Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.09.2014, Page 51

Helga segir handtökin vera mörg í
loðdýrarækt og mikla aðhlynningu og
eftirlit þurfi til að ná árangri.
Þorbjörg Gígja með nýuppteknar gulrætur úr garðinum en þar er Helga með þónokkra grænmet-
isræktun fyrir fjölskylduna. Gulrætur, spergilkál og rófur hafa komið einna best út.
Garðurinn er sérstaklega fallegur hjá Helgu og þar er líka nóg pláss til að leika sér.
tökin í loðdýraræktuninni séu mörg.
„Ég hef komið við í mörgum búgreinum,
hef unnið fjósi, í fjárhúsi og við hross en flest
handtökin í því sem ég hef kynnst eru í
minknum. Það þarf mikla aðhlynningu og
mikið eftirlit til þess að ná árangri og allt
gangi vel.“
Fóðrið skiptir höfuðmáli í ræktuninni. „Við
erum svo vel sett hér með þessa staðsetningu.
Við erum með alla fóðuröflun í kringum okk-
ur. Við erum með okkar eigin fóðurstöð og
lögum fóðrið fyrir okkar dýr sjálf. Ef það er
eitthvað sem er ekki í lagi á búinu getum við
brugðist við strax. Fóðrið er grunnurinn. Við
sækjum fiskafskurð niður á fiskmarkað, fáum
kjúklingaafskurð og annað slíkt hjá Ísfugli,
svo fáum við fitu úr sláturhúsunum og kol-
vetni frá veitingastöðum sem geyma afskurð
af snittum fyrir okkur. Við erum með stórar
vélar hérna uppfrá og stóra frysta og kæla.
Það er mjög mikilvægt þegar þú ert að fram-
leiða fóður fyrir minka að þetta sé allt rosa-
lega ferskt. Þeir eru mjög viðkvæmir fyrir
fóðrinu. Þeir hafa styttri garnir en önnur
spendýr og nýta fóðrið illa,“ segir hún og út-
skýrir að þess vegna sé það sem komi frá
þeim svona öflugur áburður.
Söðlasmiðjan í sókn
Söðlasmiðjan hefur vaxið síðustu ár en Helga
smíðar hnakka undir nafninu Ísland Sleipnir.
Valdimar Tryggvason, söðlasmiðurinn sem
hún vann hjá í Nethyl, eftirlét henni þetta
nafn og lagerinn sinn. Í gegnum hann fór hún
til Bretlands til söðlasmíðameistarans Steves
Sturgess. „Hann hjálpaði mér að hanna hnakk
sem mér líkaði við. Ég smíðaði hann hjá hon-
um, kom með sniðin heim og er núna að
smíða þessa hnakka eftir pöntun. Ég get
smíðað hann nokkurn veginn eins og fólk vill
hafa hann.“
Á Facebook-síðu hennar, Söðlasmiðurinn í
Mosfellsdal, er hægt að sjá skemmtilegar
myndir af hnakki í vinnslu. Hún segist þó
fyrst og fremst gleðjast yfir því hvað hún sé í
skemmtilegri vinnu og takmarkið sé ekki að
smíða fjölda hnakka. „Ég er alveg jafnglöð að
gera við gömul reiðtygi. Mig langar rosalega
að vera sjálfbær. Mér finnst mikilvægt að við
vinnum við það sem gerir okkur glöð en það
er algjör forsenda að við eigum að borða og
sé ekki hent úr húsum okkar.“
Hún ólst upp í Svíþjóð og segir það hafa
mótað viðhorf sitt til lífsins en hún flutti ekki
til landsins fyrr en hún byrjaði í Mennta-
skólanum við Hamrahlíð. „Við vorum svo
frjáls, hjóluðum um allt að veiða halakörtur
og klifra í trjánum,“ segir hún og útskýrir að
þetta hafi verið lítill bær sem myndi sæma
sér vel sem sögusvið í Astrid Lindgren-bók.
„Þegar ég var í skóla þar var mikil áhersla
lögð á náttúruvernd og hvernig við séum hluti
af hringrásinni. Ég held til dæmis að það væri
gott að fara með alla grunnskólakrakka út á
Álfsnes svo þeir upplifi hvað verður um allt
ruslið. Við erum svo neyslumiðuð,“ segir hún
en sjálfri fannst henni það sterk upplifun að
heimsækja þennan urðunarstað Sorpu.
Malaría leiddi afa hennar á Borgina
Það er skemmtileg saga á bak við ættarnafn
Helgu. „Amma Gunna hitti afa minn, Val
Skowronski, á Borginni. Val fæddist í Póllandi
en flutti sem lítill drengur til Ameríku með
foreldrum sínum. Pabbi hans dó skömmu eftir
komuna þangað og mamma hans ól systkinin
ein upp. Hann sagði mér frá því hvernig þau
fóru og tíndu ber og seldu á markaðnum og
keyptu kannski eitt súpubein fyrir peninginn.
Hann fer síðan í bandaríska herinn, er sendur
út í lönd og fær malaríu,“ segir hún en vegna
veikindanna var ákveðið að senda hann til
kalda landsins Íslands. „Skemmtilegt hvernig
lífið á það til að snúa hlutunum og örlögin
grípa í taumana því svo hitti hann ömmu og
þau eignuðust fimm börn í Keflavík og þess
vegna er ég til. Stundum þarf maður að taka
ákvörðun og allt lífið breytist út af þeirri
ákvörðun. Það hefur gerst nokkrum sinnum
hjá mér.“
Búið er með eigin fóðurstöð og sækir hráefnið í nágrennið, til dæmis fá þau kjúklingaafskurð hjá Ís-
fugli, fiskafskurð af fiskmarkaðnum, snittuafskurð frá veitingastöðum og fitu úr sláturhúsunum.
Það er gott að fá útrás á trampólíninu.
28.9. 2014 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 51