Morgunblaðið - 10.01.2013, Síða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2013
Nú er elsku
hjartans Gunni minn fallinn frá
og ég er bara varla að ná því.
Mér finnst það mjög sárt að
hann hafi kvatt þennan heim
svo ungur að aldri og mjög svo
ósanngjarnt. Ég og Gunni höfð-
um þekkst í töluverðan tíma en
verið sérstaklega náin síðast-
liðið ár og verið miklir trún-
aðarvinir í gegnum hans veik-
indi. Enda bjuggum við yfir
sameiginlegum skilningi hvað
veikindi varðar. Það hefur mér
verið svo sannarlega mikill
heiður að fá tækifæri til þess
að kynnast honum Gunna enn
betur, enda einstaklega ljúfur
og góður maður.
Það eru margar minningar
sem ég bý að eftir innileg kynni
við hann. Sumarbústaðarferð í
sumar, stefnumótin okkar í
grasagarðinum og á Hótel Sögu
í „brunch“. En innilegu og ein-
lægu stundirnar sem við kúrð-
um okkur saman og spjölluðum
um daginn og veginn eiga eftir
að standa hvað mest upp úr
þegar fram líða stundir.
Gunni kenndi mér ákaflega
mikið í gegnum sín veikindi og
fór í gegnum þau með stóískri
ró, yfirvegun og af mikilli þol-
inmæði. Gunni var lífsglaður,
jákvæður, elskulegur og með
gott auga fyrir fallegum hlut-
um. Eins og sjá mátti bæði á
klæðaburði hans og heimili
hans og Óla. Gunni var einnig
mikill dýravinur og leið hvað
best í sveitinni sinni. Gunni var
sem sagt svolítið sveitó líka.
Gunni var mikið náttúrubarn
og gerðum við mikið af því að
ræða um að liggja í grasinu,
horfa á himininn og skoða ský-
in eða stjörnurnar.
Gunni vildi ólmur fá hund í
langan tíma og veit ég að Gunni
varð ákaflega glaður þegar
Snúður varð hluti af hans fjöl-
skyldu og naut Gunni þess
mjög svo að vera með hann
„Snúdda litla“ hjá sér eins og
margar myndir af honum sýna.
Honum leið líka vel að hafa
Snúð nálægt sér í veikindunum.
Gunni var með einstaka
kímnigáfu og hnyttinn. Við
Gunni höfum hlegið mikið sam-
an í gegnum súrsætar stundir
og tapaði hann aldrei kímnigáfu
sinni í gegnum veikindin sín.
Margt þú hefur misjafnt reynt,
mörg þín dulið sárin.
Þú hefur alltaf getað greint,
gleði bak við tárin.
(J.Á.)
Það er með miklum söknuði
sem ég kveð elsku hjartans
Gunna vin minn.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn.)
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur sendi ég Óla frænda
sem hlúði að honum Gusa sín-
um af mikilli elskusemi og fjöl-
skyldu Gunna sendi ég einnig
mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Nilsína Larsen
Einarsdóttir (Nilla).
Ég kynntist Gunna þegar
hann og Óli frændi minn fóru
að vera saman. Við Gunni náð-
Gunnar
Guðmundsson
✝ Gunnar Guð-mundsson
fæddist í Reykjavík
24. mars 1976.
Hann lést 29. des-
ember 2012 eftir
erfið veikindi.
Útför Gunnars
fór fram frá Garða-
kirkju á Álftanesi
7. janúar 2013.
um strax vel sam-
an og man ég að
hann sagði mér eitt
sinn að hann hefði
spurt Óla að ef
þeir myndu ein-
hverntíma hætta
saman, hvort hann
fengi ekki forræði
yfir mér. Svona var
Gunni minn. Aldrei
bar skugga á sam-
skipti okkar frá
fyrstu kynnum en sambandið
var mismikið eftir aðstæðum
hjá okkur en alveg sama
hversu langt leið frá síðasta
spjalli eða hittingi var alltaf
eins og við hefðum hist í gær.
Einlægur og fagur að utan sem
innan dásamlegur vinur, sakna
þín sárt.
Elsku Gunni minn, ástar-
þakkir fyrir vináttuna og allar
dásamlegu stundirnar sem við
áttum saman. Guð geymi þig,
sofðu vel og dreymi þig fallega,
elsku Gunni minn.
Ragna.
Jæja þá er baráttunni lokið
að sinni Gunni. Nú ertu kominn
á vit nýrra ævintýra og ert efa-
laust byrjaður að láta gott af
þér leiða á þeim vettvangi.
Gunni var fyrst og fremst
heimsborgari. Fágaður, glæsi-
legur og hafði næmt auga fyrir
hinu fallega hvort sem það var í
fatnaði, mat, menningu eða list-
um. Kynni okkar Gunna hófust
þegar ég kom til starfa hjá Int-
ersport Smáralind árið 2004.
Fljótlega var ljóst að það vant-
aði mann til samstarfs við
framsetningu og uppröðun.
Ekki var nokkrum vafa undir-
orpið að hæfastur til starfans
var Gunni.
Það var mikill happafengur
að fá Gunna til samstarfs því
hann var snillingur í því að
raða vörum upp í verslunina á
smekklegan hátt og var snögg-
ur að því. Hann hafði lag á að
láta búðina líta vel út og tókst
að breyta henni reglulega með
sínu glögga auga fyrir fram-
setningu og litum. Fékk hann
jafnan mikið lof fyrir hversu
búðin væri glæsileg.
Samstarf okkar Gunna gekk
vel. Við bættum hvor annan
upp og vorum ósparir á að
skiptast á skoðunum og þrátt
fyrir að vera ekki alltaf sam-
mála náðum við alltaf góðri
lendingu í okkar málum. Síðar
var ég beðinn að færa mig um
set innan fyrirtækisins. Gunni
tók þá við stjórninni í Inter-
sport Smáralind og sinnti því
með miklum glæsibrag og síðar
stýrði hann versluninni á Bílds-
höfða með mikilli prýði. Sama á
hvaða vettvangi Gunni starfaði
þá var hann vel liðinn af sam-
starfsfólki og hafði gott lag á
að fá fólk til liðs við sig.
Leiðir okkar áttu eftir að
liggja saman aftur þegar ég
kom aftur til starfa hjá Int-
ersport Lindum og má segja
að þar hafi hafist nýr kafli í
okkar samstarfi. Gunni fluttist
inn í Lindir og var gerður
ábyrgur fyrir auglýsinga- og
markaðsmálum en jafnframt
var hann alltaf mikilvægur
hlekkur í innkaupateyminu.
Þar nýttist smekkvísi hans
sem og fagleg þekking á fatn-
aði og skóm.
Gunni sinnti störfum sínum
af mikilli alúð og lét vinnuna
hafa forgang á einkalífið og
ekki var farið eftir stimpil-
klukkunni þegar hann var að
klára einhver verkefni. Saman
fórum við Gunni í nokkrar inn-
kaupaferðir og þar náði hann
að hrífa fólk með sér og eign-
aðist marga vini. Gunni var í
essinu sínu í þessum ferðum
þegar verið var að skoða línur
næsta tímabils og ákveða hvað
skyldi tekið til sölu.
Eftir að Gunni veiktist kom
vel í ljós hversu vel hann var
liðinn af samstarfsaðilum okkar
hjá Intersport því alltaf var
verið að spyrjast fyrir um
hvernig gengi hjá honum og
biðja fyrir kveðjur. En Gunni
var ekki einn, hann hafði sér
við hlið hann Óla sinn, sem stóð
eins og klettur í veikindabar-
áttunni og var alltaf til staðar
þar til yfir lauk. Það hafa verið
forréttindi að fá að kynnast
Gunna og starfa með honum,
fyrir það vil ég þakka. Gunni,
við eigum eftir að hittast aftur
og vonandi getum við tekið til
hendinni saman, ég veit að þar
verður engin lognmolla. Takk
fyrir samstarfið vinur og takk
fyrir framlag þitt fyrir Inter-
sport. Þín er sárt saknað.
Kveðja,
Valgeir Ólafsson.
Gunnar var góðhjartaður og
blíður drengur og þannig mun
hann lifa í huga okkar um
ókomna tíð. Hann var alltaf
með okkur stelpunum, okkar
besti vinur sem teiknaði betur
en við, skrifaði betur en við og
vandaði sig meira en við. Gunn-
ar virðist líka alla tíð hafa
kunnað að bera virðingu fyrir
samferðamönnum sínum, alveg
frá því hann var pínulítill.
Bragð er að þá barnið finnur
og það hversu vel okkur leið í
návist hans segir meira en
mörg orð. Þær fylgdu honum
ævina á enda, hlýjan og mýkt-
in, og brosið birtist alltaf í and-
liti hans þegar við hittumst á
fullorðinsárum.
Við erum þakklátar fyrir að
hafa átt svo góðan vin í barna-
skóla, dreng sem lék með okk-
ur, hló með okkur, lærði með
okkur og skildi okkur. Gunnar
var samviskusamur og til fyr-
irmyndar, alltaf og alls staðar.
Kennarinn okkar hafði einu
sinni á orði að ef hægt væri að
gefa ellefu fyrir vinnubrögð þá
fengi Gunnar þá einkunn.
Við kveðjum bekkjarbróður
okkar núna en munum aldrei
gleyma honum.
Með þér hverfur yndi, ást,
æska og ljós úr ranni.
Fegra vor ei fannst né sást
fylgja nokkrum manni.
(Hulda.)
Anný Láru og öllum aðstand-
endum Gunnars vottum við
okkar dýpstu samúð. Megi gæf-
an fylgja þeim og veita þeim
styrk til að breyta sorg í ljúfar
minningar.
F.h. bekkjarsystranna
úr Flataskóla,
Hulda Guðný, Inga Lind,
Ragna, Dísa og Þyrí Halla.
Kær vinur og góður drengur
hefur nú kvatt okkur.
Gunnar kom inn í líf okkar
stelpnanna þegar við vorum sex
ára í Flataskóla og varð strax
mjög vinsæll. Hann var góður
og traustur vinur sem auðvelt
var að ræða við, sama hversu
langt leið á milli vinafunda.
Gunnar var skarpgreindur, vel
að sér í öllu, jákvæður og ljúf-
ur. Hann var samviskusamur í
því sem hann tók sér fyrir
hendur og var öllum öðrum góð
fyrirmynd. Hann var bæði
flinkur að teikna og skrifa.
Mikill námshestur og eftirlæti
hvers kennara. Við stelpurnar
héldum mikið upp á Gunnar.
Hann hafði alla þessa góðu
mannkosti og svo var hann líka
fallegur drengur, yst sem innst.
Við buðum honum auðvitað allt-
af í afmælin okkar – og Gunnar
var eini strákurinn sem fékk að
koma.
Góðar minningar um Gunnar
man ég alltaf. Ég votta fjöl-
skyldu hans mína dýpstu sam-
úð.
Guðrún Gunnarsdóttir.
✝ Jóhanna Gísla-dóttir fæddist í
Reykjavík 6. maí
1926. Hún lést á
Droplaugarstöðum
þriðjudaginn 1. jan-
úar 2013. Foreldrar
hennar voru Ingi-
björg Guðmunds-
dóttir, f. 8.8. 1901,
d. 11.7. 1986, frá
Skáholti í Reykjavík
og Gísli Pétursson
Kjærnested, bryti, f. 7.8. 1901, d.
8.2. 1936, frá Sléttuhreppi í
Norður-Ísafjarðarsýslu. Systkini
Jóhönnu eru Guðmundur Aðal-
steinn, húsgagnasmiður, f. 29.1.
1924, d. 18.7. 1950, Sigrún, f.
1928, d. 1929, og Unnur Gott-
sveinsdóttir, f. 4.2. 1942.
Jóhanna giftist 30.10. 1943
Ólafi Guðjónssyni, iðnrekanda, f.
16.9. 1922. Börn þeirra eru: 1)
Gísli, f. 1944, maki Elísabeth Sol-
veig Pétursdóttir. Þau eiga þrjú
börn, Solveigu Helgu, Önnu El-
ísabethu og Pétur Óla og tvö
barnabörn. 2) Viðar, f. 1946,
Fyrsti vinnustaður Jóhönnu
var Félagsprentsmiðjan en þar
kynntist hún verðandi eig-
inmanni sínum aðeins 15 ára
gömul. Þau giftu sig í október
1943 og fjórum árum síðar voru
börnin orðin þrjú og því var nóg
að gera að annast heimilið og
krakkana. Það fórst henni vel úr
hendi en hún var mikil húsmóðir
og kunni vel að taka á móti gest-
um. Um tíma starfaði hún við
fyrirtæki þeirra Bikarbox, sem
þau stofnuðu ásamt tveimur við-
skiptafélögum. Þau hjónin fóru
um langt árabil í ferðir til sólar-
landa og höfðu af því mikla
ánægju og eignuðust marga
góða vini. Jóhanna var mikil fjöl-
skyldumanneskja og lagði mikla
áherslu á sambandið við sína
nánustu og frænkur sínar og vin-
konur. Hún fylgdist vel með öll-
um sínum afkomendum og vissi
upp á hár hvað var að gerast hjá
hverjum og einum allt til hins síð-
asta. Margar vinkonur eignaðist
hún einnig í starfi sínu í Kven-
félaginu Hringnum, en þar er
unnið stórmerkilegt og árang-
ursríkt starf fyrir Barnaspítala
Hringsins.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 10. janúar
2013, og hefst athöfnin klukkan
15.
maki Birna Björns-
dóttir. Þau eiga
þrjú börn, Sólrúnu,
Nönnu Björk og
Ólaf og átta barna-
börn. 3) Þórunn, f.
1947, maki Frið-
finnur Kristjánsson,
f. 1942, d. 2008.
Dætur eru Margrét,
Jóhanna, Jana og
Birna og stjúpdæt-
ur Anna Karen og
Fanney Sigríður. Barnabörnin
eru tólf og eitt barnabarnabarn.
4) Sveinn Ingi, f. 1954, maki Gyða
Þórðardóttir. Þau eiga tvö börn,
Vigdísi og Gísla Birgi.
Jóhanna fæddist í Reykjavík
og ólst þar upp. Hún missti föður
sinn aðeins níu ára gömul og var
komið fyrir í fóstur hjá móð-
ursystur sinni vegna veikinda
móður sinnar, en fór aftur til
hennar nokkrum árum síðar
þegar hún hóf búskap með Gott-
sveini Oddssyni. Hún gekk í
barnaskóla í Reykjavík og síðan í
Kvennaskólann.
Það var kyrrt og bjart veður,
daginn sem hún kvaddi þessa
jarðnesku tilveru, á sjálfan nýárs-
dag. Enda voru hátíðisdagar
hennar uppáhaldsdagar. Það var
líka kyrrt og bjart yfir hennar til-
veru alveg frá því að hún, 15 ára
gömul, lítil og ljóshærð kom í Fé-
lagsprentsmiðjuna og hitti þar 19
ára hávaxinn rauðhærðan strák
sem kolféll fyrir henni. Hann varð
síðar eiginmaður hennar og ástin í
lífi hennar í rúmlega sjötíu ár. Það
var ekki tilviljun að Jóhanna átti
góðan mann og góð börn. Per-
sónuleiki hennar var slíkur að öll-
um leið vel í kringum hana og
vildu henni allt það besta.
Við tengdadætur Jóhönnu höf-
um margs að minnast frá rúmlega
40 ára viðkynningu. Við þrjár höf-
um alltaf talið okkur afar heppnar
að hafa nælt í vel uppalda syni Jó-
hönnu og Ólafs og þannig komist í
kynni við þau hjónin. Það var allt-
af gaman að koma til þeirra og
upplifa gleðina hjá þeim þegar
maður birtist. Þau tóku á móti
fólki eins og það væri alveg sér-
stakt og ætti engan sinn líka. Þá
var öllu tjaldað til með kræsing-
um á borði og innihaldsríkum
samræðum um menn og málefni.
Jóhanna sá um að búa til kræs-
ingarnar með dyggri aðstoð
Ólafs. Hann snérist í kringum
konu sína alla tíð og nú undir það
síðasta sat hann yfir henni þessi
erfiðu spor þar til yfir lauk. Hann
var sérstaklega ánægður með að
geta fylgt henni á leiðarenda.
Jóhanna var sterkur persónu-
leiki sem tók því sem lífið gaf með
miklu jafnaðargeði. Hún fékk
slæma liðagigt á miðjum aldri en
fáir heyrðu hana nokkurn tíma
kvarta yfir hlutskipti sínu. Æsku-
árin voru ekki alltaf auðveld. Hún
missti föður sinn úr berklum að-
eins níu ára og heimilið leystist
upp um nokkurt skeið vegna veik-
inda móður hennar. Hún missti
líka bróður sinn ungan og nýlega
ástkæran tengdason sinn á besta
aldri.
Hún gerði sér ekki rellu út af
hlutunum og tók lífinu yfirleitt
með stakri ró. Hún var orðheppin
og hnyttin, vel greind og minnug á
fólk og fréttir og því alltaf gaman
að koma og deila með henni stund
og stað. Hún var félagslynd og
hafði ákaflega gaman af að um-
gangast fólk. Um árabil tók hún
þátt í hinu góða starfi Kvenfélags-
ins Hringsins og hafði mikla gleði
af starfinu og samvistum við góðar
vinkonur sem hún eignaðist þar.
Heimili hennar var einstaklega
fallegt og hún ætlaði sér alltaf að
eiga þar heima þar til yfir lyki. En
ekki fer allt eins og óskað er og
hún og Ólafur fluttu á Droplaug-
arstaði í september síðastliðnum
vegna veikinda og aldurs þeirra
beggja. Þar leið þeim vel en nú er
komið að kveðjustund.
Við þökkum henni samfylgdina
góðu.
Tengdadæturnar
Elísabeth, Birna og Gyða.
Það eru margar góðar minning-
ar sem koma upp í hugann á
kveðjustund. Minningar um jóla-
boð, appelsínuís, brúnkökur,
brauðtertur, leiki í kjallaranum í
Mosó og heimsóknir í Bikarbox,
þar sem alltaf var boðið upp á
þunnt skorið ristað normalbrauð
og kók í gleri og við fengum að
telja og raða saman plastglösum.
Á síðari árum heimsóknir á Skúla-
götuna þar sem við vorum alltaf
velkomnar með alla þá sem okkur
fylgdu og löng og skemmtileg sím-
töl þar sem rætt var um allt milli
himins og jarðar.
Minningar um ömmu eru minn-
ingar um ömmu og afa, þau voru
eitt, saman í meira en sjötíu ár.
Hjónaband eins og það á að vera,
það sem allir sækjast eftir, alltaf
var stutt í góðlátlega stríðni og
vináttan, ástin og virðingin sem
þau báru hvort fyrir öðru var aug-
ljós öllum sem þau hittu.
Í dag kveðjum við elskulega
ömmu okkar og hugur okkar er
hjá afa.
Dýrmætar minningarnar
geymum við í hjarta okkar.
Margrét, Jóhanna, Jana og
Birna.
Jóhanna
Gísladóttir
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÓLÖF ÞÓRANNA JÓHANNSDÓTTIR
ljósmóðir,
Ljósheimum 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju
föstudaginn 11. janúar kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á styrktarfélagið LÍF.
Þórhildur Hinriksdóttir, Þórður Sigurjónsson,
Sigurjón Þórðarson, Jóhanna Jakobsdóttir,
Ólöf Dís Þórðardóttir, Birgir Örn Björnsson,
Harpa Rún Þórðardóttir, Romain Buchholtz,
Þórður Ingi, Ari, Björn Hinrik, Daníel Snær.
✝
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ÞÓRA JÓHANNA JÓNSDÓTTIR,
Dalbraut 20,
lést á Hrafnistu þriðjudaginn 8. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jón Gunnar Harðarson, Erla Skarphéðinsdóttir,
Hrefna Harðardóttir, Kjartan Ólafsson,
Steinunn Guðrún Harðardóttir, Níels Níelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
KRISTÍN SIGURLÍNA EIRÍKSDÓTTIR
frá Hlemmiskeiði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði
miðvikudaginn 2. janúar, verður jarðsungin frá
Skálholtskirkju laugardaginn 12. janúar
kl. 11.00.
Ingólfur Bjarnason,
Ómar Örn Ingólfsson, Rósa Guðný Bragadóttir,
Inga Birna Ingólfsdóttir, Árni Svavarsson,
ömmu- og langömmubörn.