Málfríður - 15.10.2014, Blaðsíða 31

og hafa tækifæri til að bæta verkefnið áður en því er
skilað endanlega.
Viðhorf til breytinganna
Í þessu ferli höfum við lagt mikla áherslu á að hlusta
á hvað nemendur hafa að segja um þessar breytingar.
Í því skyni hafa allir nemendur skilað mati á áfang-
anum í lok hverrar annar en að auki hafa líka verið
lagðar fyrir nafnlausar kannanir, bæði af hálfu kennara
og matsnefndar skólans. Eins og gefur að skilja hafa
nemendur afar skiptar skoðanir. Sumir vilja frekar
hafa hefðbundna kennslu og telja þessa breytingu ekki
skila sér neinu, aðrir hrósa áfanganum fyrir að þjálfa
sjálfstæð vinnubrögð og vera með fjölbreytt námsmat.
Margir nefna að það sé erfitt að hafa svona mikið val,
en misjafnt er hvort nemendum finnst það vera jákvætt.
Við höfum einnig spurt nemendur hvort viðhorf
þeirra til dönskunámsins hafi breyst eitthvað. Stór
hluti segir svo ekki vera en af þeim sem hafa breytt
viðhorf eru ívið fleiri sem telja sig vera jákvæðari í garð
dönskunnar en við lok grunnskóla. Sumir nefna líka
að þeir sjái frekar en áður fyrir sér að fara í nám til
Norðurlanda.
Frá sjónarhóli okkar kennaranna má nefna að eftir
flutning dönskunnar erum við með nemendur sem
eru skólavanari á allan hátt. Þeir geta unnið sjálfstætt,
kunna ýmislegt í tæknimálum og geta skilað verk-
efnum á fjölbreyttan hátt. Margir eru farnir að hugsa
um hvað þeir ætla að gera eftir að stúdentsprófi lýkur
og sjá jafnvel fyrir sér að danskan nýtist þeim í fram-
haldinu. Hins vegar eru nemendurnir ekki eins sam-
viskusamir og mæta verr en þeir yngri. Þeir hafa líka
gleymt miklu og draga ekki úr vægi þess, sérstaklega
í byrjun.
Breytingar á kennsluháttum hafa skilað ýmsu
líka. Nemendur okkar kvarta síður yfir kennsluefni,
vinna jafnar yfir önnina og það hefur dregið úr falli
með auknu símati. Gallarnir eru aftur á móti að við
höfum ekki lengur yfirsýn yfir hvað nemendurnir eiga
að kunna, það er óljósara hvað lærist nákvæmlega.
Hins vegar byggist hæfni augljóslega ekki á fyrirfram
ákveðnum orðaforða og málfræðikunnáttu og nem-
endur okkar hafa aðra, en ekki endilega síðri getu en
þeir höfðu áður.
Það krefst líka nýrrar nálgunar að stíga út úr sínu
gamla hlutverki við töfluna og okkur finnst báðum
skemmtilegra að vera þannig í meira návígi við nem-
endur. Tíminn utan skólastofunnar fer að litlu leyti
í undirbúning en meira í ýmiss konar yfirferð og að
mæta mismunandi þörfum nemenda. Það er ekki síður
tímafrekt, ekki síst með stækkandi hópum sem er lík-
lega stærsti óvinurinn í þessum breytingum.
Þegar á heildina er litið erum við jákvæðar í garð
breytinganna. Okkur finnst að margt af því sem lagt
var upp með í byrjun hafi tekist. Það er hins vegar
erfitt að bera nákvæmlega saman gamla fyrirkomu-
lagið við það nýja, til þess eru of margar breytur og
ekki gott að benda á hvað veldur því sem öðruvísi er.
Ef einungis er horft á flutningana er ljóst að það er
auðveldara að vinna með nemendum sem eru orðnir
sjóaðri námsmenn og hægt að leggja ýmislegt fyrir þá
sem ekki myndi ganga með nýnema. Viðhorfin virðast
sömuleiðis frekar hafa breyst til hins betra. Hvort þetta
tvennt nær að vega upp á móti því sem gleymst hefur
frá því í grunnskóla verður aldrei auðvelt að meta.
MÁLFRÍÐUR 31
Menntaskólinn á Akureyri.