Morgunblaðið - 10.12.2014, Blaðsíða 19

19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. DESEMBER 2014
Slegið upp skötuveislu Slökkviliðsmenn og makar þeirra gæddu sér á skötu hjá Magnúsi Inga Magnússyni, veitingamanni á Sjávarbarnum, í gærkvöldi. Þar er boðið upp á skötu fram að jólum.
Árni Sæberg
Ég hef notið Ferða-
þjónustu fatlaðra á
fjórða ár og fundist
hún afar góð og gæti
raunar varla verið
betri. Ferðatilhögun
hefur í flestum til-
fellum staðist mjög vel
og afar gott að ná til
þeirra sem stýra ferð-
um. Hér hefur farið
saman teymi fólks með
mikla reynslu af þessu starfi og með
dýrmæta þekkingu á högum við-
skiptavina og fjölbreyttum þörfum
þeirra.
Mér kom því mjög á óvart þegar
ég frétti að til stæði að bjóða út
reksturinn og segja upp flestu starfs-
fólki. Ég spurðist fyrir um ástæður
og sagt að það ætti að bæta þjón-
ustuna og um leið að hagræða í
rekstri sem rímar ekki vel og allra
síst að reynsla og þekking væri ekki
metin. Því var jafnvel haldið fram að
það væri ekki af hinu góða að bíl-
stjórar þekktu viðskiptavini persónu-
lega. Ég hef oft heyrt því haldið fram
að ofan að þessi þjónusta væri sam-
bærileg við ferðir strætisvagna og
persónuleg kynni ekki eðlileg.
„Ferðaþjónusta fatlaðra er ekki
einkaþjónusta“ var mér tjáð í sina
fyrir stuttu, heldur eins konar
„strætó“. Ég hef ekki
geð til að rökræða
svona yfirlýsingar svo
fráleitar sem þær eru.
Þær lýsa í besta falli al-
geru skilningsleysi á
hvað felst í lágmarks-
þjónustu við ferðir fatl-
aðs fólks frá einum stað
til annars.
Hinn 1. nóvember
var tekið upp nýtt
tölvukerfi sem nota
skyldi til að „bæta
þjónustuna“. Brá svo
við að hún tók algerum stakkaskipt-
um til hins verra. Bílar ýmist mættu
ekki á tilsettum tíma eða bara alls
ekki og ekki við bílstjóra að sakast.
Ef reynt var að hringja inn var ein-
faldlega ekki svarað, nýtt fólk í síms-
vörun, fáliðað og án nauðsynlegrar
þekkingar. Ég verð þó að taka fram
að ástandið hefur skánað síðustu vik-
ur en vandræðagangur þó mikill. Ég
ákvað að gefa þessu tíma, fannst það
réttlátt svo miklar breytingar sem
átt hafa sér stað.
Ég hef heyrt alveg ótrúlegar vand-
ræðasögur en út yfir tók, ef satt er,
þegar bílstjóri, af þekkingarleysi fyr-
ir skömmu, skildi alzheimer-sjúkling
eftir veglausan á komustað og sömu-
leiðis farþega alvarlega fatlaðan.
Þurfti lögreglu til að hafa uppi á
þeim.
Ég gef nánast ekkert fyrir að hægt
verði að panta ferðir með tveggja
tíma fyrirvara, flestar ferðir fatlaðra
eru fyrirfram skipulagðar, í sjúkra-
þjálfun, til læknis, á vinnustað eða í
skóla svo eitthvað sé nefnt. Það þarf
a.m.k. að tryggja betur að slíkar ferð-
ir verði öruggar og ennfremur er af-
ar mikilvægt að nauðsynleg þekking
sé fyrir hendi á högum farþega svo
tryggja megi lágmarksöryggi þeirra.
Frá 1. janúar taka Hópbílar við
þorra þessara farþegaflutninga og
undir er allt höfuðborgarsvæðið utan
Kópavogs. Ég lýsi áhyggjum yfir
framtíðinni en vona innilega að vel
takist til og skilningur aukist á marg-
breytilegum þörfum fatlaðs fólks.
Þekking sem fyrir hendi var þarf að
skila sér til þeirra sem við taka.
Ferðaþjónusta fatlaðra
Eftir Þorvald
Pálmason » Það þarf a.m.k. að
tryggja betur að
slíkar ferðir verði
öruggar og ennfremur
er afar mikilvægt að
nauðsynleg þekking sé
fyrir hendi á högum far-
þega svo tryggja megi
lágmarksöryggi þeirra.
Þorvaldur Pálmason
Höfundur er kennari og verk-
efnastjóri í Menntasmiðju HÍ.
Mér hefur verið bent á að
opinberlega hafi að undanförnu
birst túlkanir á dómi Hæsta-
réttar 10. nóvember 2014 í máli
Kaupþings hf. gegn Aresbank
S.A. sem varla fá staðist. Er svo
að sjá að stjórnmálamenn og
aðrir þátttakendur í skrafi dag-
anna telji að með þessum dómi
hafi verið lokað fyrir að unnt
væri að krefjast gjaldþrotaskipta
á hinum föllnu bönkum (fara
gjaldþrotaleiðina).
Þetta virðist mér vera mis-
skilningur. Við athugun á for-
sendum dómsins, sbr. einnig H.
553/2013, sýnist mér að lesa
megi eftirfarandi atriði úr dóm-
inum:
1. Kröfur á hendur slitabúi K
umreiknast í íslenskar krónur á
gengi þess dags er K var tekinn
til slita (22/4 2009). Þannig
standa þær í kröfuskránni.
2. Enginn kröfuhafi á rétt á að
fá greiðslu kröfu sinnar í erlend-
um gjaldmiðli. Furðulegt er að
lesa dóminn þannig að í honum
felist staðfesting á að erlendir
kröfuhafar njóti slíks réttar.
3. Við greiðslu á kröfum getur
slitastjórn með samkomulagi við
viðkomandi kröfuhafa greitt hon-
um kröfu hans í erlendum gjald-
miðli að því tilskildu að greiðslan
geti farið fram samkvæmt lögum
um gjaldeyrismál. Sú greiðsla
miðast þá auðvitað við gengi við-
komandi gjaldmiðils á greiðslu-
degi (sama niðurstaða eins og
fengist hefði ef krafan hefði ver-
ið greidd í krónum og kröfuhaf-
inn hefði keypt sér gjaldeyri fyr-
ir fjárhæðina). Augljóst er að
mínum dómi að kröfuhafa yrði
aldrei skylt að taka við greiðslu í
erlendum gjaldmiðli væri hann
andvígur því. Íslenskt slitabú
gerist upp í íslenskum krónum,
nema samkomulag sé um annað
við þann kröfuhafa sem greiðslu
fær.
Ályktun um að þessi dómur
Hæstaréttar hafi „útilokað gjald-
þrotaleiðina“ virðist vera byggð
á misskilningi.
Jón Steinar Gunnlaugsson
Rangar ályktanir
dregnar af dómi
Höfundur er lögfræðingur.