Morgunblaðið - 09.07.2014, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. JÚLÍ 2014
✝ Ketill ArnarHannesson
fæddist á Arn-
kötlustöðum á
Holtum 4. desem-
ber 1937. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans 3. júlí 2014.
Foreldrar hans
voru Hannes Frið-
riksson, f. á Arn-
kötlustöðum 9.10.
1892, d. 11.1. 1985, og Steinunn
Bjarnadóttir, f. á Efra-Seli
6.12. 1900, d. 4.8. 1975. Systk-
ini hans: Hulda, f. 24.3. 1930, d.
1.3. 2006, Margrét, f. 9.11.
1931, Guðmundur Eiður, f.
12.9. 1933, d. 17.1. 1975,
Bjarni, f. 29.9. 1934, Salvör, f.
20.11. 1936, og Áslaug, f. 23.3.
1943, d. 16.4. 2010. Eiginkona
Ketils Arnars er Auður Ásta
Sigríður Jónasdóttir, f. 21.3.
1939. Börn þeirra eru: 1) Krist-
ján, f. 7.9. 1961, 2) Bára Agnes,
f. 21.2. 1968, gift Erni Gunn-
arssyni, f. 1961. Sonur þeirra
Hilmir, f. 2005. Sonur Báru er
Arnar, f. 1989. Faðir hans er
Jón Einarsson, f. 1969. Sonur
Arnar er Gunnar Máni, f. 1992,
3) Írunn, f. 2.8. 1969. Sambýlis-
maður er Tómas Sigurðsson, f.
á Akureyri 1961. Fjölskyldan
flutti til Edinborgar 1962 þar
sem hann hóf háskólanám í
hagfræði við búnaðardeild Ed-
inborgarháskóla sem hann lauk
1966. Á sumrin kom fjöl-
skyldan heim og vann við und-
irbúning Búrfellsvirkjunar.
Starfaði hjá Búnaðarfélagi Ís-
lands 1966-2007 sem lands-
ráðunautur í búnaðarhagfræði,
forstöðumaður Búreikn-
ingastofu landbúnaðarins 1966-
1980 við söfnun, úrvinnslu og
miðlun hagtalna, formaður
starfshópa og sinnti nefnd-
arstörfum, stóð að námskeiðum
og skrifum.
Hann leiddi stafrænu bylt-
inguna með geymslu og úr-
vinnslu hagtalna á gataspjöld-
um 1967, seguldiskum 1974, og
á einkatölvu 1984. Fjárfesti
sjálfur í tölvu 1978 fyrir ráð-
gjafarstörf sem hann sinnti til
síðasta dags. Hann hafði hag-
ræðingu og tækniþróun að leið-
arljósi og vildi stuðla að sam-
keppnishæfni landbúnaðarins í
alþjóðlegu umhverfi. Hann
byggði með fjölskyldunni sum-
arhús í landi Efra-Sels og ein-
býlishús í Reykjavík og var ið-
inn í skógrækt. Hann var ötull
íþróttamaður alla sína tíð, var í
fimleikum og frjálsum í æsku,
stundaði skíði, badminton, fjall-
göngur, skokk og sund í há-
deginu með sundfélagi.
Útför Ketils Arnars fer fram
frá Seljakirkju í dag, 9. júlí
2014, og hefst athöfnin kl. 13.
1966. Dóttir Írunn-
ar er Tinna Líf, f.
1987, sambýlis-
maður hennar
Knut Erik Even-
sen, f. 1978. Barn
þeirra Emma Sóley
f. 2013. Faðir
Tinnu er Gunnar
G. Ólafsson f. 1965.
Sonur Írunnar er
Ástþór Arnar, f.
1993. Faðir hans
er Bragi M. Reynisson, f. 1965.
Dætur Tómasar eru Guðrún
Sólborg, f. 1992, og Katrín
Agla, f. 1998, 4) Steinunn, f.
23.10. 1972, sambýlismaður er
Snorri Arnar Þórisson, f. 1970.
Dóttir Steinunnar er Ásdís
María, f. 1993, sambýlismaður
hennar er Stefán Bragi Andr-
ésson, f. 1988. Faðir Ásdísar er
Grétar J. Jónsteinsson, f. 1971,
og dóttir Snorra er Katrín
Tinna, f. 2006, 5) Guðmundur
Hannes, f. 6.11. 1974, d. 15.5.
1994, 6) Jónas, f. 10.6 1981,
kvæntur Sigríði Magneu Ósk-
arsdóttur, f. 1981. Börn þeirra
eru Atli Bergmar, f. 2010 og
Árni Heiðmar, f. 2013.
Ketill Arnar ólst upp á Arn-
kötlustöðum. Hann lauk stúd-
entsprófi frá Menntaskólanum
Elsku faðir, tengdafaðir og
afi, Það tekur á að kveðja þig
kæri faðir. Við áttum góða sam-
leið og góðar stundir. Fyrir það
er maður þakklátur og fullur
auðmýktar. Ég tók andlát
Hannesar, bróður míns, nærri
mér enda vorum við góðir sam-
an bræðurnir. Á þessum árum
glímdir þú við sjálfsofnæmis-
sjúkdóm í lifur sem fylgdi þér
allar götur síðan og eina nóttina
þurfti endurlífgunar við eftir
mikinn blóðmissi. Sá atburður
markaði straumhvörf í þínu lífi
og mínu og færði okkur nær
hvor öðrum. Ég áttaði mig á því
að sá dagur myndi koma, fyrr
en búast mætti við, að okkar
samleið myndi skilja. Raunin
varð að við náðum í framhaldinu
yfir tveimur góðum áratugum
saman og þú náðir að fylgja mér
í gegnum skólagöngu, upphaf
starfsferils, brúðkaup, fæðingu
Atla Bergmars og Árna Heið-
mars auk skógræktar okkar og
smíði athvarfs í Rangárseli.
Fyrir þetta er ég þakklátur. All-
an þann tíma varstu atorkusam-
ur þrátt fyrir þennan sjúkdóm
sem lifði með þér og tók þig frá
okkur að lokum. Lífið er hverf-
ult eru orð að sönnu. Ekki er
nema rúmur mánuður síðan við
áttum ánægjulegar stundir í
sveitinni en núna ertu farinn frá
okkur á vit nýrra ævintýra eða
upp í skýin á traktornum þínum
eins og Atli Bergmar sagði þeg-
ar við kvöddum þig í hinsta
sinn.
Minningarnar eru margar.
Góðar voru þessar kyrrlátu
stundir við matarborðið eða úti í
haga. Við gátum verið saman án
þess endilega að segja svo mikið
heldur leyfðum nærverunni að
tala og í þeirri hlýju sem henni
fylgdi. Samræðurnar voru
margar hverjar gefandi og mót-
uðu lífsskoðanir manns og gildi.
Í faðmi sveitar á sumrin lifðum
við rólegu og áhyggjulausu lífi
við skógrækt, lestur Brennu-
Njáls sögu, skák og spil. Við
mamma fylgdum þér til Kanada
í rannsóknarleyfi sem varð
kveikjan að heimshornaflakki
okkar hjóna.
Samveru þinni fylgdi gátt inn
í sjálfsþurftarbúskap og ósér-
hlífni fyrri aldar sem þú ólst
upp við á Arnkötlustöðum og
fylgdi þér alla tíð. Allt skal gera
sjálfur ef mögulegt er og sýna
hagsýni við efnisval og hönnun.
Að sama skapi greipstu hverja
tækninýjungina á fætur annarri.
Hjálpsemi, traust og góðsemi
voru einkunnarorð þín sem við
Magnea munum tileinka okkur
og miðla til okkar barna. Við
fjölskyldan áttum ánægjulegar
stundir í TBR í badminton með
þér og sömuleiðis var gaman að
spila með MA-félögunum þínum
á fimmtudögum.
Ávallt varstu tilbúinn að
leggja lið væri einhver í vanda
eða þess óskað. Við hófum bú-
skap í kjallaranum í Þjóttusel-
inu og verðum við ykkur Ástu
ævinlega þakklát. Hvatning þín
og hagsýni hafði mikil áhrif á
okkur og ýtti við okkur að feta
þá leið í lífinu sem við höfum
valið. Okkur er dýrmætt að sjá
hversu mikið þú ljómaðir af
stolti og hamingju við að sjá
syni okkar tvo sem nutu þess að
vera í návist þinni. Minning um
jólin síðustu er okkur einstak-
lega kær enda yndislegt að upp-
lifa jólin saman með litlu gull-
molunum.
Þú varst frábær afi sem gaf
sér tíma til að leika og kanna
ævintýrin með strákunum okk-
ar. Við þökkum þér góðar
stundir, traustið, gæskuna og
glettnina sem ávallt fylgdi þér.
Jónas, Magnea, Atli Berg-
mar og Árni Heiðmar.
Elsku pabbi. Þú gafst mér
mikið og varst allra besta fyr-
irmynd sem faðir og afi
barnanna minna. Þú gafst aldrei
upp og sást aldrei neinar hindr-
anir. Fyrir þér var aldrei neitt
erfitt eða óframkvæmanlegt og
þú fórst hiklaust ótroðnar slóðir.
Það er svo margt sem þú hefur
gert um árin, farið í húsbygg-
ingar, gefið út bæklinga og rit,
keypt tölvu á stærð við rúm
þegar fæstir vissu hvað tölva
var.
Þú hvattir mig sem barn í öll-
um þeim íþróttum og tónlist-
arnámi sem ég stundaði og lést
þig sjaldan vanta á mót eða sýn-
ingar. Þú hvattir mig til náms
og studdir mig í þeirri vegferð,
hafðir alltaf svo mikla trú á mér
og ég fann hvað þú varst stolt-
ur.
Ég man hvað þú áttir erfitt
þegar Kristján bróðir slasaðist
og hvað þú og mamma hélduð
samt áfram. Þú vannst myrk-
anna á milli á þessum árum en
gafst þér samt tíma til að fara í
Bláfjöllin um helgar. Þú kvart-
aðir aldrei og barðist við veik-
indi þín á svo aðdáunarverðan
máta. Þú ætlaðir að sigra og það
tókst þér svo sannarlega. Þú
bankaðir oft á dauðans dyr en
sigurinn var þinn um árabil. Þú
hefur alltaf stundað íþróttir og
hreyfingar og verið sannur Ís-
lendingur, ekkert pitsudótarí
heldur svið og kótelettur.
Ég fyllist aðdáun þegar ég
minnist allra þeirra íþrótta-
greina sem þú stundaðir og svo
gaman var að fylgjast með þér
takast á við ný verkefni og sigr-
ast á þeim, hvort sem er göngu-
ferðir um hálendi og tinda Ís-
lands með Báru og Erni eða
langhlaup. Hlaupin voru eitt af
því sem þú elskaðir mest og
dáðumst við Tommi oft að þér
fyrir hlaupin uppi í Steinkuseli.
Ég mun aldrei gleyma þegar þú
hljópst maraþon í Kaupmanna-
höfn og hef oft hugsað til þess
þegar við hlupum með þér síð-
ustu metrana. Fyrir um tveimur
árum komstu til okkar í Ármann
og hófst að stunda listina Soo
bahk do. Fáir leika það eftir á
þínum aldri. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa horft á beltaprófið
þitt 15 maí sl., braust spýtu sem
þér fannst alltof þunn, eiginlega
bara fyrir þá yngri. Alveg er ég
viss um að Hannes bróðir hafi
fylgst með þér. Æfingafélagarn-
ir hafa eflaust ekki áttað sig á
veikindum þínum og þú hefur
alveg örugglega ekki sagt frá.
Enda fyrirfannst ekki sjálfsvor-
kunn eða væl í þinni orðabók.
Ég er afar þakklát fyrir að
líkjast þér á margan hátt. Þegar
ég ákvað að byggja sumarhús
án nokkurrar þekkingar þá
hvattir þú mig áfram og það var
fyrir stuðning ykkar mömmu,
aðstoð og leiðbeiningar sem það
tókst. Þú kíktir til mín af og til
og gafst mér góð ráð. Gesta-
húsið okkar Tomma og Kötlu-
selið fá að standa með góðum
minningum um samveru og
samvinnu okkar. Mér þykir svo
vænt um að við byggjum okkur
dvalarstað við Steinkuselið þar
sem þér leið svo vel og hafðir
svo mikla ástríðu fyrir. Í byrjun
júní sáum við Tommi til þín
ganga um landið og virða fyrir
þér afrakstur ykkar mömmu
sem við munum dást að um
ókomna tíð.
Ég dáist að baráttunni í þér
og hlýnar um hjartarætur þegar
ég hugsa um okkar síðustu
daga. Þín síðustu orð „mikið er-
uð þið góð við mig“ þegar við
systurnar og Örn bjuggum um
þig á miðvikudagskvöldið eru
það fallegasta sem þú gast gefið
mér.
Írunn.
Elsku yndislegi pabbi minn,
fyrirmynd mín og hetja. Ég á
svo margar yndislegar minning-
ar með þér sem eru mér svo
kærar. Þú gafst mér dýrmætt
veganesti fyrir lífið. Elja, ósér-
hlífni, dugnaður, framtakssemi
og óbilandi framkvæmdatrú ein-
kenndi þig. Þú varst mjög þolin-
móður, frábær kennari, fram-
sýnn, hugrakkur og
lausnamaður mikill. Þegar ég
leitaði til þín, bæði sem barn og
fullorðin, þá fórstu í grunninn til
að leysa. Ég man mjög vel þeg-
ar ég leitaði til þín til að skipta
um bremsuklossa á fyrsta bíln-
um mínum, appelsínugulum
Volvo. Eins og alltaf varstu
tilbúinn að aðstoða og þú réttir
mér skiptilykil til að losa dekk-
ið, réttir mér önnur verkfæri til
að lyfta bílnum, losa klossana,
setja nýja á og festa dekkið aft-
ur á. Eftir gott verk sem tók
sinn tíma óskaðir þú mér til
hamingju með að kunna að
skipta um bremsuklossa, þannig
kennari varstu. Góðar samveru-
stundir með fjölskyldunni voru
þér dýrmætar og ferðalög fjöl-
skyldunnar óteljandi. Á seinni
árum hafa rifjast upp ýmsar
minningar úr æskuferðum um
landið með ykkur. Við áttum
margar frábærar skíðaferðirnar
saman og sérstaklega er minn-
isstæður verkfallatíminn okkar
veturinn 1989. Við fórum þá
nánast daglega á skíði og æfð-
um okkur í að bæta skíðasveifl-
ur sem þá tíðkuðust, að hafa
fætur þétt saman í svigsveiflum,
en þær sveiflur eru víst úreltar í
dag. Við mynduðum sveiflu-
framfarir okkar á upptökuvél
með ítarlegri yfirferð til að bæta
okkur og vorum orðin algjörir
snillingar í fótasamfellu. Síðustu
dagar í Bláfjöllum það árið nef-
brotnaðir þú þegar við skullum
saman á fleygiferð í blautri
snjólaut sem hafði myndast og
ég fékk kúlu á ennið við nef-
brotshöggið. Við hlógum mikið
að þessu atviki. Urðum sól-
brennd á höfði og höndum eftir
þann vetur með snjóhvítan búk.
Í Ibiza-ferðinni 1986 var margt
brallað eins og venjulega og á
seinni hluta sólarlandaferðarinn-
ar í blæjuhópferð um eyjuna
skall á mikið óveður þegar við
vorum að sjúga froskalappir í
hlíð hinum megin á eyjunni.
Óveðrið skall hart á með til-
heyrandi moldarflóði inn á veit-
ingastaðinn og við áttum eftir að
keyra til baka á þaklausum bíl.
Ég gleymi því aldrei þegar þú
dróst upp lopapeysur úr skott-
inu og við komumst þurr og heit
heim, fyrirhyggjusamur varstu
alltaf. Ég var lánsöm að fá að
upplifa Laugavegsgönguna með
þér og eftir fyrsta og erfiðasta
daginn sem við gengum frá
Landmannalaugum var ég með
þurrmat í nesti en þú skelltir
köldu elduðu læri á borðið og
það tók ekki langan tíma fyrir
þreytta Ketilgarpa að sleikja að
beini og þurrmaturinn fór aftur
í töskuna. Á síðustu baráttudög-
um þínum ræddum við um besta
tíma okkar í lífinu og þeir ein-
kenndust af áhyggjuleysi. Þínir
bestu tímar voru í Skotlandi
með mömmu og Kristjáni þegar
þú varst í námi, þrátt fyrir
mikla námsvinnu. Þið kennduð
okkur að sækja kyrrð og ég
ætla að varðveita þetta samtal
með því að njóta lífsins og varð-
veita veganestið sem þú gafst
mér. Takk fyrir að hafa verið
þú, pabbi minn. Ketilgarpar þín-
ir eiga nýtt spakmæli, „Tökum
Ketil á þetta“.
Þín dóttir,
Steinunn Ketilsdóttir.
Elsku besti pabbi minn. Mik-
ið er sárt að sjá á eftir besta
vini mínum. Njóta ei meir þakk-
látrar nærveru þinnar, ósvikinn-
ar vináttunnar, smitandi elju-
seminnar og frumlegrar
hugsunar þinnar. Frumkvöðull
varstu í eðli þínu, sífellt ryðj-
andi brautina í starfi og leik,
með lausnir á öllu. Eitt það dýr-
mætasta sem þú kenndir var að
njóta fjölskyldunnar ofar öllu.
Ræktarsemin við fólkið þitt var
eftirtektarverð, sem og virðing-
in sem þú sýndir samferðafólki,
ekki síður þeim sem voru ekki
allra. Í heiðri skal ég halda því
að láta sér fátt um finnast álit
annarra, láta ástríðuna og hjart-
að ávallt ráða för með hugrekki
að leiðarljósi, það var þinn stíll.
Flottari íþróttamann þekki ég
ekki. Fimleikar, frjálsar, skíði,
skautar, badminton, gönguferð-
ir, fjallgöngur, sund, lyftingar,
jóga, skák og lést þig ekki muna
um að bæta við austurlenskum
bardagalistum síðustu tvö árin.
Næstum allt þetta til hinsta
dags, af smitandi ástríðu sem
gaf okkur ómetanlegar sam-
verustundir í glymjandi gleði og
leik. Hvílíkt lán að fá að vera
hlaupa- og fjallgöngufélagi þinn
öll þessi ár í mögnuðum ferðum
innanlands sem utan. Barnung
fengum við að koma með í bad-
minton, keyrðir okkur um há-
lendið allt, dróst okkur á skíði, í
göngur, upp á fjall. Við Örn vor-
um lánsöm að fá þig í Toppfara,
þar sem við áttum stórkostlegar
stundir. Hlaupin áttu hug þinn
síðustu tvo áratugi, þar sem þú
bókstaflega hljópst frá þér
sjálfsofnæmissjúkdóminn sem
ógnaði heilsu þinni. Óskaplega
var sárt að upplifa þig veikan og
lúta í lægra haldi að lokum. Þú
sem aldrei vildir vera veikur og
lést helst engan vita um ástand
mála. Þungbært var að horfa á
ykkur mömmu standast skyndi-
legt fráfall Hannesar bróður 19
ára og alvarlegt bílslys Krist-
jáns bróður 17 ára. Á þeim
tveimur stundum sá ég hetjuna
mína með tár á hvarmi og þeirri
þriðju þegar þú misstir föður
þinn. Ástríða þín með mömmu
var ekki síst í skóg- og garð-
rækt í Þjóttuselinu og bústaðn-
um. Steinkuselið er hreint lista-
verk af ykkar hálfu, alltaf geng
ég jafn dolfallin um landið ykk-
ar og trúi vart þeirri paradís
sem þið hafið skapað. Að byggja
stórt hús öll fjölskyldan saman
var einstakur hluti af æsku
minni. Þar kenndir þú manni að
ganga til allra verka, upplifa
grettistakið í krafti hópsins,
skapa sitt eigið í sveita síns and-
lits, þrauka gegnum erfiðleika
og uppskera að lokum. Glæsi-
legt ættarsetrið að Þjóttuseli
varðveitir afrekstíma og fallegar
minningar, þær allra síðustu
með fjölskyldunni sem kom
hvaðanæva að til að hlúa að þér
dagana fyrir þessa erfiðu skurð-
aðgerð þar sem brugðið gat til
beggja vona. Síðasta morgun
þinn á deildinni vakti ég þig og
þú skildir ekkert í því að vera á
spítalanum, varst í sveitinni fyr-
ir austan þar sem þú helst vildir
vera. Í lokaorrustunni varst þú
okkur öllum enn einu sinni
aðdáunarverð fyrirmynd þegar
þú dróst upp sverð þitt og
skjöld í síðasta sinn gegn veik-
indum sem þú kaust aldrei að
samþykkja. Guð geymi þig elsku
pabbi minn, þú varst allra
manna flottastur. Það voru
hrein forréttindi að fá að vera
dóttir þín. Þín,
Bára.
Með nokkrum fátæklegum
orðum langar mig að minnast
tengdaföður míns, Ketils Arnars
Hannessonar. Hann var glæsi-
menni, hávaxinn og fríður sýn-
um, gekk ávallt teinréttur og
snyrtilega klæddur. Hann var
sterkur, þrautseigur og hikaði
ekki við að feta ótroðnar slóðir.
Hann sigraðist á heilsubresti
með hreyfingu, stundaði fjall-
göngur, hlaup, badminton, sund,
bardagaíþróttir og fleira af slíku
kappi að miklu yngri menn
höfðu ekki við honum.
Ketill hafði yndi af ræktun og
framkvæmdum við sumarbústað
þeirra Auðar Ástu, Steinkusel.
Þar hafa þau hjón hafa ræktað
mikinn skóg í kringum sælureit
sinn, þar sem áður var hvergi
ekki trjáplöntu að sjá. Ketill
undi sér hvergi betur en þar. Á
skyrtunni í góðu veðri þeystist
hann um með sláttuorf, keðju-
sög eða á traktornum að tæta
fyrir nýrækt. Hann hafði gaman
af því að prófa hvað myndi vaxa,
hvort sem það var repja, bygg
eða nýjar trjátegundir. Þá
fylgdist hann af áhuga með
framkvæmdum barna sinna á
svæðinu og kom hann reglulega
til okkar Írunnar að fylgjast
með hvernig okkur miðaði og
gaf okkur góð ráð. Ketill var
greindur og fróður og hafði
ósvikinn áhuga á því sem hans
nánustu voru að fást við. Vinnu-
semi hans var aðdáunarverð og
má segja að honum hafi vart
fallið verk úr hendi. Eftir að
hann fór á eftirlaun hélt hann
áfram að færa búreikninga og
telja fram til skatts fyrir fjöl-
marga bændur og gerði það til
hinstu stundar. Ketill hafði
gaman af mannfögnuðum. Mér
er minnisstætt hvað hann hafði
gaman að fjöldasöng og hafði þá
gjarnan orð á því, brosandi og
með blik í auga, að það hefði
verið gaman og hann hefði
skemmt sér vel.
Ketill var hæglátur og bar
raunir sínar ekki á torg. Mér
finnst hinsvegar eftir á eins og
hann hafi séð í hvað stefndi tals-
vert fyrr en aðrir. Þegar ég rifja
upp helgi sem við áttum saman í
Laufskógabyggð í maí síðast-
liðnum minnist ég hans ganga
um landið, skoða þar hvert tré
og þúfu, líta til fjalla og virða
náttúruna fyrir sér. Þá held ég
að hann hafi gert sér grein fyrir
að þetta kynni að vera hans síð-
asta heimsókn þangað.
Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem ég naut samvista við
Ketil Arnar og vildi að hann
hefði verið lengri. Minningin um
góðan mann lifir.
Tómas Sigurðsson.
Ketill Arnar
Hannesson
HINSTA KVEÐJA
Ó, pabbi minn, hve undursamleg
ást þín var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt
svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins
og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Liðin er tíð, er leiddir þú mig lítið
barn.
Brosandi blítt, þú breyttir sorg í
gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu
lund.
Leikandi kátt, þú lékst þér á þinn
hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg
ást þín var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
(Þorsteinn Sveinsson.)
Þinn sonur
Kristján.
HINSTA KVEÐJA
Elsku afi. Ég saknaði þín
þegar ég sá þig deyja uppi á
spítala og sakna þess þegar
þú spilaðir með mér fót-
bolta uppi í bústað og úti í
garði heima í Þjóttuseli.
Stundum tefldir þú við mig
uppi í bústað.
Veistu ef þú vin átt
þann er þú vel trúir
og vilt þú af honum gott geta.
Geði skaltu við þann blanda
og gjöfum skipta,
fara að finna oft.
(Úr Hávamálum.)
Elsku besti afi, ég sakna
þín svo mikið. Þinn afa-
strákur,
Hilmir.