Fréttir - Eyjafréttir - 28.09.2000, Blaðsíða 11

Fimmtudagur 28. september 2000
Fréttir
11
Haukur á Reykjum á leið í róður á hinum fyrri Ugga VE. „Þá komst ég í formannavísur. Ég
man nú ekki mína vísu og kannski var hún þannig að ég kæri mig ekkert um að muna
hana.“
engin handfærarúlla var um borð og
allt dregið undir sig á höndum. Þetta
gat verið erfitt ef mikið fiskaðist og
mikill fiskur kominn um borð, því
gamið vildi fara út fyrir með sjónum
sem kom um borð og allt farið í
flækju. En það fiskaðist mikið á
þessum árum og eiginlega helming-
urinn tveggja manna fiskur sem þýðir
að tvo menn þurfti til þess að gogga
hann úr bátnum og upp á bryggju."
Þegar þú lítur til baka, hvemigfinnst
þér tíminn hafa leikið trillukarla?
„Það eru margir sem hafa ágætis
kvóta núna, og eru að gera það ágætt,
þó ekki héma í Eyjum. Mér finnst þó
allt í lagi að hafa kvótakerfið, ef því er
beitt í þágu fiskvemdunar. En eins og
þetta er núna er engin fiskvemdun
samfara kvótakerfinu. Þetta geta
menn séð ef þeir fara niður á bryggju
og sjá fiskinn sem kemur í land. Hann
er ótrúlega stór og maður spyr sig hvar
smái fiskurinn sé. A trillunum er
dagróðrakerfi, og aflamark, og menn
geta leigt frá sér og keypt kvóta. Eg er
á dagróðrakerfmu og vil meina að því
hafi verið þröngvað upp á mig, því ég
vil fá að fara á sjó þegar mig langar til.
Ef maður fiskar ekki, þá verður
fiskurinn bara eftir, því við megum
ekki framselja kvótann. Ég á til
dæmis tvö bjóð beitt af línu, en ég má
ekki fara með þau á sjó, því ég má
eingöngu fiska á handfæri. Mönnum
er því gert erfitt fyrir. Héma í
Vestmannaeyjum henda trillukarlar
ekki fiski, enda veiðist lítið, en það
virðist vera stundað á mörgum öðmm
stöðum. Ef ég seldi veiðiréttinn á
bátnum mínum núna fengi ég tíu
milljónir fyrir hann, en ég hef engan
áhuga á því. Hins vegar er nóg af
kaupendum og menn tilbúnir að borga
á borðið. Ef ég seldi bara bátinn án
veiðiréttarins, fengi ég hins vegar ekki
nema um tvær milljónir fyrir hann.
Það er ekki laust við að þama gæti
ósamræmis."
Yerðmætamat
Nú dregur Haukur fram reikninga
sem hann á fyrir innlegg í eina stöðina
árið 1957, en hann segir þær upphæðir
sem þar um ræðir lýsandi íyrir
verðmætamat manna þá og nú. „Þessi
héma er fyrir róður sem ég fór í á
Þorláksmessu árið 1957. Að ég skuli
selja þama 250 kg af úrgangi í gúanó
á 45 aura er liðin tíð, en mér er sagt að
núna sé Vinnslustöðin að kaupa
úrganginn af karfanum á 90 aura. Þá
var kílóið af ýsunni á 1.32 kr. Mér
finnst mismunurinn þama orðinn
nokkuð mikill miðað við kflóverðið á
fiski núna og verðinu sem gefið er
fyrir úrganginn nú, til dæmis á
karfanum og úrgangurinn verr metinn.
Inni í þessu er lifrin líka,“ segir
Haukur.
Þú talaðir áðan um að trilluútgerð þín
vœri að hluta til hobbí, hvað er það
sem gerir þetta svona spennandi?
„Mér fmnst alveg nauðsynlegt að
geta farið út og slappað af. Áður fýrr
var ég líka að skjóta fugl, en er hættur
því og um borð í bátinn sem ég á núna
hefur aldrei komið byssa. Fyrir mér er
þetta spuming um að ná hjartslætti
náttúmnnar og auðvitað er þetta
veiðimaðurinn í manni líka. Ég fer
bara á ákveðinn stað og er þar. Mér
hefur alltaf leiðst að leita að fiski og
mér er alveg sama þó að ég sjái aðra
báta á sjó. Eg er ekkert að kikja á þá,
eða að færa mig þó að þeir séu að fá
fisk. Ég bara bíð eftir mínum fiski á
mínum stað, því ég veit hvenær hann
kemur og það bregst mjög sjaldan."
Ertu að hafa eitthvað upp úrþessu?
,Já, í dag hafa þeir sem fiska
eitthvað upp úr þessu, en það bara
vantar fiskinn í dag og sérstaklega í ár.
Það hefur aldrei verið eins lélegt og í
ár.“
Haukur segir að tilkoma fisk-
markaðanna sé breyting til hins betra.
„Það er gengið vel um fiskinn hér á
markaðinum og starfsmennimir vilja
allt fyrir mann gera. En það þarf
eðlilega að borga fyrir þessa þjónustu.
Menn em líka að fá hlutfallslega hærra
verð íyrir fiskinn, heldur en í eina tíð
þegar aðeins var hægt að selja einum
aðila aflann. Hins vegar þegar ég var
að byrja, þá var verðið á fiskinum
ákveðið af ríkinu. Árið 1958 breyttist
kerfið svo aftur, því þá var tekinn upp
svokallaður bátagjaldeyrir, sem var í
rauninni platverð, vegna þess að ríkið
var að borga útgerðarmönnum
peninga sem bættust ofan á fiskverðið,
en þetta gjald rann beint í vasa
útgerðarmannsins og skilaði sér aldrei
til sjómanna. Besti sjávarútvegs-
ráðherrann, Lúðvík Jóspesson, eins og
útgerðarmenn segja, kom þessum
greiðslum á til þess að hygla útgerð-
inni.“
Vörubflar og
bekkjabflar
Þú varst lengi í vörubílaakstri og ert
reyndar enn, hveniig stóð á því að þú
fórst að keyra vörubíl?
Eins og ég sagði áðan var ég
starfsmaður bæjarins. Ég keypti síðan
bfl ásamt bræðmm mínum, sem við
rákum saman í eitt ár Svo æxlaðist
það til að ég veiktist í september 1973
og var frá vinnu í fimm mánuði og hef
reyndar aldrei náð mér síðan. En ég
keypti síðan bflinn af bræðmm mínum
í gosinu og hóf sjálfstæðan akstur. Ég
man eftir því að í kringum 1960 vom
36 bflar á vömbílastöðinni og höfðu
nóg að gera, en í dag emm við tveir á
stöðinni og varla nóg fýrir okkur báða.
Núna er ég aðallega í að flytja
loðnunætur og er til taks þegar menn
em að skipta um veiðarfæri á
skipunum. Það er enginn akstur fyrir
bæinn lengur sem heitir, því bærinn er
með eigin vömbfla og er sjálfum sér
nógur. Þetta er orðið svona á öllum
stöðum í dag, nema á Norðfirði. Þar
er allur akstur vömbfla boðinn út, enda
þurfa þeir ekki að reka þjónustu við
bflana fyrir vikið. Síðan bjóða þeir
bara út verkin til einstaklinga. Mér
fmnst þetta rétt þróun, en héma virðast
menn ekki hafa áhuga á slíku
fyrirkomulagi."
Níu ára í bekkjabflum
Þú hefur líka verið í bekkjabíla-
akstrinum á þjóðhátíð, er það ekki
spennandi og skemmtilegt?
,Jú ég hef keyrt marga skrautlega
bfla á þjóðhátfð. Fyrsti bfllinn sem ég
keyrði var '31 módelið af Volvo.
Hann var vel útbúinn, en þann bfl
keyrði ég alveg til ársins 1971. Þessi
bfll var með Chevrolet mælaborði,
Studebaker vél og á Ford hásingum.
Þetta réðist nú bara af almennri
hirðusemi og stundum var erfitt að fá
varahluti, en þetta var prýðisbfll og lét
ágætlega að stjóm. Annars var ég níu
ára þegar ég byrjaði að mkka hjá
bróður mínum sem var líka í þessum
akstri, svo að ég man tímana tvenna í
þessu. Þannig að ég hef verið lengi
viðloðandi bekkjabflaaksturinn. En
það varð mikil breyting á þjóðhátíð-
arstemmningunni í bekkjabflunum
þegar bjórinn kom. Fyrir þann tíma
var hægt að hætta akstrinum klukkan
fjögur um nóttina, því þá var öll
traffíkin búin. Menn höfðu bara ekki
úthald lengur ef þeir vom í
brennivíninu, en eftir að bjórinn kom
þá hefur aksturinn dregist lengur lfam
á morguninn og enginn tími
sólarhringsins betri eða verri varðandi
traffíkina, og straumurinn miklu
jafnari. Menn em samt ekkert að hafa
meira upp úr þessu núna, vegna þess
að ferðimar em ekki nema tvær á
klukkutíma og ef maður missir af
álagstíma, sem vissulega getur komið,
þá er þetta bara kropp. En eftir
aksturinn fer ég alltaf og horfi á
fótbolta og slaka á.“
Asenal klikkar ekki
Haukur hefur verið mikill
áhugamaður um knattspymu og er
einn öflugasti stuðningsmaður Arsenal
í Eyjum, þó að hann vilji nú ekki
viðurkenna það. „Það em nú margir
sem em öflugri stuðningsmenn
Arsenal en ég. En það er máltæki hjá
okkur að þeir klikki ekki hjá Arsenal.
Ég hef alltaf haft áhuga á íþróttum og
var aðeins í fótboltanum sjálfur, og var
að fýlgjast með strákunum á æfingum.
Ég sá líka þegar Kristleifur Magnús-
son setti Islandsmet í þrístökki á
sínum tíma og það var gaman að því,
því margir urðu hissa og kannski ekki
síst hann sjálfúr.“
En af hverju að halda með Arsenal
frekar en einhverju öðru liði?
„Ég hef haldið með Arsenal síðan
1970 og hef aðeins eitt ár síðan 1974
sleppt því að fara á leik með liðinu.
Arsenal er Lundúnalið og þegar
maður kemur til London er lang-
þægilegast að þurfa ekki að fara langar
vegalengdir til þess að sjá liðið keppa.
Það held ég að hafi nú ráðið mestu en
ég reyni að fara á leiki Arsenal að
minnsta kosti tvisvar á ári. Svo þekkir
maður leikmennina og fylgist með
þessu, og reynir að stilla upp sínu liði
sjálfur. En það var gaman að koma
inn á völlinn og sjá þetta sjálfur,
maður mátti hins vegar ekki stíga inn
fýrir hvítu línuna á vellinum."
Haukur fór að sjálfsögðu á bikar-
leikinn á sunnudaginn og hvatti sína
menn í ÍBV. Ekki vannst sigur að
þessu sinni, en Haukur segir menn
bara muni leggja harðar að sér næst.
„Ég reyni að fara á alla leiki IBV. Ég
fór til að mynda með liðinu þegar ÍBV
lék við Stuttgart og það var meiri
háttar gaman. Svo er ég líka eins og
sagt er „tippidjót" og okkur í HH-
genginu hefur gengið þokkalega, en í
því eru Hjalti Kristjánsson, Hjörleifur
Jensson og Haukur Guðjónsson. Við
fórum út í fyrra fýrir gróðann og sáum
þrjáleiki. Við teljum okkurekki vera
að tapa á þessu, þó að konumar okkar
séu ekki á sama máli, segir Haukur og
hlær. ,3n núna á ég inni fýrir drauma-
ferðinni,“ bætir Haukur við.
Og hver er draumaferðin ?
„Það er að sjá Arsenal spila við
Manchester United. Ég stefni á það,
þó er það ekki að fullu ákveðið. Hins
vegar er hugurinn bundinn við það.
Þetta er hins vegar spuming um að
komast á fleiri leiki í leiðinni. Ég yrði
þess vegna vís til að skreppa yfir til
Frakklands í leiðinni og alla leið til
Parísar. En svona ferðalag þarfnast
undirbúnings og skipulags," sagði
Haukur að lokum.
Benedikt Gestsson.
Gústi Ellabergs og Haukur á Reykjum á núverandi Ugga VE 272. „Mér hefur alltaf leiðst að leita
að fiski og mér er alveg sama þó að ég sjái aðra báta á sjó. Ég er ekkert að kíkja á þá,
eða að færa mig þó að þeir séu að fá fisk. Ég bara bíð eftir mínum fiski á mínum stað.“