Morgunblaðið - 15.10.2012, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 15. OKTÓBER 2012
Af heimi er
genginn heiðurs-
maðurinn, Theodór Steinar Mar-
inósson (Diddó). Hann var minn
elsti og besti vinur. Við kynnt-
umst þegar við vorum þriggja
ára. Sagt er að sönn vinátta sé
seinvaxinn gróður. Okkar fékk
tíma til að dafna því hún stóð
allt fram á síðasta dag eða í heil
77 ár.
Upphafið var þegar fjölskylda
mín flutti á Bergþórugötu 59.
Fjölskylda Diddós bjó á efstu
hæðinni en við á miðhæðinni.
Vegna nábýlis varð mikil vinátta
og samgangur milli fjölskyldna
okkar og við urðum vinir. Og
eiginlega meira en það því þar
sem ég átti engan bróður varð
hann mér fljótt sem slíkur.
Diddó rifjaði það upp við mig
síðastliðinn vetur að á þessum
77 árum hefðum við aldrei rifist
og aldrei slegist, ekki einu sinni
sem litlir strákar.
En einn sunnudaginn þar sem
við erum úti á götu að leik, þá
líklega 7 ára gamlir, kom Bóbó
granni okkar sem bjó í næsta
húsi við okkur og spurði hvort
við vildum ekki koma með sér í
KFUM, þar væri gaman, sagðar
framhaldssögur og mikið sungið.
Við Diddó fórum á okkar fyrsta
fund og urðum upp frá því
áhangendur í þeim góða fé-
lagsskap þar til yfir lauk.
Fljótlega kom í ljós hvað
Diddó var flinkur og fær í hönd-
unum. Ég átti leikfangalest og
mynduðu teinarnir sem fylgdu
með lítinn hring þar sem lestin
brunaði hring eftir hring. Þetta
fannst okkur of fábreytilegt.
Diddó var svo laginn að hann
gat búið til fleiri teina með því
að taka logsuðuvír og bora í end-
ann á honum þannig að hægt
var að tengja þá saman og þann-
ig leggja brautarteina út um öll
gólf. Þar brunaði járnbrautar-
lestin eftir ýmsum krókaleiðum
og oftast ekið fullgreitt þangað
til hún varð ónýt og ekki hægt
að tjasla meira uppá hana.
Hjá mér var til píanó og átti
Diddó eftir að njóta góðs af því,
því í nokkra mánuði notaði hann
það til að æfa sig en hann var þá
byrjaður í píanónámi. Hann náði
listagóðum tökum á píanóinu
sem við höfum öll notið góðs af.
En mér hefur oft orðið hugsað
til þess hvernig hann Diddó,
þessi músíkalski maður, gat um-
borið mig vita laglausan í öll
þessi ár á KFUM fundum þar
sem allir sungu fullum hálsi, þó
hver með sínu nefi og þá sér-
staklega ég! Það hefur bætt það
upp hve fjölskyldan hans Diddós
var og er tónelsk og rík af góðu
söngfólki.
Diddó rifjaði upp fyrir stuttu
síðan að þegar við vorum litlir
strákar þá reyndi ég að mana
hann til að stökkva niður í kjall-
aratröppurnar á Bergþórugöt-
unni. Hann hikaði eitthvað og
segir sagan að ég hafi kallað til
hans: „Vertu kaldur Diddó –
stökktu bara.“ Það eru ágæt
skilaboð út í lífið fyrir unga
drengi.
Og þannig var líf hans.
Heppnin sækir þá heim sem að-
hafast. Með athafnasemi, hug-
rekki, seiglu, djörfung og dug
byggði hann upp farsælt líf, fal-
lega og kærleiksríka fjölskyldu
og vandaðan vinahóp. Allir sem
stóðu honum nærri dáðust að
æðruleysi hans, baráttuvilja og
Theodór Steinar
Marinósson
✝ Theodór Stein-ar Marinósson
fæddist í Reykjavík
7. ágúst 1932. Hann
lést á heimili sínu 3.
október 2012.
Útför Theodórs
fór fram frá Hall-
grímskirkju 10.
október 2012.
hugrekki í nærri
tveggja áratuga
glímu við illvígan
sjúkdóm. Það hefur
verið aðdáunarvert
að fylgjast með
stuðningi Siddíar,
barna þeirra og
annarra aðstand-
enda sem stóðu allt-
af þétt við hlið Did-
dós í þessu mótlæti
til hinsta dags.
Sigurður Þorkelsson.
Ég kynntist Theódóri (Diddó)
vorið 1954, við vorum þá gestir í
afmælisboði frænda míns og
frænda Magðalenu Sigríðar
(Siddýjar), en Siddý er æsku-
vinkona Ingerar konu minnar,
þær voru bekkjasystur úr
barnaskóla. Þessi tengsl leiddu
til hjónabands Siddýjar og Did-
dós og mín og Ingerar.
Á árum áður var vinsælt með-
al Reykvíkinga að eignast lóð á
svokölluðum Árbæjar-blettum
og byggja þar sumarbústaði og
rækta landið. Marinó Guðjóns-
son, faðir Diddós, var einn þess-
ara Reykvíkinga sem eignuðust
„blett“ þarna lengst upp í sveit
og byggði hann þar snoturt
sumarhús og ræktaði fögur tré
þar í landi sínu. Svo var það
snemma árs 1965 að Reykjavík-
urborg auglýsti lóðir til úthlut-
unar í verðandi Árbæjarhverfi.
Marinó átti þá rétt á að fá út-
hlutaðar fjórar lóðir, við götur
er nefndust Þykkvibær og
Vorsabær og hann ásamt þrem-
ur börnum sínum byggði þarna
íbúðarhús. Við Inger höfðum
áhuga á að fá lóð í þessari nýju
byggð og sóttum því um, okkur
var kunnugt um að lausar voru
lóðir við Þykkvabæ og Vorsabæ,
næstu lóðir ofan við lóðir Mar-
inós. Mér tókst að fá lóðina nr.
15 við Þykkvabæ, en Marinó
byggði sér hús á næstu lóð, nr.
17 og Diddó á nr. 20 við Vorsa-
bæ.
Nú tók við skemmtilegur tími,
mikil samvinna varð milli okkar
sem byggðum á þessum lóðum,
við létum teikna eins hús á öllum
lóðunum, keyptum sameiginlega
bygginga-timbur, sem gekk á
milli húsa og meira að segja var
gamall Reó vörubíll keyptur til
aðdrátta efnis til bygginganna.
Öll steypuvinna var unnin í sam-
einingu og þegar kom að því að
innrétta eldhúsið keyptum við
flotta þýska innréttingu og raf-
magnstæki hjá Zetu hf. sem
Diddó hafði þá stofnað ásamt
öðrum félaga.
Og árin liðu og margs er að
minnast. Síðastliðið sumar var
einstaklega gott og gróðursæld
mikil, hér við Elliðaárnar eins
og víðast annarsstaðar á þessu
landsvæði. Við Árbæjarbúar
njótum þess að ganga göngu-
stíga meðfram Elliðaánum og
njóta fegurðar og fuglalífs,
blóma og annars gróðurs sem
vex á þessum slóðum. Diddó
naut þess að fara út í góða veðr-
ið og fá sér göngutúr með konu
sinni meðan heilsan leyfði og við
Inger tókum oft þátt í þessum
ljúfu gönguferðum. Það var ekki
farið langt, vestur niður að stíflu
eða austur fyrir vatnspóst Rót-
ary. Óvenju mikið blómaskrúð
var á þessari leið í sumar og
höfðum við gaman af að reyna
að greina tegundirnar. En er
líða tók á haustið fölnaði gróð-
urinn og heilsa Diddós hrakaði,
hann naut þess að vera heima
síðustu dagana umvafinn fjöl-
skyldu sinni og vinum, uns yfir
lauk aðfaranótt 3. október sl.
Við Inger vottum Siddý,
börnum og barnabörnum inni-
lega samúð, með kærri þökk fyr-
ir allt.
Jóhann Emil.
Theodór Steinar Marinósson
(Diddó) hefur kvatt þennan
heim. Hann var elsti og besti
vinur pabba. Þeir kynntust þeg-
ar þeir voru þriggja ára og áttu
vináttu í 77 ár sem síðar átti að-
eins eftir að styrkjast í gegnum
KFUM og fleira. Theodór
(Diddó) og Magdalena Sigríður
(Siddí) konan hans voru meðal
nánustu vina foreldra minna en
vinátta þeirra náði líka til barna
vina þeirra og var mikill sam-
gangur í fjölskyldum okkar.
Ég fluttist búferlum síðasta
vor í nýja íbúð í Lönguhlíð.
Skömmu eftir að ég flutti heim-
sóttu Diddó og Siddí mig af því
ég hafði kvartað undan björtum
sumarnóttum, ég næði ekki að
sofa. Diddó þá orðinn fárveikur
og þrotinn að kröftum gerði sér
lítið fyrir og mældi sjálfur út
fyrir myrkvunartjaldi sem þau
hjónin síðar færðu mér sem inn-
flutningsgjöf. Í hvert sinn sem
ég geng til náða hugsa ég til
rausnar þeirra heiðurshjóna,
umhyggju og kærleika. Þeim
þakka ég í hljóði dag hvern fyrir
góðan nætursvefn.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hvíl í friði, fallega sál og minn
góði vinur föður míns.
Árni Sigurðsson.
Kveðja frá
Éljagangsmönnum
Í dag kveðjum við kæran fé-
laga og vin til margra tuga ára,
Theodór Steinar Marinósson, en
hann er annar úr okkar hópi
sem kvaddur er á þessu ári.
Fyrir 64 árum kviknaði áhugi
hjá nokkrum ungum mönnum,
sem allir voru félagar í KFUM í
Reykjavík, að festa kaup á
skíðaskála sem var í smíðum á
Hellisheiði. Skálann nefndu þeir
Éljagang. Allir höfðu þeir tekið
þá stefnu í lífinu, eins og segir í
einu erindi „Ungur ég valdi þér
frelsari að fylgja / fyrir það aldr-
egi trega ég ber.“ Þessir ungu
menn voru fullir áhuga að láta
gott af sér leiða í starfi KFUM
og sáu mögulegan skíðaskála
sem tæki í starfinu. Theodór,
eða Diddó eins og hann var jafn-
an kallaður, var einn þessara
ungu manna. Diddó var mikill
skíðaáhugamaður og fór ásamt
þremur öðrum úr hópnum í
skíðaskóla sem þá var starf-
ræktur á Ísafirði. Í upphafi voru
í hópnum 20 einstaklingar, en
fjölgaði síðar í 24, sem hófu
strax handa við að fullgera skál-
ann. Það tók drjúgan tíma, þar
sem allir voru námsmenn og
höfðu af litlum fjármunum að
spila. Eftir að menn höfðu fest
ráð sín og stofnað heimili komst
sá siður á að halda fundi mán-
aðarlega á heimili hver annars
til að ræða verkefni og starfið
yfir vetrartímann. Þessir föstu
fundir voru haldnir í yfir 30 ár.
Heimili Siddýjar og Diddós stóð
jafnan opið félagsmönnum til
fundarhalda og voru móttökurn-
ar ævinlega einstakar. Sá siður
var tekinn upp, eftir að fram-
kvæmdum við skálann lauk, að í
lok funda voru tekin samskot til
styrktar starfi Kristniboðssam-
bandi Íslands. Þá var einnig
stutt við starf sumarbúðanna í
Vatnaskógi og Vindáshlíð með
vinnuframlagi og gjöfum. Hin
síðari ár höfum við reynt að hitt-
ast einu sinni til tvisvar á ári.
Diddó tók jafnan fullan þátt í
starfinu og þegar mest var um
að vera, þá héldu Éljagangs-
menn, eins og við vorum kall-
aðir, árshátíðir sem haldnar
voru í húsakynnum KFUM og
voru jafnan vel sóttar. Einnig
voru haldnar jólatrésskemmtan-
ir fyrir börn félagsmanna. Í öllu
þessu starfi lá Diddó ekki á liði
sínu.
Það var ánægjulegt að geta
haft tækifæri til að samfagna
Diddó á áttræðisafmæli hans í
sumar, en þá var hann orðinn
mjög tekinn eftir áratuga bar-
áttu við krabbamein. Það er
mikill söknuður í okkar hópi,
sem telur 12 manns sem eftir er-
um af upphaflegum fjölda, en
jafnframt mikið þakklæti að
hafa átt þess kost að eiga Diddó
að félaga og vini. Við biðjum al-
góðan Guð að styrkja og blessa
fjölskyldu hans. Siddý, við þökk-
um þér fyrir allar góðu móttök-
urnar í gegnum árin. Guð blessi
ykkur öll.
F.h. Éljagangsmanna,
Narfi.
Kveðja frá
Íþróttafélaginu Fylki
Heiðursmaðurinn og Fylkis-
maðurinn Theodór Marinósson
er látinn eftir langa baráttu við
krabbameinssjúkdóminn.
Theódór eða Teddi eins og
hann var ávallt kallaður var
ákaflega jákvæður persónuleiki
og geðprúður maður.
Hann var virkur félagi í Fylki
á upphafsárum félagsins og tók
mikinn þátt í uppbyggingu þess.
Teddi gegndi ýmsum trúnaðar-
störfum í félaginu, var ritari
1971-1974, varaformaður 1974-
1975, meðstjórnandi 1975-1977
og endurskoðandi félagsins
1978-1981.
Fylkismerkið var hannað á
heimili Tedda og valið að und-
angenginni samkeppni um
merkið.
Það er ákaflega dýrmætt fyrir
félag eins og Fylki að eiga aðila
að, eins og Tedda, sem ávallt eru
tilbúnir að styðja félagið með
ráðum og dáð.
Með þessari stuttu kveðju vil
ég þakka Tedda fyrir þau störf
og þann stuðning sem hann hef-
ur veitt félaginu í gegnum tíðina
og minningin um góðan dreng
mun lifa með okkur öllum.
Eiginkonu og fjölskyldu
Theodórs votta ég mína dýpstu
samúð.
Björn Gíslason
formaður.
Ég átti vin. Sú vinátta hafði
staðið í meira en sex tugi ára án
þess að í eitt einasta sinn félli á
skuggi.
Sem drengir fylktum við
Theodór okkur undir merki
Krossins, og í þeim heilbrigða
félagsskap ungra manna uxu
kynnin og urðu að órjúfanlegum
vináttuböndum. Mark okkar
beggja var að reisa okkar lífs-
fána með einlæga, heilbrigða
kristna trú sem undirstöður.
Og gæfan fylgdi Theodór.
Hann eignaðist sína Magdalenu
sem lífsförunaut. Ég mína Ingu.
Theodór var maður athafna.
Ungur stofnaði hann með sinni
hörkuduglegu eiginkonu fyrir-
tækið Z-brautir & gluggatjöld.
Þar var aldrei gefið eftir. Vinnan
var þeim báðum lífsfylling enda
óx fyrirtækið og blómstraði vel.
Minn hjartakæri vinur var
aldrei maður margra orða, en
því betur mátti treysta hans orð-
um. Þétt handtak nægði oft í
viðskiptum, og handlagni hans
og prúðmennska við viðskipta-
vini var orðlögð, jafnframt sem
lausn erfiðra tækniþrauta var
honum oftast nær leikur.
Ótal ferðir í áranna rás,
heima og erlendis, lifa í minn-
ingunni.
Í dag heldur hann hinsvegar í
sína síðustu ferð til þess Guðs
sem við treystum og sem sagði:
„Ég lifi og þér munuð lifa“.
Því kveðjum við Inga ljúfling-
inn, hjartkæran vin okkar Theo-
dór, en aðeins að sinni.
Verði einstökum heiðurs-
dreng hvíldin vær.
Inga og Magnús Erlendsson.
Við viljum með örfáum orðum
minnast okkar elskulega vinar,
Theodórs (Diddós), sem nú hef-
ur fengið hvíld eftir hetjulega
baráttu við illvígan sjúkdóm.
Það var í raun ótrúlegt að
fylgjast með hve ákveðinn hann
var alla tíð að halda sinu striki,
mæta til vinnu hvern dag, dytta
að húsi og lóð í Vorsabænum,
svo ekki sé talað um sælureitinn,
sumarbústaðinn, þar sem þau
hjónin nutu þess að vera með
fjölskyldu og vinum. Já vinnu-
semi var honum gefin og þannig
undi hann sér best.
Þeir sem þekkja hjónin
Magdalenu (Siddý) og Diddó
vita að Siddý hefur staðið sem
klettur með sínum manni, allt
frá því þau voru ung að byrja
búskap. Þau stofnuðu saman og
byggðu upp farsælt fyrirtæki og
þar stóðu þau svo sannarlega
vaktina saman og þær vaktir
gátu stundum orðið langar. Af-
komendur þeirra geta verið
stoltir af uppbyggingu þeirra.
Við höfum notið þess að eiga
samleið með Diddó og Siddý í 55
ár. Á síðari árum mynduðust
sterk vináttubönd milli okkar
sem tengdu okkur þétt saman í
blíðu og stríðu. Það væri efni í
heila bók að rifja það upp. En
okkur er fyrst og fremst í huga
þakklæti fyrir allar góðu sam-
verustundirnar hérlendis og er-
lendis, í sumarbústaðnum, öll
fínu matarboðin, allan sönginn
og músíkina, sem fylgdi Diddó.
Þar sló hann okkur öllum við.
Já, þær verða margar blaðsíð-
urnar í minningabókinni um vin-
áttu okkar og samveru. Við er-
um þakklát fyrir þær mörgu
stundir sem við áttum með
Diddó á síðustu vikum. Kvödd-
um við hann með miklum sökn-
uði þegar við fórum af landi
brott, en gátum sem betur fer
verið í góðu símasambandi við
þau hjónin.
Við munum halda okkar
minningarathöfn erlendis með
fallegum íslenskum sálmum í
anda Diddós og biðja fyrir sálu
hans.
Elsku Siddý, þú veist hug
okkar og við biðjum góðan guð
að gefa þér styrk á þessum erf-
iðu tímum. Þér og fjölskyldu
ykkar sendum við hugheilar
samúðarkveðjur.
Ingibjörg Jóhannsdóttir
og Helgi V. Jónsson.
Theodór Marinósson, einn af
frumkvöðlum íslenskrar verslun-
ar á sínu sviði, er fallinn frá.
Þau hjón Theodór og Magda-
lena stofnuðu fyrirtækið Z-
brautir og gluggatjöld árið 1978.
Theodór var frumkvöðull. Hann
var ekki aðeins mikill verslunar-
maður heldur var hann líka iðn-
rekandi þar sem hann lagði
áherslu á að sem mest af fram-
leiðslunni færi fram hér á landi.
Þau hjónin byggðu stórglæsilegt
verslunarhúsnæði í Faxafeni
með miklum dugnaði, elju og
hugviti. Z-brautir urðu fljótlega
stærsta og ein vinsælasta
gluggatjaldaverslun landsins.
Theodór var afar trúaður,
traustur, ljúfur og heiðarlegur
maður sem ætíð stóð við orð sín.
Hann hafði einstaklega góða
nærveru, var húmoristi og með
eindæmum laghentur.
Kynni okkar við þau mætu
hjón hófust fyrir rúmum þremur
áratugum þegar fjölskyldufyrir-
tæki okkar, Ágúst Ármann hf.,
byrjaði að selja þeim gardínu-
efni. Fljótlega byrjuðum við að
fara saman á heimilisvörusýn-
ingu í Frankfurt. Samstarfið
jókst hröðum skrefum með góð-
um árangri.
Á þessum sýningum þótti
Tedda skemmtilegast að skoða
þá skála sem sýndu nýjustu vél-
ar, tæki og tól. Þar keypti hann
nýjustu og fullkomnustu vélarn-
ar. Siddy hafði yfirumsjón með
öllum gardínuinnkaupum enda
afar smekkleg. Síðar komu börn
þeirra, Guðrún og Elías, í þessar
ferðir og síðan inn í reksturinn.
Það er yndislegt að hugsa til
þessara ára. Stuttu síðar fórum
við að ferðast saman til Kan-
aríeyja. Hótel Barbacan varð
okkar heimili þar. Áttum við
margar unaðslegar stundir sam-
an. Ferðuðumst um alla eyjuna,
fórum í göngutúra, mini-golf,
spiluðum, nutum sólar og margt
fleira. Nú í vor fórum við aftur
til Kanarí saman eftir nokkurt
hlé. Þar rifjuðum við upp gamla
tíma okkur til mikillar ánægju,
nutum nærveru hvert annars og
skemmtum okkur.
Teddi var mikill skíðamaður
og fórum við saman í skíðaferð-
ir. Sem ungur maður fór hann í
skíðaskóla á Ísafirði og varð
skíðakennari. Hann lék sér að
bröttustu brekkunum, virtist
aldrei þreytast og sló okkur hin
algjörlega út. Allar okkar fjöl-
mörgu utanlandsferðir eru gim-
steinar í minningunni.
Þær eru einstakar allar þær
stórveislur sem við hjónin höfum
fengið að njóta hjá okkar góðu
vinum í Vorsabæ 20, þar sem
Teddi settist við píanóið. Oftar
en ekki spilaði hann og söng lög
eftir okkar ástsæla tónskáld Sig-
fús Halldórsson heitinn. Þegar
við hjónin héldum fermingar-
veislur eða afmæli voru Siddy og
Teddi mætt til að hjálpa og
Teddi kom stemningunni af stað
við píanóið. Oft nutum við þeirra
gestristni í sumarbústað þeirra
við Laugarvatn sem þau byggðu
upp með mikilli atorku.
Samrýmdari hjónum höfum
við vart kynnst. Þau stóðu sam-
an í að byggja upp og reka sitt
mikla fyrirtæki ásamt því að
sinna fjölskyldu sinni sem þau
gerðu með mikilli natni. Börnin,
tengdabörn, barnabörn og
barnabarnabörn voru þeirra
augasteinar.
Viljum við þakka allt það
traust og þá góðu vináttu sem
Siddy og Teddi hafa sýnt okkur
alla tíð.
Við vottum Siddy og fjöl-
skyldunni allri okkar dýpstu
samúð.
Einstaklega góður drengur er
genginn og biðjum við góðan
Guð að varðveita hann.
Anna María og
Ágúst Ármann.
Nú er fallinn frá kær vinur og
nágranni, Theodór Marinósson.
Það var ekki í hans anda að tala
mikið um sjálfan sig svo að ég
mun virða það og vera stutt-
orður.
Theodór er búinn að sinna
mörgum stjórnarstörfum fyrir
Íþróttafélagið Fylki allt frá
stofnun þess og er það ekki síst
vegna svona manna að félagið er
í blóma í dag. Theodór og hans
ágæta kona Magdalena hafa gef-
ið félaginu margar góðar gjafir.
Okkur ber að þakka þeim hjón-
um ómetanlegt starf allt frá því
félagið var stofnað og til þessa
dags. Theodór var góður fag-
maður og snyrtilegur og ná-
kvæmur. Þau hjón stofnuðu og
ráku verslunina Z-brautir og
gluggatjöld í fjöldamörg ár.
Theodór átti lengi við vanheilsu
að stríða og þrátt fyrir það var
aldrei kvartað og alltaf stutt í
brosið. Við hjónin vorum gestir í
80 ára afmæli Theodórs og var
sú veisla fjölmenn og skemmti-
leg.
Að lokum kveð ég þig, kæri
vinur, og vona að minningin um
góðan dreng verði ættingjum og
vinum huggun harmi gegn.
Theódór Óskarsson.
HINSTA KVEÐJA
Góður drengur er fallinn
í valinn. Theodór, þú varst
búinn að berjast en maður-
inn með ljáinn hafði betur
að lokum. Minningarnar
streyma, lítið brot.
Fyrirtæki þitt, Z-braut-
ir, sem þú byggðir upp af
miklum dugnaði var þér
hugleikið til hinsta dags. Þú
varst vinnusamur og hug-
myndaríkur. Þegar þurfti
að leysa verkefni varst þú í
essinu þínu. Skarð þitt
verður vandfyllt. Ég kveð
þig með söknuði.
Siddý, guð styrki þig og
afkomendur ykkar.
Guðbrandur Guðjohnsen.