Listin að lifa - 01.12.1998, Page 28

ELLIN STÆRSTA ÞROSKA-
VERKEFNIÐ
„Það að verða gamall“ tengist því til-
teknum gildum í huga mér. Öldrun er
ekki þroskahefting, heldur þroska-
verkefni. Hún hefur mest gildi í sam-
félögum, sem geta sýnt fram á mikil-
vægi þess - að styðjast við reynslu,
getu og visku þeirra sem hafa verið
hér lengst. Það eru þeir eldri sem
segja okkur sögurnar og þær verða
okkur veganesti út í lífið.
Til að eldast vel, er mikilvægt að
verða gamall snemma, sagði Markús
Túllíus Cíceró í bók sinni um ellina.
Hressilegt, nútímalegt viðhorf hjá
Cíceró, þótt hann hafi fæðst 106 f. Kr.
og dáið 43 f. Kr. Ég segi „hressilegt,
nútímalegt viðhorf' í lok 20. aldar,
þegar ellin þykir ekki eftirsóknarvert
hugtak í opinberri umræðu og tengist
auk þess ímyndinni að vera öðrum
háður. Hvílík klisja!
Mín reynsla af þeim eldri er þvert á
móti, að þeir kunni betur þá list að
standa á eigin fótum en ungviðið. Fyr-
irmyndirnar í minni fjölskyldu eru
með traustar rætur og grunn, sem hef-
ur nýst yngri kynslóðunum vel. Ég vil
halda því fram að þegar yngri kyn-
slóðin rofni úr tengslum við hina
eldri, þá verði hún rótlaus - það þarf
ekki mikla vinda til að feykja rótlausu
tré um koll.
Ennfremur hlýtur að vera eftirsókn-
arvert að eldast til að geta lifað allan
reynslutíma mannlegrar ævi. Hið eina
sem getur stöðvað okkur í þeirri við-
leitni er dauðinn. Ögrandi þroskaverk-
efni felst í því að eldast, einkum í
samfélagi sem reynir með öllum ráð-
um að viðhalda æskunni. Æskudýrkun
okkar er löngu gengin út í öfgar - og
NU-ið sem viðmiðun gengur alls ekki
upp. Ef svo væri, gætum við ekki lært
neitt af reynslu annarra. Cíceró taldi
það fagnaðarefni að losna úr ástríðu-
fjötrum æskunnar og leggja í þess stað
rækt við viskuna.
Ég vil tala um ellina sem morgun
og vor, fremur en sem kvöld og vetur.
Ég vil sjá hana sem tíma visku og
reynslu, sem upphaf að einhverju nýju,
fremur en sem lokakafla lífsins. Von-
andi færumst við nær „nútímalegu“
viðhorfi Cícerós til öldrunar á kom-
andi Ári aldraðra - förum að sjá hana í
ljósi nýs morguns eins og hún er.“
Ljóðræna lífsspeki séra Braga
Skúlasonar fínnum við aftan á litlu
kveri „Andlát ástvinar“.
Jk k
-% r
„Alla œvi erumviðað
ganga í gegnum aðstœður
sem vekja með okkur gleði
og sorg. Við getum afneitað
þessum titfinningum, eða
haldið utan um þœr, fundið
þœr og uppgötvað, aðvegna
þeirra höfum við fœrst nœr því
að skilja, hvað það er að vera mann-
eskja.
Heimsókn í Biskupstungur:
ttföfðinglegar
nrnttikur
Hópur frá félagsstarfinu í Gerðu-
bergi heimsótti FEB í Biskups-
tungum, þegar félagið var að hefja
vetrarstarfið. Móttökurnar í Bisk-
upstungum voru höfðinglegar, og
gestir og gestgjafar áttu stund
saman sem verður lengi í minnum
höfð. Formaður FEB í Biskups-
tungum, Sigurður Þorsteinsson
bauð gesti velkomna. Síðan beið
glæsilegt hlaðborð gestanna.
Gerðubergskórinn söng, og karla-
og kvennaraddir skiptu sér í
nokkrum lögum sem vöktu mikla
hrifningu. Sýndur var dans og
hljóðfæraleikarar spiluðu. Og að
sjálfsögðu tóku allir undir fjölda-
söng, og tóku fjörug
dansspor í lokin.
Mikla lukku vakti,
þegar unglingar í
sveitinni komu í
heimsókn og buðu upp á brodd
sem þeir höfðu safnað saman á
bæjunum. Einnig buðu þeir upp á
hverabakað rúgbrauð. Unga fólkið
var að safna í ferðasjóð, en það
hyggur á utanlandsferð.
I kvöldkyrrðinni var haldið heim á
leið í tunglsskini og stjömubirtu.
Rútulögin ómuðu - og leiðin heim
þótti alltof stutt.
28