Skessuhorn - 14.03.2012, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 14. MARS
Hvern ig á góð ur
bisk up að vera?
(Börn úr Brekku bæj ar skóla á
Akra nesi svara)
Björn Ingi Bjarna son.
Fyr ir mynd allra presta og góð­
ur.
Arn ór Ari Torfa son.
In dæll, blíð ur og gera góða
hluti.
Arn ar Freyr Jóns son.
Góð ur við krakka og góð ur yf­
ir mað ur.
Dal rós Sara Jó hanns dótt ir.
Fyr ir mynd ann arra presta og
hjálpa þeim sem þurfa hjálp.
Al dís Lind Bene dikts dótt ir.
Hann á að taka til lit til ann arra
og hlusta á ann að fólk.
Spurningin Ó venju leg ar ferm ing ar gjaf ir
Sum ir leggja mik ið upp úr því
að vera frum leg ir þeg ar kem ur að
gjöf um til ferm ing ar barna. Hér eru
nokk ur dæmi sem ó venju leg ar gjaf­
ir sem all ar eiga sér stoð í raun veru­
leik an um.
Reyfi
Heyrst hef ur af sér stakri ferm ing­
ar gjöf sem varla á sinn líka. Frænka
nokk ur sagði ferm ing ar barni í fjöl­
skyld unni að hún hygð ist gefa lopa­
peysu í ferm ing ar gjöf. Það var svo
sem allt í lagi í sjálfu sér. En undr­
un in var mik il þeg ar pakk inn var
opn að ur. Þar var ó þveg ið ull ar reyfi
með lopa peysum unstri. Gef andi
vildi sem sagt að úr reyf inu yrði
unn ið band og not að til að prjóna
úr því lopa peysu eft ir munstr inu
sem fylgdi með. Ekki hafa borist
fregn ir af því hvort ein hvern tím­
ann varð flík úr því klæði.
Sól stóll
Strák ur nokk ur fékk sól stól í
ferm ing ar gjöf. Hann vildi alls ekki
vera van þakk lát ur en velti ýmsu fyr­
ir sér í þessu sam hengi. Í pláss inu
sem hann bjó var aldrei logn svo lít­
ið brúk varð fyr ir stól inn. Síð an var
spurn ing in hvort venju legt væri að
gefa strák um sól stóla. Komst hann
helst að þeirri nið ur stöðu að gamla
frænk an sem gaf stól inn hafi hald­
ið að hann væri stelpa þar sem hár­
tísk an bauð upp á slík an mis skiln­
ing.
Hálf ur hest ur
Ferm ing ar barni var gef inn hálf ur
hest ur í ferm ing ar gjöf sem við nán­
ari skoð un reynd ist reynd ar vera
hryssa. Gjaf ar þeg inn mátti velja
hvorn end ann á gripn um hann ætti,
á móti gef and an um, og valdi hinn
óæðri. Rök in voru þau að þá þyrfti
við kom andi ekki að greiða fóðr­
ið í mer ina og eins hitt, þar sem
hún var fyl full, þá fengi hann af­
kvæm ið. Ekki svo ga lið. Hins veg ar
gleymdi hann að reikna með því að
það sem hross ið étur kem ur út um
hinn end ann. Skít mokst ur varð því
að fram kvæma um vet ur inn en það
var kannski þess virði þeg ar fal legt
rautt fol ald kom í heim inn í byrj un
sum ars.
Plast eyra
fylgdi
D r e n g ­
ur einn varð
him in lif andi
þeg ar hann
sá veiði stöng­
ina sem kom
úr ein um pakk an um. Hins veg­
ar brá hon um nokk uð í brún þeg­
ar hann tók eft ir því að á enda lín­
unn ar hékk mjög eðli legt plast eyra
og í því veiði fluga. „Víti til varn að­
ar,“ sagði gef and inn.
Gjafa kort til að
hætta að reykja
Ferm ing ar barn eitt varð afar
undr andi þeg ar það opn aði gjöf ina
frá Stínu frænku en í um slag inu var
gjafa kort á nám skeið til að hætta að
reykja. Segja má að þetta hafi get­
að ver ið fyr ir byggj andi gjöf en hið
sanna í mál inu var að Stína frænka
rugl að ist á um slög um. Ferm ing ar­
barn ið átti að fá gjafa kort í Kringl­
una en Siggi frændi, sem varð 45
ára um svip að leiti og ferm ing in
var, gjafa kort til að hætta að reykja.
Bað vigt
Slík gjöf er kannski ekki mjög
ferm ing ar gjafa leg og var því ferm­
ing ar barn eitt nokk uð undr andi
þeg ar það opn aði pakk ann sinn síð­
asta vor. Sem bet ur fer var ekk ert
ver ið að gefa í skyn því að ferm ing­
ar barn ið var frem ur mag urt. Gjöf in
átti ein fald lega að vera hag nýt.
Elgs haus
Jón litli var ó neyt an lega spennt­
ur þeg ar kom að því að opna stóra
pakk ann frá und ar lega frænd an­
um sem yf ir leitt var aldrei á land­
inu. En þeg ar upp úr kass an um
kom upp stopp að ur elgs haus má
eig in lega segja að and lit ferm ing­
ar barns ins hafi nán ast dott ið ofan í
kass ann. Margt er und ar legt í kýr­
hausn um.
Allt í plati
Þrjá tíu ára, mik ið slit in hljóm­
flutn ings tæki voru í ein um pakk an­
um á ferm ing ar borð inu sem barn
eitt fékk fyr ir nokkrum árum. Það
hef ur á byggi lega ver ið gíf ur lega
fynd ið að sjá svip inn á aum ingja
ferm ing ar barn inu. En und ir tækj­
un um var svo lít ill nett ur miði sem
á stóð: „Allt í plati“ og síð an var
bor inn fram ann ar pakki sem í voru
nýj ar græjur.
Kol brún Sveins dótt ir á Norð­
ur Reykj um í Hálsa sveit fermd­
ist í gömlu kirkj unni í Reyk holti á
hvíta sunnu dag 30. maí 1971. Eitt
og ann að varð til þess að ferm ing­
ar dag ur inn var eft ir minni legri en
ella. Kol brún seg ist reynd ar hafa
frétt eft ir á mest af því sem út af bar
við at höfn ina sjálfa, og kannski sem
bet ur fer því það þótti ó við un andi
að sýna bros hvað þá flissa við slíka
at höfn.
„Ferm ing in fór fram í gömlu
kirkj unni í Reyk holti því hin nýja
var ekki til kom in á þess um tíma.
Eins og lög gera ráð fyr ir hringdi
með hjálp ar inn há tíð ina inn. Hins
veg ar var stig inn eitt hvað orð inn fú­
inn sem lá upp í turn inn svo þrep in
gáfu sig þeg ar hann steig upp til að
hringja. Lík lega hef ur ver ið hringt
vel og lengi í þetta sinn.“
Á söng loft inu var org anist inn að
und ir búa sig. Hann var bú inn að
raða upp blöð um á hillu við hand­
rið ið sem sneri inn í kirkj una. Eitt­
hvað gleymdi hann sér því í ein um
snún ingn um rek ur hann sig í blöð­
in sem húrr uðu nið ur og lentu á
konu sem sat í kirkj unni. Sem bet­
ur fer varð henni ekki meint af.
Bekkirn ir á kirkju loft inu voru farn­
ir að gefa sig þannig að þeg ar ein
kon an í kórn um fær sér sæti, gef ur
bekk ur inn sig og úr verð ur mik ið
hark. Kon an meiddi sig sem bet ur
fer ekk ert en marg ir áttu bágt með
að skella ekki upp úr.
Sálm arn ir á blaði utan
af Tím an um
Ein ar Guðna son var prest ur í
Reyk holti á þess um tíma. Hann
vildi ferma á hvíta sunnu dag og
var ögn kvíð inn yfir því að Kol­
brúnu fynd ist ó þægi legt að ferm­
ast á af mæl is dag inn sem var langt
í frá. „Sálm ana fannst mér erfitt
að læra og tók á það ráð að skrifa
þá upp á blað snep il, senni lega bréf
utan af Tím an um, sem ég svo stakk
í buxna vasa minn og greip til þess
að reyna að læra með an ég rölti
um inn an um lamb féð, sem reynd­
ar fékk meiri at hygli enda fátt
skemmti legra en fylgj ast með ung­
við inu á vor in. Ann ars var und ir­
bún ing ur inn nokk uð ó venju leg­
ur í mínu til viki. Það hafði geng ið
skæð flensa. Ég varð mik ið veik og
gat því ekki mætt í alla tím ana hjá
prest in um. Pabbi spurði hann fyr­
ir mig eitt hvert sinn hvern ig ég ætti
að bæta þetta upp og svar aði prest­
ur því til að ég hefði kunn að svo
vel að ég myndi bara lesa þetta við
tæki færi. Ég held að ég sé enn að
bíða eft ir því tæki færi. Vegna þess­
ara veik inda var einnig erfitt um vik
þeg ar kom að ferm ing ar föt un um.
Keypt var kápa og ein hver stelpa á
svip uðu reki mát aði hana og svo var
keypt efni í kjöl sem Lauf ey föð ur­
syst ir mín í Brekku koti saum aði. Er
svo kom að ferm ing unni. Þá hellti
séra Ein ar svo verk lega upp í mig
messu vín inu að ég fékk svona yf ir­
vara skegg, upp und ir nef. Eins og
tíðk að ist var ég með hvíta hanska
og þurrk aði messu vín ið af með
hand ar bak inu. Það reynd ist síð­
ar þraut in þyngri að ná messu víns­
blett in um úr hönsk un um,“ rifj ar
Kolla á Norð ur Reykj um upp.
Auka skraut fjaðr ir í á nægju leg an ferm ing ar dag
Kol brún Sveins dótt ir.
Gamla kirkja í Reyk holti eins og hún lít ur út í dag.