Morgunblaðið - 10.01.2013, Qupperneq 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JANÚAR 2013
Smáauglýsingar
Húsnæði íboði
Húsnæði í boði
Herbergi og íbúðir. Alltaf til leigu í
stuttan eða langan tíma. Upplýsingar
í síma 511 3030 og gsm 861 2319.
Sumarhús
Sumarhús - Gestahús
- Breytingar
Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla -
Endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892 3742 og 483 3693,
www.tresmidjan.is
Byggingavörur
Harðviður til húsabygginga
Sjá nánar á www.vidur.is
Vatnsklæðning, panill, pallaefni,
parket, útihurðir o.fl. Gæði á góðu
verði. Nýkomnar Eurotec A2 harð-
viðarskrúfur. Penofin harðviðarolía.
Indus ehf., Óseyrarbraut 2, Hf.
Upplýsingar hjá Magnúsi í símum
6600230 og 5611122.
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-18. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Elsku besti afi, nú ert þú fall-
inn frá en ég man alltaf eftir því
þegar við heimsóttum þig í sveit-
ina að þú áttir alltaf til súkku-
laðirúsínur og kók handa okkur.
Ég held að við höfum aldrei farið
Guðmundur
Snæbjörnsson
✝ GuðmundurSnæbjörnsson
Ottesen, fyrrver-
andi bóndi að
Syðri-Brú í Gríms-
nesi, fæddist á Gjá-
bakka í Þingvalla-
hreppi 28.
september 1933.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands 23. desem-
ber 2012.
Útför Guðmundar fór fram
frá Selfosskirkju 4. janúar 2013.
heiman frá þér án
þess að þú gæfir
okkur súkkulaðirús-
ínur.
Okkur systrun-
um fannst svo gam-
an að koma til þín í
sveitina og vaða í
læknum fyrir utan
hjá þér og tína ber í
hlíðinni heima hjá
þér. Bláber voru
uppáhaldið þitt svo
að við gáfum þér alltaf öll bláber-
in sem við tíndum.
Hann afi lifa mun um eilífð alla
til æðri heima stíga þetta spor.
Og eins og blómin fljótt að frosti falla
þau fögur lifna aftur næsta vor.
(Guðrún Vagnsdóttir.)
Eva Björk Magnúsdóttir.
Mig langar að minnast í örfá-
um línum Jóhanns Svavars
Helgasonar sem mér þótti mjög
vænt um. Ég kynntist Jóhanni á
haustmánuðum 1985 og skynjaði
ég fljótt að þarna væri á ferð mik-
ið ljúfmenni. Sem kom svo á dag-
inn. Við afi Jói áttum oft líflegar
samræður um allt á milli himins
og jarðar, drukkum mikið kaffi
og var Jóhann fróður á mörgum
sviðum. Mér þóttu sögurnar sem
Jóhann Svavar
Helgason
✝ Jóhann SvavarHelgason
fæddist í Reykjavík
31. júlí 1929. Hann
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Skjóli 23.
desember 2012.
Útför Jóhanns
fór fram frá Fella-
og Hólakirkju 4.
janúar 2013.
Jóhann sagði mér
um sín uppvaxtarár,
árin sem hann spil-
aði knattspyrnu,
„hann var sko Vík-
ingur í húð og hár“
og árin sem hann
byggði húsið sitt
sem stóð á fallegum
stað í Blesugróf í
senn skemmtilegar
og aðdáunarverðar.
Það var mikil
elja, dugnaður og nægjusemi í
Jóhanni. Hann fór vel með það
sem hann átti. Jóhann var feim-
inn og var lítið fyrir að trana sér
fram og hreykja sér, hófsemi ein-
kenndi flestar hans gjörðir.
Ég þakka fyrir að hafa kynnst
þessum sómamanni. Að lokum
votta ég minni fyrrverandi
tengdamóður og fjölskyldu hins
látna mína dýpstu samúð.
Arne Wehmeier.
Þann 27. desem-
ber sl. kvaddi fyrrverandi
skólasystir mín, Þórdís G.
Ottesen frá Miðfelli í Þing-
vallasveit, þennan heim. Ótal
minningar sækja að mér frá
löngum kynnum okkar. Árið er
1928 og Héraðsskólinn á
Laugarvatni að hefja sitt
fyrsta skólaár með 25 nem-
Þórdís G.
Ottesen
✝ Þórdís Guð-mundsdóttir
Ottesen fæddist 6.
maí 1911. Hún and-
aðist á Droplaug-
arstöðum 27. des-
ember 2012.
Útför Þórdísar
fór fram frá Foss-
vogskapellu 4. jan-
úar 2013.
endur. Hópurinn
samanstóð af 17
piltum og 5 stúlk-
um, og meðal
þeirra vorum við
Þórdís. Allar
stúlkurnar voru
saman í herbergi
fyrri veturinn, en
seinni veturinn
deildum við Dísa
herbergi með
Mundu frá Hnífs-
dal. Þetta voru yndisleg ár og
gott að minnast þeirra á lífs-
leiðinni.
Ein minning frá þessum
æskutíma hefur oft komið upp
í huga mér þegar mér hefur
verið hugsað til Dísu. Eitt sinn
rérum við tvær á báti út í
Álftahólma í Laugarvatni en
þar var, eins og nafnið bendir
til, aðsetur álftanna. Ég vildi
gjarnan sýna henni að ég væri
vel synd og ætlaði í þeim til-
gangi að fara úr bátnum og
synda í land. Dísu fannst það
hins vegar hið mesta glap-
ræði, réri lífróður til lands, og
við lentum heilar og sáttar.
Við Dísa ræktuðum með
okkur góða vináttu á langri
ævi, m.a. fórum við saman til
útlanda og ég fór í heimsóknir
í sumarbústaðinn hennar á
æskuslóðunum að Miðfelli.
Það var mér til mikillar gleði
að Dísa kom þegar ég átti
stórt afmæli fyrir þremur ár-
um, þ.e. þegar ég varð 100
ára, og ég er þakklát fyrir
það. Þetta var orðin löng og
góð vinátta hjá okkur Dísu
sem ég mat alltaf mikils. Það
er mikils virði þegar horft er
um öxl.
Guð veri með þér, kæra vin-
kona.
Hlíf Böðvarsdóttir frá
Laugarvatni.
Elsku amma Tóta.
Lyktin af ferskri mold og þú í
pollabuxum í vettlingum að dytta
að einu beðinu eða öðru er mér svo
sterkt í huga þegar ég lít til baka
og hugsa um þig. Þú og afi áttuð
svo fallegan og stóran garð þar
sem þið vörðuð ykkar lausu stund-
um að gera hann að því sem hann
var, ósköp er nú skrítið að þú sért
ekki hér lengur. Þú varst okkur
barnabörnum þínum ávallt innan
handar í hinum ýmsu verkefnum
og var svo ósköp gott að geta leit-
að í viskubrunn þinn þegar skila
átti stóru verkefni um tré og gróð-
ur í náttúrufræði. Seinna meir
gastu ekki verið jafn mikið og þú
varst vön í garðinum þínum en þá
tók heklið þitt við og eigum við af-
komendur þínir þvílíkan fjársjóð
af hekluðum gersemum. Jólatréð
mitt stendur prýtt snjóköllum,
bjöllum, frostrósum og fleira sem
þú gafst mér í jólagjafir hér áður
fyrr.
Ég hef ávallt verið afar stolt yf-
ir því að heita í höfuðið á þér elsku
Þórunn
Jónasdóttir
✝ Þórunn Jón-asdóttir fædd-
ist á bænum
Vetleifsholti í Ása-
hreppi 27. sept-
ember 1931. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Lundi á Hellu
24. desember 2012.
Útför Þórunnar
fór fram frá Odda-
kirkju 4. janúar
2013.
amma mín, við tvær
höfum þó ávallt verið
kallaðar Tótu nafn-
inu en það varð oft
skemmtilegur mis-
skilningur þegar
önnur var spurð að
einhverju en hin
svaraði.
Ég á svo margar
góðar minningar í
hjarta mínu, ævin-
týragönguferðir frá
Lyngási að Hellu, náttúrukannan-
ir á Klifi, skemmtilegu jólaboðin á
Laufskálum, söngur, gleði og
gaman. Þú naust þess svo sann-
arlega að eyða tíma með fjölskyld-
unni þinni.
Þegar seinna meir ég fann hann
Palla minn tókstu honum opnum
örmum og var hann ávallt velkom-
inn á Laufskálana að ræða heims-
málin yfir kaffibolla.
Elsku amma mín, hjarta þitt
var stórt og gott var að leita í faðm
þinn ef eitthvað bjátaði á, þú varst
svo góð kona og vona ég að ég hafi
ekki einungis erft nafn þitt heldur
einnig eitthvað af hjartalagi þínu
líka. Þú gladdist yfir fæðingu
barna minna og þó svo að þú hafir
ekki komist á alla stóru viðburðina
í lífi okkar sökum veikinda var
hluttekning þín engu minni. Ég
veit þú gætir okkar þar sem þú ert
núna og að nú eru allar kvalir
horfnar. Sif systir og mamma hafa
líklega tekið vel á móti þér elsku
amma mín. Við kveðjum þig í bili
eða þar til við sjáumst aftur.
Þórunn, Páll og börn.
Elsku amma Una.
Það er enn ótrúlegt að þú sért far-
in frá okkur, því þú fórst svo
snögglega en það sýnir bara hvað
þú varst orðin mikið veik og ég
hugsa að þetta hafi komið manni
svona að óvörum vegna þess að þú
kvartaðir aldrei. Mér finnst erfitt
að hugsa til þess að þú sért búin að
kveðja þennan heim en ég veit að
þér líður vel núna með afa Svan
við hlið þér og Inga Rafn.
Mínar notalegustu stundir voru
að heimsækja ömmu Unu og áður
afa Svan í Fjarðargötuna og einn-
ig á Stekkjarholtið, þegar þau áttu
heima þar. Maður fann fyrir hlý-
leikanum þegar amma Una tók
manni opnum örmum, kyssti
tveimur kossum á hvora kinn og
bauð alltaf upp á glæsilegar kræs-
ingar, amma passaði alltaf upp á
að öllum liði vel og væru með eitt-
hvað á sínum matardiski.
Ég mun seint gleyma því þegar
ég var hjá ömmu Unu og afa Svani
í rúma viku í Stekkjarholtinu eitt
sumarið. Þar eyddi ég flestum
Una
Guðmundsdóttir
✝ Una Guð-mundsdóttir
fæddist á Akranesi
15. mars 1938. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 26.
nóvember 2012.
Útför Unu fór
fram frá Akra-
neskirkju 7. desem-
ber 2012.
stundum með henni
og ég í svuntunni
sem hún gaf mér til
að hjálpa sér við hús-
verkin og matinn.
Hún var sannkölluð
húsmóðir og ég leit
mikið upp til hennar.
Seinustu sumur
kom amma oft til
okkar í mat og
fannst svo notalegt
að sitja úti á palli hjá
okkur, borða góðan mat og rifja
upp gamla tíma. Þá skellihlógu
amma og mamma (Hrafnhildur)
með sinn hrossahlátur yfir sögun-
um frá Akranesi, þú brostir allan
hringinn og það var svo gaman að
sjá þig svona, því maður sá ekkert
á þér að þú áttir við mikil veikindi
að stríða sem gaf manni alltaf þá
von að þér væri að batna.
Amma var dugleg að hvetja
mann áfram í því sem maður var
að gera, hvort sem það voru
íþróttir eða skóli, og hún passaði
oft að koma því á framfæri þegar
ég kvaddi hana að ég ætti aldrei að
breyta neinu í fari mínu heldur
vera bara alltaf eins og ég er.
Þú varst yndisleg amma með
stórt hjarta sem vildi öllum vel og
fékk ég þann heiður að vera al-
nafna þín og ég mun bera nafnið
með stolti.
Þú munt alltaf eiga stað í hjarta
mínu amma Una.
Þín alnafna,
Una Guðmundsdóttir.
Ég vil í fáum
orðum minnast pabba fyrir upp-
eldið og samvistar í gegnum árin
en maður lærir meira að meta
þessar stundir þegar maður eld-
ist. Ég átti nú þeirri gæfu að
fagna að starfa með honum hans
síðustu þrettán ár sem var ómet-
anlegur skóli og áttum við marg-
ar góðar stundir. Pabbi var eins
og alfræðiorðabók, hann þekkti
öll fjöll, ár, vötn og læki; það var
svo gaman að ferðast með hon-
um, hann þekkti líka alla fugla
og líka flestallt sem í íslenskri
flóru vex. Pabbi missti pabba
sinn þegar hann var rúmlega
átta ára, en ég fékk þó rúm
fjörutíu og fjögur ár með hon-
um, það er margs að minnast en
læt þetta nægja hér.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan
skúf.
Úr furutré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka úr smiðjumó.
Í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjörn,
og sumir verða alltaf lítil börn.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfrum loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt
Um varpann leikur draumsins perlug-
lit.
Snert hörpu mína, himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Hver óttast er lífið við æskunni hlær
sem ærslast um sólríka vegi,
og kærleikur útrás í kætinni fær,
Jóhann Heiðar
Guðjónsson
✝ Jóhann HeiðarGuðjónsson
fæddist á Akureyri
7. apríl 1947. Hann
lést 29. desember
2012.
Jóhann Heiðar
var jarðsunginn
frá Akureyr-
arkirkju 8. janúar
2013.
sé komið að skiln-
aðardegi.
Svo viðkvæmt er lífið
sem vordagsins
blóm
er verður að hlíta þeim
lögum
að beygja sig undir
þann allsherjardóm
sem ævina telur í dög-
um.
Við áttum hér saman
svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Þín er sárt saknað. Þinn son-
ur,
Guðjón Páll.
Nú hefur það því miður gerst
að vond frétt til manns berst
Kær vinur er horfinn okkur frá
því lífsklukkan hans hætti að slá
Rita vil ég niður hvað hann var mér
kær
afi minn góði sem guð nú fær
Hann gerði svo mikið, hann gerði svo
margt
og því miður get ég ekki nefnt það
allt
Að tala við hann var svo gaman
á þeim stundum sem við eyddum
saman
Hann var svo góður, hann var svo
klár
æ, hvað þessi söknuður er svo sár
En eitt er þó víst
og það á við mig ekki síst
að ég sakna hans svo mikið, ég sakna
hans svo sárt
hann var mér góður afi, það er klárt
En alltaf í huga mínum verður hann
afi minn góði sem ég ann
í himnaríki fer hann nú
þar verður hann glaður, það er mín
trú
Því þar getur hann vakað yfir okkur
dag og nótt
svo við getum sofið vært og rótt
hann mun ávallt okkur vernda
vináttu og hlýju mun hann okkur
senda
Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur muntu sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
minn allra besti afi, það varst þú.
(Höf. Katrín Ruth)
Jóhann Heiðar, Axel Björn
og Lilja Margrét.