Fréttir - Eyjafréttir - 29.10.2009, Blaðsíða 15

Fréttir / Fimmtudagur 29. október 2009
15
HLJÓMSVEITIN undurblíða sem á sér svo víða rætur.
JENNÝ er feikigóð söngkona.
JACK LONDON er með okkar bestu hljómsveitum.
Að verða kjaftstopp
-Það gerðist á tónleikum í Hvítasunnukirkjunni á laugardagskvöldið þar sem stór-
sveitin Jack London fór fyrir hópi frábærs tónlistarfólks sem þar lét ljós sitt skína
Það gerist stundum í starfi blaða-
mannsins að hann upplifir eitthvað
stórkostlegt þegar hann mætir á
staðinn án þess að hafa hugmynd
um hvað er í vændum. Tilgang-
urinn er sá einn að leita uppi efni
sem gæti verið áhugavert og hjálp-
að til að fylla næsta blað. Undir
þessum formerkjum var arkað í
Hvítasunnukirkjuna á laugardags-
kvöldið þar sem blaðamaður hafði
heyrt út undan sér að hljómsveitin
Jack London ætlaði að halda tón-
leika. Hitti reyndar forsprakkann,
Unnar Gísla Sigurmundsson, í
Krónunni á föstudaginn sem stað-
festi tíma og stað.
Tónleikarnir áttu að byrja klukkan
níu á laugardagskvöldið og var
undirritaður mættur rétt rúmlega og
var hljómsveit á sviðinu sem galdr-
aði fram blöndu af tónlist sem um
sumt minnti á galdranomimar ljúfu
í Amínu, snillingana í Sigur-Rós og
jafnvel Hjaltalín sem eiga rætur í
einhverri ótrúlegri samsuðu af
íslenskri og bandarískri tónlist með
áherslu á raddaðan söng og ljúft
undirspil og reis hæst í gömlu upp-
áhaldi, Beach Boys.
Hljóðfæraskipanin var óvenjuleg
að því leyti að fyrir utan tvo gítara
og bassa var þarna feiknaflinkur
víóluleikari og stúlka, sem fyrir
utan að radda eins og engill, lék
svo undurblítt á einhvers konar raf-
magnssílófón.
Tónlist hljómsveitarinnar, sem ég
veit ekki hvað heitir, leið áfram
eins og tær íjallalækur á björtum
sumardegi. Hljóðfæraleikur og
söngur til fyrirmyndar þar sem
víólan og sfiófónninn voru eins og
punkturinn yfir I-ið. En þetta var
aðeins forsmekkurinn að því sem
seinna kom.
Fanta músíkantar
Næst voru strákamir hans Simma
og hennar Unnar, Unnar Gísli,
Olafur Rúnar og Guðmundur Oskar
í aðalhlutverki. Unnar Gísli er frá-
bær gítarleikari með bjarta en um
leið kröftuga rödd, Ólafur Rúnar er
meira en flinkur á hljómborð, sama
hvort hann fór fimum fingmm um
rafmagnspíanóið eða gamla Hamm-
ondinn. Bassaleikarinn, Ami
Magnússon, lét ekki mikið fara
fyrir sér á sviðinu en fór hamförum
um fimm strengja bassann og
trommarinn, Símon Geir Geirsson,
Geirs Jóns og Ingu, er í hópi
skemmtilegustu og bestu trommara
sem íslendinga eiga í dag. Fær
trommusettið til að hljóma undur-
blítt eða af ógnarkrafti án þess þó
að fara yfir strikið. Hefur greinilega
sótt í smiðju Sigtryggs Baldursson-
ar eins og margir af okkar bestu
trommurum af yngri kynslóðinni.
Jack London
Hljómsveitin Jack
London var stofnuð árið
2004 og hefur verið að
vinna að ýmsu efni síðan
þá. Meðlimir:
Unnar Gísli Sigur-
mundsson gftar og
söngur, Arni Magnússon
bassi og sílófónn, Símon
Geir Geirsson trommur,
Óli Sigurmundsson
hljómborð, orgel og
Hammond.
Eftir þá liggur ein plata,
„White Suit Getting
Brown“
miklum krafti, góðum hljóðfæraleik
og samhæfingu.
Allur þessi kokteill, sem hér hefur
verið reynt að lýsa, var hreint frá-
bær enda frábært tónlistarfólk á
ferð. Flestir, ef ekki allir, eiga rætur
í Hvítasunnusöfnuðinum þar sem
tónlist er stór hluti í kirkjustarfinu.
Það hefur klárlega ekki skemmt
fyrir og spuming hvort aðrir söfn-
uðir mættu ekki taka þetta til athug-
unar.
Ekki vil ég móðga frábæran dreng
og gítarsnilling, Gísla Stefánsson,
æskulýðsfulltrúa Landakirkju, sem
hefur frá unga aldri verið virkur í
æskulýðsstarfi kirkjunnar með gít-
arinn að vopni. Hann er fremstur
meðal jafningja í Foreign Monkeys.
Það er ekki nýtt að trúin sé kveikj-
an að listaverkum en það er at-
hyglisvert að þessar sveitir, Jack
London og FM skuli báðar eiga
rætur í safnaðarstarfi í Vestmanna-
eyjum. Þama er Almættið ef til vill
að tala í gegnum þessa ungu hirða
sína. Ef sú er raunin getur það
verið stolt af sínum mönnum.
En það em fleiri sveitir sem eiga
rætur í Eyjum, má í því sambandi
benda á Hoffman sem halda út-
gáfutónleika í Eyjum á föstudaginn.
Og að lokum, það er erfitt að
segja hvað séu bestu tónleikar sem
maður hefur farið á en þessir voru
með þeim bestu og sennilega þeir
óvæntustu. Og það er ekki oft sem
undirritaður verður kjaftstopp en
það gerðist í Hvítasunnukirkjunni á
laugardagskvöldið.
Takk jyrir mig.
Ómar Garðarsson.
Hús endurminninganna
Hús Hvítasunnukirkjunnar á sér
langa sögu og var á síðustu öld í
áratugi helsti ballstaður bæjarins að
ógieymdu bíóinu en hvort tveggja
var í stóra salnum þar sem tónleik-
arnir fóru fram á laugardagskvöld-
ið. Margir sem komnir eru á miðjan
aldur eða meira eiga góðar minn-
ingar úr Höllinni eða Samkomu-
húsinu eins og húsið var kallað áður
en Hvítasunnumenn yfirtóku það í
lok síðustu aldar. Þar hefur margt
verið brallað og fólk átt ógleyman-
legar stundir og örugglega enn þó
að boðun trúarinnar hafi rutt úr
vegi dansiböllum og bíósýningum.
Undirritaður er í þeim hópi sem á
góðar minningar frá því í gamla
daga í Höllin en þarna bættist ein í
sarpinn og ekki sú sísta. Það sem
fram fór á sviðinu næstu tvo
klukkutímana var stórkostleg upp-
lifun og það var ekki annað að sjá
en að rúmlega hundrað gestir, mest
unglingar, væru á sama máli.
UNNAR Gísli og félagar eiga
miklu meiri athygli skilið.
Þeir léku nokkur lög og í einu Iag-
inu steig ung stúlka á svið, Jenný
Guðnadóttir, sem gæti orðið ein af
okkar allra bestu söngkonum ef hún
kærir sig um. Kraftmikil og sækir
fyrirmyndir í söngkonur sem nú eru
fyrirferðarmiklar á vinsældarlistum
um allan hinn vestræna heim.
Unnar Gísli tók svo nokkur lög en
loks var komið að stóra trompinu,
Jack London en hana skipa Unnar
Gísli, Olafur Rúnar, Ami og Símon
Geir.
Jack London er ótrúlega þroskuð
hljómsveit og skrýtið að hún skuli
ekki hafa náð meiri athygli á
landsvísu. Kannski er það nennu-
leysi meðlima eða að þeir þykja
ekki nógu „inn“ að boða trúna á
Jesú Krist í textum sínum.
Þeir fóru allan skalann í tónlist-
inni, frá ljúfustu melódíum upp í
feitasta rokk þar sem m.a.s. örlaði á
pönkáhrifum. Allt keyrt áfram af
GALDRAR Gestir voru mættir til að hlustn og uppskáru ótrúlega galdra á sviðinu í stóra salnum í
Hvítasunnukirkjunni.