Listin að lifa - 01.12.2003, Blaðsíða 37

Jóhanna missti manninn sinn í sjóinn þegar hún var 46 ára.
Síðan hefur hún unnið mikið í félagsmálum fyrir
Slysavarnarfélagið, kvenfélagið og eldri borgara.
lið einstœðingum og ekkjum sem eru hjálparþuifi... hlynna
að kirkjulífi... stuðla að því að guðþjónustur verði sem
áhrifamestar og hátíðlegastar.
„Svo þegar ég hætti að vinna tók við formennska í deild
eldri borgara í Grindavík. Ég lendi alltaf í félagsmálastússi,
veit ekki af hverju.“ Guðmundur Kristjánsson, sem er í
stjórn með henni, segist vel vita af hverju. „Hún er svo
skipulögð í sínum störfum."
Jóhanna er ein af sjómannsekkjunum í Grindavík. Missti
manninn sinn í sjóinn 1976, þegar hún var aðeins 46 ára.
Yngsta barnið var þá 5 ára. „Þeir áttu eftir tíu mínútna stím,
þegar báturinn hvarf. Enginn veit hvað kom fyrir.“ Jóhanna
segir útilokað að lýsa þeirri þjáningu að missa maka sinn
svo snögglega, en því miður sé það hlutskipti margra. Jó-
hanna flutti hingað frá Reykjavík 1958 og segist hafa verið
komin að því að flytja aftur eftir að hún missti manninn.
„En hér átti ég trausta og góða vini og taldi mig þekkja
staðhætti nokkuð vel. Hér þekkti ég bara gott fólk, enda
fékk ég strax vinnu.
Síðustu átján árin á vinnumarkaðnum vann ég á Bóka-
safni Grindavíkur og var alltaf með skúringar sern auka-
vinnu. Öðruvísi gekk það ekki upp að sjá ein um heimili og
börn.“
Jóhanna byrjar á að sýna mér kirkjuna. í safnaðarheimil-
inu er heimilisblær yfir morgunkaffinu. Séra Jóna Kristín
Þorvaldsdóttir situr þar með safnaðarfólkinu sínu. Séra
Jóna tók við fyrsta prestakalli sínu í Grindavík 1991. í nóv-
ember sama ár fórst báturinn Eldhamar og með honum 5
menn. Þá þurfti hún að hugga ungar ekkjur á svipuðum
aldri og hún sjálf. Grindvíkingar gleyma aldrei hve vel hún
tók á í þeim miklu eldskírn. „Mikil reynsla,” segir hún
sjálf. „Búið að vera dýrt þetta Hófsnes og taka marga.“
Séra Jóna gengur með okkur um kirkjuna sem er stórt og
fallegt hús, vígt 1982, en þá voru 73 ár frá vígslu gömlu
kirkjunnar sem var orðin of lítil.
Margt fallegra muna er í kirkjunni, eins og mósaik-altar-
istaflan, unnin eftir gömlu altaristöflunni sem hangir í safn-
aðarheimilinu. Utskorni stóllinn efdr Ríkharð Jónsson er
mikil prýði við nýja altarið - og þegar gamla kirkjan
gegndi hlutverki barnaheimilis, bað séra Jóna um kirkju-
ljósin sem lýstu Grindvíkingum í 73 ár. Gamla ljósakrónan
hangir nú til hliðar við altarið.
Gamli og nýi tíminn lléttast saman í rústum af verbúð-
um í Þórkötlulandi - í fylgd með Guðmundi sem er inn-
fæddur Grindvíkingur. Atakanlegt er að aka meðfram grjót-
görðum á ströndinni, sjá myndir af bátum sem rak hér upp í
stórstraumsfjöruna og fórust, oftast með allri áhöfn. Einum
bátsverja var bjargað af Eldhamri, fimm fórust, en ekki
tókst að koma línu um borð vegna brotsjóa.
Á öðrum stað gefur að líta mynd af bátnum Grindvíkingi
sem rak upp í svokallaðan Bás. Þar fórust 5 manns. „Þá
missti ég báða bræður mína,“ segir Guðmundur. „Eftir það
fann ég mig ekki sama mann, varð alltaf svo órólegur á
landstíminu. Þetta endaði með því að ég hætti á sjó.“
1 Þórkötlustaðalandi var áður útræði. Þar stendur enn
húsaþyrping, en sæbýlahverfi risu oft upp við verstöðvar.
Sjósóknin var aðalatvinnan, en flestir voru með heimilisbú-
skap: kindur, hænsni, kýr og hesta. Grindavíkurhreppur
taldist ekki búsældarleg sveit miðað við hefðbundinn bú-
skajr, en sveitin átti sína gullkistu.
I Grindavíkursjó eru auðug fiskimið sem vertíðarmenn
víða af landinu sóttu í. Svo auðug voru þessi mið, að í
miklurn flóðum þegar sjór gekk á land, fylltust tún stund-
Guðmundur Kristjánsson fór með mig aftur í gamla tímann,
þar sem hann stundaði útræði áður. Sjá má leifar af bryggj-
unni.
37