Morgunblaðið - 02.07.2013, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. JÚLÍ 2013
✝ SigríðurGunnlaugs-
dóttir fæddist á
Siglufirði 25.
október 1935. Hún
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 22. júní
2013.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhanna
Guðrún Friðjóns-
dóttir, f. 3.11.
1910, d. 30.12. 1993, og Gunn-
Stefán Már á tvær dætur, þær
Elfu Björt og Uglu.
Sigríður flutti ung frá
Siglufirði og fluttist til San
Francisco um tvítugt þar sem
hún starfaði í banka. Þegar
hún kom til baka frá Banda-
ríkjunum hóf hún störf hjá
Flugfélagi Íslands, síðar Flug-
leiðum, þar sem hún starfaði
sem flugfreyja allan sinn
starfsaldur. Sigríður kynntist
sínum heittelskaða, Vilbergi
Sigurjónssyni, árið 1979 og
giftu þau sig í Jónshúsi í
Kaupmannahöfn. Vilberg lést
eftir erfið veikindi í janúar
1991.
Útför Sigríðar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 2. júlí
2013, kl. 13.
laugur Frið-
leifsson, f. 29.5.
1899, d. 13.7.
1970. Bróðir Sig-
ríðar er Jón Viðar
Gunnlaugsson.
Börn hennar
eru Ýr Gunnlaugs-
dóttir og Stefán
Már Sigríðarson.
Ýr er gift Sigurði
Gretarssyni, þau
eiga tvo syni,
Tómas Núma og Axel Mána.
Glæsileg er fyrsta orðið sem
kemur í hugann þegar ég hugsa
um Sigríði Gunnlaugsdóttur,
kæra vinkonu og ömmu dóttur
minnar. Ég gat ekki vanist því
að kalla hana Siggu þótt aðrir
gerðu það, svona virðulega og
glæsilega konu. Þegar ég
kynntist henni var hún ennþá
flugfreyja, mikið bar hún ein-
kennisbúninginn vel og með
stolti. Hún var alltaf óaðfinn-
anleg til fara og naut þess að
hafa fallegt í kringum sig.
Heimilið bar þess merki og allt
í kringum hana.
Sigríður var mikil mamma og
amma og naut sín í því hlut-
verki. Hennar bestu stundir
voru með börnum sínum og
barnabörnum. Fjölskyldan og
vinir hafa misst mikið við fráfall
Sigríðar. Ég kveð góða konu
með þakklæti fyrir allt sem hún
hefur gert fyrir mig og dóttur
mína.
Mig langar að láta fylgja
brot úr texta Ómars Ragnars-
sonar, Íslenska konan:
. . .
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig
og gaf þér sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún
rís, –
og sjá: Þér við hlið er þín ham-
ingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar
og vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson)
Elsku fjölskylda, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Guðbjörg Gylfadóttir
Blöndal.
Amma var líklegast ein
helsta fyrirmynd okkar systr-
anna. Hún var sterk, ævintýra-
gjörn, óhrædd og yndisleg við
alla sem hún talaði við. Ekki
má heldur gleyma hversu
glæsileg hún var á hverjum
degi, alltaf vel til höfð, búin að
setja rúllur í hárið, mála sig og
setja á sig eitt af fjölmörgu ilm-
vötnunum sínum.
Ef við vildum komast að
hreinskilnislegu svari var alltaf
best að leita til ömmu, hún hik-
aði ekki við að segja manni
sannleikann, en hún passaði sig
líka alltaf að segja manni þegar
henni fannst eitthvað fallegt
eða leit vel út.
Við systurnar eyddum mikl-
um tíma með ömmu enda voru
hún og pabbi mjög náin. Þegar
pabbi var að vinna kom hún að
sækja okkur, fórum í heimsókn
til pabba, völdum okkur spólu
og nammi og áttum yndislegar
stundir með henni, þeim verður
seint gleymt; kvöldkaffið með
kexkökunum sem hún geymdi í
krukkunni á borðinu og glas af
mjólk með klökum, en amma
drakk alltaf mjólk með klökum,
þegar við barnabörnin komum í
heimsókn og fengum öll núðlu-
súpur í kínaskálunum hennar
sem voru meira að segja með
sér skeið. Gistum uppi í rúmi
hjá henni á kvöldin og þar var
alltaf skylda að biðja bænirnar
áður en í svefninn var haldið.
Ekki erum við þó vissar hvern-
ig svefninn hennar ömmu gekk
enda hvorugar mjög kyrrlátar í
svefni. Þess má líka geta að ef
við systurnar gleymdum ein-
hverju átti amma alltaf eitthvað
til vara, það voru til auka tann-
burstar, inniskór og allt sem
okkur gæti vantað. En við
gleymum ekki litlu flugfreyjut-
annburstunum sem við fengum
í þau ófáu skipti sem við
gleymdum tannburstanum.
Íbúðin hennar ömmu var allt-
af í toppstandi, motturnar á
sínum stað, kveikt á kertum,
enda var hún mikil kertakona.
Hnetur eða súkkulaði í skál og
hélt hún ófá matarboðin. Þar
var alltaf boðið upp á dýrind-
ismat, enda var amma meist-
arakokkur og þótti ekkert
skemmtilegra en að eyða góð-
um stundum með fjölskyldunni.
Þar var svo spilað, þar sem oft-
ast voru strákar á móti stelpum
í liði og ekki var verra að vera
með ömmu í liði enda stór
viskubrunnur. Hún hafði líka
frá mörgu að segja enda gerði
hún margt spennandi og fram-
andi á æviferli sínum. Ugla var
til dæmis mjög ósátt með það
þegar amma sagði okkur sög-
una af afríska prinsinum sem
hún þekkti, en henni hefði ekki
þótt amalegt að fá að vera
prinsessa. Það merkilega var
líka að þrátt fyrir aldur hennar
kunni hún ensku og hafði
ferðast um allan heim og
kynnst mörgu spennandi fólki,
en það þótti ekki algengt á
þessum tíma.
Elsku amma, við ætlum að
enda þetta á bæninni sem við
báðum alltaf saman fyrir svefn-
inn og við vonum að þú sért í
friði og ró í svefninum langa.
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á
himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum
skuldunautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur
frelsa oss frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen.
Elva Björt Stefánsdóttir
og Ugla Stefánsdóttir.
Það er margs að minnast
þegar hugurinn reikar til baka
gegnum árin með henni Siggu
eins og hún var jafnan kölluð
þessi glæsilega, skemmtilega,
hressa og í alla staði flotta
kona.
Þegar ég byrjaði að fljúga
hjá Flugfélagi Íslands 1965 vor-
um við ekki margar freyjurnar,
þannig að það mynduðust mjög
sterk bönd á milli okkar, ekki
síst milli Siggu, Rúnu Bínu,
Önnu og mín, og brölluðum við
margt saman.
Sigga átti alla mína aðdáun;
að vera einstæð móðir í þessu
starfi var nú ekki algengt í þá
daga ef bara ekki einstakt. Hún
Sigga fór létt með það eins og
allt annað sem hún tók sér fyrir
hendur.
Það var gjarnan tekinn feill á
okkur Siggu af þeim sem ekki
þekktu okkur vel og var ég afar
stolt af því; þótt Sigga væri þó-
nokkrum árum eldri en ég var
hún svo flott að ekki var hægt
annað.
Hún Sigga naut þess að
halda boð. Hún var flottur gest-
gjafi og ekki síst listakokkur,
þau voru ófá matarboðin sem
við Otto ásamt fleiri vinum
fengum að njóta hjá henni.
Ekki minnkaði virðing mín
og aðdáun á Siggu þegar ég
kom aftur til starfa eftir að
hafa gift mig og átt barn. Þá
var Sigga einhleyp flugfreyja
með tvö börn og braut þar með
blað í flugfreyjustarfinu. Það
hafði engin á undan henni unnið
í þessu starfi ein með tvö börn.
Svo kom að því að Sigga hitti
stóru ástina í lífi sínu, hann Vil-
berg, og áfram fengum við Otto
að njóta þess að vera í boðum,
nú á fallega heimilinu þeirra í
Fossvoginum. En árin þeirra
saman urðu allt of fá og Sigga
varð að kveðja Vilberg of fljótt
eftir erfiðan sjúkdóm. Sigga
stóð í gegnum það keik og sterk
eins og alltaf og það gerði hún
líka gegnum sín veikindi.
Við Otto viljum þakka þér,
Sigga, fyrir samfylgdina öll ár-
in.
Við vottum Ýri, Stefáni Má
og fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúð.
Ég veit, Sigga mín, að það
hafa margir útbreiddir faðmar
beðið eftir þér þegar þú kvadd-
ir héðan.
Þín vinkona,
Bryndís.
„Mér líður vel, ég hef það
fínt.“ Þetta voru alltaf fyrstu
orð Siggu, Sigríðar Gunnlaugs-
dóttur, þegar fólk hitti hana á
förnum vegi og hún var innt
eftir því hvernig henni liði. Það
var sama á hverju gekk, alltaf
tók hún öllu með brosi á vör.
Alveg fram á síðasta dag.
Dugnaður og jákvæðni voru
hennar aðalsmerki. Sigga
Gunnlaugs starfaði sem flug-
freyja í áratugi, alltaf létt og
kát og góður vinnufélagi. Hún
var mjög félagslega sinnuð og
lagði sitt af mörkum við fé-
lagsstörf í stéttarfélaginu sínu.
Hún var ein þeirra sem brutu
blað í sögunni því hún tilheyrði
fyrstu kynslóðinni sem gerði
flugfreyjustarfið að ævistarfi.
Sigga var einnig félagi í Svöl-
unum, góðgerðarfélagi fyrrver-
andi og núverandi flugfreyja og
flugþjóna, og hennar er sárt
saknað nú þegar hún hefur
kvatt okkur í síðasta sinn. Þar
lagði hún einnig sitt af mörkum
til að efla félagið. Það er ekki
lengra síðan en í maí sem hún
var með okkur á aðalfundi fé-
lagsins, greinilega veik en ótrú-
lega hress andlega og sagði, að
venju, að sér liði vel og hún
hefði það fínt. Hún var ákveðin
í að koma með okkur í hina ár-
legu sumarferð Svalanna,
þremur vikum seinna. Hún var
búin að pakka niður í tösku og
var alveg tilbúin þegar hún
varð að hætta við að fara, að-
eins deginum fyrir ferðalagið.
Svölurnar senda börnum,
barnabörnum og öðrum að-
standendum Siggu innilegar
samúðarkveðjur. Minningin um
hana mun lifa með okkur og
hvetja okkur til dáða í hennar
anda.
F.h. Svalanna,
Greta Önundardóttir,
formaður.
Það er víst það eina sem er
öruggt í þessum heimi að allir
verða að hlýða kalli dauðans.
Þá er ekki spurt um sanngjarn-
ar óskir eða nauðsyn þess að fá
að lifa. En mikið óskaplega
hefði það verið notalegt að fá að
hafa hana Siggu aðeins lengur á
meðal okkar. Þessi fallega
kraftmikla kona var svo mikill
klettur í annars lítilli fjölskyldu.
Þríeykið Sigga, Ýr og Stefán
voru svo stór partur hvert af
öðru að manni fannst einhvern
veginn að hún yrði alltaf til en
svo er víst ekki og því sit ég
hér með tárvot augu og hugsa
um allar minningarnar sem ég
á um þessa litlu fjölskyldu.
Það er svo margs að minnast
og margt að þakka fyrir á þess-
um tæpu fjörutíu árum sem ég
er búin að þekkja Siggu. Að
vera einstæð með tvö börn á
þessum tíma hefur ekki alltaf
verið auðvelt en hún var kjark-
mikil og dugleg kona sem lét
fátt stöðva sig. Ferðaðist ein
með börnin sín til framandi
landa, kom upp fallegu heimili
og ól börnin sín tvö upp án þess
að fá til þess mikla aðstoð. Þeg-
ar ég fór að venja komur mínar
í Kjarrhólmann með Ýri áttaði
ég mig fljótt á að þetta heimili
var ekki alveg eins og ég átti að
venjast. Allt var svo framandi
og flott – heimilið svo smekk-
legt, hún svo mikil skvísa og
maturinn svo allt öðruvísi. Og
fljótlega fékk ég matarást á
henni og tróð mér í mat með
fjölskyldunni eins oft og kostur
var. Enda rifjuðum við reglu-
lega upp viðbrögðin hjá mér
þegar ég borðaði framandi mat
með þeim sem var ekki á borð-
um Íslendinga á þessum tíma.
En fátt fannst mér meira
spennandi en þegar ég fékk
flugvélamat sem hún kom
stundum með úr fluginu. Sigga
hafði mikinn áhuga á mat og
var listakokkur og því fannst
mér liggja beinast við þegar ég
var að nesta mig fyrir skóla-
ferðalag, að fara með hráan
kjúkling til hennar og fá hana
til að elda hann fyrir mig. Stolt
eldaði hún kjúklinginn en hafði
á sama tíma miklar áhyggjur af
því hvernig móðir mín tæki
þessu. Þegar Sigga svo kynntist
stóru ástinni í lífi sínu, honum
Vilberg, vorum við Ýr jafn
spenntar og forvitnar um þenn-
an hávaxna brosmilda mann
sem heillaði alla upp úr skónum
með húmor og góðri nærveru.
Því miður náðu þau ekki að
vera saman nema í tíu ár en
Vilberg lést árið 1991.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að vera viðhengi þess-
arar litlu en samheldnu fjöl-
skyldu í svona langan tíma og
ég veit að við Ýr verðum áfram
óaðskiljanlegar þangað til kallið
kemur hjá okkur.
Elsku Ýr, Stefán og Siggi,
Tómas, Axel, Elfa og Ugla.
Ykkar missir er mikill. Ég og
fjölskylda mín vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Sylvía B. Gústafsdóttir.
Mig langar að kveðja Sigríði
Gunnlaugsdóttur með fáeinum
orðum. Siggu kynntist ég fyrir
rúmum þrjátíu árum þegar hún
varð tengdamóðir sonar míns.
Ég tók fljótt eftir því hvað það
var sterkt og fallegt samband
milli hennar og barna hennar.
Sonur minn og hún urðu einnig
mjög náin og voru miklir vinir.
Ekki er sjálfgefið að tengda-
synir séu ánægðir með að hafa
tengdamömmu of mikið inni á
heimilinu, en annað var með
son minn. Honum fannst alltaf
ljúft að hafa hana með.
Það voru ekki fá gamlárs-
kvöldin sem við Sigga áttum
saman hjá Ýr og Sigga, ynd-
islegar minningar sem ljúft er
að hugsa til. Borðuðum frábær-
an mat saman stórfjölskyldan,
flestir fóru síðan á brennuna en
við Sigga sáum um uppvaskið á
meðan. Síðan sungum við sam-
an Nú árið er liðið og skáluðum
fyrir nýju ári.
Hún Sigga var frábær amma,
hún gerði allt fyrir strákana
sína, Tómas Núma og Axel
Mána. Enda kunnu þeir að vel
meta hana, hún var best allra.
Elsku Sigga, takk fyrir allar
okkar skemmtilegu samveru-
stundir í gegnum árin, ferðina
til Flórída með allri fjölskyld-
unni, reynitréð sem þú gafst
mér í sumarbústaðinn sem er
orðið stórt og fallegt í dag og
ekki síst öll dásamlegu matar-
boðin hjá elskulegri dóttur
þinni og tengdasyni.
Ýr, Stefáni og fjölskyldum
þeirra votta ég mína dýpstu
samúð.
Hildur.
Í dag kveðjum við fyrrum
starfssystur, okkar Sigríði
Gunnlaugsdóttur, eða Siggu
Gunnlaugs eins og hún var
ávallt kölluð. Sigga Gunnlaugs
réð sig til starfa sem flugfreyja
hjá Flugfélagi Íslands þann 17.
apríl 1963 og gegndi því starfi í
36 ár eða til ársins 1999, síðar
hjá Flugleiðum/Icelandair.
Flugfreyjustarfið er um
margt afa sérstakt. Í háloft-
unum er vinnustaðurinn aldrei
eins. Nýir starfsfélagar hittast í
upphafi nýrrar flugferðar án
vitundar um hvað sú ferð ber í
skauti sér. Nýir farþegar og
nýir áfangastaðir eru viðfangs-
efnið. Við þessar kringumstæð-
ur reynir á að samskipti séu
góð. Þar var Sigga Gunnlaugs á
heimavelli. Hún var glettin og
spaugsöm og smitaði umhverfið
með dillandi hlátri. Hún mætti
alltaf óaðfinnanleg til vinnu og
var dugnaðarforkur og einstök
fyrirmynd í leik og starfi.
Sigga Gunnlaugs tók virkan
þátt í starfi Flugfreyjufélags
Íslands frá 1966 og sinnti ýms-
um trúnaðarstörfum, sat í trún-
aðarráði, samninganefnd og var
trúnaðarmaður á vinnustað.
Við þökkum af alhug ljúf og
góð kynni.
Fjölskyldu Siggu Gunnlaugs,
vinum og ættingjum vottum við
okkar dýpstu samúð.
F. h. Flugfreyjufélags Ís-
lands,
Sigríður Ása
Harðardóttir,
Sturla Bragason,
Anna Dís Sveinbjörns-
dóttir, Þóra Sen.
Sigríður
Gunnlaugsdóttir
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
Þóra Sigrún Gunnarsdóttir,
varð bráðkvödd að heimili sínu, Jörfa á
Kjalarnesi, föstudaginn 29. júní.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Eggert Ólafsson,
Guðrún Eggertsdóttir, Jón ViðarÓskarsson,
Kristín Eggertsdóttir, Kjartan Flosason,
Stella Bára Eggertsdóttir,
Gunnar Þór Eggertsson, Stephenie Surby,
Sigrún Eggertsdóttir,
Ólöf Dröfn Eggertsdóttir, Adam Drennan,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
DÓRA HANNA MAGNÚSDÓTTIR,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
sunnudaginn 30. júní.
Útför hennar verður frá Landakirkju laugar-
daginn 6. júlí klukkan 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast Dóru Hönnu er bent á minningarkort Hraunbúða,
dvalar- og hjúkrunarheimilis aldraðra í Vestmannaeyjum.
Sigmundur Andrésson,
Dóra Bergs Sigmundsdóttir, Sigmar Magnússon,
Bergur M. Sigmundsson,
Andrés Sigmundsson,
Óskar Sigmundsson, Oddný Huginsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
HALLGRÍMUR SÆMUNDSSON
kennari,
Goðatúni 10,
Garðabæ,
sem andaðist á heimili sínu laugardaginn
22. júní, verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju fimmtudaginn
4. júlí kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á hjúkrunarþjónustu
Karitas.
Lovísa Óskarsdóttir,
Óskar Hallgrímsson, Elín Björg Magnúsdóttir,
Vigfús Hallgrímsson,
Kristín Hallgrímsdóttir, Arnór Snorrason,
Þorsteinn Hallgrímsson, Auður Egilsdóttir,
Guðrún Hallgrímsdóttir, Guðmundur Ýmir Bragason,
Hallmundur Hallgrímsson, Asti Tyas Nurhidayati,
barnabörn og barnabarnabörn.