Morgunblaðið - 24.04.2013, Side 37

MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. APRÍL 2013
✝ Hulda Daníels-dóttir fæddist í
Reykjavík 4. mars
1951. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 13.
apríl 2013.
Foreldrar Huldu
voru Ingveldur
Eyjólfsdóttir, f. 2.2.
1907, d. 22.11. 1994
og Daníel Guð-
brandsson, f. 9.12.
1906, d. 28.7. 1964. Hulda var
yngst systkina: Sævar Sæ-
mundsson, f. 17.1. 1940 og Elín
5.5. 1998 og Birkir, f. 12.1.
2002. Seinni maður Jóhönnu er
Gunnar Örn Pétursson, f. 24.7.
1978, barn þeirra Ásdís, f. 26.2.
2008, barn Gunnars er Steindór
Mar, f. 15.5. 2002. Vinur Huldu
var Jón Ólafur Jónsson, f. 27.8.
1942.
Hulda ólst upp í Kerlingadal
og Norðurgarði í Mýrdal. Hún
fluttist ung til Reykjavíkur en
bjó lengst af í Kópavogi en síð-
ustu ár á Álftanesi. Hún vann
ýmis störf en lengst af sem leik-
skólaleiðbeinandi í Kópavogi.
Hulda var mikið nátturubarn og
hafði brennandi áhuga á ljós-
myndun og hélt ljósmyndasýn-
ingu í Bókasafni Kópavogs
núna í mars.
Útför Huldu fer fram frá
Garðakirkju í dag, 24. apríl
2013, og hefst athöfnin kl. 15.
Arnþrúður Daní-
elsdóttir, f. 14.12.
1948.
Hulda giftist
Jóni Bjarnarson
1973, þau skildu,
börn þeirra:1)
Ingveldur Bjarn-
arson, f. 26.12.
1970, gift Kjartani
Emil Halldórssyni,
f. 7.4. 1965. 2) Jó-
hanna Bjarnarson,
f. 19.8. 1976, giftist Ágústi Óla-
syni, f. 21.9. 1969, þau skildu,
börn þeirra, Viktoría Hlín, f.
Elsku fallega, duglega, sterka
mamma mín.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Ég óska þess að þér líði vel á
þeim stað sem þú ert komin á,
því þú átt það svo sannarlega
skilið.
Ég kveð þig með sömu orðum
og þú kvaddir mig með, Góða
nótt, bless.
Þín
Ingveldur (Inga).
Elsku hugrakka, duglega og
fallega mamma mín, það var
aðdáunarvert að sjá hvernig þú
tókst á þínum veikindum, þú
kvartaðir aldrei og hélst ótrauð
áfram að fara í gönguferðir og
taka myndir. Seinasta daginn
þinn þrjóskaðist þú allan daginn
við að halda þér vakandi og fylgj-
ast með því sem var að gerast.
Þegar kom að leiðarlokum
kvaddir þú okkur systur með
þínum seinustu orðum: Góða
nótt, bless, og því kveð ég þig,
mamma, einnig með þeim orðum:
Góða nótt, mamma mín, og bless,
gangi þér vel á nýjum slóðum.
Kæra mamma, ljúfur Guð þig leiði,
um landið efra að Edens fögrum lund,
og á þinn legstað blóm sín fögur
breiði,
svo blessi Drottinn þessa hinztu
stund.
Í okkar hjarta ljúf þín minning lifir,
þú leiddir okkur fyrstu bernskuspor.
Við biðjum Guð, sem ræður öllu yfir,
að enn þér skíni blessuð sól og vor.
Hjartans þakkir, elsku mæta móðir,
þér miskunn veiti Guð svo hvílist rótt.
Þig verndi og gæti allir englar góðir,
ástarþakkir, mamma, góða nótt.
(H.J.)
Þín dóttir,
Jóhanna.
Kæra tengdamóðir, nú ert þú
farin úr þessari vídd og yfir í
aðra. Þótt þú glímdir við erfiðan
sjúkdóm síðustu tvö og hálft árið
þá stóðstu þig ótrúlega vel allan
tímann og endaspretturinn var
stuttur og þín síðustu orð voru
sterk og skýr, góða nótt, bless.
Við kynntumst fyrir um 24 ár-
um þegar við Inga fórum að vera
saman. Mér líkaði vel við þig frá
fyrstu kynnum og ég minnist þín
fyrir glæsileika, skemmtilegt við-
mót, mikinn húmor, heiðarleika,
réttlætiskennd og góða nærveru.
Þú naust þín vel úti í guðsgrænni
náttúrunni þótt það væri ausandi
rigning (enda alin upp í rigning-
unni í Mýrdalnum), þar hafðir þú
gott auga sem nýttist þér vel í
þínu helsta áhugamáli, ljósmynd-
uninni, eins og sjá mátti á ljós-
myndasýningunni sem þú stolt
hélst frá 1. feb. til 15. mars á
þessu ári. Ég minnist þín með
þakklæti fyrir þann tíma sem við
þekktumst. Fyrir spilamennsk-
una, Kana eða Manna eftir því
hversu margir voru í húsi, núna
síðast á afmælisdaginn þinn, fyr-
ir skötuveislurnar fyrir jólin (ég
reikna með að yngri dóttir þín
taki við að halda þessar skötu-
veislur) og margt fleira. Ég get
ekki annað en hlegið þegar ég
minnist ferðarinnar þegar þú og
elsta barnabarnið þitt komuð
með okkur Ingu í jeppaferð yfir
Eyjafjallajökul yfir á Mýrdals-
jökul og niður hjá Skógum fyrir
nokkrum árum og þú varst orðin
þreytt á því hvað barnið talaði
mikið svo þið fóruð í keppni hvor
gæti þagað lengur, það kom svo í
ljós hvaðan barnið hafði þessa
talhæfileika því þú tapaðir í
keppninni fyrir barninu. Við sem
vorum svo heppin að hafa þekkt
þig munum sakna þín og minn-
ingin um þig mun lifa. Ég kveð
þig, Hulda, með ljóðinu Hótel
Jörð.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar
er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir, sem ferðalag þetta
þrá,
en þó eru margir, sem ferðalaginu
kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og
bíða.
En það er margt um manninn á svona
stað,
og meðal gestanna er sífelldur þys og
læti.
Allt lendir í stöðugri keppni’ um að
koma sér að
og krækja sér í nógu þægilegt sæti.
En þó eru sumir, sem láta sér lynda
það
að lifa úti’ í horni, óáreittir og spakir,
því það er svo misjafnt, sem mennirnir
leita að,
og misjafn tilgangurinn, sem fyrir
þeim vakir.
En mörgum finnst finnst hún dýr þessi
hóteldvöl,
þó deilt sé um hvort hótelið sjálft muni
græða.
En við, sem ferðumst, eigum ei annars
völ.
Það er ekki um fleiri gististaði að
ræða.
Að vísu eru flestir velkomnir þangað
inn,
og viðbúnaður, er gestirnir koma í bæ-
inn,
og margir í allsnægtum una þar fyrst
um sinn.
En áhyggjan vex, er menn nálgast
burtferðardaginn.
Þá streymir sú hugsun um oss sem
ískaldur foss,
að allt verði loks upp í dvölina tekið frá
oss,
er dauðinn, sá mikli rukkari, réttir oss
reikninginn yfir það sem var skrifað
hjá oss.
Þá verður oss ljóst, að framar ei frest-
ur gefst
né færi á að ráðstafa nokkru betur.
Því alls, sem lífið lánaði, dauðinn
krefst –
í líku hlutfalli og Metúsalem og Pétur.
(Tómas Guðmundsson)
Kveðja,
Kjartan Emil Halldórsson.
Elsku móðursystir mín og
frænka hefur nú kvatt þennan
heim. Það er ekki annað hægt en
að dást að því hversu dugleg, já-
kvæð og æðrulaus hún var í sín-
um veikindum. Undanfarna daga
hafa minningarnar streymt um
hugann. Hulda var nett kona
sem bar aldurinn vel, oftast með
dökkt sítt hár og brún falleg
augu, stutt í kímnina og hlátur-
sköst, oftast mjög jákvæð en bjó
yfir þrjósku, sérstaklega ef hún
beit eitthvað í sig. Hulda var
mikið náttúrubarn og þótti alltaf
vænt um æskustöðvar sínar í
Mýrdalnum þar sem hún var alin
upp og hefur það efalaust haft
áhrif á hana að vilja vera í nánd
við sveitasæluna þegar hún valdi
sér búsetu á Álftanesi. Þar var
hún í nálægð við hafið, fuglana
og náttúruna, hún hafði einnig
mjög gaman af að veiða. Þegar
hún varð sextug var henni gefin
góð myndavél og undi hún sér
vel við að taka myndir utan dyra,
hún hafði gott auga og náði að
taka margar fallegar myndir
sem varð til þess að hún hélt ljós-
myndasýningu í Bókasafni Kópa-
vogs. Samverustundirnar okkar í
gegnum tíðina eru ófáar, þegar
ég var lítil fórum við mikið í
heimsókn til Huldu og þá sér-
staklega um helgar. Heima hjá
henni lékum við okkur systkinin
við dætur hennar, Ingveldi og
Jóhönnu, eins var það þegar
komið var heim til okkar. Mér
hefur alltaf fundist ég getað leit-
að til Huldu, hringt í hana og
spjallað um allt og ekki neitt eða
beðið hana um að koma að gera
eitthvað með mér, hún var nán-
ast alltaf til og þurfti engan fyr-
irvara til að biðja hana um það.
Eftirminnilegustu ferðirnar okk-
ar eru þegar við vorum að keyra
framhjá skilti í Kjósinni þar sem
stóð hestaleiga og áður en við
vissum af vorum við komnar í
reiðtúr, bíltúrarnir voru þó
nokkrir og hefðu mátt vera fleiri.
Einn sólríkan dag spurði ég hana
hvort hún vildi koma með mér á
skíði og þá var hún meira en til.
Hulda hafði ekki farið á skíði í 15
ár eða svo, dustaði hún rykið af
skíðunum og við vorum komnar í
fjallið stuttu síðar, hrösuðum á
rassinn nokkrum sinnum og
hlógum að því þar sem enginn
meiddi sig. Margar minningar
mun ég geyma með okkur og er
ég þakklát fyrir allar okkar góðu
stundir, ég mun finna fyrir tóm-
leika án hennar og það er sárt að
kveðja og mikið vona ég að
Huldu líði vel á nýja staðnum
sínum og sé frjáls eins og fugl-
inn.
Ég votta fjölskyldu og vinum
mínar dýpstu samúðarkveðju.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Hafdís Ósk Karlsdóttir.
Hulda Daníelsdóttir, fyrrver-
andi mágkona og svilkona okkar,
lést á Landspítalanum aðfaranótt
13. apríl eftir harða baráttu við
illvígan sjúkdóm. Hulda var ætt-
uð frá Ísafirði en ólst upp í Kerl-
ingardal Mýrdalssveitar hjá fóst-
urmóður sinni Ingveldi og
manninum hennar. Hún og Jón
bróðir minn hófu ung að árum bú-
skap fyrst í Eskihlíðinni og síðar í
Kópavogi. Okkur hjónunum var
vel til vina og röltum við oft á
kvöldin yfir til þeirra eða þau til
okkar enda ekki langt á milli. Var
þá tekið í spil og var oft æri há-
vaðasamt því við Hulda vorum
bæði tapsár en endaði alltaf með
vinsemd og oftast yfir kaffibolla.
Mjög oft fórum við fjölskyldurnar
saman í útilegu, í sumarbústaði
og jafnvel til útlanda. En vænst
þótti Huldu um að aka um sveit-
ina sína enda þekkti hún þar
hverja þúfu. Hulda var glaðvær
en föst á sínu. Jón og Hulda áttu
tvær dætur saman, þær Ingveldi
og Jóhönnu, sem reyndust móður
sinni vel í veikindum hennar.
Hulda átti þrjú barnabörn sem
hún talaði ávallt um með stolti er
við hittumst. Við skilnaðinn slitn-
aði ekki upp úr vinskapnum á
milli okkar og heimsóttum við
hana og hún okkur. Einnig var
ávallt góður vinskapur á milli
hennar og Jóns. Eftir skilnaðinn
átti Hulda fyrst heima í Kópa-
vogi, síðan flutti hún út á Álftanes
og bjó sér þar fallegt heimili.
Hulda vann mikið utan heimilis
og þá oftast á leikskólum þar sem
hún sá ýmist um gæslu eða mat-
seld fyrir krakkana. Fyrir um það
bil þremur árum kenndi Hulda
sér fyrst meins af þeim sjúkdómi
sem hún lést úr, en frá byrjun
vissi hún hvert stefndi en fór
leynt með það og bar harm sinn í
hljóði og sagði að þetta væri allt
að koma. Þannig að menn voru
fullir bjartsýni. En maðurinn með
ljáinn lætur ekki að sér hæða. Og
andaðist Hulda á Landspítalan-
um eins og áður sagði með dætur
sínar sér við hlið.
Já, þannig endar lífsins sólskinssaga.
Vort sumar stendur aðeins fáa daga.
En kannske á upprisunnar mikla
morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
(Tómas Guðmundsson)
Við hjónin og fjölskylda send-
um dætrum hennar og barna-
börnum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Guðrún (Didda) og Pétur.
Hulda
Daníelsdóttir
Það er merkilegt hvað viðhorf
og framkoma þeirra fullorðnu
greypast djúpt í barnssálina á
unga aldri. Stella var ein af höf-
uðpersónum hinna fullorðnu á
æskuskeiði þess sem hér skrif-
ar. Hún var gift Ársæli Kr. Ein-
arssyni föðurbróður mínum og
öll bjuggum við undir sama þaki
í Sigtúni 33 í Reykjavík. Það
hús höfðu þeir bræður, Valdi-
mar faðir minn, Ársæll og Odd-
geir byggt saman af miklum
dugnaði og þar liðu æskuárin í
faðmi fjölskyldnanna, frænd-
systkinanna og ömmu Krist-
jönu. Dagar öryggis og um-
hyggju. Barnaskarinn í
Sigtúninu var uppátækjasamur
og eftir á að hyggja fengum við
að njóta þeirrar blöndu af að-
haldi og frjálsræði sem börnum
er hollt. Þegar kom að því að fá
Guðmunda V.
Guðmundsdóttir
✝ Guðmunda V.Guðmunds-
dóttir fæddist á
Nýp í Skarðs-
hreppi, Dalasýslu,
18. apríl 1924. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
29. mars 2013.
Útför Guðmundu
fór fram frá Laug-
arneskirkju 12.
apríl 2013.
smá aðstoð við
ýmsar uppákomur,
eins og t.d. að út-
vega teygjur í
teygjubyssur eða
hjól á kerrubíl, þá
var Stella ávallt sú
sem fyrst var leitað
til. Og alltaf brást
hún vel við, af
glettni og um-
hyggju, enda var
hún sett á stall af
okkur krökkunum.
Þrátt fyrir erfiða glímu við
Elli kerlingu og annað mótlæti í
lífinu missti Stella aldrei kímni-
gáfuna. Heimsóknirnar í Sigtún-
ið þar sem hún bjó til æviloka
voru of fáar en það var gaman
að upplifa glampann í augum
Stellu þegar ég heimsótti hana í
fyrra með mestu ærslabelgina
úr hópi barnabarnanna. Allt það
besta sem til var í húsinu var
lagt á borð handa þeim og ég er
viss um að hefðu þau beðið um
teygju í teygjubyssu þá hefði
Stella farið að leita fyrir þau í
koppum og kirnum.
Að leiðarlokum þakka ég
Stellu fyrir góð kynni og marg-
ar ánægjustundir. Hugheilar
samúðarkveðjur sendi ég Krist-
jönu, Einari og fjölskyldunni
allri.
Grímur Valdimarsson.
Blómasmiðjan Grímsbæ
v/Bústaðaveg
S: 588 1230
Samúðarskreytingar
Útfaraskreytingar
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSTA AÐALHEIÐUR SIGURÐARDÓTTIR
frá Melbæ,
Eskifirði,
Víðilundi 15,
Akureyri,
lést á Sjúkrahúsi Akureyrar laugardaginn 13. apríl.
Útförin fer fram frá Glerárkirkju í dag, miðvikudaginn 24. apríl,
kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast Ástu er bent á Krabbameinsfélag
Akureyrar og nágrennis.
Sérstakar þakkir fyrir yndislega umönnun til starfsfólks
lyflækningadeildar Sjúkrahúss Akureyrar og Heimahlynningar.
Þór Árnason,
Jóna Dóra Þórsdóttir, Arnoddur Guðmannsson,
Örn Þórsson, Mattý Einarsdóttir,
Alfreð Þórsson, Aðalheiður Þórhallsdóttir,
Helgi Þór Þórsson, Jóna María Júlíusdóttir,
Anna Katrín Þórsdóttir, Halldór Baldursson,
Sveinar Þórsson,
Helga Stefanía Þórsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Okkar hjartkæra
SIGRÍÐUR ÓSK GEIRSDÓTTIR,
Hátúni 12,
Reykjavík,
sem andaðist miðvikudaginn 10. apríl,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 26. apríl kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Sjálfsbjargarfélagið í
Reykjavík.
Signý Þ. Óskarsdóttir,
Þorkell G. Geirsson,
Egill Þorkelsson,
Agnes Þorkelsdóttir,
Jón Eiríksson.
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GRÉTAR EMIL INGVASON,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
áður Hæðargarði 29,
Reykjavík,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði
miðvikudaginn 17. apríl, verður jarðsunginn
frá Garðakirkju föstudaginn 26. apríl
kl. 15.00.
Ingvi Rúnar Grétarsson, Virginia K. Grétarsson,
Anna Margrét Grétarsdóttir,
Brynjólfur Grétarsson, Elín Sigrún Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.