Morgunblaðið - 28.05.2013, Síða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. MAÍ 2013
✝ Guðjónína Sig-urðardóttir
fæddist á Akranesi
8. janúar 1934. Hún
lést á Höfða, hjúkr-
unar- og dval-
arheimili, 19. maí
2013.
Guðjónína, eða
Nína, eins og hún
var alltaf kölluð,
var dóttir hjónanna
Sigurðar Jónssonar
og Þóru Guðjónsdóttur, kennd
við Tryggvaskála á Akranesi.
Hún var yngst þriggja systra, en
systur hennar voru; Málfríður, f.
1927, d. 2007 og Guðbjörg, f.
1930, d. 2011.
Hinn 17. júní 1952 giftist Nína
eftirlifandi maka sínum, Gunn-
ari H. Elíassyni, f. 24.2. 1931,
bakara og síðar verslunarmanni
í Verslun Einars Ólafssonar á
Akranesi. Foreldrar hans voru
hjónin Elías Guðmundsson og
Líf, sonur þeirra er Elmar
Freyr. b) Gunnar Hafsteinn,
kvæntur Kristínu Björgu Jóns-
dóttur, dætur þeirra eru: Anita
Sól og Linda Kristey. c) Jón Val-
ur, kvæntur Helene Tyvold. d)
Guðný Birna, maki Elías Viktor
Lárusson. 3) Guðbjörg f. 13.11.
1963, maki Helge Karsten
Kleppe, synir hennar eru: a)
Kári, dóttir hans er Júlía Von. b)
Bjarki, unnusta Helga Margrét
Helgadóttir. 3) Guðrún Elsa, f.
21.10. 1968, gift Magnúsi Hilmi
Magnússyni, dætur þeirra eru
Elva Björk og Elísabet Eir, dótt-
ir hans er Snædís Mjöll, börn
hennar eru Máni Blær og Matt-
hildur Ásta.
Nína tók verslunarpróf frá
Fjölbrautaskólanum á Akranesi
og starfaði hún lengst sem skóla-
ritari við Grundaskóla. Hún
gekk ung í Skátahreyfinguna og
var hún félagi í Svannasveit
Skátafélags Akraness til dauða-
dags. Hún var einn af stofn-
félögum Lionessuklúbbs Akra-
ness og starfaði með klúbbnum
allt þar til hann var lagður niður.
Útför Nínu verður gerð frá
Akraneskirkju í dag, 28. maí
2013, og hefst athöfnin kl. 14.
Sigríður Viktoría
Einarsdóttir. Nína
og Gunnar bjuggu
allan sinn búskap á
Akranesi, utan eitt
ár sem þau bjuggu
á Selfossi. Þau hjón-
in eignuðust fjórar
dætur: 1) Sigríður
Viktoría, f. 12.3.
1952, gift Reyni
Gunnarssyni. Dæt-
ur þeirra eru a)
Nína Borg, maki Jón Örn Arn-
arson, börn þeirra eru: Reynir
Ver, Ólöf Eir og Arna Ósk. b) Jó-
hanna Ólöf, gift Bjargþóri Inga
Aðalsteinssyni, dóttir hennar
Sigríður Viktoría Líndal, börn
þeirra eru: Sara Mjöll, Ingi-
mundur Freyr og Lydía Líf. c)
Berglind. 2) Sigþóra, f. 23.1.
1957, maki Hallgrímur E. Árna-
on, börn hennar eru: a) Hall-
grímur, maki Matthildur Magn-
úsdóttir, dóttir hans er Harpa
Til mömmu
Sáran söknuð finn,
sorg í hjarta ber,
létt ei lífið er,
laugast tári kinn.
Finn ei faðmlag þitt,
framar lífs á slóð,
þjáðum varst þú góð,
þú varst skjólið mitt.
Elsku móðir mín,
mér þú varst svo kær,
líkt og lindin tær,
ljúf var ásýnd þín.
Bak við himins hlið,
heilsar englaval,
Guðs í sælum sal,
seinna hittumst við.
(Kristján Hreinsson.)
Elsku besta mamma mín. Þá
er komið að kveðjustundinni
sem ég hef kviðið svo mikið fyr-
ir. Þetta er svo vont, svo óend-
anlega sárt, það er eins og það
sé stórt gapandi sár í hjarta
mínu.
Síðustu dagar og vikur hafa
verið þér og okkur öllum mjög
erfiðar en inn á milli komu góð-
ar stundir, þá spiluðum við fal-
lega tónlist sem þú naust að
hlusta á og eins þegar við sung-
um saman „Einu sinni á ágúst-
kvöldi“ eða þegar Silla systir
dansaði við þig þegar við hlust-
uðum á Hauk Morthens.
Dásamlegar stundir. Já, marg-
ar á ég minningarnar um þig
elsku mamma mín og væri að
æra óstöðugan að fara að rifja
þær allar upp hér, en það er
gott að eiga þær allar í minn-
ingabankanum til að rifja þær
upp þegar fram líða stundir.
Hafsjór varstu af fróðleik og
var fátt sem ég gat ekki spurt
þig um, þú vissir svör við öllu
hreint, kunnir alla textana og
vissir hverra manna flestir
Skagamenn voru og gast rakið
það fyrir mann. Fyrir mörgum
árum gafstu okkur systrum öll
bindin af Æviskrám Akurnes-
inga og sagðir að þetta væri
„arfurinn“ okkar og eru þessar
bækur mikið notaðar á mínu
heimili eins og þeim var mikið
flett heima hjá ykkur pabba,
sumum kann að finnast þetta
forvitni en við vitum að svo er
ekki heldur brennandi áhugi á
ættfræði frekar.
Í þessari síðustu kveðju
minni til þín, elsku mamma
mín, þá vil ég þakka þér fyrir
skilyrðislausu ástina, allt það
sem þú kenndir mér, hjálpaðir
mér, studdir mig og hvattir til
allra hluta, minningarnar og
síðast en ekki síst það að vera
mamma mín.
Það verður skrítið að koma
upp á Höfða og skunda ekki inn
til þín og flytja þér fréttir af
fólkinu mínu hvað allir séu að
bardúsa og hvernig gangi á
sjónum hjá honum Halla mín-
um, eða hitta ykkur saman uppi
hjá pabba á kvöldin að horfa á
sjónvarpið.
Mestur er söknuðurinn og
sorgin hjá honum elsku pabba
sem kveður þig eftir rúmlega
60 ára ást og vináttu, en ég lofa
þér því, mamma mín, að hlúa
vel að honum og styðja á allan
hátt.
Að lokum vil ég fá að senda
öllu starfsfólki Höfða – hjúkr-
unar- og dvalarheimilis fyrir
frábæra umönnun, kærleika og
vináttu þessi ár og ekki síst
stuðninginn við okkur fjölskyld-
una, það er ómetanlegt.
Ég bið góðan Guð og alla
himins engla að geyma þig,
elsku besta mamma mín.
Ég elska þig og sakna þín
óendanlega mikið.
Þín dóttir,
Sigþóra.
Elsku mamma mín. Sorgin
er svo sár. Nú ertu farin og
tárin renna niður kinnarnar á
mér, ég ræð ekki við það. Það
er svo óendanlega margt sem
mig langar að segja við þig en á
svo erfitt með að koma orðum
að því.
Það er margs að minnast,
mamma mín, og margt að
þakka fyrir. Þið pabbi bjugguð
okkur systrum yndislegt heimili
og ólumst við upp við um-
hyggju, kærleika og skilyrðis-
lausa ást. Þú hvattir mig áfram
í öllu sem ég gerði. Sérstaklega
í tónlistinni. Það sem þú varst
glöð þegar ég ákvað að ganga í
kirkjukórinn. Loksins! Tónlist-
in var þitt hjartans yndi alla tíð
og fékk ég gott tónlistaruppeldi
frá þér. Þú kenndir mér að
meta klassíska tónlist og fyrir
það verð ég þér ævinlega þakk-
lát. Það var alltaf svo gaman að
hlusta á tónlist með þér og
syngja. Þú kunnir alla texta.
Fyrir svo stuttu síðan kom ég
til þín þegar þið voruð að
syngja saman á Höfða. Þú
kunnir öll lög og alla texta, já
og söngst millirödd og hvað-
eina.
Hjálpsemi þín var einstök.
Það var alltaf hægt að leita til
þín. Þegar ég var unglingur í
skóla bað ég þig oft að hjálpa
mér að læra. Sérstaklega
stærðfræði og ekki stóð á því.
Þú hættir ekki fyrr en dæmið
gekk upp og ég skildi það, þó
það kostaði andvökunótt.
Ást þín og væntumþykja var
einstök, ekki bara í garð okkar
systra heldur líka barnanna
okkar. Já og vina okkar. Alltaf
stóð heimili okkar opið, allir
velkomnir. Fyrir það vil ég
þakka af alhug. Dætur mína
eiga ljúfar minningar um elsku
ömmu Nínu. Þær minningar
eru fjársjóður fyrir þær.
Þrátt fyrir sorg og söknuð er
ég í hjarta mínu þakklát, elsku
mamma mín. Þetta er afstaðið.
Þú hefur barist lengi og átt erf-
ið veikindi. Hvíldin er kærkom-
in. Erfiðleikar og veikindi að
baki og ég veit að þér líður bet-
ur.
Elsku mamma. Allt það sem
þú hefur gefið mér og mínum
verður aldrei fullþakkað.
Gráttu ei við grafstein minn.
Ég gisti ei hér, ég vaki um sinn.
Ég er hin hvíta mjúka mjöll.
Ég magna vind um dali og fjöll.
Ég fylli akra geislaglóð.
Ég gef þér haustsins skýjaflóð.
Er þú vaknar til vinnudags.
Ég veiti byr til sólarlags.
Þegar fuglar fljúga hátt.
Ég finnst sem stjarna um miðja nátt.
Ég er vorsins villta blóm.
Ég von þér gef og fylli tóm.
Ég er barn sem syngja vil söng.
Ég sést um dægrin löng.
Við gröf mína gráttu ei.
Ég gisti ei hér, ég aldrei dey.
(Þýð.: Halldór Hallgrímsson.)
Þín
Guðrún Elsa.
Ljúfi drottinn, lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni,
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Elsku mamma mín, Guðjón-
ína Sigurðardóttir, eða Nína
eins og hún var jafnan kölluð,
verður borin til hinstu hvílu í
dag. Undanfarna daga hafa ótal
minningar leitað á hugann.
Minningar um ástríka móður
og ömmu sem alltaf var tilbúin
til að rétta fram hjálparhönd.
Metnaðarfulla mömmu sem
stappaði í mig stálinu þegar ég
þurfti á að halda, las yfir rit-
gerðirnar mínar og hvatti mig
til dáða í námi.
Hún var sjálf afburða náms-
maður og var ekki hrifin af
meðalmennsku heldur lagði
áherslu á að maður gerði sitt
besta. Mamma var laghent og
ég man þegar hún vakti nætur-
langt við að sauma á okkur
jólafötin af vandvirkni og alúð.
Sömu alúð lagði hún í páska-
eggin sem hún bjó til handa
barnabörnunum eða þegar hún
bakaði kransakökur fyrir
stórhátíðir í fjölskyldunni. Það
var sama hvað hún tók sér fyrir
hendur, allt var gert af vand-
virkni og alúð. Ég á líka minn-
ingar um söngelska mömmu
sem var hrókur alls fagnaðar,
hvort sem var í hópi skáta, Lio-
nessa, starfsmanna Grunda-
skóla eða bara á góðri stund
með fjölskyldunni.
Já, innistæðan í minninga-
bankanum er digur og rúmast
ekki í fáeinum orðum hér, en
það sem upp úr stendur er sá
kærleikur og virðing sem hún
og pabbi sýndu hvoru öðru,
okkur systrum, börnunum sín-
um og barnabörnum. Kossa- og
knús-fjölskyldan eins og við
köllum okkur, svona okkar í
milli. Þessi kærleikur er arfur
þeirra til okkar hinna og ómet-
anlegt veganesti út í lifið.
Minningin um mömmu mun lifa
í huga okkar allra. Hennar
verður sárt saknað en við vitum
líka að henni verður tekið fagn-
andi af ástvinum sínum fyrir
handan
Þegar raunir þjaka mig,
þróttur andans dvínar,
þegar ég á aðeins þig,
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
(Gísli á Uppsölum)
Guðbjörg Gunnarsdóttir.
Elsku amma. Nú er stundin
komin. Við kveðjum þig, með
minningarnar um þig í hjörtum
okkar. Stundirnar með þér hafa
gefið lífinu tilgang og hláturinn
fyllt það af gleði. Tíminn með
þér sem barn er mér ómet-
anlegur. Þú hjálpaðir mér í
gegnum erfiðasta tímann í skól-
anum, á meðan afi lagaði handa
okkur mat. Hjá ykkur var ég
alltaf velkominn. Síðustu árin
hafa þó verið mér allra dýr-
mætust. Að fá að kynna þig
fyrir kærustunni minni frá
Noregi. Þú tókst á móti henni á
svo einstakan hátt, talaðir við
hana á dönsku og sagðir svo oft
við okkur, hvað þér þætti vænt
um okkur. Þú tókst á móti for-
eldrum hennar með opnum
örmum og þið gátuð spjallað
um daginn og veginn á dönsk-
unni, sem þú talaðir svo vel.
Okkur þótti yndislegt að fá að
hafa þig hjá okkur á brúð-
kaupsdaginn okkar. Þú geisl-
aðir og varst svo falleg. Nú
hafa dagarnir og árin liðið.
Þjáningarnar eru á enda, og þú
hefur fengið frið. Sorgin er
vond og tárin mörg, því nær-
veru þinnar er sárt saknað. Ég
bið guð að geyma þig, elsku
amma. Hvíldu í friði.
Jón Valur Ólafsson og
Helene H. Tyvold.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Amma mín, Guðjónína Sig-
urðardóttir er látin. Síðustu
daga hefur hugurinn reikað til
baka til þeirra stunda sem ég
átti með ömmu Nínu. Hún átti
mjög auðvelt með að kenna öðr-
um og leiðbeina og af þolin-
mæðinni hafði hún nóg. Alltaf
var hægt að leita til hennar.
Amma var óútreiknanleg
kona og engum hefði dottið í
hug að hún tæki ástfóstri við
hund, þar sem henni var mein-
illa við hunda. Hún og Hektor
(hundurinn minn) urðu strax
miklir mátar og þegar hún kom
í heimsókn var henni fagnað
innilega. Hún hafði yfirleitt
eitthvert góðgæti í veskinu
sínu, „misheppnaða“ köku eða
einhverja matarafganga. Það
vissi Hektor sem stakk trýninu
alltaf ofan í veskið hennar þeg-
ar hún kom, eins og spilltur
krakki.
Amma og afi voru alltaf með
jólaboð á annan í jólum og þá
var öllu til tjaldað. Húsið var
undirlagt af jólaskrauti og búið
að færa til borð og húsgögn
þannig að vel færi um alla. Síð-
an var dansað í kringum jóla-
tréð og að sjálfsögðu mætti
jólasveinninn á svæðið. Ein jól-
in var ég au-pair í Bandaríkj-
unum og mér þótti mjög erfitt
að vera fjarri ástvinum mínum.
Amma og afi voru nú samt búin
að senda mér íslenska jólatón-
list, hangikjöt og íslenskt sæl-
gæti svo ég fengi nú smá nasa-
þef af íslenskri jólahátíð.
Nokkru eftir jólin fékk ég svo
óvænt pakka frá ömmu og afa,
sem reyndist vera segulbands-
spóla ásamt bréfi. Þegar ég set
spóluna í tækið heyri ég í fólk-
inu mínu syngja og dansa í
kringum jólatréð. Þetta var
auðvitað jólaboðið hjá ömmu og
afa sem ég komst ekki í, en
ömmu var alltaf umhugað um
að skilja engan útundan og allir
sem í jólaboðinu voru sendu
mér jólakveðju. Ég hef hvorki
fyrr né síðar fengið eins fallega
sendingu og þessa.
Þegar styttist í heimferð frá
Bandaríkjunum buðu amma og
afi mér að búa í herbergi hjá
þeim, sem ég þáði með þökkum
og það er tími sem er einna
dýrmætastur þegar ég hugsa til
baka. Þarna átti ég svo góðan
tíma með ömmu minni á kvöld-
in hvort sem var yfir sjónvarp-
inu eða við eldhúsborðið þar
sem við gátum setið tímunum
saman og spjallað um allt og
ekkert.
Fjölskylduferðalögin eru mér
líka hugleikin því þau voru ófá.
Þá var mikið sungið, enda aldr-
ei nein lognmolla þar sem þessi
fjölskylda kom saman. Amma
spilaði á gítarinn og stjórnaði
fjöldasöng en hún var mjög
söngelsk og kunni alla texta.
Þegar komið er að kveðju-
stund vil ég þakka ömmu fyrir
allar stundirnar sem ég átti
með henni og fyrir alla þá um-
hyggju og kærleika sem hún
sýndi mér. Ég bið algóðan Guð
að styrkja afa á sorgarstundu.
Minningin um ömmu er ljós í
lífi mínu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Jóhanna Ólöf Reynisdóttir.
Ískaldir fingur læsast um
hjartað er vinur kveður lífið og
maður fær ekki lengur notið fé-
lagsskapar og nærveru hans.
Svo var um mig þá ég heyrði að
þú hefðir kvatt þennan heim,
vinkonan og mágkonan mín
kæra. Fagra og einlæga brosið
þitt er nú slokknað og fallegu
augun þín geisla ekki lengur
mót lífinu. Gleðin, ástúðin og
góða skapið þitt dvelur þó alla
tíð í hugum okkar vina þinna,
fjölskyldu þinnar og allra
þeirra mörgu, er þig þekktu.
Ljúfar og margar eru minn-
ingar mínar um þig, bróður
minn Gunnar og dætur ykkar
fjórar. Ávallt varstu, Nína,
hrókur alls fagnaðar, söngelsk
stjórnaðir þú söng með gítarinn
í fanginu og glaðvær hlátur
þinn hljómaði um sali.
Ófáar voru rjómaterturnar
og annað góðgæti, sem Gunnar
og þú báruð á borð fyrir okkur
gestina – já – örlætið og ástrík-
ið var einlægt og ávallt til
reiðu.
Þú varst manna minnugust á
fólk og atburði sem urðu á
Skaganum – oft var leitað til
þín, að því er virtist ótæmandi
þekkingarbrunns.
Kæru frænkur, Sigríður
Viktoría, Sigþóra, Guðbjörg og
Guðrún, makar ykkar og börn,
þið hafið reynst móður ykkar
og föður ómetanlegur stuðning-
ur í gegnum hina erfiðu, sárs-
aukafullu síðustu mánuði móður
ykkar. Minnist þess jafnframt
öll að allir þeir sem lífinu lifa
verða einhvern tíma að bergja
af kaleik sorgarinnar. Án dauða
er ekki líf. Munið einnig að Guð
er með okkur öllum í gleði og í
sorg. Þegar sorgin nístir sem
mest, reynið að muna þennan
sannleik. Varðveitið jafnframt í
hjarta ykkar minninguna um
allar ánægjustundirnar, sem
þið áttuð með henni, þannig
mun hún áfram lifa þótt hún
ekki sé lengur meðal okkar.
Hallgrímur Pétursson kvað í
Passíusálmunum um kaleik
sorgarinnar:
Kvöl sína Jesús kallar
kaleik áskenktan sér.
Kross þinn og eymdir allar
eins máttu nefna hér,
því Drottinn drakk þér til,
fyrir þig þá hann píndist,
svo þú, mín sál, ei týndist,
gjör honum gjarnan skil.
Þú mátt þig þar við hugga,
hann þekkir veikleik manns,
um þarftu ekki að ugga
ádrykkjuskammtinn hans,
vel þín vankvæði sér,
hið súrasta drakk hann sjálfur,
sætari og minni en hálfur
skenktur er skerfur þér.
(Hallgrímur Pétursson)
Guð sé með ykkur öllum.
Inger, Einar Tjörvi
Elíasson og fjölskylda.
Vorvindurinn fann
blöðin á borði mínu
og blés öllum burt.
(Úr japönskum ljóðum.)
Vorvindurinn gnauðaði á
glugga hvítasunnudaginn þegar
fregnin um andlát Nínu móð-
ursystur barst okkur. Þá
staldrar maður við á torgi
minninganna og upp í hugann
koma endalaust skemmtilegar
og góðar minningar frá sam-
skiptum og samveru við þessa
góðu og skemmtilegu frænku.
Nína var yngst af Skálasystr-
unum á Akranesi en nú eru þær
allar þrjár farnar í æðri heima.
Í minningunni voru allar sam-
verustundir uppi á Skaga og
Selfossi með henni og fjölskyld-
unni tengdar gleði, söng og
gáska. Nína alltaf svo kát og
glaðsinna. Milli þeirra systra
var mikill kærleikur og elska
og hreint alveg yndislegt þegar
þær komu saman. Það var alltaf
tilhlökkunarefni þegar komið
var á Skagann til að hitta Nínu,
Gunnar og stelpurnar, þessi
einlæga gleði og rausn í veit-
ingum og allar þær skemmti-
sögur og frásagnir sem við
fengum að heyra.
Nína hafði gott eyra fyrir
tónlist kunni alla texta og slag-
ara spilaði á gítar söng og trall-
aði og systra og milliraddatríó-
ið ómaði um húsið þegar þær
systur tóku lagið. Hún reyndist
öllu sínu fólki vel öldruðum sem
ungum, taldi ekki eftir sér að
taka eitthvert okkar frænd-
systkinanna í pössun ef á þurfti
að halda, systkinin sem „bjuggu
bak við öll fjöllin“ eins og ein
dætra hennar orðaði þegar hún
var lítil.
Hún frænka var vel lesin og
fróð um menn og málefni, vand-
aði vel um hvað varðar íslenskt
mál og réttritun og leiðbeindi
og aðstoðaði barnabörnin við
heimalærdóm.
Seinustu árin voru henni
nokkuð þung vegna þverrandi
heilsu, en klettarnir hennar,
dæturnar og ekki síst hann
Gunnar, stóðu sterk með henni
til hinstu stundar. Nú er hún
horfin okkur að himnaborðum
þessi elska hvar þau bíða henn-
ar og fagna, afi og amma, Fríða
og mamma, milliraddatríóið er
sameinað á ný. Við systkinin og
fjölskyldur okkar þökkum sam-
fylgdina og biðjum Gunnari,
dætrunum og fjölskyldunni allri
blessunar með góðum minning-
um um hana Nínu frænku.
Farðu sæl inn í fegurð himins,
elskulega frænka.
Þóra, Örn, Sigurbjörg og
Sigurður Grétarsbörn.
Guðjónína
Sigurðardóttir