Harmonikublaðið - 01.05.2009, Blaðsíða 18

Snorri Sigbjörn Jónsson
harmonikuleikari á Akranesi
Snorri Sigbjörn Jónsson er fæddur á Hóla-
landshjáleigu á Borgarfirði eystri þann 9.
september 1926. Sonur hjónanna Jóns
ísleifssonar og Guðnýjar Þórólfsdóttur. Árs-
gamall flytur hann að Hrollaugsstöðum og
tveggja ára að Hjaltastað þar sem hann býr
í 7 ár. Þá flytur hann að Grænuhlíð sem er
nýbýli í landi Hjaltastaðar.
Nú gef ég Snorra orðið um leið og ég bið
hann að lýsa fyrir mér æviferli sínum.
- Meðan égbjó í Grænuhlíð fórégtil minnar
fyrstu launuðuvinnu hjá Vegagerðinni, þá
var ég kúskur, en það fólst í því að teyma
hest með kerru ívegagerð. Uppfrá þvívann
ég mikið í vegagerð á sumrin, þá voru
stungnar sniddur og vegurinn mótaður með
þeim og fyllt á milli, svo kom kúskurinn með
hestakerruna og dreifði malarslitlagi yfir.
Svona varnúvegagerðin íþádaga. Síðasta
sumarið mitt ívegagerð lögðum við veginn
yfir Vatnsskarðið.
Árið 1953 flutti ég í Skagafjörðinn að
Óslandi, þaðan sem fyrri konan mín er. Á
búskaparárum okkar eignuðumst við saman
sjö börn, þau Kristján Björn, Ingibjörgu
(sem dó 4ra ára), Guðnýju, Önnu Jónu, Krist-
ínu, Helgu og Þórunni. Það má geta þess
að það er mikil músik í þeim öllum og hafa
þau öll starfað í hljómsveitum meira og
minna ogeru sum þeirra enn. Kristján, Anna
Jóna og Guðný voru t.d. öll þrjú saman um
tíma í hljómsveitinni Upplyftingu. Frá
Óslandi réði ég mig sem fjósamann að
Hólum í einn vetur. Svo var það veturinn á
eftir að ég tek meirapróf og fer síðan til
Reykjavíkur og gerist leigubflstjóri hjá
Steindóri og keyrði þar í eitt ár. Eftir það
fer ég aftur norður og keyri rútu hjá Gísla
Sigurðssyni eitt sumar.
Árið 1957 keypti ég mér mjólkurbíl og sótti
mjólk frá þremur hreppum, Fljótum, Hofs-
hreppi og Fellshreppi. Þennan akstur stund-
aði ég til ársins 1977. Þá breytti égtilogfór
að keyra skólarútu og gerði það í þrjú ár.
1980 flyt ég svo á Akranes þar sem ég bý
enn og keyrði vörubíl hjá fiskvinnslufyrir-
tækjunum Heimaskaga ogsíðan hjá Haraldi
Böðvarssyni, en er hættur að vinna núna.
Það er gaman að geta þess að éghef alltaf
haft gaman af hestum og er búinn að eiga
hesta allar götur og stundaði tamningar
mikið hér áður fyrr. Annars átt þá mér til
skemmtunar, en er nú hættur að fara á bak,
orðinn of gamall íþað.
- Jæja Snorri, þú ert mikill músikmaður og
hefur spilað á harmoniku í mörg ár. Segðu
mér frá því.
- Nú það var eins og hjá mörgum öðrum að
það var til orgelræfill heima sem faðir minn
spilaði á og svo átti móðir mín tvöfalda
harmoniku. Ég reyndi að glamra á þetta
ásamt systkinum mínum, en við vorum 6
alsystkin og einn hálfbróðir. Ég spilaði ekki
mikið á tvöföldu harmonikuna, en þó það
mikið að ég náði lagi á hana, sem vakti
áhuga minn á harmonikuspili. í þá daga
fóru menn ekki út í búð að kaupa sér harm-
oniku eins og nú tíðkast, það voru einfald-
lega ekki til peningar til þess. Ekki man ég
hvenær ég keypti mína fyrstu harmoniku
en hún var8o bassa. Eftirþaðfórgamanið
að verða að alvöru, því þótt maður gæti
ekki spilað mikið til að byrja með, var farið
að biðja mann að spila á böllum hér og þar
eins og gengur. Ég man að einu sinni var
ég beðinn að spila í félagsheimilinu á Borg-
arfirði eystri og fór ég ríðandi með harm-
onikuna á bakinu - fimm tíma reið - til að
spila, spilaði á ballinu sem stóð þar til
trillukarlarnir fóru á sjóinn á milli kl. 5 og 6
um morguninn og fór sfðan rfðandi heim
aftur ósofinn eftir ballið. Það var ágætis
úthald. Einn vetur var ég f á Ketilsstöðum í
Jökulárshlíð, þá spilaði ég mikið með Þor-
valdi Jónssyni frá Torfastöðum. Þann vetur
var ég eitt sinn beðinn að spila á balli f
Hróarstungu sem er á milli Lagarfljóts og
Jökulsár. Ég fékk Þorvald með mér og fékk
lánaðan hest og sleða hjá Björgvini á Ket-
ilsstöðum tilferðarinnar. Það gekkallt vel,
nema um kvöldið skall á hríðarveður og
varð að aflýsa ballinu. Fengum við að sofa
þar um nóttina og fórum svo í blíðskapar-
veðri til baka daginn eftirán þess að spila.
Svona var þetta á þessum árum, það var
oft um langan veg að fara og farkosturinn
yfirleitt hestar. Svo gat maður lent í ýmsum
uppákomum. Annars hef ég spilað töluvert
um dagana og víða, bæði einn og með
öðrum og alltaf gengið vel að spila með
öðrum spilurum. Við spilum líka mikið
saman bræðurnir, Egill, Kristmann og ég
þegar við hittumst.
Þegar ég flyt í Skagafjörðinn á ég enga
harmoniku. Það var svo fyrir tilstilli Kven-
félags Óslandshlíðar þegar konurnar í þeim
félagsskap komust að þvf að ég spilaði á
harmoniku að þær lánuðu mér fyrir harm-
oniku með því skilyrði að ég spilaði á dans-
leikjum f Hlfðarhúsi. Svo spilaði égvíða þar
t.d. íVarmahlíð, Héðinsmynni, Ketilási,
Haganesvík, Fljótum, Hofsósi ogvíðar. Þá
var oft haldin félagsvist og svo var ball á
eftir.
Árið 1980 flyt ég svo til Akraness, þá með
seinni konu minni Kristbjörgu Pétursdóttir
og geng þá fljótlega til liðs við Harmoniku-
unnendur Vesturlands ogfer að æfa og spila
með þeim og hef verið með þeim sfðan.
Við spiluðum t.d. fyrir Dansklúbbinn Duna
sem stofnaðurvarogsvo hélt félagið dans-
leiki, við spiluðum í útvarpsþætti Hermanns
Ragnarssonar, nú svo hef ég tekið þátt f
öllum landsmótum með félaginu, ásamt því
höfum við haldið böll með öðrum félögum
eða farið sem gestaspilarar til annarra
félaga. Þar utan spilaði ég mikið með Geir
Guðlaugssyni frá Kjaranstöðum, en við
náðum nokkuð vel saman. Við stofnuðum
saman hljómsveit með Sveini Jóhannssyni
ogóðni Helgasyni. Svo hef égspilað íhópi
Húsbílafélagsins vftt og breitt um landið,
enda vel látinn í þeirra hópi.
Viðtalið tók G.Helgi Jensson
Harmonikuviðgerðir
Tek að mér viðgerðir á harmonikum
Gunnar Kvaran sími: 824-7610
18