Morgunblaðið - 05.12.2014, Blaðsíða 40

40 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 2014
Smáauglýsingar
Ýmislegt
Ódýr blekhylki og tónerar
Verslun í Hagkaup, Smáralind og
Fjarðargötu 11, Hafnarfirði
Blekhylki.is, sími 517 0150
TILBOÐ - TILBOÐ - TILBOÐ
Vandaðir dömuskór úr leðri. Stakar
stærðir. Tilboðsverð: 3.500.
Komdu og líttu á úrvalið
hjá okkur!
Sími 551 2070.
KULDAHÚFUR:
Góðar kuldahúfur.fyrir dömur.
Nátturulegt loðefni sem þolir 30°
þvott.
HATTAR HATTAR
Langar þig í hatt?
Upplýsingar í síma 8916763
hattabud@simnet. is
Áður Hattabúð Reykjavíkur.
Klapparstíg 44 • Sími 562 3614
Jólaóróar
frá PLUTO
Margar gerðir
Verð kr. 1.795
Teg. 2975 Einstaklega vandaðir og
þægilegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41.
Verð: 16.800
Teg. 2921 Einstaklega vandaðir og
þægilegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41.
Verð: 15.670
Teg. 2921 Einstaklega vandaðir og
þægilegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41.
Verð: 15.670
Teg. 2881 Einstaklega vandaðir og
þægilegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41.
Verð: 15.800
Teg. 2942 Einstaklega vandaðir og
þægilegir dömuskór úr leðri,
skinnfóðraðir. Stærðir: 36-41.
Verð: 15.800
Komdu og líttu á úrvalið
hjá okkur!
Sími 551 2070.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14.
Góð þjónusta – fagleg ráðgjöf.
www.mistyskor.is
Erum einnig á Facebook.
GJÖF SEM GLEÐUR
Teg Selena - létt fylltur í D,E,F,G
skálum á kr. 6.850,- buxur við á kr.
2.680,-
Teg. SELENA - push up fyrir þær
stærri í stærðum 75-95 B,C,D,E,F,G á
kr. 6.850 - Verð kr. 2.680
Teg Belinda - glæsilegur kjóll í
S,M,L á kr. 7.950,-
Laugavegi 178, sími 551 3366.
Opið mán.-fös. 10–18,
laugardaga 10–14
Þú mætir – við mælum og
aðstoðum.
www.misty.is
– vertu vinur
Bílar
Kaupum bíla
Hærra uppítökuverð
Við staðgreiðum bílinn þinn og þú
getur þar með fengið staðgreiðslu-
afslátt af nýja bílnum. Sendu okkur
upplýsingar í gegnum www.seldur.is
og við sendum þér staðgreiðslutilboð
þér að kostnaðarlausu.
Nýr Skoda Rommster.
Fólksbíll sem hægt er að breyta í sen-
dibíl á 2 mínútum. Álfelgur. Metalic
lakk. Eyðir 5 L í blönduðum akstri.
Ódýrari en sendibíll í sömu stærð.
Verð aðeins 2.990. þús.
www.sparibill.is
Fiskislóð 16 – sími 577 3344.
Opið kl. 12–18 virka daga.
BÍLAR
Sérblað um
bíla fylgir
Morgunblaðinu
alla þriðjudaga
✝ Jórunn ÁstaHannesdóttir
fæddist 3. apríl
1928 á Eyrarbakka.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ 26. nóv-
ember 2014.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhanna
Bernharðsdóttir
frá Keldnakoti í
Stokkseyrarhreppi,
f. 1.10. 1896, d. 27.9. 1970, og
Hannes Andrésson frá Eyr-
arbakka, f. 22.9. 1892, d. 1.3.
1972. Fjölskyldan bjó lengst af í
Litla-Háeyrarhvefinu á Eyrar-
bakka. Jórunn var fimmta í ald-
ursröð níu systkina. Þau eru:
Gunnlaug, f. 17.9. 1920, d. 11.8.
2012, Fanney, f. 2.3. 1922, d.
14.7. 2009, Andrés, f. 1.6. 1924,
d. 20.10. 2003, Bernharður, f.
6.11. 1925, Hannes, f. 5.11. 1930,
d. 24.5. 2006, Haraldur Ármann,
f. 1.1. 1932, Svanlaug, f. 20.4.
hún giftist og fluttist til Kefla-
víkur árið 1982. Eiginmaður
Jórunnar var Albert Albertsson,
f. 18.4. 1926, d. 23.12. 2001, lög-
regluþjónn á Keflavík-
urflugvelli. Foreldrar hans voru
Albert Ingvarsson og Ingunn
Gunnarsdóttir. Dóttir Jórunnar
og Stefáns Jónssonar alþing-
ismanns, f. 9.5. 1923, d. 19.9.
1990, er Hanna, f. 8.1. 1964. Hún
er gift Vilhjálmi Helgasyni, f.
21.5. 1962, sonur þeirra er Einar
Andri, f. 23.6. 1988. Eru þau bú-
sett í Sviss. Dóttir Alberts og
fyrri konu hans, Sigríðar Bjarg-
ar Ólafsdóttur, er Ingunn
Hrefna, f. 18.9. 1960, maður
hennar er Þorsteinn Vestfjörð
Sigurðsson, f. 28.3. 1949. Sonur
Ingunnar er Albert Ólafur Þor-
leifsson, f. 17.10. 1977, dóttir
Ingunnar og Þorsteins er Sig-
ríður Hrefna, f. 23.9. 1986. Al-
bert Ólafur var að mestu alinn
upp hjá Albert afa sínum og Jór-
unni í Keflavík. Eftir að Jórunn
missti mann sinn flutti hún í
Kópavog þar sem hún bjó þar til
hún fluttist á Hjúkrunarheimilið
Skógarbæ í mars á þessu ári.
Útför Jórunnar fer fram frá
Hjallakirkju í Kópavogi í dag, 5.
desember 2014, kl. 13.
1933, d. 31.1. 2003,
Garðar, f. 18.2.
1935.
Jórunn gekk í
Barnaskóla Eyrar-
bakka. Eftir ferm-
ingu réðst hún í vist
og barnapössun á
Stokkseyri. Var
kaupakona hjá
sæmdarhjónunum
Guðbjörgu og Lýð í
Hlíð í Gnúpverja-
hreppi og batt við þau vin-
áttubönd. Hún var við nám í
Húsmæðraskóla Akureyrar
1948-1949 þegar lömunarveikin
er nefndist Akureyrarveikin
gekk þar og voru námsmeyjar
hafðar í einangrun um tíma.
Seinna fór hún líka á Husholdn-
ingsskolen á Sorö í Danmörku.
Hún gerðist afgreiðslustúlka hjá
Kaupfélagi Árnesinga, fyrst á
Eyrarbakka, síðan Hveragerði
og hjá Selfoss Apóteki starfaði
hún frá opnun þess 1950 þar til
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson.)
Svo er um mennina sem annan
jarðargróður, okkur er afmarkað-
ur tími hér á jörðu, stráin fölna og
falla til jarðar og nú hefur mákona
mín, Jórunn, sofnað sínum síðsta
blundi, farin að kröftum og hvíldin
kærkomin. Okkar kynni hafa stað-
ið hálfan sjötta áratug, allt frá
þeim tíma er við Garðar, bróðir
hennar, fórum að feta saman lífs-
brautina, hann fór fyrst með mig
til Jórunnar, ég held honum hafi
verið mikið í mun að fá viðurkenn-
ingu hennar á kærustunni. Þannig
var það í flestu hjá tengdafjöl-
skyldunni minni, mikilsvert að fá
álit Jórunnar og samþykki. Bú-
skapur okkar hófst í kjallaranum í
húsinu hennar við Austurveginn á
Selfossi, og þá var gott að leita í
hennar viskubrunn með ýmislegt
sem vafðist fyrir ungu hjónunum,
til konu „lærðrar í dönskum hús-
mæðraskóla“. Í kjallaraíbúðinni
áttu fleiri ættingjar og venslafólk
sín fyrstu búskaparár.
Jórunn átti fallega búið heimili á
efstu hæðinni í húsinu, systkina-
fjölskyldunum fannst gott að koma
til hennar í sunnudagskaffið og
það var endalaust pláss á langa
sófanum hennar sem margir hljóta
að minnast. Jórunn var ættfróð og
vel lesin, fylgdist vel með fólkinu
sínu, af því leiddi að hún varð sjálf-
skipaður færslumaður ættbókar
stórfjölskyldunnar – undanfari Ís-
lendingabókar fyrir okkur. Flestir
Sunnlendingar þekktu „Jórunni í
apótekinu“, hennar ævistarf var í
Selfoss Apóteki sem þá var eina
lyfjabúðin austan fjalls, hún kunni
vel að tala við sveitakarlana sem
þörfnuðust góðra ráðlegginga til
handa fólki sínu og fénaði. Svo
fæddist Hanna, sólargeislinn sem
allt snerist um næstu árin, þá kom
sér vel að eiga Svönu og Stebba að
í kjallaranum, þar átti Hanna sitt
annað heimili fyrstu árin, lék sér
við Þór sem var lítið eitt eldri. Jór-
unn kynntist Albert þegar hún var
komin um fimmtugt. Jafnræði var
með parinu, þau komu hvort með
sína dótturina inn í sambandið og
bjuggu sér hlýlegt heimili á Fax-
abraut 61 í Keflavík.
Þar átti hún sína bestu daga þar
sem smekkvísi hennar og mynd-
arskapur í heimilishaldi fékk að
njóta sín. Þau ferðuðust heilmikið
þessi árin bæði utan lands og inn-
an, nutum við þeirra samfylgdar í
nokkur skipti og gaman var að fá
þau til okkar í sveitina, þá var farið
til berja, sultað og saftað og margt
skemmtilegt gert. Nú þegar að-
ventan gengur í garð minnist ég
flatkökubakstursins sem við slóg-
um saman í eftir að hún flutti í
Kópavoginn. Fyrir þær og þvílík-
ar stundir þakka ég af heilum hug
og bið Guð að blessa minningu
góðrar mágkonu og styrkja og
varðveita Hönnu og fjölskyldu.
Steinunn Þórarinsdóttir.
„Það er svo gott að hitta al-
mennilega manneskju,“ sagði
Jórunn gjarnan þegar maður
hitti hana eftir að hún flutti á
hjúkrunarheimilið. En nú hefur
hún, þessi einstaklega góða
manneskja, sem við vorum svo
heppnar að hafa í fjölskyldunni,
kvatt okkur í hinsta sinn.
Jórunn ömmusystir var okkur
systrum afar kær. Við höfðum
mikil tengsl við hana, sérstaklega
eftir að hún flutti á höfuðborgar-
svæðið frá Keflavík, eftir að hún
varð ekkja. Ef slá átti upp veislu
þá tilheyrði að bjóða þeim systr-
um, henni, ömmu Gullu og Fann-
eyju. Nærvera þeirra var nauð-
synleg til að veislan yrði
almennileg. Þær höfðu gaman af
að koma á mannamót og hitta
fólk. Það var líka prýði að systr-
unum, þær voru allar stórglæsi-
legar og einstaklega smekklegar.
Þær báru með sér glæsileika, fág-
un og reisn fyrir nú utan að vera
kátar og skemmtilegar. Það var
gaman að heyra þær rifja upp
gamlar minningar og þá var nú
oft hlegið dátt. Jórunn er þeirra
síðust til að kveðja og skilur eftir
góðar og kærar minningar.
Jórunn frænka fylgdist ávallt
vel með okkur systrunum og
mundi meira að segja afmælis-
daga okkar og allra okkar barna.
Hún var góðum gáfum gædd og
athugul, einstök smekkmann-
eskja og fylgdist vel með straum-
um og stefnum. Hún var alltaf vel
klædd og puntuð.
Líkt og amma Gulla var hún
einstaklega traust og hefði verið
óhætt að trúa henni fyrir hvaða
leyndarmáli sem er án þess að
óttast að hún léti það uppi við
nokkurn mann. Því miður verðum
við ekki viðstaddar athöfnina í
dag þar sem við verðum erlendis.
En við munum minnast fallegrar
raddar hennar, sunnlenska fram-
burðarins, bláa augnskuggans,
háu kinnbeinanna og glæsileik-
ans. Hlýjunnar og umhyggjunn-
ar. Góðu frænkunnar okkar. Hún
var almennileg manneskja.
Blessuð sé minning hennar.
Brynhildur, Inga Hanna og
Gunnlaug Guðmundsdætur.
Ölfusá er ekki sú sama í dag og
hún var í gær, það er nefnilega
komið nýtt vatn í hana. Tíminn
líður og hlutirnir breytast, það
sem við göngum að sem vísu er
einn daginn runnið sitt skeið. Vin-
ir kveðja og þeirra er saknað.
Hún Jórunn frænka hefur kvatt,
södd lífdaga. Það er gott að orna
sér við ljúfar minningar um góða
frænku, það var yfir henni ein-
hver töfraljómi, hún talaði við
börn og sagði sögur með leikræn-
um tilburðum. Sögur sem enginn
annar sagði, söguna um Semis-
úmu sem bjó á loftinu og drakk
svarta mjólk. Sagan af Fóu feyk-
irófu var sögð af þeim sannfær-
ingarkrafti að þegar Fóa segir
„Viltu meiri graut?“ kom á inn-
soginu „Neiii takk“ frá snáðanum
undan sænginni. Þegar við bjugg-
um í Aratungu var oftar en ekki
komið við á Austurveginum hjá
Jórunni og Hönnu þegar farið var
í kaupstað. Móttökurnar voru
ætíð eins og þjóðhöfðingjar væru
á ferð.
Hún bauð uppá pönnukökur
með járnsmiðum í Jóulundi á
Klifi, það var bæði framandi og
spennandi fyrir lítið fólk að læð-
ast í lundinn til Jórunnar og Al-
berts. Það var hátíð í sveitinni
þegar þau voru væntanleg, eng-
inn vildi missa af og allir í Kliffjöl-
skyldunni mættu á svæðið, þá var
um margt skrafað og mikið hleg-
ið. Börnin hændust að Albert og
urðu þeir Garðar góðir vinir. Í
Fjósamálinu í gróðurhúsinu var
skemmtilegt að hlusta á pabba og
Jóu rifja upp liðna tíma af Bakk-
anum og drekka kók með gati.
Það voru dýrðardagar. Pabbi gat
ekki setið á strák sínum og stríddi
stórusystur eins og í gamla daga.
Þau voru náin og á milli þeirra
sterkur strengur, mikið gátu þau
hlegið innilega og stundum örlaði
á smá kvikindistón þegar rifjuð
voru upp gömul strákapör.
Jórunn var stolt af uppruna
sínum, hún var sannur Eyrbekk-
ingur, en hún var líka Selfyssing-
ur eins og við. Þekkti bæinn okk-
ar og fylgdist vel með mönnum og
málefnum þó að hún flytti þaðan
fyrir mörgum árum. Nínu fannst
gaman að heyra hana tala um
gamla daga á Selfossi og deildu
þær áhuga á fólki og ættfræði.
Hún átti innbundinn Sunnudags-
tímann og minningargreinar úr
Tímanum sem hún gaf okkur, hún
vissi að við hefðum ánægju af því
að glugga í það.
Jórunn var frændrækin og
fylgdist vel með sínu fólki. Þó hún
flyttist á Suðurnesin hélt hún
áfram tryggð við vinkonur sínar
og ættmenni á gömlu heimaslóð-
unum og gerði sér oft ferð austur
fyrir fjall á vina fund.
Jórunn var svo gæfusöm að
eignast svo góðan og traustan
lífsförunaut sem hann Albert var.
Þau bjuggu saman í Keflavík í um
20 ár, eða þar til hann féll frá á
Þorláksmessu 2001. Eftir það
flutti Jórunn í Kópavog til að geta
varið ævikvöldinu nær sínu fólki.
Vertu sæl, kæra frænka, og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hannes, Nína, Steinunn
Anna og Garðar.
Jórunn Ásta
Hannesdóttir