Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.09.2014, Blaðsíða 21

28.9. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21
Ferðaþjónusta er vaxandi at-
vinnugrein í Marokkó og
stendur undir um einum tí-
unda af útflutningstekjum
landsins auk þess sem sama
hlutfall vinnandi fólks starfar
við greinina. Í Agadir er upp-
byggingin augljós; bygging-
arkrana og flennistórar mynd-
ir af væntanlegum
hótelbyggingum má sjá víða.
Yfirvöld í Marokkó hafa
sett sér það markmið að fjöldi ferðamanna verði 16 milljónir árið 2020 og
er uppbygging innviða, s.s. flugvalla og vega, nú þegar hafin til að undirbúa
að taka á móti þessum fjölda. Á síðasta ári er talið að um tíu milljónir
ferðamanna hafi komið til landsins.
VILJA FJÖLGA FERÐAMÖNNUM
Arganolía, sem er vinsæl í matargerð og einnig sem
snyrtivara, er unnin úr ávöxtum argantrésins sem vex
aðeins á tilteknu svæði milli borganna Agadir og Essao-
uira á suðvesturströnd Marokkó. Á þessu 800 þúsund
hektara svæði er um 21 milljón argantrjáa en
UNESCO hefur lýst yfir að skógurinn sé friðland.
Vinnsla olíunnar er tímafrek og byggist á alda-
gömlum aðferðum. Stofnuð hafa verið sérstök
samlög sem halda utan um vinnslu og sölu á af-
urðum þessara trjáa sem í Marokkó eru kölluð
„tré lífsins“.
Vinnan er nær alfarið í höndum
kvenna og samtals hafa 2,2 milljónir
atvinnu af vinnslu og sölu arganaf-
urða.
Í verslunum sem samlögin halda
úti er hægt að fræðast um hvert
skref í vinnsluferlinu og um virkni
arganolíunnar, en Marokkóbúar
hafa notað hana öldum saman í matargerð, á húðina og
við ýmsum kvillum. Skyldi því engan undra að olían
skuli oft nefnd „fljótandi gull“ af heimamönnum.
Þær Hind og María eru báðar 23 ára og hafa starfað í
um ár hjá argansamlagi við sölu á olíunni frægu og
tengdum vörum. Þær gátu lýst kostum hennar af
mikilli nákvæmni fyrir ferðamönn-
um sem heimsóttu verslunina og
sögðust þakklátar fyrir að hafa
öruggt starf, það væri ekki sjálf-
gefið fyrir konur í Marokkó.
Þær sögðust telja konur betur
til þess fallnar en karla
að vinna við fram-
leiðslu olíunnar þar
sem þær hefðu meiri
þolinmæði til tíma-
frekrar handavinnu.
GEITUR SKOPPPA Á GULLI
Geiturnar hoppa fimlega frá einni grein til annarrar í argantrjánum. Þær sækja í
ávexti trésins og eftir að þær hafa étið þá skilar náttúran hnetunum innan úr aftur
til jarðar. Úr þeim hnetum er einnig unnin olía, en sú olía er ódýrari en sú sem
unnin er úr handtíndum ávöxtum.
Fjórir af hverjum tíu Marokkóbúum
starfa við landbúnað. Enn finnast
hirðingjar í landinu, sjálfsþurft-
arbúskapur er talsvert útbreiddur
og aðferðir langt frá því að vera
þróaðar á vestrænan mælikvarða.
Bóndinn á myndinni var til í að leyfa
myndatöku gegn klinki, en hann var
á leið yfir ána með strá af rúgplöntu
til þurrkunar en stráin eru síðan
notuð í húsþök, mottur og fleira.
ASNAR ALGENG
VINNUDÝR
Vatnsberana er auðvelt að þekkja úr hópnum. Þá mátti
sjá bæði á mörkuðum í Agadir og Marrakech. Þeir kall-
ast „guerrab“ og bera látúnsbolla og vatnsskjóðu utan
á litríkum klæðnaði. Upphaflega höfðu þeir þann starfa að
selja vatn til þyrstra viðskiptavina á troðnum mörkuðum.
Sérstök leyfi þarf til að starfa sem „guerrab“ og þeim er
úthlutað ákveðnu svæði fyrir sín viðskipti. Núorðið fá
vatnsberarnir þó meiri tekjur með því að rukka ferða-
menn fyrir að taka myndir af þeim en að selja kranavatn í
bollatali, enda fáir ferðamenn sem drekka annað en vatn
úr plastflöskum.
MYNDVÆNIR VATNSBERAR
Krakkar hlupu í skólabúningunum um þröng stræti í gamla bænum (Medina) í Marrakech. Þótt
menntunarstig þjóðarinnar fari hækkandi eru aðeins 69% fullorðinna Marokkóbúa læs. Frá árinu
1963 hefur verið skólaskylda í landinu fyrir börn 6-13 ára.
Sölumaðurinn í þessum hrörlega söluvagni var með
ýmsan varning á boðstólum en huldi andlit sitt vand-
lega fyrir myndavélinni.
Morgunblaðið/Eyrún
Piparmyntute með sykri er drukkið eftir
máltíð og stundum fyrir líka. Að hella
teinu í glös er sérstök kúnst.