Skessuhorn - 01.10.2008, Qupperneq 20

20 MIÐVIKUDAGUR 1. OKTÓBER
Fyr ir nokk uð mörg um árum
lagði ég gjarn an leið mína inn að
Stóru­ Drageyri í Skorra dal og gekk
þar hring eft ir eyr inni. Á þess um
tíma var ég með hund og not aði
ég göngu ferð ir til að viðra hann.
Eitt sinn þeg ar ég var þarna á ferð
var ver ið að planta trjá hrísl um þó
kom ið væri fram á haust. Mér þótti
þetta nokk uð seint þó ég hefði ekk­
ert vit á og skipti mér ekki af því.
Vor ið eft ir gekk ég svo þarna um.
Sé ég þá að stór hluti af plönt un um
lágu á hlið inni, höfðu runn ið út úr
hol un um sem þær voru sett ar í árið
áður. Frost ið og klak inn um vet ur­
inn höfðu greini lega ver ið þar að
verki. Ég tók mig til og setti plönt­
urn ar aft ur í hol urn ar þó að það
verk tæki drjúga stund.
Ég hafði veitt eft ir tekt hol rúmi
í holt inu þarna fyr ir ofan, milli
tveggja stórra steina, sem mér
fannst lýti í land inu. Ég á kvað að
taka tvær hrísl ur og setti þær nið ur
í holt ið fyr ir fram an jarð fall ið. Ég
átti eft ir að nostra svo lít ið við þess­
ar hrísl ur í holt inu því ég bar á burð
á þær í nokk ur ár á eft ir og döfn uðu
þær nokk uð vel.
Senni lega var það fjór um eða
fimm árum eft ir þetta sem ég gekk
þarna inn eft ir í góðu veðri, hita og
sól skini. Þeg ar ég var á göngu þarna
um og var einmitt að gá að þess um
tveim ur plönt um varð ég allt í einu
svo syfj að ur að ég lagði mig á gras­
bala og það rann á mig höfgi, mér
fannst ég sofna.
Hvort það var í vöku eða draumi,
þá fannst mér koma til mín kona og
á varpa mig. Hún sagð ist heita Brá
og búa í holt inu þar rétt hjá sem
ég lagði mig. Hún var í blá um kjól
með ljóst hár sem hún flétt aði og
setti upp í hnút á hnakk an um. Brá
sagð ist vilja þakka mér trjá plönt­
urn ar sem ég hafði sett fyr ir fram an
bú stað sinn í brekkunni. Sem þakk­
læt is vott ætl aði hún að gefa mér
þenn an stein sem mér fannst hún
rétta mér. Um leið og hún lét mig
hafa stein inn fór hún með vísu sem
er svona:
Þó að gjöf in sýn ist smá
sterka ber hún strengi.
Þetta gullið gef ur Brá
geymdu vel og lengi.
Að þessu mæltu fannst mér hún
ganga að stein un um í holt inu og
hvarf þar. Ég var svolitla stund að
ná átt um og var lit ið á hund inn sem
þá hafði ýft hár ið frá hálsi og aft­
ur að rófu en það gerði hann oft ef
eitt hvað kom hon um ekki kunn ug­
lega fyr ir sjón ir. Nú gæti ein hver
hald ið að ég hefði tek ið stein inn í
hönd ina þar sem ég lagði mig. Því
er ekki fyr ir að fara, þar sem að eng­
inn steinn var þarna á bal an um og
úti loka ég þann mögu leika al veg.
Eft ir þetta gekk ég að bíln um
sem var tals vert utar í daln um. Þeg­
ar ég kom þang að sýndi ég kon unni
minni stein inn og fór hún að dást
að hon um, hvað hann væri falleg­
ur og skrít inn. Spurði hún mig hvar
ég hefði feng ið hann. Í þetta skipti
eyddi ég tal inu enda var ég ekki al­
veg með á at burða rásinni og er
reynd ar ekki al menni lega enn þá.
Síð ar sagði ég henni hvern ig í öllu
lá. Eft ir þetta spurði hún mig oft,
þeg ar ég gekk þarna inn eft ir, hvort
ég hefði séð Brá.
Þetta set ég hér á blað til að
minn ing in um þessa reynslu glat ist
ekki. Ég gæti nefni lega trú að því að
nú á tím um sé fólk ekki jafnt næmt
fyr ir um hverf inu eins og það var
áður.
Jón Pét ur Pét urs son.
Fram kvæmda stjóri Lands sam­
bands eldri borg ara, Borg þór S.
Kjærne sted, er á ferð um land­
ið á samt for manni sam bands ins,
Helga K. Hjálms syni, sem er til
vinstri á mynd inni. Þeir heim sóttu
Grund ar fjörð ný ver ið og héldu þar
fund. Þokka leg mæt ing var og á
fund in um sköp uð ust fjörug ar um­
ræð ur.
Ljós mynd/sk
Oft eru það strák ar sem sækja
bolt ana aft ur fyr ir mörk in og til
hlið ar við völl inn á meist ara flokks­
leikj um. Í Ó lafs vík, á leik nafn anna
Vík ings Ó lafs vík og Vík ings Reykja­
vík sem fram fór ný ver ið, voru það
hins veg ar vask ar stelp ur sem voru
að ná í bolt ana öðr um meg in á vell­
in um. Þetta voru vin kon urn ar Agn­
es Eik Sig ur björns dótt ir og Azra
Crnac. Gáfu þær strák un um ekk ert
eft ir og voru snögg ar að koma bolt­
an um í leik.
þá
Þeir stóðu rétt við þjóð veg inn,
nán ar til tek ið við af leggjar ann að
Ökrum á Mýr um, í rign ingarúða
með regn hlíf til að skýla sér og
mynd uðu hesta sem stóðu inn an
við girð ingu rétt við veg inn. Hest­
arn ir voru gæf ir og greini lega svo­
lít ið for vitn ir, lyftu grön um í átt
til ferða mann anna. Þarna reynd­
ust vera á ferð inni fjór ir Banda­
ríkja menn frá Mar yland og Virg­
in íu á samt Stef áni Helga Vals syni
leið sögu manni frá ferða skrif stof­
unni Ísa fold í Garða bæ. „Hef urðu
aldrei séð hesta áður?“ spurði einn
Banda ríkja mann anna í spaugs leg­
um tón og beindi orð um sín um
til blaða manns Skessu horns. Síð an
héldu fjór menn ing arn ir á fram að mynda í gríð og erg hest ana hans
Guð jóns Guð laugs son ar í Borg ar­
nesi sem þarna voru í haga beit.
Stef án Helgi sagði að menn irn­
ir væru mikl ir á huga ljós mynd ar ar
að koma úr viku ferð af Vest fjörð um
þar sem marg ar lands lags mynd ir
voru tekn ar. Far ið var með ferj unni
yfir Breiða fjörð inn, frá Brjáns læk í
Stykk is hólm. „Þeir eru á leið á flug­
völl inn núna og hefðu gjarn an vilj­
að ferð ast um Snæ fells nes og víð­
ar um Vest ur land. Þeir náðu þó
að fara að Hraun foss um í Borg ar­
firði og mynd uðu þá í haust lit un­
um. Þeir voru mjög ham ingju sam ir
með það og alla ferð ina til Ís lands,“
sagði Stef án Helgi.
þá
Eldri borg ar ar funda
í Grund ar firði
Bolta stelp ur í Ó lafs vík
Stef án Helgi Vals son leið sögu mað ur
ferða skrif stof unn ar Ísa fold ar í Garða­
bæ.
Huldu kon an á Stóru­ Drageyri
Steinn inn góði og sér kenni legi sem huldu kon an á Stóra­ Drageyri ku hafa gauk að
að Jóni Pétri.
Jón Pét ur dund ar við ým is legt, ekki bara að hlúa að hí býl um huldu fólks. Út á Hrís­
hóli hef ur hann kom ið sér upp há karls hjalli, á reið an lega þeim lang flottasta á
land inu. Hann verk ar úr vals há karl sem versl un in Sæ greif inn sel ur.
Mynd uðu hesta í skjóli regn hlíf ar
Hest arn ir í hólf inu við Akra á Mýr um föng uðu augu á huga ljós mynd ara frá Banda­
ríkj un um.