Fréttir - Eyjafréttir - 18.09.2008, Blaðsíða 11

Fréttir / Fimmtudagur 18. september 2008
11
Sæl er sigurvima
Mér er reglulega bent á það kurt-
eislega að ég sé hálfviti. Ekki
þannig að að fólk stoppi mig á götu
segi: „Góðan daginn, þú ert hálf-
viti“. „Það er meira þannig að ég
skil ekki alveg hlutina og finnst
mér þá sjálfum að ég sé hálfviti. Eg
hef lært að til þess að það verði
ekki öllum ljóst sé besta vörnin að
fylgja staumnum. Gera bara eins og
aðrir.
Mikið hafði é_g gaman af því að
fylgjast með Islenska landsliðinu í
handbolta á Ólympíuleikunum. Ég
fylltist af stolti og hamingju. Ég
kynntist líka sigurvímu. Islenska
þjóðin stóð á öndinni og trylltist
þegar liðið komst í úrslitaleikinn.
Forsetinn óð um völlinn á skyrtunni
og heimtaði Þjóðhátíð. Forsetafrúin
tjúllaðist og framkallaði stærri
lýsingarorð en áður höfðu þekkst.
Menntamálaráðherra þeyttist fram
og til baka yftr hálfan hnöttinn og
setti í þvælinginn litlar 5 milljónir,
eins og hún væri aðalmarkvörður
liðsins. Allir tóku undir með For-
setanum í sigurvímunni, nú skyldi
haldin hátíð. Allt íslenska liðið skal
verða Iþróttamaður ársins og Fálka-
orðuna hengjum við á þá. Ég var
svolítið undrandi á þessum látum af
því að úrslitaleikurinn sjálfur var
eftir. Og það rann kalt vatn niður
hryggjarsúiuna þegar ég hugsaði til
þess hvemig viðbrögð forsetahjón-
anna yrðu ef við nú stæðum uppi
sem sigurvegarar í þeim leik. Það
gæti orðið bömmer. Sem betur fer
fengum við bara silfrið.
Mikil valmenni eru í íslenska
landsliðinu. Ég er hrifnastur af
Sigfúsi. Það er dmmbur. Ég spái
því að hann fái mörg tilboð eftir
þessa Ólympíuleika. Ekki bara frá
handboltaliðum. Líka frá svörtustu
næturklúbbum í Kambódíu. Hann
er dyravörður af Guðs náð. Mér
fannst hann reyndar aðeins taka
niður fyrir sig þegar hann fór að
gráta eftir einn leikinn. Það kom á
óvart. Ég skyldi miklu betur þegar
þjálfarinn fór að grenja, hann er
meiri titturinn.
• • • •
Fyrirliðinn Ólafur Stefánsson er
frábær handboltamaður. Miklir
handboltaspekingar sem sátu fyrir
svörum í sjónvarpinu meðan
leikirnir fóru fram og hafa miklu
meira vit á öllu en aðrir, sögðu Ólaf
mikinn andlegan leiðtoga liðsins.
Hvernig skyldi andlegur leiðtogi
hanboltaliðs haga sér?
Góð spuming. Ég fór að fylgjast
grannt með og tók eftir því að einu
viðtalinu sagði fyrirliðinn bíbb
nokkrum sinnum. Ég varð alveg
undrandi á þessu og skyldi hvorki
upp né niður í manninum. Datt
fyrst í hug að hann væri að morsa
kveðju til mömmu sinnar. Eftir
leikinn fór eitthvað af stað sem ég
botna ekki. Virtur sálfræðingur
steig fram og túlkaði ræðu andlegs
leiðtoga liðsins sem djúphugsaða
heimspeki.
Fjölmiðlar kepptust við að yftrfara
þetta nýja stórkostlega innlegg í
íþróttasöguna, en mér leið eins og
hálfvita. Þetta gekk út á það að í
staðinn fyrir að blóta eða segja eitt-
hvað neikætt þá sagði Ólafur bíbb.
Frábært trix. Svolítið hommalegt en
allir jákvæðir. Ætli Sigfús haft oft
sagt bíbb við dómarana þegar þeir
ráku hann út af. Hann verður
allavega alltaf svakalega hissa og
reiður þegar hann er rekinn út af.
Það er eins og þjálfarinn hafi stein-
gleymt að kenna honum reglumar.
Velgengni liðsins og bíbb trixið
myndaði mikla múgsefjun á Is-
landi. Ólafur, andlegur leiðtogi
liðsins, var útskrifaður sem séní og
allar hans athafnir fengu fyrstu
einkunn. Hann er Móses hand-
boltans. I heitu pottunum heyrði ég
nokkrar kerlingar ræða saman. Ein
þeirra sagði leyndardómsfull með
djúpri lotningu að hún hefði heyrt
að Ólafur léti sig alltaf hverfa eftir
svona stórmót út í náttúmnna í
marga daga, svæft undir bemm
hirnni, vaknaði við fuglasöng og
nærðist á berjum, rabbabara, grös-
um og öðm því sem jörðin gæft.
Þetta gerði hann til að tengjast
jörðinni aftur.
Hinar konumar í pottinum sögðu
djúpt snortnar: „jiiiiiiii sá er and-
legur.“ Ég velti því fyrir mér hvort
Sigfús, minn maður, gerði eitthvað
svipað til að tengjast jörðinni eftir
stórmót. Það var sama hvernig ég
remdist, ég sá hann bara fyrir mér
rífandi í sundur símaskrár fyrir
aðdáendur sína, hrjólandi í rúminu
sínu eða að slafra í sig kótilettur á
Múlakaffi.
Heimkoma liðsins var mikið sjón-
arspil. Ég sat fyrir framan sjón-
varpið með 17 júní fána í annari
hendinni og sviðakjamma í hinni.
Þotur, dreglar, opnir vagnar, lúðra-
sveitir, næstum því búið að prjóna
lopapeysu á Hallgrímskirkjutum. A
stóru sviði við Arnarhól fyrir fram-
an þúsundir íslendinga í sigurvímu
söng hrúga af athyglissjúkum
embættis- og stjórnmálamönnum
Öxar við ána. Þar voru líka fluttar
eftirminnilegar vel innblásnar
ræður. Að sjálfsögðu flutti fyrirliði
og andlegur leiðtogi liðsins
innblásinn boðskap. Hann hljómaði
svona;
„E.... bíbb e.... bíbb. Takk bara
fyrir að vera hérna. Að fara niður
Skólavörðustíginn var eitthvað
magnaðasta sem ég hef upplifað.
E...Ég ætlaði að segja eitthvað
voðalega margt vitlaust en e.
sleppi því e....bara e.... takk fyrir að
horfa á okkur e.... og hérna e.... ég
er búinn að segja svo marga frasa
og klisjur sem verða að klisjum að
það verður bara klisjukennt ef ég
segi það núna. Og ég er ekki með
neitt nýtt í hausnum e.þannig að
njótið þess bara að vera til. E.... ég
hef aldrei verið eins stoltur af því
að vera Islendingur og ég lærði á
þessu móti að það er ótrúlegt e.
ótrúleg gjöf að fá að vera Islendin-
gur og það eru bara 300 þúsund
manneskjur sem hafa fengið þá gjöf
frá þessum gaur ( bendir upp í
loftið ) eða hvar hann er eða hvað
þetta er.
Og við eigum að vera svo stolt af
því, við eigum að nýta það og við
eigum að keppa við sjálf okkur
ekki hvort annað e.... og höldum
því áfram og breytum heiminum og
Fyrirliðinn Ólafur
Stefánsson er frábær
handboltamaður. Miklir
handboltaspekingar
sem sátu fyrir svörum í
sjónvarpinu meðan
leikirnir fóru fram og
hafa miklu meira vit á
öllu en aðrir, sögðu
Ólaf mikinn andlegan
leiðtoga liðsins.
Hvernig skyldi andleg-
ur leiðtogi handbolta-
liðs haga sér?
höldum áfram með það kreativet
eða þú veist þá sköpunargáfu sem
býr í okkur e.... og verum bara best.
Takk.“
Mannfjöldinn öskraði og stappaði
niður fótunum og öll hrúgan á
sviðinu klappaði ákaft. Mér leið
eins og hálfvita. Ég veit það ekki
svei mér þá. Hvernig á maður að
taka þessu. Það skiptir reyndar máli
hver segir hlutina. Þannig er það oft
með grín, það verður oft svo fyndið
eins og einhver annar sagði það.
Ég er nokkuð viss um það ef ég
hefði haldið þessa ræðu á sjó-
mannadaginn á Stakkóinu, hefðu
grafalvarlegir og sorgmæddir ein-
staklingar með útfararsvip ráðlagt
mér að leita strax lækninga, láta
athuga hvort ekki væru til lyf við
þessu. Hins vegar ef ég hefði verið
nýbakaður heimsmeistari í leðju-
glímu og allir í sigurvímu þá hefði
mér sennilega verið klappað lof í
lófa, ég rómaður fyrir djúpa visku
og borinn í gullstól af Stakkóinu í
kafftð í Alþýðuhúsinu.
Ekki hefur mér dottið í hug að
segja nokkrum manni frá því að ég
hafi ekki alveg skilið allt það sem
gerðist á þessum Ólympíuleikum.
Svo kjarkaður er ég ekki. Ég hef
þvert á móti tekið undir með öðrum
og rómað þessar athafnir. Gert bara
eins og aðrir.
Islendingar fengu að kynnast sig-
urvímu. Þökk sé Islenska lands-
liðinu í handbolta. Þeir stóðu sig
frábærlega. Ég vona að Sigfús taki
við af Ólafi sem andlegur leiðtogi
liðsins og haldi áfram með bíbbið.
SBN.
Höfundur mun halda áfram
skrifum næstu vikur og á
endanum kemur í Ijós hver hann
er.
Ritstjórn.
Spurning vikunnar:
Ætlar bú á
leik Selfoss
og ÍBVP
aHelena Björk
Þorsteinsdóttir:
-Nei, ég kemst
ekki.
EmílíaMaría
Hilmarsdóttir:
af -Nei, ég fer ekki á
W-Át' $hann.
UnnurJóna
\ Sigurdsdóttir:
Steingrímsdóttir:-
Nei, ég fer ekki á
■ hann, ég verð að
B m\ vinna.
PÍANÓTÓNLEIKAR
Á fimmtudagskvöldið heldur
Helga Bryndís Magnúsdóttir
píanótónleika í Safnaðarheilinu
og hefjast þeir klukkan 20.00.
Leikur hún þckkt og aðgengileg
verk eftir Bach, Beethoven, Rach-
maninoff og Chopin.
Aðgangseyrir er kr. 1000 en frítt
fyrir börn.
Vegna ósanngjarnrar gagnrýni á Sigurgeir Jónsson
Qrcin
A'fh'dfs' BjSmsdöftTr sKn’faf:'..
Höfundur er menntaskólakennari. á
ísafirði.
Það hefur komið mér nokkuð á
óvart að undanförnu að hafa á net-
inu fylgst með því sem mér fmnst
ósanngjöm gagnrýni á bók vinar
míns, Sigurgeirs Jónssonar, Viður-
nefni í Vestmannaeyjum, en sú bók
kom út fyrr I sumar.
Þar reið einhver á vaðið á netinu í
nafnlausu bréfi og bar á höfundinn
ýmsar ósmekklegar sakir, þar á
meðal einelti. Nú starfa ég við
Menntaskólann á ísafirði, m.a. sem
forvamafulltrúi og hef þurft að tak-
ast á við einelti. Einhver verstu
dæmin um einelti tengjast einmitt
nafnlausum sendingum á netinu og
í síma.
Þess vegna fmnst mér það skjóta
skökku við að áðumefndur bréfrit-
ari skuli í alvöru saka fólk um
einelti í bréfi sem hann þorir ekki
að standa við undir nafni. Þá vakna
lfka hjá mér spurningar um ábyrgð
netmiðils sem birtir nafnlausar
sendingar á borð við þessa.
• • • •
Ég hef þekkt Sigurgeir í yfir þijátíu
ár og konuna hans nokkuð lengur
og þess vegna kom mér nokkuð á
óvart að lesa þær lýsingar á honum
sem mátti sjá í áðumefndu bréfi.
Þarna var verið að lýsa allt öðmm
Sigurgeiri en ég þekki og hef þekkt
í gegnum tíðina. Ég hef margoft
fengið að njóta vináttu þeirra hjóna
og gestrisni í Vestmannaeyjum og
þekki fáa sem ræða af jafnmikilli
virðingu um fólk og Sigurgeir, jafn-
vel þótt hann sé ekki sammála
skoðunum þess.
Ég minnist þess aldrei að hafa
heyrt hann hallmæla fólki, oftar
sem hann hefur borið í bætifláka
fyrir menn. Ég hef oft átt því láni
að fagna að hafa hann sem leið-
sögumann og notið þess að hlusta á
hann segja frá sögu, náttúru og
fbúum Vestmannaeyja. Þar hefur
komið fram virðing og væntum-
þykja þess manns sem ann sinni
heimabyggð og það finnst mér
einnig koma fram í þeim texta sem
hann hefur skrifað um sama efni.
Svo segir í áðurnefndu bréfi að
hann sé kennarastétt landsins til
skammar. Hver getur leyft sér að
segja slíkt um mann sem á yftr
fjörutíu ára farsælan kennsluferil að
baki? Mann sem hefur áunnið sér
vinsældir og virðingu nemenda
sinna, ekki síst þeirra nemenda sem
hann kenndi um fimmtán ára skeið
í Stýrimannaskólanum í
Vestmannaeyjum. Ég þekki aðeins
til sumra þeirra nemenda og held
mér sé óhætt að fullyrða að þeir
telji hann ekki kennurum landsins
til skammar.
• • • •
Ég er að sjálfsögðu búin að lesa
bókina og ég skil satt að segja ekki
það fjaðrafok sem orðið hefur
vegna hennar. Þetta er mikil
samantekt á mörghundruð viður-
nefnum Vestmannaeyinga allt frá
upphafi vega og fram til þessa
dags. Fróðleg, oft skemmtileg og
ekki síst, í henni er ákveðinn
broddur sem vekur mann til
umhugsunar. Það sem einkum
hefur verið gagnrýnt við bókina er
það að þar skuli vera það sem
kallað er niðrandi viðumefni eða
uppnefni. Þeim hefði átt að sleppa
og hafa eingöngu þau sem kalla má
skemmtileg eða fyndin. Ég verð að
segja þegar ég las þetta að mér kom
í hug sagan um óhreinu börnin
hennar Evu sem hún vildi ekki sýna
almættinu.
Sigurgeir hefur sjálfur sagt að það
hafi ekki komið til greina enda
hefði það ekki gefið rétta mynd af
þessari siðvenju manna og ég er
honum alveg sammála. Það væri
svipað og maður ákvæði að sleppa
óþægilegu liðunum í heimilis-
bókhaldinu og færa eingöngu þá
jákvæðu.
Sigurgeir segir í mjög ítarlegum
formála frá skoðun sinni á þessum
viðumefnum, til dæmis þeim sem
snúa að einelti og ég hef einhvern
veginn grun um að sumir þeirra
sem hafa gagnrýnt bókina, hafi ekki
lesið þann hluta hennar. Ef fólk er
með sektarkennd yfir því einelti
sem átt hefur sér stað á Islandi,
bæði í Vestmannaeyjum og annars
staðar, þá ættu hinir sömu frekar að
einbeita sér að orsakavaldinum,
þeim sem koma slíku einelti af
stað, í stað þess að beina spjótum
sínum að þeim sem benda okkur á
meinsemdirnar, eins og þessi bók
vissulega gerir.
Arndís Björnsdóttir
Höfundur er kennari við
Menntaskólann á Isafirði