Morgunblaðið - 22.01.2013, Síða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. JANÚAR 2013
✝ Egill Guð-laugsson
fæddist í Grinda-
vík 25. maí 1924.
Hann andaðist á
hjúkrunarheim-
ilinu Eir 9. janúar
síðastliðinn.
Foreldrar Egils
voru Guðlaugur
Guðjónsson út-
vegsbóndi, f. 17.9.
1893, d. 22.12.
1965, og Guðmunda Guðrún
Guðnadóttir húsfreyja, f. 10.7.
1891, d. 10.1. 1980. Systkini Eg-
ils voru Guðjón, f. 14.9. 1914, d.
28.12. 1994, Guðbjörg, f. 13.10.
1915, d. 5.2. 2003, Stefanía, f.
24.6. 1921, d. 22.4. 1989, Guð-
laug, f. 15.9. 1922, d. 31.3. 2003,
Guðjón, f. 5.3. 1926, Dagbjört, f.
25.11. 1928, og Jón, f. 1.2. 1931.
Egill kvæntist hinn 25. maí
1951 Kristínu Stefánsdóttur, f.
21.2. 1925. Börn þeirra eru 1)
Kolbrún, f. 5.2.
1944. 2) Stefán, f.
6.5. 1948. Maki
Bryndís Eggerts-
dóttir. 3) Kristín
Ellý, f. 29.12. 1951.
Maki Grétar Bald-
ursson. 4) Hrafn-
hildur, f. 16.11.
1957. Maki Halldór
Bergdal Bald-
ursson. 5) Elísabet,
f. 18.1. 1960. Maki
Kristján V. Halldórsson. 6) Guð-
munda, f. 24.5. 1965. Maki Stef-
án Gísli Stefánsson. 7) Egill, f.
17.8. 1966. Unnusta Lára Jó-
hannsdóttir. Barnabörnin eru
orðin 20 og barnabarnabörn 37.
Egill var múrari að mennt og
starfaði við þá iðn allt til 83 ára
aldurs.
Egill var jarðsunginn í kyrr-
þey að eigin ósk frá Aðvent-
kirkjunni í Reykjavík föstudag-
inn 18. janúar 2013.
Faðir okkar og tengdafaðir,
Egill Guðlaugsson, ólst upp í
vöggu útgerðarinnar í Grinda-
vík, sonur útvegsbænda í Skál-
holti. Árið 1924 er hann fæddist
komu fyrstu vélbátarnir til
Grindavíkur. Fram að því höfðu
árabátar verið notaðir við veiðar
í Grindavík. Aflabrögð voru góð
en eina vandamálið var að lend-
ingarskilyrði voru slæm. Út-
vegsbændur þurftu mikla lagni
og afl til að komast síðasta sjó-
lagið að vörinni. Þetta var
vandasamt og hættulegt starf.
Þegar Egill var fjögurra ára var
notkun árabáta hætt til útgerð-
ar í Grindavík og skipt yfir í
vélbáta. Það var ótrúleg bylting
fyrir sjómennina að losna við
allan róðurinn. Egill átti eftir að
horfa upp á miklar framfarir og
breytingar í útgerðinni sín upp-
vaxtarár. Hann fór snemma til
sjós og stundaði sjómennsku sín
fyrstu hjúskaparár. Egill kaus
þó annan starfsferil, lærði múr-
araiðn, og starfaði við hana
fram á 84. aldursár. Honum var
vinnuharkan í blóð borin, var
hamhleypa til verka en jafn-
framt nákvæmur og samvisku-
samur. Vegna þessa hafði hann
næg verkefni, menn treystu
honum og vissu að útkoman yrði
eins og best yrði á kosið. Hann
starfaði við ófá húsin í Reykja-
vík, bæði byggði þau og vann
við endurbætur, þar á meðal
Hallgrímskirkju og fleiri merki-
legar byggingar.
Pabbi var gæfumaður, ekki
eingöngu í starfi heldur einnig í
einkalífinu. Hann kynntist
Kristínu móður okkar upp úr
tvítugu er hún fluttist frá Vest-
mannaeyjum og kom til starfa í
Grindavík. Þau eignuðust alls
sjö börn, fimm dætur og tvo
syni. Þau voru samstiga við að
koma okkur börnunum til
manns, hún var að mestu
heimavinnandi á meðan hann
vann sleitulaust frá því snemma
á morgnana og þar til seint á
kvöldin. Einu dagarnir sem
hann leyfði sér að taka frí voru
laugardagar en þau voru í trú-
söfnuði sjöunda dags aðventista
og héldu þann hvíldardag heil-
agan.
Við systkinin eigum góðar
minningar um ferðir með for-
eldrunum til Þingvalla og
Grindavíkur. Pabbi og mamma
voru lík að því leyti að þau
máttu ekkert aumt sjá og voru
bæði hænd að dýrum. Lengi
fóru þau reglulega upp í Selás
með fisk handa köttum sem þar
héldu til. Kettirnir voru farnir
að þekkja bílinn og komu óðara
og þeir sáu hann. Þau voru líka
dugleg við að gefa fuglunum í
mestu snjóhörkunum og fengu
þá allar tegundir sinn skerf, líka
mávarnir. Pabbi keypti sér
hesta og naut þess að hirða um
þá og fara í útreiðartúra. Þrátt
fyrir mikla barnamergð var
heimili okkar ávallt opið gestum
og gangandi. Var oft margt um
manninn og allir velkomnir.
Pabbi studdi sitt fólk með ráð-
um og dáð. Hann var ekki mað-
ur margra orða en allir vissu að
þeir gátu reitt sig á hann. Er
mamma veiktist kom það í hans
hlut að annast hana og kom
ekkert annað til greina.
Síðustu árin barðist hann
sjálfur við illvígan sjúkdóm sem
lagði hann að lokum að velli.
Hann sýndi mikið æðruleysi í
veikindunum og var svo ósér-
hlífinn að seint kom í ljós
hversu veikur hann var. Við
kveðjum okkar elskulega pabba
með söknuði og trúum því að
hann sé kominn á betri stað þar
sem honum líður betur.
F.h. barna og tengdabarna,
Guðmunda Egilsdóttir.
Minn kæri tengdafaðir, Egill
Guðlaugsson, er látinn 88 ára að
aldri. Kynni okkar hófust árið
1981 er ég var aðeins 17 ára
gamall, búinn að kynnast dóttur
hans Guðmundu árið áður í
Hlíðardalsskóla, og við áttum
von á okkar fyrsta barni. Ég
áttaði mig strax á því að þarna
fór alvörumaður. Hann gerði
kröfur til sinna barna um að
þau stæðu sig vel í starfi, væru
dugleg, og að þau hugsuðu vel
um sína fjölskyldu. Sömu kröfur
voru strax gerðar til mín. Ég
fékk tiltal ef ég stóðst ekki
væntingar en ég fann um leið að
ég gat reitt mig á þennan mann.
Hann var mikill fjölskyldufaðir
og lét sér annt um velferð barna
sinna.
Þar sem ég var svona ungur
þegar ég kom inn í fjölskylduna
gerðist Egill minn lærifaðir og
leiðbeinandi. Hann kenndi mér
að vinna og ég fór að læra múr-
araiðn eins og hann og starfaði
með honum í fjölda ára ásamt
Halldóri Bergdal Baldurssyni
sem var einnig tengdasonur
hans. Það er ómetanlegt að hafa
haft Egil sem fyrirmynd í starfi.
Hann var vandvirkur og mikill
hagleiksmaður. Er við Guð-
munda eignuðumst Elísabetu
Söru, fyrsta barnið okkar, kom
hann oft ásamt Kristínu tengda-
móður minni í heimsókn á laug-
ardögum þegar þau voru búin
að fara í messu í Aðventkirkj-
unni og reyndist henni og yngri
börnum okkar góður afi. Hann
átti það til að vera glettinn og
gamansamur og það kunnu
börnin að meta.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst Agli og allar samveru-
stundirnar með honum bæði í
leik og starfi. Hann skilur eftir
sig stórt skarð í fjölskyldunni
og er sárt saknað.
Stefán Gísli Stefánsson.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, kæri Egill.
Þinn tengdasonur,
Halldór Bergdal.
Elsku afi og langafi. Nú hef-
ur þú fundið friðinn eftir þessa
baráttu. Þegar ég minnist þín er
svo margt sem kemur upp í
hugann og allt einkennist það af
kærleika og þakklæti frá mér í
þinn garð.
Ég er þakklát fyrir að hafa
átt þig sem afa, kennara, leið-
beinanda og umfram allt vin. Ég
er þakklát fyrir stundirnar á
hestbaki á Blesa. Ég er þakklát
fyrir allar samverustundirnar
sem við áttum, sunnudagsmat-
arboðin voru mörg og skemmti-
leg.
Þið amma gáfuð ykkur svo
oft tíma til að heimsækja okkur
og barnabarnabörnin, oftar en
ekki með sætabrauð í fartesk-
inu.
Þú varst ekki aðeins góður afi
heldur góður langafi og er þín
sárt saknað af börnunum.
Takk fyrir allt,
hönd þín var ávallt hlý og góð.
Takk fyrir allt,
þú gættir bernskunnar hamingjusjóð.
Takk fyrir allt,
hlutina á mér þú kenndir.
Takk fyrir allt,
nú er rökkur en ekki endir.
Takk fyrir allt,
sorgina ég ekki flý.
Takk fyrir allt,
seinna saman verðum á ný.
Að hafa átt þig að, afi minn,
hefur gert líf mitt mun betra en
það hefði verið án þín og þótt
það sé erfitt að kveðja mun ég
ætíð geyma þessar dýrmætu
minningar.
Mig langar að kveðja þig
elsku afi á sama hátt og ég kveð
hvern dag þegar að kvöldi er
komið með bæn.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Þótt þín sé sárt saknað leit-
um við huggunar í þeirri trú að
þér líði nú betur, elsku afi minn.
Ástar- og saknaðarkveðjur,
Sylvía, Páll og börn.
Jæja elsku afi okkar, nú er
þessari erfiðu baráttu lokið og
þú kominn á betri stað. Það er
svo skrítið að skrifa minning-
argrein um þig þegar það er svo
margs að minnast en svo erfitt
að koma orðum að.
Við erum heppnar að eiga
margar góðar minningar um
tíma okkar með þér. Okkur
þykir rosalega vænt um þær
stundir þegar þú og amma fóruð
upp í sumarbústað í Múrara-
landi og buðuð okkur alltaf með.
Þær voru ófáar helgarnar
sem við eyddum með ykkur í
sveitinni að tína golfkúlur, fara í
sund, borða allar þær kræsingar
sem amma bar á borð og ekki
má gleyma bílferðunum í skott-
inu á Subarunum þar sem sung-
ið var hástöfum.
Það voru ekki bara helgarnar
í sveitinni sem við fengum að
njóta með þér og ömmu, því við
áttum líka yndislega tíma með
ykkur í bænum. Öll þau skipti
sem við fengum að gista hjá
ykkur eru ofarlega í huga okk-
ar, sérstaklega þegar við áttum
að vera farnar að sofa og þið
komuð fram að sussa á okkur en
þó ávallt með bros á vör. Þegar
við vöknuðum fengum við alltaf
cheerios með ískaldri mjólk en
samt er minnisstæðast þegar
mjólkin var búin og amma setti
bara rjóma í staðinn. Eftir
morgunmat fórum við með ykk-
ur í kirkju og gafst þú okkur þá
pening svo við gætum gefið í
samskotin. Eftir kirkju og þeg-
ar heim var komið bárust leikar
oftar en ekki út á stigagang eða
niður í þvottahús, sem fyrir
okkur var ekkert minna en leik-
fangaland og héldum við því
áfram eftir að þið fluttuð í Berj-
arimann.
Ármótin eru okkur einnig
ógleymanleg. Það voru margar
góðar fjölskyldustundir sem við
áttum og fyrir okkur rann ekki
upp nýtt ár nema fagnað væri
saman heima hjá þér og ömmu.
Fyrir okkur er það hlutverk
afa og ömmu að veita góð ráð,
dekra við barnabörnin og eyða
með þeim frábærum stundum
og það er nákvæmlega það sem
þið voruð fyrir okkur. Allar þær
minningar sem við eigum um
þig, afi, gætu verið efni í heila
bók. Sögurnar, ferðirnar og
stundirnar með þér eru umvafð-
ar kærleika sem við munum
ávallt geyma í hjörtum okkar.
Það er lýsandi fyrir þig, afi
minn, að á meðan þú háðir
þessa erfiðu baráttu þá var það
ætíð í forgangi hjá þér að hugsa
um ömmu og hvert einasta
kvöld endaði á því að þú breidd-
ir yfir hana. Nú er komið að
okkur að hugsa um ömmu þang-
að til leiðir ykkar liggja saman
á ný.
Að lokum ætlum við ekki að
kveðja þig, elsku afi, heldur að
bjóða þig velkominn, velkominn
á nýjan og betri stað og velkom-
inn að vera hjá okkur í anda,
huga og í hjarta.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Þín barnabörn,
Díana, Sara og Sandra.
Elsku afi okkar, Við erum
ekki en byrjaðar að trúa því að
þú sért ekki lengur hérna hjá
okkur, við munum aldrei gleyma
tímunum sem við áttum saman
með þér og ömmu þegar við
vorum litlar. Eigum eftir að
sakna þín óendanlega mikið.
“Elsku afi, guð mun þig geyma
yfir okkur munt þú sveima
en eitt vil ég þó að þú vitir nú
okkar allra besti afi, það varst þú.“
x
Hver minning dýrmæt perla að liðn-
um lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Aníta Lind og Rakel Björk.
Egill Guðlaugsson
Þegar við kveðjum Gunnar
Gunnbjörnsson, góðan vin og
samstarfsfélaga, langar okkur að
minnast hans með nokkrum orð-
um. Gunnar fæddist 16. apríl
1963 og hefði því orðið fimmtugur
nú í vor. Hann sagði oft bæði í
gamni og smáalvöru að þegar
hann yrði fimmtugur ætlaði hann
að taka sér frí í Ási en ætlaði jafn-
framt að halda upp á afmælið sitt
þar.
Gunnar hóf störf í Ási vinnu-
stofu 1986 og hafði því starfað
þar í 27 ár þegar hann lést. Hann
var mjög duglegur í vinnu og
starfaði við ýmis störf í Ási. Síð-
ustu árin hans var hann okkar
Gunnar
Gunnbjörnsson
✝ Gunnar Gunn-björnsson
fæddist 16. apríl
1963 í Reykjavík.
Hann lést 12. jan-
úar 2013 á Land-
spítalanum í Foss-
vogi.
Útför hans fór
fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju 21.
janúar 2013.
besti maður í að
sníða niður bleiuefni
í klúta í ýmsum
stærðum. Hann
hafði mikla ánægju
af starfi sínu og
hafði ávallt áhyggj-
ur af því hver tæki
hans hlutverk þegar
hann var ekki í
vinnu. Við sem
þekktum Gunnar
lengst minnumst
hans sem svolítils pakkara, með
stríðnisglampa í augum. Það var
stutt í hláturinn og hlýtt faðmlag
fylgdi gjarnan á eftir gríninu.
Gunnar og Hildur Óskarsdótt-
ir gengu í hjónaband árið 2002 og
var alveg einstakt að fylgjast með
sambandi þeirra hjóna. Þau voru
einstaklega samrýnd og máttu
vart hvort af öðru sjá. Elsku
Hildur okkar, um leið og við
kveðjum Gunna vottum við þér
og fjölskyldum ykkar innilega
samúð og biðjum góðan Guð að
vernda ykkur í sorginni.
Fh. samstarfsfélaga Ási vinnu-
stofu,
Halldóra og Valdís.
Elsku Nonni, nú er komið að
kveðjustund og mig langar til að
kveðja þig með örfáum orðum.
Góðar minningar streyma um
hugann. Við áttum einstaka vin-
áttu og heimili ykkar Ingu stóð
mér alltaf opið. Ég gat alltaf leit-
að til þín og átti hjá þér vísan
stuðning. Í huga mér geymi ég
margar góðar minningar og má
þar nefna óteljandi stundir þar
sem við sátum eða vorum í síman-
um og töluðum um allt milli him-
ins og jarðar. Einnig má nefna
fjölskylduferðirnar okkar upp í
sumarbústað foreldra minna sem
voru dýrmætar stundir.
Jón Kristján
Einarsson
✝ Jón KristjánEinarsson
fæddist á Sæbóli í
Kaldrananeshreppi
í Strandasýslu hinn
8. apríl 1943. Hann
lést á Landspít-
alanum, Hring-
braut, 21. desem-
ber 2012. Útför
Jóns fór fram í
kyrrþey.
Hve sárt ég sakna þín,
ég sit við legstein þinn
og hugsa um horfna
tíð,
hjartans vinur minn.
/
Sú sannreynd sturlar
mig,
að við sjáumst aldrei
meir.
Þú gafst mér nýja sál,
sál sem eitt sinn deyr.
/
Ó, hve sár er dauði þinn,
þú varst eini vinur minn.
Einn ég stari í sortann inn,
með sorgardögg á kinn.
/
Hve leið og laus við svör
er lífsins gönguför.
Við leyndardómsins dyr,
deyja mennirnir.
(Sverrir Stormsker)
Þín er sárt saknað en þú munt
alltaf eiga stað í hjarta mínu og
minningin um þig lifir áfram í
huga mér.
Kristín Ó.
Sigurðardóttir (Bía).
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
Sverrir
Einarsson
Kristín
Ingólfsdóttir
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Suðurhlíð 35, Reykjavík • Símar 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Alúð - virðing - traust
Áratuga reynsla
Vaktsími:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Allan sólarhringinn
✝
Móðir okkar og amma,
frú SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR,
Hrefnugötu 10,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
miðvikudaginn 23. janúar og hefst athöfnin
kl. 13.00.
Ólafur Walter Stefánsson,
Björn S. Stefánsson,
Jón Ragnar Stefánsson,
Gunnar Björnsson.
✝
Bróðir okkar og stjúpfaðir,
ÁSGRÍMUR HÖGNASON
frá Syðrafjalli,
Gyðufelli 16,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 9. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Svava Högnadóttir,
Ólöf Högnadóttir,
Bjarney Inga Bjarnadóttir,
Sigrún Margrét Sigurðardóttir,
Svanhvít Sigurðardóttir.