Bæjarins besta - 06.05.2010, Blaðsíða 14

14 FIMMTUDAGUR 6. MAÍ 2010
um tíma bæði í Reykjavík og á
Akureyri og nú vildu forsprakk-
arnir tryggja Ísfirðingum fréttir
af því sem væri að gerast og þess
á milli að njóta heimagerðrar út-
varpsdagskrár. Ég var eitthvað
sextán eða sautján ára gamall
þarna og Árni Búbba bað mig að
koma og spila músík á útvarps-
stöðinni. Ef ég man rétt þá voru
það Mummi Kristins og Magni
Veturliða sem höfðu smíðað út-
varpssendi í miklum flýti, sem
var nú ekki magnaðri en svo að
ég held að sorglega fáir hafi heyrt
í þessari stórkostlegu útvarps-
stöð. En það breytti því ekki að
við sem komum nálægt þessu
vorum allir ákærðir fyrir rekstur
á ólöglegri útvarpsstöð. Okkar
mál var fyrsta málið sem fór í
gegnum dómskerfið og varð þar
af leiðandi málið sem fór fyrir
hæstarétt og varð prófmál í þess-
um málum. Heima í héraðsdómi
var okkur skipt í tvo hópa, for-
sprakkarnir voru dæmdir til að
greiða heilar 5.000 krónur í sekt
hver, sem var dágóð upphæð á
þessum tíma, en við minni spá-
mennirnir áttum að greiða 3.000
krónur hver í sekt, en annar
kostnaður var látinn niður falla.
Síðan fór þetta upp í hæstarétt
sem gerði sér lítið fyrir og fimm-
faldaði upphæðina á okkur vinnu-
mönnunum ef svo má segja og
þrefaldaði sekt forsprakkanna,
þannig að hver okkar tíu sem
ákærðir vorum fékk 15.000 króna
sekt auk þess sem allur máls-
kostnaður féll á okkur. Við þótt-
umst hafa góðan málstað að verja
og vildum fá að sitja þetta af
okkur en það var nú ekki hægt.
Forsprakkarnir fimm tóku þá
allan skellinn og borguðu allt
saman, líka fyrir okkur létta-
drengina á skútunni. Þetta var
hið undarlegasta mál því á stöðv-
unum í Reykjavík voru bara for-
sprakkarnir ákærðir. Og á Akur-
eyri var ekki einu sinni ákært,
þar gufaði málið barasta upp.
Þetta fór sem sagt alveg eftir því
hversu vel ákæruvaldið á sínum
stað sinnti sínu starfi. Við guldum
þess líklega, ef svo má segja, að
sá samviskusami nákvæmnis-
maður og ágætur vinur minn,
Pétur Kr. Hafstein var sýslumað-
ur á Ísafirði á þessum tíma. En
þetta hefur nú aldrei háð mér og
ég hef aldrei skammast mín fyrir
að vera með hæstaréttardóm á
bakinu fyrir þetta. Var reyndar
kallaður upp í bandaríska sendi-
ráð þegar ég sótti um vegabréfs-
áritun til Bandaríkjanna nokkrum
árum síðar og hafði merkt við í
umsókninni að ég væri ekki með
hreint sakavottorð. Þegar ég sagði
þeim svo hvað það væri sem
gerði það að verkum að sakavott-
orðið væri ekki hreint klöppuðu
þeir mér bara á bakið og sögðu
að ég væri sko velkominn til
Bandaríkjanna.“
Stendur á tímamótum
– Eitt af því sem Jakob hefur
haft á sinni könnu undanfarin ár
er formennska í Ísfirðingafélag-
inu í Reykjavík. Um hvað snýst
það?
„Meginverkefni félags sem
þessa er að treysta ræturnar heim,
við segjum alltaf að hjarta okkar
slái heima í Skutulsfirði og við
viljum veg og vanda samfélags-
ins heima sem mestan. Markmið-
ið er að fjölga sem mest við get-
um félagsmönnum til þess að
halda á lofti merki Ísafjarðar. Sól-
arkaffið er svona árshátíð brott-
fluttra Ísfirðinga, en við erum
líka með aðra fasta liði í félaginu,
til dæmis hittumst við alltaf á
haustin á svokallaðri Sólkveðju-
hátíð, og höfum svo messu og
messukaffi síðla vors. Það er Ís-
firðingurinn Örn Bárður Jónsson
sem hefur messað fyrir okkur
síðastliðin ár og í ár verður mess-
an í Neskirkju 30. maí. Við gefum
út Vestanpóstinn, tímarit sem
kemur út einu sinni á ári með
myndum og frásögnum að heim-
an og af Sólarkaffinu og ýmsum
greinum, eins og hefðbundið er í
svona átthagariti. Svo erum við
alltaf að brydda upp á einhverjum
nýjungum, í sumar verðum við
með golfmót í samvinnu við
Golfklúbb Ísafjarðar. Héldum
það fyrst fyrir tveimur árum og
ætlunin er að það verði haldið
annað hvert ár. Þar keppa brott-
fluttir Ísfirðingar við heimamenn
um farandbikar sem við gáfum
og nefnist Margrétarbikarinn í
höfuðið á Margréti Árnadóttur,
fyrsta formanni GÍ. Undanfarna
tvo páska höfum við svo verið
með skíðaminjasýningu og uppá-
komur og opið hús í Sóltúnum,
húsinu okkar í Bæjarbrekkunni.
Og svona mætti áfram telja. Ég
er reyndar búinn að taka þá
ákvörðun að gefa ekki kost á
mér í formannsembættið á aðal-
fundinum í vor, en ég ætla samt
að gefa kost á mér áfram í stjórn.
Þetta er mjög samhentur hópur
sem er núna í stjórn félagsins og
það kemur bara í ljós hver er
tilbúinn að gefa kost á sér í for-
mannsembættið. Við skiptum
með okkur verkum og gerum
þetta saman og reynum að sjá til
þess að það sé ekki einhver einn
sem dregur vagninn.“
– Hvað veldur því að þú ætlar
að segja af þér formennskunni?
„Ekkert eitt sérstakt, kannski
bara löngum í aðeins meira
andrými. Ég er jafnframt að segja
mig úr öðrum svona félagsmála-
stjórnum sem ég hef verið í, en
sannast sagna hefur verið mjög
mikið að gera hjá okkur Vigdísi
lengi undanfarið og við erum
sammála um að fara að ganga
meira í takt með börnunum okkar
og kannski sinna hvort öðru bet-
ur. Það þarf líka að gera það.
Vigdís er þó öllu róttækari en ég,
en hún sagði um daginn upp starfi
sínu í Þjóðleikhúsinu, þar sem
hún hefur verið deildarstjóri
fræðsludeildar. Við ætlum bara
aðeins að staldra við, finna betur
hvaðan vindurinn blæs og hvert
hann blæs.“
– Er þetta liður í að undirbúa
innkomu þína í pólitíkina?
„Maður ákveður aldrei nokk-
urn skapaðan hlut, þeir koma bara
upp í fangið á manni. En ég er
ekki á þeim buxunum í augna-
blikinu að hella mér út í pólitík.
Alls ekki.“
– fridrika@bb.is
Ljósm: Spessi.