Fréttablaðið - 09.03.2013, Blaðsíða 26

LAUGARDAGUR 9. mars 2013 | HELGIN | 26
Það er fátt stórborgarlegt við Heru Hilmarsdótt-ur þegar hún æðir inn úr kuldanum á kaffihús í miðbæ Reykjavíkur. Með bakpoka í brúnni
lopapeysu og síða hárið flaksandi
er ekki beint augljóst að þarna er á
ferðinni leikkona sem er á leiðinni
að sigra London, en innan skamms
munu íslenskir bíógestir sjá Heru
leika samhliða stjörnunum Jude
Law og Keiru Knightly í stórmynd-
inni Anna Karenina.
Hera sest niður með bros á vör
og pantar sér te. Það er því ekki úr
vegi að spyrja hvort hún sé búin
að tileinka sér breskar hefðir eftir
fjögurra ára búsetu í London. „Nei,
ekki þannig. Ég fékk mér íslenskt
jurtate, það er ekkert sérstaklega
breskt,“ segir Hera brosandi og
bætir við hversu fegin hún sé að
vera í nokkurra daga fríi frá tökum
eftir strangar næturtökur undan-
farna daga.
Pressa að leika á Íslandi
Hera leikur eitt þriggja aðalhlut-
verka í myndinni Vonarstræti, en
tvær vikur eru liðnar af rúmlega
sex vikna tökuferli. Ásamt Heru eru
Þorvaldur Davíð Kristjánsson og
Þorsteinn Bachmann í aðalhlutverk-
unum, en myndin er fyrsta verkefni
Heru hér heima síðan hún útskrif-
aðist frá breska leiklistarskólanum
LAMDA, The London Academy of
Music and Drama, sumarið 2011.
Hún hefur þó áður látið ljós sitt
skína á hvíta tjaldinu, til dæmis í
kvikmyndinni Veðramót. „Það er
himinn og haf á milli þess að leika
í bíómynd þá og í dag. Ég er miklu
betur undir þetta búin, enda hef ég
haft hlutverkið í kollinum í eitt og
hálft ár,“ segir Hera, sem leikur
unga einstæða móður í myndinni.
„Þetta er í fyrsta sinn sem ég fæ
að leika móður, og með svona gam-
alt barn, en dóttir mín er átta ára í
myndinni. Það er merkileg upplif-
un og sefar kannski þörfina fyrir
barneignir í nokkur ár. Gott að fá
að prófa þetta svona í plati.“
Aðspurð segir Hera að hún finni
ekkert sérstaklega fyrir pressu að
vera komin heim að gera sína fyrstu
bíómynd frá útskrift, en mikið
hefur verið skrifað í hérlenda fjöl-
miðla um velgengni hennar í Bret-
landi. „Það skipti mig aðallega máli
hvaða verkefni ég tæki fyrst að mér
hérna heima, að það væri eitthvað
sem ég teldi mig hafa eitthvað fram
að færa í.“
Hafnaði Listaháskólanum
Hera er eitt af hinum svokölluðu
leikarabörnum. Faðir hennar er
leikstjórinn Hilmar Oddsson og
móðir hennar leikkonan Þórey Sig-
þórsdóttir. Leikkonudraumurinn
hefur alltaf blundað í Heru enda er
hún alin upp í listrænu umhverfi.
Móðir Heru var enn í leiklistarnámi
þegar hún fæddist og í barnæsku
sótti Hera ýmis námskeið í fylgd
með móður sinni eða sat á æfingum
í staðinn fyrir að fara í pössun. „Ég
man ekki alveg á hvaða tímapunkti
ég beit það í mig að verða leikkona
en það var snemma á unglingsár-
um. Foreldrar mínir voru frekar
að reyna að ýta mér á önnur svið
enda töldu þau mig kannski ekki
gera mér grein fyrir öllum hliðum
starfsins. En ég var ákveðin og sé
ekki eftir því í dag.“
Það var helst tónlistin sem hefði
náð að skáka leiklistardraumnum
á sínum tíma, en Hera æfði selló í
mörg ár. Hún hætti í formlegu tón-
listarnámi á menntaskólárum enda
sá hún sig ekki fyrir sér sem selló-
leikara í framtíðinni. „Ég á samt
alltaf sellóið og flyt það meira að
segja með mér milli landa. Maður
þarf samt yfirleitt að borga sérfar-
gjald fyrir það, svo ferðalög með
sellóið geta verið frekar kostnaðar-
söm.”
Hera lék í kvikmyndinni Veðra-
mót er hún var enn í menntaskóla
og var stefnan ávallt sett á leiklist-
ardeild Listaháskóla Íslands eftir
útskrift. „Svo snerist mér hugur,
langaði að fara út, burt frá Íslandi
og prufa að búa úti. Svo ég sótti um
í London en þar bjó ég með mömmu
þegar ég var átta ára og hafði síðan
þá alltaf langað að fara til baka og
búa þar um hríð. Ég sótti samt um
hér heima til öryggis, komst inn og
borgaði staðfestingargjaldið en var
samt ennþá að vona að ég kæmist
út. Þegar ég fékk jákvætt svar frá
LAMDA í London varð ég að velja
og hafna og London varð fyrir val-
inu.“
Strákastelpa
Einn besti vinur Heru er leikarinn
Einar Aðalsteinsson, sem var einn-
ig í námi í LAMDA. „Það var í raun
smá honum að þakka að ég fór út,
þar sem hann var ári á undan mér.
Við höfum þekkst síðan í Hlíða-
skóla og ég endaði með að leigja með
honum og öðrum strák fyrsta árið
mitt úti. Það var mjög góð sambúð
og gott að þekkja einhvern í nám-
inu. Strákar eiga það til að vera ein-
faldari í samskiptum en stelpur, að
minnsta kosti hvað ákveðna hluti
varðar. Svo voru þeir báðir komnir
með kærustur og svona og ég ákvað
að það væri örugglega betra að fara
kannski að leigja með tveimur
bekkjarsystrum mínum í stað þess
að verða fimmta hjólið í nýrri íbúð.
Sú sambúð var skemmtileg en gat
verið ansi dramatísk á köflum enda
vorum við allar á öðru ári í náminu
og í mikilli sjálfsskoðun.“
Eftir útskrift í LAMDA bjóst
Hera ekkert endilega við því að
geta starfað í Bretlandi og fór því í
prufur hér heima sem haldnar eru
árlega á vegum Félags íslenskra
leikara fyrir leikara sem vilja koma
sér á framfæri hérlendis. Rétt fyrir
Strákastelpan sem veðjaði rétt
Leikkonan Hera Hilmarsdóttir hefur verið að gera það gott í London undanfarin misseri en nú er hún komin heim að leika í
bíómyndinni Vonarstræti. Hera sér ekki eftir því að hafa hafnað plássi í Listaháskóla Íslands til þess fara til London á sínum
tíma en þar eltir hún nú leikkonudrauminn sem hefur blundað í henni frá unglingsárunum.
LEIKKONUDRAU-
MURINN Hera
ólst upp í listrænu
umhverfi og hefur
dreymt um að vera
leikkona síðan hún
var á unglingsaldri.
Draumahlutverkið
er Bjartur í
Sumarhúsum.
Uppáhaldsborgin Engin sérstök, en uppáhaldsdýrið mitt er Gríma, gamla
kisan mín.
Draumahlutverkið Bjartur í Sumarhúsum.
Draumamótleikarinn Al Pacino.
Besti staðurinn á Íslandi Bara heima. Eða uppi í sveit. Eða í sundi eða
eitthvað. Ekkert frumlegt.
Besta platan Þær eru nokkrar. Til dæmis Kid A með Radiohead.
Íþróttalið Valur, er alin upp í Hlíðunum.
Leiksviðið eða hvíta tjaldið Ég nota bæði salt og pipar á matinn.
Bak við tjöldin
prufurnar fékk Hera hins vegar þær
góðu fréttir að hún væri komin með
umboðsmann úti, en það þykir alls
ekki sjálfsagt mál. „Ég fór samt í
prufurnar og á endanum var ég með
nokkur mjög góð tilboð frá atvinnu-
leikhúsunum hérna í höndunum.
Þá hófst valkvíðinn á ný. Átti ég að
koma heim og fara að leika hérna
heima eða stökkva á þetta tækifæri
sem hafði opnast í Bretlandi? Ég
hugsaði að ef ég mundi koma heim
á þessum tímapunkti færi ég ekki
aftur út og þess vegna ákvað ég að
veðja á Bretland, en foreldrar mínir
studdu mig í þeirri ákvörðun. Hing-
að til hef ég ekki séð eftir því þó að
ég flytji örugglega aftur heim ein-
hvern tíma í framtíðinni.“
Snýst um heppni
Í London gengur líf Heru út á að
fara í prufur fyrir verkefni en hún
hefur getað einbeitt sér alfarið að
leiklistinni síðan hún útskrifaðist.
Hera hefur meðal annars landað
hlutverkum í breskum sjónvarps-
þáttum á borð við World Without
End, Da Vinci‘s Demons og í kvik-
myndinni Anna Karenina. Hún
viðurkennir að hún sé heppin enda
snúist þessi bransi oft um að vera á
réttum stað á réttum tíma.
„Þetta snýst að mörgu leyti bara
um heppni og mér hefur gengið vel
hingað til. Þetta getur verið erfiður
bransi og ég passa mig að láta ekki
glepjast af honum. Það er mikil
pressa sem fylgir þessu starfi, til
dæmis varðandi útlitið. Ég er dug-
leg að minna mig á að halda fótun-
um á jörðinni og vera ég sjálf. Ég
tel frekar að þannig geti ég skapað
sérstöðu. En auðvitað eru stundum
gerðar til manns kröfur um ákveð-
ið útlit fyrir hlutverk. Maður þarf
bara að átta sig á hvað eru raunhæf-
ar kröfur og hvort þær þjóni hlut-
verkinu. Hinu kjaftæðinu hendir
maður bara í burtu eins og maður
best getur.“
Í dag er Hera búsett í London að
staðaldri og er stefnan tekin á að
snúa aftur þangað í byrjun apríl í
undirbúning fyrir væntanleg verk-
efni og kynningarherferð fyrir Da
Vinci’s Demons-sjónvarps seríuna
sem kemur út 12. apríl. Svo er stefn-
an tekin á að ljúka tökum á Vonar-
stræti á heitum slóðum í lok þess
mánaðar. Hera segist samt vel geta
hugsað sér að búa á Íslandi í fram-
tíðinni. Spurð hvort hún sjái fyrir
sér stóra fjölskyldu þegar fram
líða stundir svarar hún játandi
þótt starfið sé ekki það fjölskyldu-
vænsta. „Rétt áður en ég flutti til
London fékk ég eitt gott ráð frá leik-
konu sem ég virði mikið. Hún sagði
mér að passa mig á því að gleyma
aldrei ástinni. Það er auðvelt að
gleyma stund og stað í þessu starfi
og allt í einu kannski vaknar maður
upp einn og þá er það orðið of seint.
Svo ég hef þetta ráð alltaf á bak við
eyrað og ætla að passa mig á því að
gleyma ekki boðskap þess, sama
hvað gerist.“
FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Álfrún
Pálsdóttir
alfrun@frettabladid.is