.
Ólafur G. Flóvenz.
Vetrarnóttin varla mun oss saka,
fyrst að ljósin ofan að
yfir mönnum vaka.
(Stefán frá Hvítadal)
Erindi þetta sendi ég móður-
systur minni Ólöfu Magnúsdótt-
ur fyrir margt löngu þegar hún
átti við erfið veikindi að etja,
veikindi sem hún vann bug á.
Hún minnti mig á þetta þegar
hún síðari hluta sumars lagðist
inn á sjúkrahús vegna alvarlegs
sjúkdóms og enn á ný var ég
þess fullviss að hún myndi hafa
betur í baráttunni. En sú varð
ekki raunin því hún kvaddi okkur
um það bil er fyrsta lægð hausts-
ins nálgaðist landið. Með henni
kveður þriðja móðursystir mín
en þær voru allar hornsteinar í
lífi mínu á barns- og unglings-
árum.
Ólöf ólst upp í Önundarfirði en
fluttist ung að árum til Reykja-
víkur þar sem hún kynntist
mannsefni sínu Jónasi Eggerts-
syni, síðar bóksala. Þau voru
nokkuð ólík en svo samtaka voru
þau bæði í lífi og starfi að það var
sem þar færi einn maður. Með
dugnaði og elju skópu þau sér og
börnum sínum góð lífskjör og fal-
lega umgjörð utan um líf sitt.
Allt frá barnæsku stóð mér
heimili þeirra opið hvenær sem
var og ég varð aldrei vör við ann-
að en að vera mín þar þætti bæði
sjálfsögð og eðlileg. Þá sýndu
þau mér einnig mikla velvild,
þannig færðu þau mér til dæmis
gjafir rétt eins og sínum eigin
börnum þegar þau komu úr ut-
anlandsferðum sem almennt
voru fátíðar á þeim tíma. Við
andlát föður míns þegar ég var
barn að aldri stóðu þau sem einn
maður í stuðningi sínum við móð-
ur mína. Það gleymist aldrei.
Eftir að ég óx úr grasi minnkuðu
samskipti okkar eins og gengur
en ég minnist ótal gleðistunda á
glæsilegu heimili þeirra þar sem
ríkti mikil reisn og höfðingsskap-
ur. Það var mikið áfall þegar
Jónas lést fyrir aldur fram fyrir
rúmum tuttugu árum en móðu-
systir mín tókst á við fráfall
hans, eins og önnur verkefni sem
henni voru falin í lífinu, af festu
og þrautseigju. Og eftir sem áður
sýndi hún mér vináttu og hlýju
og stóð einnig þétt við bakið á
mér þegar bjátaði á og skipti
stuðningur hennar mig miklu.
Móðursystir mín var mörgum
mannkostum búin, eins og þeir
vita sem þekktu hana. Hún var
afar raungóð og trygg, höfðingi
heim að sækja og allt virtist leika
í höndunum á henni. Það sem
stendur hins vegar upp úr í
minningunni nú þegar leiðir skil-
ur er þolgæðið sem hún sýndi í
lífinu. Á langri ævi tókst hún
margsinnis á við bæði alvarleg
veikindi og erfiðleika af fádæma
þrautseigju. Því hvarflaði það
einhvern veginn ekki að mér,
þrátt fyrir nokkuð háan aldur
hennar, að hún myndi ekki hafa
betur í þessari síðustu baráttu.
En nú hefur hún kvatt og skarðið
sem hún skilur eftir sig verður
ekki fyllt. Ég minnist hennar
með mikilli hlýju og þakka fyrir
allt það sem hún gerði fyrir mig
á langri samleið okkar. Veri hún
kært kvödd.
Frændsystkinum mínum,
börnum hennar, og öðrum að-
standendum færi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Áslaug Þórarinsdóttir.
Ólöf Magnúsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
Hnigin er sól í sjó.
Sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg.
Værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró.
Þögn breiðist yfir allt.
(Jóhann Jónsson.)
Elsku mamma. Takk
fyrir allt.
Þinn sonur,
Eggert.
✝ Loftur Þor-kelsson fædd-
ist á Arnórsstöðum
á Jökuldal 23. des-
ember 1917. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi 9. september
2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Berg-
þóra Benedikta
Bergsdóttir húsfreyja, f. 8. júní
1885, d. 7. apríl 1978, frá Hjarð-
arhaga á Jökuldal, og Þorkell
Jónsson Fjallmann bóndi, f. 1.
júní 1877, d. 6. des. 1922, frá
Fjallsseli í Fellum. Þau bjuggu á
Arnórsstöðum á Jökuldal. Systk-
ini Lofts eru: Guðný, f. 1905, d.
1999; Sólveig, f. 1907, d. 1934;
Jón, f. 1908, dó á fyrsta ári; Elín
Margrét, f. 1909, d. 2003; Jón, f.
1911, d. 1996; Bergur, f. 1912, d.
1961; Sigríður, f. 1914, d. 1930;
Jón, f. 1916, dó nokkurra daga
gamall; Svanfríður, f. 1919; Guð-
rún Sigurbjörg, f. 1920, d. 2003;
Arnór, f. 1921, d. 2005. Systir
Lofts sammæðra er Ragna Sig-
ríður Gunnarsdóttir, f. 1929.
Kona Lofts var Margrét Halls-
dóttir frá Kóreksstöðum í Út-
eru Axel Máni Guðbjörnsson, f.
2002 og Aron Snær Guðbjörns-
son, f. 2004. Dóttir hans með
Hildigunni Bjarnadóttur, f. 1964,
er Helga Guðbjarnardóttir, f.
1989. 3) Dóttir Sigurðar Ásgeirs-
sonar er Linda Sigurðardóttir, f.
1967, hún á þrjú börn. Börn Elf-
ars eru: 1) Védís Monica Loftsson,
f. 1966. Dætur hennar með Ramiz
Pourhassany, f. 1961, eru Védís
Parvin Rebecca, f. 1994, og Sofia
Kadlin Rougine, f. 1996. Sonur
hennar með Abbi Wardere, f.
1971, er Noah Elias Loftur, f.
2006. 2) Jón Axel Reifnir Lofts-
son, f. 1972, sambýliskona Karin
Larsson, f. 1975. Dóttir þeirra er
Emmy Sólrún Ingeborg, f. 2011.
3) Margrét Kristina Emilia Lofts-
son, f. 1977, sambýlismaður
Magnus Sjögren, f. 1974. 4) Eskil
Loftur Torvald Loftsson, f. 1982,
eiginkona Stephanie Bierke, f.
1985 (skildu). Börn Bergþóru
Óskar eru: 1) Hjörtur Hjartarson,
f. 1963. 2) Elfar Úlfarsson, f.
1965, eiginkona Dröfn Vilhjálms-
dóttir, f. 1972. Börn þeirra hjóna
eru Ósk Elfarsdóttir, f. 1994, Vil-
hjálmur Jón Elfarsson, f. 2000 og
Jóhanna Inga Elfarsdóttir, f.
2004. Sonur hans með Svanhildi
Ólafsdóttur, f. 1966 er Alexander
Elfarsson, f. 1987.
Útför Lofts fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag, 18. september
2012, kl. 15.
mannasveit í N-
Múlasýslu, f. 11. októ-
ber 1908, d. 4. mars
1972. Foreldrar
hennar voru Þórunn
Björnsdóttir hús-
freyja, f. 13. sept-
ember 1877, d. 25. júlí
1969, og Hallur
Björnsson bóndi,
hreppstjóri og org-
anisti, f. 17. nóv. 1870,
d. 28. júní 1953. Börn
Margrétar og Lofts eru: 1) Védís
Þórhalla, f. 28. apríl 1939, eig-
inmaður Sigurður Ásgeirsson, f.
1942, fyrri eiginmaður Maron
Guðmundsson, f. 1940, d. 2004
(skildu). 2) Elfar Reifnir, f. 2. apr-
íl 1942, eiginkona Eva Loftsson
(fædd Pettersson) f. 1946 (skildu),
Barbro Stenum (fædd Svanberg)
f. 1943 (skildu). 3) Bergþóra Ósk,
f. 27. ágúst 1947. 4) Einnig fóstr-
aði Loftur dótturson sinn Elfar
Úlfarsson. Börn Þórhöllu eru: 1)
Loftur Reimar Gissurarson, f.
1961, eiginkona Jóhanna Margrét
Thorlacius, f. 1959. Synir þeirra
hjóna eru Sigurður Thorlacius, f.
1990, og Magnús Örn Thorlacius,
f. 1992. 2) Guðbjörn Maronsson, f.
1963, sambýliskona Kristbjörg
Helgadóttir, f. 1965. Synir þeirra
Loftur þurfti snemma að sjá fyr-
ir sér sjálfur og 16 ára fór hann um
sveitir Jökuldals sem vinnumaður.
Á Kóreksstöðum kynntist hann
konu sinni, Margréti Hallsdóttur,
sem var Kvennaskólagengin. Árið
1944 fluttu Loftur og Margrét með
börnin, ásamt Þórunni og Halli
sem voru orðin roskin, á föðurleifð
Lofts, Arnórsstaði, og hófu þar bú-
skap. Árið 1961 flutti fjölskyldan í
Melgerði 15 í Kópavogi. Loftur
vann við ýmis störf að búskap lokn-
um, aðallega sem verkamaður, en
síðar verktaki í gatnagerð og frá-
veitum. Þá hóf hann störf hjá
Kópavogsbæ sem flokksstjóri þar
til að hann hætti vinnu 1987, sjö-
tugur að aldri. Frá 2007 dvaldi
Loftur í Sunnuhlíð. Maðurinn var
harðduglegur til vinnu og ávallt
vinsæll á vinnustað.
Pabbi okkar, Loftur, er dáinn.
Þótt hann hafi verið orðinn las-
burða og lífsverki hans lokið fyrir
mörgum árum, og fráfall hans í
raun viðbúið, sker sorgin skriðufar
í tímarás hversdagsleikans þegar
staðreyndin er fyrir höndum að
hann sé farinn fyrir fullt og allt.
Það sem kannski fyrst kemur
upp í huga okkar er aðdáun á þeirri
grundvallar bjartsýni sem pabbi
hafði. Hann vann hörkuvinnu alla
ævi til að sjá okkur, fjölskyldu sinni
farborða. Hann var örlátur þegar
hann hafði eitthvað aflögu og hann
vildi allt fyrir okkur gera.
Búskapurinn á Arnórsstöðum
var erfiður. Húsnæðið var við-
byggður torfbær í slæmu standi,
möguleikar til heyöflunar tak-
markaðir og búskapurinn byggðist
aðallega á handafli bæjarfólksins.
Pabbi var glöggur á fé.
Það var byrjað með fáar rollur,
en þeim fjölgaði þó sæmilega þrátt
fyrir erfiðar aðstæður fyrstu árin.
Hann var annars fremur áhuga-
laus um hversdagsstörf búskapar-
ins en hafði mikinn áhuga á, og var
forvitinn um nýja ræktunar- og bú-
skaparmöguleika sem og um fé-
lagslega þróun í sveitinni. Þótt bú-
skapurinn væri mjög erfiður fylgdi
erfiðinu og áhyggjunum alltaf líka
lífsgleði, söngur og aragrúi af
kímnum tækifærisvísum. Við
geymum einhvers staðar fjóra
stóra plastpoka fulla af blöðum og
blaðasneplum með vísum hans og
ljóðakornum.
Eftir að foreldrar okkar slitu búi
og settust að í Melgerðinu tók við
nýr áfangi hjá pabba. Hann þurfti
að laga sig að nýjum staðháttum og
vinnuskilyrðum og einnig þurftu
börnin og barnabörnin á mikilli að-
stoð að halda. Í fjölmörg ár lagði
pabbi hart að sér og stóð í enda-
lausu erfiði til að geta hjálpað unga
fólkinu.
Pabbi bar mikla virðingu fyrir
menntun og taldi það skyldu sína
að halda því að börnum sínum að
mennta sig. Sjálfur hafði hann ekki
fengið þá möguleika; hans skóla-
ganga var einungis nokkrir mán-
uðir í farskóla á Jökuldalnum. En
hann keypti mikið af bókum og las
mikið, og hafði einnig mjög gaman
af öllum fróðleik. Þessi sjálfs-
menntun færði honum þekkingu og
skilning vel á borð við marga með
digra skólamenntun að baki.
En nú er hann farinn á annarra
fund. Þótt söknuðurinn svíði og
syrti nú, er, eins og alltaf þegar um
pabba var að ræða, gleði nálæg á
næstu grösum. Minningarnar um
ástúð og hreinskilni hans deyfa, og
slá jafnvel birtu á sorg okkar núna.
Elfar Loftsson, Þórhalla
Loftsdóttir og Bergþóra Ósk
Loftsdóttir.
Loftur Þorkelsson
 Fleiri minningargreinar
um Loft Þorkelsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morg-
unblaðslógóið efst í hægra horn-
inu og velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir
birtingu á útfarardegi þarf grein-
in að hafa borist á hádegi tveim-
ur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi).
Minningargreinar
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝
Ástkær systir okkar og mágkona,
ÁGÚSTA SVEINSDÓTTIR
frá Vestmannaeyjum,
Kleppsvegi 32,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
13. september.
Útförin mun fara fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Berent Theodór Sveinsson, Laufey Guðbrandsdóttir,
Tryggvi Sveinsson, Þóra Eiríksdóttir.
✝
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
PETREA VILHJÁLMSDÓTTIR
frá Þorlákshöfn,
lést sunnudaginn 16. september á
hjúkrunarheimilinu Vífilsstöðum.
Útförin fer fram frá Þorlákskirku laugardaginn
22. september kl. 11.00.
Vilhjálmur Knútsson, Jerine Egede,
Petra Vilhjálmsdóttir, Ingvar Arnarson,
Jerine Knutsson, Lars Peter Lennert,
Knut Knutsson,
Kristján Þórir, Örn Ingi og Máni,
Silja Isadora og Siri Ásta,
Guðrún, Margrét, Sigurður og Helgi.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR A. INGIMARSSON,
andaðist föstudaginn 14. september.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 21. september kl. 13:00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Kristján Gunnarsson,
Helgi Gunnarsson, Margrét Irene Schwab,
Ása Rakel Gunnarsdóttir, Carsten Olesen,
barnabörn og barnabarnabörn.