Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2009, Blaðsíða 19

VÍSINDAÞING SKÍ/SGLÍ
FYLGIRIT 59
í bringubeinsskurði. Miðgildi legutíma var 14 dagar (bil 6-85
dagar), þar af 2 dagar (bil 1-38 dagar) á gjörgæslu. Alls létust 16
sjúklingar (15,5%) s30 daga frá aðgerð en 79,6% sjúklinganna
voru á lífi ári eftir aðgerð.
Ályktun: Tíðni enduraðgerða vegna blæðinga (8%) er í hærra
lagi hér á landi, án þess að skýringin á því sé þekkt. Um er að
ræða hættulegan fylgikvilla sem lengir legutíma og getur dreg-
ið sjúklinga til dauða. Kostnaður er einnig verulega aukinn
vegna blóðgjafa. Því er mikilvægt að leita lausna til að draga úr
blæðingum og um leið fækka enduraðgerðum.
E-33 Litningabreytingar og tengsl við kiínískar breytur í
brjóstakrabbameinum
Ingi Hrafn Guðmundsson1, Margrét Steinarsdóttir3, Elínborg Ólafsdóttir4,
Jón Gunnlaugur Jónasson2-4-5, Helga M. Ögmrmdsdóttir2
'Skiirðlækningasviði, Landspítala, Hæknadeild Háskóla íslands,
Hitningarannsóknastofu erfða- og sameindalæknisfræðideildar, Landspítala,
4Krabbameinsskrá, 5meinafræðideild Landspítala
ingi.hrafn.gudmundsson@gmail.com
Inngangur: Talið er að um 75% brjóstakrabbameina hafi
litningabreytingar. Ekki er vitað hvort þessar breytingar hafi
áhrif á horfur sjúklinga með brjóstakrabbamein.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin nær til 203 sjúklinga
sem greindust með brjóstakrabbamein á árunum 1990-
1999. Litningabreytingar voru greindar með hefðbundnum
litningagreiningum, G-böndun og frumuflæðisrannsóknum á
DNA magni. Skimað var fyrir stökkbreytingum í TP53 geninu
sem og tilvist BRCA2 99del5 stökkbreytingarinnar. Fengnar
voru upplýsingar úr sjúkraskrám og frá Krabbameinsskránni.
Skráðar voru upplýsingar um klínískar breytur, endurkomu og
lifun sjúklinga.
Niðurstöður: Hjá 164 sjúklingum tókst að gera litningagreiningu
og af þeim voru 74 (45%) með óeðlilega litningagerð (karyotypu).
Flæðigreining sýndi óeðlilegt erfðaefnismagn (DNA) og
mislitnun (aneuploidy) hjá 124/197 sjúklingum (63%). Ef
báðar aðferðirnar eru teknar saman var litningaóstöðugleiki
greindur hjá 142/203 (70%) sjúklingum. Hjá 60% (45/74) voru
breytingarnar flóknar (complex) og 36% (51/142) voru fjölklóna.
Meðalaldur við greiningu var 59,0 ár (26-92), sem er nálægt
meðalgreiningaraldri fyrir brjóstakrabbamein á íslandi á þessu
árabili. Meirihluti krabbameinanna var gangnakrabbamein
(ductal), 8% voru kirtilkrabbamein (lobular). Sjúkdómur tók
sig upp aftur hjá 90 sjúklingum og 113 (56%) eru látnir, þar af
66 úr brjóstakrabbameini. TP53 genið var stökkbreytt í 21,2%
sýnanna, en það er svipað hlutfall og aðrar rannsóknir hafa
sýnt, en 9,5% höfðu BRCA2 stökkbreytingu sem er heldur hærra
hlutfall en aðrar rannsóknir hafa sýnt.
Ályktun: Litningabrengl tengdust marktækt hærri TNM stigun
og styttri sjúkdómsfrírri lifun þeirra sjúklinga. Engin tengsl
fundust milli litningabrengla og æxlisgráðunar. Úrvinnslu er
ekki lokið.
E-34 Bráður nýrnaskaði eftir kranæðahjáveituaðgerðir á
íslandi
Sólveig Helgadóttir', Ólafur Skúli Indriðason2, Gísli H. Sigurðsson1-3,
Hannes Sigurjónsson4, Þórarinn Amórsson4, Tómas Guðbjartsson1'4
1Læknadeild HÍ, 2nýrnadeild, 3svæfinga- og gjörgæsluldeild, 4hjarta- og
lungnaskurðdeild, Landspítala
soh2@hi.is
Inngangur: Bráður nýrnaskaði (BNS) er alvarlegur fylgikvilli
hjartaaðgerða og áhættuþáttur fyrir lakari útkomu eftir aðgerð.
I erlendum rannsóknum er tíðni nýrnaskaða eftir hjartaaðgerðir
breytileg sem skýrist m.a. af skorti á stöðluðum skilmerkjum á
nýrnaskaða. Tilgangur okkar rannsóknar var að kanna í fyrsta
sinn tíðni BNS í kjölfar hjartaaðgerða á Landspítala (LSH), með
hliðsjón af viðurkenndum skilmerkjum.
Efniviður og aðferðir: Aftursæ rartnsókn sem náði til sjúklinga
sem gengust undir kransæðaaðgerð á LSH frá 2002-2006.
BNS var skilgreindur skv. RIFLE skilmerkjum. Farið var yfir
aðgerðarlýsingar og sjúkra- og svæfingarskrár.
Niðurstöður: Af 569 sjúklingum voru 97 (17%) með skerta
nýrnastarfsemi (úGSH s60 ml/mín/l,73m2) fyrir aðgerð, þar
af 6 (1%) með kreatinin-gildi >200 mmol/L. Alls greindust 90
(15,8%) sjúklingar með BNS; 58 féllu í RISK flokk, 16 í INJURY
og aðrir 16 í FAILURE flokk. Sjúklingar með BNS voru 4,1
árum eldri og með lægri útreiknaðan gaukulsíunarhraða fyrir
aðgerð (72 vs. 80, p=0,009). Kvenkyn (28% vs. 16%, p=0,01),
háþrýstingur (74% vs. 59%, p=0,01) og bráðaaðgerð (11% vs.
2%, p<0,0001) voru algengari í hópnum sem hlaut BNS. Ekki
reyndist marktækur munur á tíðni sykursýki, blóðfituröskunar,
reykinga, vinstri meginstofns þrengsla, þriggja æða sjúkdóms,
hlutfalli sem féll í NYHA flokk III-IV eða aðgerða á sláandi
hjarta.
Ályktun: Samkvæmt RIFLE skilmerkjum hlutu tæplega 16%
sjúklinga BNS eftir kransæðaaðgerð á LSH sem er sambærilegt
við niðurstöður erlendra rannsókna. Ennfremur virðist hærri
meðalaldur, kvenkyn, háþrýstingur, bráðaaðgerð og kreatínín
gildi í efri eðlilegum mörkum fyrir aðgerð marktækt algengari í
hópi nýrnaskaðaðra.
LÆKNAblaðið 2009/95 1 9