Harmonikublaðið - 01.12.2011, Qupperneq 17

maður er komin í einhverja
kirkjuna þar sem hún nýtur sín
best. Þá líður manni bara eins
og gangandi pípuorgeli. Tónn-
inn í henni finnst mér fallegur
og mjúkur og virðulegur, en
hvorki skerandi né sveiflóttur.
Svo eru þessi ógrynni af skipt-
ingum, eiginlega bara alltof
mikið af þeim.
Ég man þegar ég var að byrja og
horfði upp til strákanna sem
voru þá að spila í stóru hljóm-
sveitinni svokölluðu. Þeirvoru
þá aðal fyrirmyndirnar mfnar og
mér fannst þeir algjörir snill-
ingar. Og sú skoðun hefur enn
ekkert breyst. Á þeim tíma var
helsta markmið mitt að komast
inn í hljómsveitina. í Guðríðar-
kirkju á síðasta ári spilaði ég
sem gestaspilari á tónleikunum
þeirra og þar með var ég form-
lega tekin inn f hljómsveitina.
Þess má geta ad ég sem er
skrifadurfyrirþessu ágæta við-
tali heyrði fyrst til Álfheiðar Gló
á þessum tónleikum og ég velti
fyrir mér hvar hún hefði verið
falin, því það var greiniiegt að
hún átti mjög vel heima í
hópnum og tónleikarnir voru
bráðskemmtilegirfrá upphafi til
enda.
En seinna á hljómsveitaræf-
ingum spurði ég sjálfa mig út í
hvað égværi eiginlega búin að
koma mér! Árangurinn er núna
hægt og rólega að koma f Ijós.
Þetta var erfitt til að byrja með
en strákarnir hafa verið svo
góðirog þolinmóðir við mig.
Ég hlusta á alla tónlist milli
himins og jarðar en mér þykir
samt vænst um klassíska tónlist
því ég hef eiginlega alist upp
við hana. Mamma var f söng-
námi þegar hún gekk með mig
og tók aldrei annað í mál en að
klassísk tónlist væri spiluð á
heimilinu. Öllum plötunum
hans pabba var pakkað niður,
en ég gróf þær upp um daginn
ásamt plötuspilara og finnst
mjög gaman að hlusta á þær,
mömmutilmikilsama en pabbi
er hæstánægður. Það hefur
samt aldrei verið spiluð mikil
tónlistá heimilinu, það er bara
ég sem hef séð fyrir tónleika-
haldi ásamt systur minni sem
syngur endalaust.
Ég var í Waldorf grunnskóla,
sem leggur mjög mikið upp úr
listnámi. Þaðan útskrifaðist ég
árið 2009 og fór í Fjölbrauta-
skólann í Garðabæ á mynd-
listarbraut. Mér hefur bara
gengið mjög vel og ég stefni á
útskrift þaðan um næstu jól,
það er að segja í desember
2012. Þlanið er síðan að vinna
og einbeita mér að hljóðfæra-
náminu og klára efsta stigið en
framhaldið hefégekki ákveðið.
Það bara kemur það sem koma
skal.
Þegarkemurað æfingatímunum
mínum, þá vil ég helst bara æfa
mig þegar ég er í fíling fyrir að
æfa. Það er nefnilega svo gott
að geta gripið í nikkuna þegar
maður þarf á henni að halda.
En maður þarf líka sínar pásur
og þetta er eitt af grundvallar-
atriðum sem við Guðmundur
erum ósammála um, en hann
villaðégæfi migeftirtímatöflu.
(Guðmundurernefnilega mikið
fyrir járnaga, hann er eins og
þessir kínversku fimleikaþjálf-
arar, bara grín samt.) En þannig
lagað virkar bara ekki fyrir mig,
ég verð að hafa löngunina til
þess að setjast niður og spila
Frosini eða litlar aríur eftir þvf
sem við á. Ef éger með hugann
við annað þá kemur ekkert út
úr æfingunni.
Tónlist er einfaldlega allra
meina bót og það er svo gefandi
að spila á hljóðfæri. Flarmon-
ikan býður upp á svo margt og
er svo fjölhæf, að hægt er að
spila alla heimsins tónlist á
hana. Ég er viss um að hún á
eftir að verða ennþá vinsælli
með árunum. Ég hef sannfærst
um að hún er ekkert síður fyrir
stelpur en stráka. Á það ekki
Ifka við um flest viðfangsefni?
A
i
almomkusam
ÁSGEIRS S. SIGURÐSSONAR
býður öldruðum harmonikum farsælt ævikvöld á Byggðasafni Vestfjarða, ísafirði.
Símanúmer: 456-3485 og 863-1642
17