Morgunblaðið - 16.08.2013, Blaðsíða 38
38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. ÁGÚST 2013
✝ Andri VatnarRúriksson
fæddist 28. desem-
ber 1987 í Reykja-
vík. Hann lést á
heimili sínu 9.
ágúst 2013.
Foreldrar hans
eru Rúrik Vatn-
arsson lögmaður
og Harpa Helga-
dóttir sjúkraþjálf-
ari. Andri Vatnar
var elstur fjögurra systkina
sem eru; Sigurberg Rúriksson,
f. 20. mars 1989, unnusta Elísa
Guðjónsdóttir; Lilja Rúriks-
dóttir, f. 27. ágúst 1991, unn-
usti Aaron Moten og Dagbjört
brautaskólanum við Ármúla
sem lauk vorið 2007. Eftir út-
skrift úr FÁ var Andri í dag-
vist á Lyngási hálfan daginn og
sótti jafnframt nokkur nám-
skeið í Fjölmennt. Hann fluttist
að Árlandi, heimili fyrir börn í
Fossvogi 1994. Hann fluttist á
sambýlið Sólheimum 21b,
Reykjavík, í september 2009 og
bjó þar til dánardags. Í janúar
2012 veiktist Andri mjög alvar-
lega og náði ekki aftur sömu
heilsu og áður og hefur síðan
ekki sótt dagvist utan heimilis
nema námskeið Fjölmenntar.
Hann hefur stytt sér stundir á
morgnana við að fylgjast með
heimilisverkum og skrif-
stofustörfum en þó mest við að
horfa á íþróttir og tónlistar-
myndbönd.
Útför Andra Vatnars fer
fram frá Langholtskirkju í dag,
16. ágúst 2013, og hefst athöfn-
in kl. 15.
Rúriksdóttir, f. 3.
ágúst 1994. Föð-
uramma Andra
Vatnars og fóst-
urmóðir er Sigríð-
ur Sigurðardóttir,
leikskólastjóri, f. 2.
apríl 1944.
Andri Vatnar
var í þjálfun og
greiningu hjá
Greiningar- og
ráðgjafarstöð rík-
isins frá október 1988. Í maí
1989 fékk hann vistun á dag-
heimilinu Lyngási í Safamýri.
Hann hóf nám við Safamýr-
arskóla 1993. Hann stundaði
nám við starfsbraut í Fjöl-
Lófar þínir svo mjúkir
iljar gerðar til gangs
augun sem þekkja mig ekki
enn beðið eftir fyrirmælum
sem aldrei bárust
ókunnar leiðir
rofnar af óþekktu meini.
Það sem heftir þroska þinn
efldi minn.
Allt sem þú gafst mér:
þú kynntir mig
Sorginni og Voninni
og kenndir mér
að ekkert er sjálfsagt.
Ég gaf þér ekkert
nema lífið.
(Þórarinn Eldjárn)
Nú ertu loksins frjáls, elsku,
yndislegi drengurinn minn og ég
veit að þegar við sjáumst aftur þá
getum við aftur talað saman eins
og við gerðum í draumunum.
Þín
mamma.
Andri Vatnar, sonur minn,
fæddist á dimmu vetrarkvöldi um
jólin 1987. Myrkrið er greypt í
huga mér vegna þess hversu illa
fór. Vegna andvaraleysis starfs-
fólks á Fæðingarheimili Reykja-
víkur var allt um seinan þegar
hann fæddist andvana. Hann var
lífgaður við á Landspítalanum en
hlaut mikinn heilaskaða vegna
súrefnisskorts og varð fjölfatlað-
ur, ófær um að tjá sig og hafði
nánast enga sjálfráða hreyfingu,
varð spastískur og þjáðist af mik-
illi krampavirkni allt sitt líf. Allt
þetta vegna atburðarásar sem
átti sér stað á nokkrum mínútum.
Að lokum var viðurkennt af sér-
fræðingum og af Landlækni að
mistök hefðu átt sér stað sem
leiddu til þessara hörmulegu af-
leiðinga.
Svo hófst lífið framundan og
Andri tókst á við það af öllum sín-
um kröftum. Hann hefur sigrað
hverja orrustuna á fætur ann-
arri, erfið veikindi, skurðaðgerðir
og önnur áföll.
Harpa konan mín og móðir
Andra sinnti sjúkraþjálfun við
hann í mörg ár og lærði meðferð-
ir vegna fjölfatlaðra einstaklinga.
Hún gerði allt sem hún gat og
rúmlega það til að reyna að örva
þá litlu hreyfigetu sem var fyrir
hendi og oft var lagt hart að litla
drengnum í þessu skyni þannig
að manni þótti nóg um. Andra
leið best í vatni og þar átti hann
margar góðar stundir.
Eftir að við eignuðumst fleiri
börn tók móðir mín þá ákvörðun
að taka að sér umönnun Andra.
Hann var margra manna maki í
umönnun. Andri þurfti vegna
veikinda sinna að dvelja oft á
sjúkrahúsum og gjörgæslu, hann
fór í ótal aðgerðir og lyfjameð-
ferðir. Móðir mín var með honum
hvert einasta skref, og andvöku-
næturnar eru óteljandi. Þessi
kraftur og ákveðni móður minnar
er eitthvað alveg einstakt. Fjöldi
fólks hefur auk þess komið að
umönnun Andra með ýmsum
hætti, læknar og annað heilbrigð-
isstarfsfólk, starfsfólk á dag-
heimilum og sambýlum þar sem
hann hefur dvalið og margir
fleiri, fólk sem vinnur ómetanlegt
starf.
Þegar maður horfir á barn sitt
þjást eins mikið og Andra þá velt-
ir maður fyrir sér hvort og hver
sé tilgangur almættisins. Eina
svarið sem ég hef er að Andri
hefur þroskað og bætt alla þá
sem hafa umgengist hann,
kynnst honum og elskað hann.
Öll viðmið breytast, hversdags-
legar áhyggjur verða hjákátleg-
ar, hann lýsti upp tilveru allra
þeirra sem voru honum samferða
með krafti, dugnaði og æðruleysi.
Lítið bros frá Andra sigraði al-
mættið léttilega.
Þegar ég kveð þig, elsku
drengurinn minn, þá er ótal
spurningum ósvarað. Við þekkt-
umst vel, en samt svo lítið. Við
gátum ekki talað saman með orð-
um, en samveran var ómetanleg.
Þú hefur með þínum hætti fært
mér meiri skilning á lífinu og til-
verunni. Þegar upp er staðið þá
er minningin um þig skær og
björt, þú komst með ljós og orku
inn í heiminn sem lifir áfram.
Ég hef velt því fyrir mér hvort
það sé eitthvað líf eftir dauðann.
Nú á ég engan annan kost en að
trúa því. Ekki væri verra ef þú
gætir tekið brosandi á móti mér
þegar þar að kemur, hraustur,
heilbrigður og glaður. Ég er
þakklátur fyrir að þú sért sonur
minn.
Rúrik Vatnarsson.
Fóstursonur minn og sonar-
sonur, Andri Vatnar lauk lífsbar-
áttu sinni 9. ágúst síðastliðinn, 25
ára að aldri. Eftir sit ég tómur og
hugsi þó að ég hafi vitað að
hverju stefndi. Andri skaðaðist í
fæðingu og var upp frá því fjöl-
fatlaður og var því öðrum háður
með allar athafnir daglegs lífs,
allan sólarhringinn. Hvert ár í
viðbót í lífi hans var því alltaf sem
lítið kraftaverk.
Við Andri kynntumst fyrst
þegar ég dvaldi hjá honum um
nætur á Landspítalanum þegar
hann var tveggja mánaða gamall.
Á næstu átján árum okkar saman
varð til fallegri og dýpri vinátta
en ég hafði áður vitað að væri til.
Eins var um samband hans við
ömmu sína og fósturmóður. Líf
okkar Andra saman er kröftug
saga. Virðing mín fyrir þeirri
mögnuðu persónu sem Andri
Vatnar var er óendanlega mikil.
Best skynjaði ég hversu mikið
hann þurfti á hlýju og væntum-
þykju minni að halda er við geng-
um gólf um nætur og krampar
fóru um lítinn kroppinn sem raf-
straumar með miklum sársauka.
Hann naut þó lífsins þegar hann
var frískur. Þá var hann fjörkálf-
ur og skríkti sínum magnaða
hlátri þegar gaman var. Hann
skellihló þegar ég dró hann um
snjóskafla á teppi, oft héldum við
svo lengi áfram að setja þurfti
hendur og fætur hans í volgt vatn
til að ná upp hita þegar inn kom.
Hann undi því að liggja með mér
undir trjám í vindi þegar sólin
smellti geislum sínum framan í
hann eða þegar regnið féll á and-
lit hans.
Andri var magnaður náttúru-
unnandi. Ekki gerði honum síður
gott að vera í hlýrri sólinni á
Kanaríeyjum um jól og áramót.
Hátt rakastig við sjóinn gerði til-
veruna betri og gaman fannst
honum að skoða marglita fiskana
í sjónum. Þannig er hægt að
minnast svo ótal margs sem hann
hafði unun af fyrstu æviárin.
Oft og lengi dvaldi Andri á
barnadeild Landspítalans og
urðu læknar og hjúkrunarfólk
góðir vinir hans. Fyrstu æviárin
var Andri á Lyngási yfir daginn
þar sem mannkosta fólk annaðist
hann og þjálfaði. Síðar flutti
Andri smátt og smátt á Árland af
heimili okkar Sigríðar, þá að
nálgast unglingsaldur. Þar
kynntumst við fleiru góðu fólki
sem síðar urðu margir af hans
bestu vinum.
Ég er ákaflega þakklátur fyrir
að hafa upplifað hlýhug og vin-
áttu í öllu því þjónustuferli sem
Andri naut um dagana.
Önnur hlið og dekkri sem
tengdist tilvist Andra var sú að
vera talsmaður hans um mann-
réttindi sem kostuðu peninga.
Það er mikið vandaverk að taka
ákvarðanir fyrir þann sem ekki
getur tjáð sig. Ég sem fósturfaðir
hans reyndi mitt besta.
Seinustu árin bjó Andri á Sam-
býlinu Sólheimum 21b. Kæra
starfsfólk og íbúar Sólheima. Ég
votta ykkur og öðrum vinum og
velgjörðarmönnum Andra
Vatnars mína dýpstu samúð og
fjölskyldu hans allri.
Mínir vinir fara fjöld,
feigðin þessa heimtar köld.
Ég kem á eftir, kanske í kvöld,
með klofinn hjálm og rofinn skjöld,
brynju slitna, sundrað sverð og synda-
gjöld.
(Bólu-Hjálmar.)
Skjöldur Vatnar.
Það er mikil sorg í hjarta mínu
en viss léttir að kveðja þig úr
þessu jarðneska lífi, elsku Andri
Vatnar.
Þú náðir því að verða 25 ára
gamall í desember sl., og það rifj-
ast nú upp fyrir mér hversu
mikla eftirvæntingu foreldrar
þínir og öll fjölskyldan höfðum á
meðgöngu þinni að fá þig í heim-
inn. Móðir þín fór eftir öllum nýj-
ustu fræðum um lækniseftirlit,
heilsufar og mataræði fyrir verð-
andi mæður, enda var meðganga
þín allan tímann eðlileg. Það varð
því gríðarlegt áfall þegar upplýst
var eftir fæðinguna, að þú hefðir
orðið fyrir miklum súrefnisskorti
í fæðingunni. En það var því mið-
ur ekki brugðist rétt við þessum
aðstæðum og þér bjargað með
keisaraskurði.
Eftir nákvæma skoðun barna-
lækna var foreldrum þínum til-
kynnt að þú mundir aldrei geta
orðið venjulegt barn sem mundi
geta hlaupið og leikið sér, heldur
mundir þú verða að glíma við of-
urfötlun allt þitt líf, gætir mjög
sennilega ekki lifað nema í örfá
ár og þyrftir stórt teymi í heil-
brigðiskerfinu þér til stuðnings.
Þú hefur farið óteljandi ferðir
á spítala þar sem reynt hefur ver-
ið að lækna líkamleg vandamál
sem hafa komið upp vegna
krampa og annarra sjúkdóma
sem eru bein afleiðing eftir súr-
efnisskort.
Það er augljóst, Andri minn,
að þú hefur gengið í gegnum
miklar þjáningar.
Oft eftir heimsóknir mínar til
þín er ég horfði á hversu erfitt líf
þitt var, þar sem þú hafðir enga
möguleika á að tjá þig, þá vökn-
uðu spurningar hjá mér til æðri
máttarvalda um tilgang lífsins og
hvernig hægt væri að leggja svo
miklar raunir á elsku barnið okk-
ar.
Ég mun nú í bænum mínum
biðja þess að hvar sem tilvera þín
er getir þú nú hlaupið, sungið og
dansað.
Amma Dagbjört.
„Ég horfi í ljóssins loga
sem lýsir hugskot mitt,
og sé í björtum boga
brosandi andlit þitt.“
(Höf. ók)
Nú hefur elsku Andri minn
kvatt okkur öll sem elskuðum
hann. Hefur hann þá lokið verk-
efnum sínum hér á jörð? Já, lík-
lega en ég held þó að allt það sem
hann hefur kennt samferðafólki
sínu eigi eftir að hafa áhrif um
ókomin ár. Það er einstakt að sá
sem fæddist dáinn og hlaut af því
óbætanlegan skaða hafi átt slíkan
smitandi lífskraft og lífsvilja. Líf-
ið hans var ekki auðvelt, það var
fullt af sársauka og harðri bar-
áttu en líka vellíðan og gleði þrátt
fyrir allt. Það sem er efst í huga
mínum núna er þakklæti: Þakk-
læti fyrir að Andri valdi mig til að
aðstoða sig í gegnum lífið sitt.
Þakklæti fyrir að mér entist ald-
ur og heilsa til þess. Þakklæti
fyrir að hann kvaddi þetta líf á
heimilinu sínu, yfirvegaður, ótta-
laus og rólegur í fangi mínu og
foreldra sinna.
Þakklæti fyrir allt það góða
fólk sem hefur komið inn í líf okk-
ar um lengri eða skemmri tíma
við þjálfun, kennslu, umönnun og
hvers konar þjónustu í öll þessi
ár. Ykkar framlag er óendalega
dýrmætt. Ég vil ekki nefna nein
nöfn en þau eru mjög mörg sem
koma upp í hugann.
Elsku, yndislegi, fallegi Andri
minn, takk fyrir allt og megir þú
hvíla í friði. Þú skilur eftir mikið
tómarúm í mínu lífi en ég vil fylla
það með fallegum myndum og
minningum um þig.
Elska þig að eilífu.
Sigríður, amma þín.
Elsku besti Andri okkar. Við
þökkum þér kærlega fyrir sam-
fylgdina. Hún Ólöf á eftir að
sakna þín mikið en á milli ykkar
ríkti einstakt vinarþel. Þið eruð
búin að fylgjast að svo lengi, svo
til allt ykkar líf. Fyrst saman á
Lyngási, fluttuð saman í Árland-
ið og svo voru það okkur mikil
gleðitíðindi þegar kom í ljós að
þið áttuð að fá að búa áfram sam-
an þegar þið fluttuð í Sólheima
21b.
Það var yndislegt að horfa á
samband ykkar, hvernig þið
kúrðuð saman smákríli í vatns-
rúminu í Árlandinu og hversu
sterk böndin voru á milli ykkar,
látbragð og smáhljóð, þið skilduð
hvort annað.
Elsku Andri, mitt ljúfa ljós, ég
með þér gleði naut. Ei lengur við
semjum lífsins ljóð, nú farinn
ertu á braut.
Hvíl í friði, okkar kæri vinur.
Við sendum samúðarkveðjur
til Siggu ömmu og fjölskyldu
Andra.
Ólöf, Gyða, Bjarni
og fjölskylda.
Í dag kveðjum við kæran vin,
Andra Vatnar. Það verður tóm-
legt á heimilinu okkar án þín. Við
áttum margar góðar samveru-
stundir, horfðum saman á DVD-
myndir, hlustuðum á tónlist og
einnig fórum við oft saman í bæ-
inn, á kaffihús, listasöfn eða bara
að skoða mannlífið. Við munum
sakna hans mikið því við áttum
svo mörg góð ár saman. Við mun-
um geyma allar góðu minning-
arnar um hann hvert í sínu
hjarta.
Ei skaltu stormur stæra þig,
því stráið sem þú braust
var allra jarðargrasa grennst
á grund og varnarlaust.
Og burt var sumarsafi þess
og sveigja, undir haust.
Það hafði barist vinda við
og vorkul nætursvalt.
Þó skini sólin sterk á storð
varð stundum nokkuð kalt.
En lífið á þann leyndardóm
og líkn - að þola allt.
Þú hverfur, eyðist. Enginn man
þín áhlaup grimm og skjót.
En grasið rís úr gröf á ný
og grær á sinni rót.
- Það stemmir engin stigu þess
sem stefnir himni mót.
(Kristján frá Djúpalæk)
Elsku Sigga amma, við vottum
þér og fjölskyldu þinni okkar
dýpstu samúð. Minningar um
góðan dreng munu alltaf lifa með
okkur.
Bergdís, Kristinn (Deddi)
og Óskar Óli.
Þó vindar blási á litla logann þinn.
Og líka streymi regn – hann blikar
þarna!
Því flýgurðu ekki hátt í himininn.
Þar hlýtur þú að vera fögur stjarna.
(Þýð. Helgi Hálfdanarson.)
Fallinn er nú frá góður vinur
Lyngáss, Andri Vatnar. Andri
byrjaði á Lyngási ungur að árum
og eignaðist marga vini þar og
tók þátt í leik og starfi í um 23 ár.
Þegar Andri Vatnar útskrifað-
ist úr framhaldsskóla markaði
hann spor ásamt skólafélögum
sínum í breyttri starfsemi Lyng-
áss þar sem hann tók þátt í að
móta starf fyrir fullorðna ein-
staklinga. Andri Vatnar var
ákveðinn og lét alveg í ljós þegar
honum líkaði ekki eitthvað. Hann
steig fyrstu sporin í list- og
menningarstarfi og er minni-
stæðastur veturinn sem fenginn
var leikari til að sinna leikrænni
tjáningu. Í þessum stundum naut
hann sín vel þar sem hann kynnt-
ist annarri nálgun að náttúrunni,
tónlist og nánd við annað fólk.
Hann var þátttakandi í gjörningi
á vegum hátíðarinnar List án
landamæra um vorið sem lukk-
aðist vel. Fyrir rúmu ári síðan
hætti Andri á Lyngási sökum
þess að heilsu hans hrakaði en við
fylgdumst með honum og fengum
reglulega fréttir af líðan hans.
Óbilandi kjarkur er okkur ofar-
lega í huga.
Kenndu mér klökkum að gráta,
kynntu mér lífið í svip,
færðu mér friðsæld í huga,
finndu mér leiðir og veg.
Gefðu mér gullin í svefni,
gættu að óskum og þrám,
minntu á máttinn í sálu,
minning er fegurri en tár.
Og sjáðu hvar heiður himinn
handan við þyngstu ský
er dagur sem dugar á ný.
(Sigmundur Ernir)
Við þökkum þér samfylgdina
og allt sem þú gafst okkur, kæri
Andri Vatnar, og fjölskyldunni
vottum við okkar innilegustu
samúð.
Fyrir hönd vina á Lyngási.
Birna Björnsdóttir.
Andri Vatnar flutti til okkar í
Sólheima 21b í september 2009.
Hann heillaði okkur strax með
ljúfmennsku sinni og fallegu bláu
augunum. Hann hafði einstakt
lag á því að láta skoðanir sínar og
langanir í ljós þótt ekki hefði
hann orðin. Meðan hann hafði
enn heilsu til að fara í Lyngás lét
hann alltaf vita af sér, þegar
hann kom heim, með ákveðnum
hljóðum sem við vorum búnar að
túlka sem „Hæ, ég er kominn
heim, getur einhver aðstoðað
mig“. Þegar við komum og heils-
uðum honum og buðum hann vel-
kominn heim fengum við fallegt
bros.
Andri naut þess að vera í fé-
lagsskap annarra íbúa og starfs-
fólks og kom það vel í ljós þegar
hann fór að vera meira heima. Í
hádeginu var það orðinn fastur
liður að fá hárdekur. Þá var hárs-
vörðurinn nuddaður og vorum
við rækilega minntar á það ef við
vorum að gleyma okkur.
Andri hafði sterka og góða
nærveru og hafði áhrif á alla sem
kynntust honum. Hann gaf mikið
af sér og skilur eftir sig stórt
skarð hér í Sólheimunum.
Við getum yljað okkur við
minningarnar um ljúfan ungan
mann sem gaf okkur svo margt.
Við viljum votta fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð.
Sambýlið Sólheimar 21b,
Ólafía Magnea Hinriksdóttir
og Pálína G. Benjamíns-
dóttir.
Í dag kveðjum við ljúfan pilt,
hann Andra Vatnar. Við kynnt-
umst Andra þegar við unnum í
Árlandi og mikið fannst okkur
gaman að fá að vinna þar! Í Ár-
landi var ýmislegt brallað og
Andra leið best þegar við vorum
mikið á ferðinni. Ef við fórum í
gönguferðir þá líkaði honum
ósléttur vegur best, hann elskaði
Andri Vatnar
Rúriksson
✝
Útför móður okkar,
HÓLMFRÍÐAR STEFÁNSDÓTTUR,
áður til heimilis í Smárahlíð 1a,
Akureyri,
hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir til starfsfólks í Lögmannshlíð
fyrir góða umönnun.
Kristrún Ellertsdóttir,
Gauja Ellertsdóttir,
Guðmundur Ellertsson
og fjölskyldur.
✝
Þökkum fyrir samúð og vináttu sem okkur
var sýnd við fráfall
UNNAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Kvígindisfelli.
Systkini hinnar látnu og aðrir aðstandendur.