Morgunblaðið - 10.12.2014, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 10. DESEMBER 2014
✝ Kristíne G. Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
21. desember 1927.
Hún lést á
hjúkrunardeildinni
Fossheimum á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urlands hinn 28.
nóvember 2014.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Eyleifsson skip-
stjóri, f. í Gestshúsum á Seltjarn-
arnesi 8.7. 1883, d. 2.9. 1943, og
Guðrún Guðbrandsóttir, f. á Bola-
fæti í Hrunamannahreppi 28.3.
1899, d. 31.10. 1954. Alsystir
Kristíne var Guðný, f. 29.10. 1925,
d. 4.6. 2014, gift Jóni Óskari Guð-
mundssyni, f. 18.2. 1929. Börn
þeirra eru Sigríður, f. 20.7. 1956,
Guðmundur Birgir, f. 26.4. 1958,
d. 9.9. 1975, og Jón Óskar, f. 1.7.
1961. Áður átti Guðný dótturina
Guðrúnu Hallfríði Bjarnadóttur,
f. 21.4. 1949. Fóstursystir Kristíne
17.10. 1938, þar sem hann ólst upp
í stórum systkinahópi.
Kristíne og Kormákur bjuggu
lengst af sínum búskap í Reykjavík
en fluttu á Selfoss árið 2003. Sam-
an áttu þau Kristíne og Kormákur
eina dóttur, Guðrúnu, f. 6.10. 1963,
og er sambýlismaður hennar
Ágúst Guðmundsson, f. 11.9. 1965.
Guðrún á eina dóttur af fyrra
hjónabandi, Kristínu Ósk Unn-
steinsdóttur, f. 9.10. 1994. Kor-
mákur átti tvær dætur fyrir hjóna-
band. Þær eru Ásgerður, f. 26.8.
1945, gift Jóni Jóhannssyni og eiga
þau tvö börn, og Stefanna, f. 10.5.
1947. Hún er fráskilin og á einn
son.
Kristíne stundaði barnaskóla-
nám við Austurbæjarskólann í
Reykjavík og gagnfræðaskólanám
við Ingimundarskólann. Hún vann
allan sinn búskap utan heimilis. Í
upphafi starfsferils síns starfaði
hún hjá Almennum tryggingum,
síðan Áburðarverksmiðju ríkisins,
í nokkur ár hjá frænda sínum í
prjónastofunni Iðunni, en lengst af
starfaði hún sem launafulltrúi á
Heyrnar- og talmeinastöð Íslands
þar til hún komst á eftirlaun.
Útför Kristíne fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 10. desem-
ber 2014, og hefst athöfnin kl. 11.
var Aldís Einars-
dóttir, f. 17.2. 1940,
d. 16.6. 2005, gift
Birgi Erni Birgis, f.
23.9. 1942. Börn
þeirra eru Guðrún
Hulda, f. 18.2. 1961,
Birgir Svanur, f.
15.2. 1968, og Einar
Örn, f. 27.9. 1973, d.
8.11. 2000. Systkin
samfeðra eru Sigríð-
ur, f. 23.11. 1908, d.
25.3. 1990, og Birgir, f. 13.7. 1925,
d. 7.8. 1948.
Kristíne ólst upp með fjöl-
skyldu sinni á Grettisgötu 20a.
Hinn 8.12. 1951 giftist hún Kor-
máki Sigurðssyni, f. 6.9. 1924, d.
23.12. 2003. Foreldrar hans voru
Sigurður Haralz, f. 13.4. 1901, d.
1985, og Jóhanna Einarsdóttir, f.
5.4. 1898, d. 1982. Hann var send-
ur í fóstur sex mánaða gamall til
Louíse Símonardóttur, f. 31.12.
1876, d. 20.12. 1966, og Þorgeirs
Jörgenssonar, f. 1.3. 1875, d.
Mikið held ég að þér líði betur
núna, elsku amma mín. Þú kvaddir
okkur eftir löng veikindi.
Það sem situr eftir er því ekki
sorg heldur söknuður. Söknuður
yfir öllum góðu stundunum okkar
saman. Þú nenntir endalaust að
kenna mér, hvort sem það var að
hnýta slaufu, deilingu eða eitthvað
allt annað. Ég get nú ekki annað en
brosað með sjálfri mér þegar ég
hugsa um hvernig þú raðaðir stól-
unum í kringum rúmið svo að ég
dytti ekki fram úr þegar þú varst
að passa mig og það gerðir þú
þangað til ég var orðin ansi gömul.
Ég var alltaf litla stelpan þín. Einn-
ig man ég hvað mér fannst gaman
að sögunum þínum, sérstaklega
síðan þú varst stelpa. Þarna fékk
ég innsýn í heim lítillar stelpu í
Reykjavík upp úr 1930 og innsýn í
heiminn þinn, eitthvað sem ekki
verður fengið úr neinni bók. Merki-
legt hvað heimurinn hefur breyst á
ekki lengri tíma. Við áttum svo
sannarlega ómetanlegar stundir.
Ég er þakklát fyrir þann tíma
sem ég fékk með þér og munu þær
stundir lifa með mér um ókomna
tíð.
Kveðja,
Kristín Ósk Unnsteinsdóttir.
Eins og móðir okkar Guðný, þá
bjó Stína á Grettisgötu 20a í húsi
móðurbróður síns Hjörleifs ásamt
fjölskyldu sinni. Ættin var stór og
ættartengslin mikil, skyldmenni
frá Auðsholti og Skálmholti gistu á
Grettisgötunni þegar sækja þurfti
til Reykjavíkur. Stína ólst þar af
leiðandi upp í húsi sem iðaði af lífi.
Hjörleifur stundaði búskap í bak-
húsunum á Grettisgötunni, hélt
kindur, kýr og hesta fram á miðjan
6. áratug síðustu aldar. Þar sem
amma ólst upp í Auðsholti í Bisk-
upstungum, hjá ömmu sinni og afa
og fjölskyldu móðurbróður síns,
voru tengslin við Auðsholt sterk og
eyddi Stína ásamt móður sinni og
systrum, Guðnýju og Aldísi, sumr-
unum í Auðsholti.
Stína gekk í Austurbæjarskól-
ann og síðar í Ingimarsskólann.
Hún starfaði m.a. hjá Almennum
tryggingum, Áburðarverksmiðj-
unni, hjá Njáli frænda sínum í
prjónastofunni Iðunni á Seltjarn-
arnesi og Heyrnar- og talmeina-
stöð Íslands. Stína var vinsæll
starfskraftur og snillingur til allra
verka, bjó til góðan mat, prýddi
heimilið með vönduðum útsaum.
Ásamt því að gefa góð ráð við mat-
argerð fékk til dæmis Jón Óskar
þessa forlátu síldarsalatsuppskrift
frá henni sem hefur verið notuð á
hverjum jólum síðan. Hún prjónaði
og saumaði föt á börnin og dúkk-
urnar í fjölskyldunni með handsnú-
inni saumavél. Saumaði jólakjólana
og fermingarfötin á okkur systur og
þegar sú eldri fór í sumardvöl til
Englands 17 ára, þá bjó hún hjá
Stínu á meðan hún saumaði á hana
föt til ferðarinnar. Kormákur mað-
ur hennar átti fyrir 2 dætur, Ás-
gerði og Stefönnu, var Stínu hlýtt til
þeirra og þótti vænt um að fá þær í
heimsókn, nutu þær einnig leikni
hennar í fatagerð.
Stína og Konni kynntust er þau
unnu saman hjá Almennum trygg-
ingum og gengu í hjónaband 1951,
þau bjuggu lengst af í Reykjavík, en
fluttu á Selfoss stuttu áður en
Konni lést 2004. Þau eignuðust
langþráða dóttur sína Guðrúnu
1963, má segja að engu barni hafi
verið fagnað jafn mikið í stórfjöl-
skyldunni, og síðan dótturdótturina
Kristínu Ósk 1994, sem var auga-
steinn ömmu sinnar.
Samkenndin frá Grettisgötunni
hélst meðal systranna þriggja, þær
aðstoðuðu hver aðra í einu og öllu,
börnin þeirra báru ábyrgð hvert á
öðru og urðu hinar sjálfsögðu
barnapíur þegar aldur sagði til.
Aðfangadagskvöld var alltaf
haldið hátíðlegt, á heimili okkar
systkina, komu Stína og Konni ætíð
tímanlega, Stína aðstoðaði mömmu
með matinn á meðan sagði Konni
börnunum sögur. Eftir að búið var
að opna pakkana þá gekk allur hóp-
urinn, makar og börn systkina
mömmu, Stínu og Öllu kringum
jólatréð. Á jóladag var ætíð jólaboð
hjá Stínu og Konna og þar var einn-
ig gengið kringum jólatré.
Nú er þessi siður aflagður og
söknum við hans, sem og systranna
þriggja sem nú hafa á ný sameinast.
Blessuð sé minning Stínu
frænku.
Hadda, Sigga og Jóni.
Kristíne G.
Guðmundsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GÍSLI ÞORLEIFSSON
bóndi á Hofsá
í Svarfaðardal,
lést laugardaginn 6. desember.
Útför hans fer fram frá Dalvíkurkirkju
laugardaginn 13. desember kl. 13.30.
Jarðsett verður á Völlum.
.
Dórothea Gísladóttir, Þorsteinn Kristinsson,
Laufey Gísladóttir,
Elín Gísladóttir, Benedikt Ásmundsson,
Fanney Gísladóttir,
Steinborg Gísladóttir, Magnús I. Magnússon,
Ásdís Gísladóttir, Trausti Þórisson,
Hlini Gíslason, Guðrún Tryggvadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Okkar ástkæra
LAUFEY SIGURRÓS SIGURÐARDÓTTIR,
Dudda,
andaðist á hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Höfða, Akranesi, föstudaginn 5. desember.
Útför hennar verður gerð frá Akraneskirkju
fimmtudaginn 11. desember kl. 14.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Helgi Sigurðsson.
✝
Bróðir okkar, mágur og frændi,
VILHJÁLMUR BJÖRNSSON,
lést að heimili sínu, Víkurhóli Dalvík,
sunnudaginn 7. desember.
Auður Björnsdóttir, Magnús Stefánsson,
Helgi Björnsson, Sigrún Friðriksdóttir,
Ingibjörg Björnsdóttir, Árni Óskarsson,
Svavar Björnsson, Ann Björnsson,
systkinabörn og fjölskyldur.
✝
Okkar ástkæri
ÓLAFUR ÓSKAR LÁRUSSON
myndlistarmaður
lést í faðmi fjölskyldunnar á hjartadeild
Landspítalans fimmtudaginn 4. desember.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni
í Reykjavík föstudaginn 12. desember
kl. 13.00.
Sigrún Bára Friðfinnsdóttir
Ásdís Hrund Ólafsdóttir
Davíð Óskar Ólafsson
Svava Ingimarsdóttir
Stefán Hrafn Hagalín
Friðfinnur Örn Hagalín
Guðmundur Már Hagalín
Halldóra Anna Hagalín
og fjölskyldur.
Elskuleg frænka okkar,
HILDUR ANNA BJÖRNSSON,
Grjótnesi,
síðast til heimilis að Hvammi,
Húsavík,
er látin.
.
Kai Jürgen, Silke,
Leana, Max Krellenberg,
Hamborg Þýskalandi.
✝ Eygló EbbaHreinsdóttir, til
heimilis að Hátúni
10, Reykjavík,
fæddist í Reykjavík
19. desember 1950.
Hún andaðist á Víf-
ilsstöðum 26. nóv-
ember 2014. For-
eldrar hennar voru
Fjóla Svandís Ingv-
arsdóttir, f. 6.6.
1930, d. 17.1. 1970
og Hreinn Þorvaldsson, f. 19.12.
1928, d. 26.9. 2011. Ebba, eins og
hún var ævinlega kölluð, á fjögur
systkini, þau eru í aldursröð:
Hrafnhildur, fædd 1953, Ingvar,
kynntist eftirlifandi eiginmanni
sínum, Sigurjóni Grétarssyni, f.
29.9. 1953, árið 1990 og þau
gengu í hjónaband árið 1993. Þau
hafa síðan þá búið í Hátúni 10 í
Reykjavík. Skólaganga hennar
var ekki löng en þegar gagn-
fræðaskóla lauk voru á þeim tíma
fá úrræði í boði fyrir fólk sem
ekki féll að fjöldanum. Ebbu þótti
mjög gaman að læra og sótti
mörg námskeið, m.a. í Iðnskól-
anum í Reykjavík. Hún vann
lengst af á vernduðum vinnustöð-
um í Bjarkarási og Ási en hætti
störfum árið 1993. Ebba var ein-
staklega félagslynd og undi hag
sínum vel í dagvistinni hjá Sjálfs-
björg síðustu árin. Þar vann hún
ýmislegt í höndunum, saumaði,
teiknaði, málaði, vann í gler og
mósaík.
Útför Ebbu fer fram frá
Laugarneskirkju í dag, 10. desem-
ber 2014, og hefst athöfnin kl. 13.
fæddur 1957, Þor-
valdur, fæddur
1960 og Jóhanna
Hrund, fædd árið
1962. Ebba ólst upp
í Efstasundinu í
Reykjavík en flutti
síðan búferlum með
fjölskyldu sinni í
Markholt 6 í Mos-
fellsbæ, árið 1962.
Eftir langvarandi
veikindi og fráfall
móður hennar fór hún til dvalar
á Skálatúni í Mosfellsbæ. Þar bjó
hún þar til hún fluttist á sambýli í
Sigluvogi árið 1976 og síðar við
Auðarstræti í Reykjavík. Hún
Í dag kveðjum við systur okkar,
Ebbu, eftir að hafa horft upp á stríð
hennar við krabbamein sem lagði
hana á tæpu ári. Ekki var þetta
eina stríðið hennar um ævina því
hún þurfti að berjast fyrir tilveru-
rétti sínum allt frá fæðingu, sem
reyndist henni svo erfið, að hún
lagði mark sitt á líf hennar líkam-
lega og andlega. Hún lamaðist
vinstra megin sem hefti hana á
ýmsan hátt í daglega lífi. Það að
hafa ekki fulla stjórn á líkamanum
og þroskahömlun gerði það að
verkum að hún var dettin eða rak
sig utan í hluti og þar af leiðandi
alltaf eitthvað að meiða sig. En hún
tók öllu af æðruleysi og stundum
hló hún bara af klaufaskapnum.
Ebba elskaði að syngja og
kunni ótalmarga texta og lög. Hún
var mikil félagsvera og vinmörg
enda kát að eðlisfari. Við spiluðum
mikið á spil systkinin og áttum
margar góðar stundir saman.
Hún las mikið framan af ævi og
lifði sig oft svo inn í efnið að hún
ýmist hló hástöfum eða grét og
ekki máttu bækurnar enda illa.
Dugleg var hún að sauma út og rýja
mottur en síðasta áratug fór hún að
fá áhuga á að teikna og mála og
vann í gler fallega hluti sem hún gaf
okkur systkinunum því hún var ör-
lát á það sem hún gerði.
Ekki má gleyma sundáhuga-
num hennar en stundum veltum
við því fyrir okkur hvort hún væri
komin með sundfit og tálkn, því-
líkur var áhuginn.
Sem betur fer gerðust líka gleði-
legir atburðir í lífi systur okkar. Hún
og við vorum svo heppin þegar hún
kynntist Jonna sínum sem hún gift-
ist svo og átti gott líf með. Þau ferð-
uðust talsvert og elskuðu að vera í
sólinni á Kanaríeyjum og nutu lífs-
ins. Oft voru þau þar á sama tíma og
faðir okkar.
Með Jonna fylgdi hans yndis-
lega fjölskylda sem tók Ebbu
strax að sér og reyndist henni
ólýsanlega vel. Við færum þeim
okkar innilegustu þakkir fyrir.
Ebba var líka svo heppin að
kynnast mörgu góðu fólki um æv-
ina sem sýndi henni tryggð allt til
æviloka. Þar má t.d. nefna Birgi
og Jórunni, skyldfólkið okkar fyr-
ir austan sem tók svo vel á móti
henni og síðan þeim báðum nánast
á hverju ári, Önnu frænku o.fl.
Síðustu árin var Ebba dugleg
við þátttöku í alþjóðasamstarfi fatl-
aðs fólks. Hún ferðaðist víða um
Evrópu á ráðstefnur fatlaðra sem
hún sótti til að flytja erindi á, í fylgd
Guðrúnar V. Stefánsdóttur sem
vann doktorsverkefni sitt um það
að dvelja á stofnunum, í tíu ára
samstarfi við Ebbu ásamt öðrum.
Að alast upp með fötluðum ein-
staklingi kennir manni ýmislegt,
kannski skildi maður ekki allt þeg-
ar maður var barn og unglingur
og fannst margt óréttlátt þegar
taka þurfti tillit til þarfa og lang-
ana Ebbu. Því hún var skapstór,
þrjósk og frek stundum og kunni
að ná sínu fram. Hún var hrein-
skiptin og stóð á sinni meiningu.
Öllum þeim sem studdu við
bakið á henni og önnuðust hana í
veikindum hennar færum við
hjartans þakklæti. Jonna sendum
við innilegar samúðarkveðjur og
biðjum Guð að styrkja hann.
Ebbu var mjög umhugað um
réttindi fatlaðra og á hún því hér
lokaorðin: „Það skiptir miklu máli
að rödd fatlaðs fólks heyrist og að
við sýnum hvers við erum megn-
ug.“
Jóhanna, Þorri, Ingvar
og Hrafnhildur.
Elsku Ebba mágkona mín er látin.
Ebba var ein sterkasta persóna sem
ég hef þekkt. Hún var listræn með
afbrigðum, elskaði að syngja og
kunni fleiri texta en nokkur önnur
manneskja sem ég þekki. Nánast
alltaf var hún glöð og kát og aldrei
fannst henni skemmtilegra en þegar
hún var umkringd sem flestu fólki
sem hún þekkti.
Ég kynntist Ebbu fyrst á
Stöðvarfirði þar sem hún dvaldi hjá
Önnu frænku sinni á Þrastarhóli en
ekki grunaði mig þá að hún ætti eft-
ir að verða mágkona mín. Í gegnum
tíðina höfum við verið góðar vin-
konur og brallað ýmislegt saman.
Ein stund kemur sterkt fram í
minningunni og er það þegar þau
Jonni giftu sig, þá greiddi ég henni
á stóra deginum. Ebba var mjög til-
finninganæm og þegar hún byrjaði
að ganga inn kirkjugólfið þá var
hún alveg við það að fara að gráta,
ég horfði fram gólfið til hennar og
myndaði orðin: Þú ert æðisleg, þá
sperrtist hún upp og stóð sig eins
og hetja.
Ebbu var mikið í mun að vera
ekki minni manneskja en systkini
hennar sem að hennar mati stóðu
henni mikið framar í öllu og kom fyr-
ir að hún var leið út af þessu en ég
sagði henni að allir væru góðir á sín-
um sviðum, t.d. væri hún mjög góð í
listum, íslensku og að muna texta,
það væru hennar kostir. Hún sam-
þykkti það og tók gleði sína á ný.
Síðustu árin áttum við mjög góða
tíma saman, en við fórum í margar
óvissuferðir með þau Jonna og nutu
bæði þau og við þessara stunda. Við
fórum saman í heimsóknir, út í
náttúruna að taka myndir, veiði-
ferð, pitsuferð í Hveragerði, á tón-
leika og margt fleira.
Ebba og Jonni voru svo sann-
arlega samhent hjón og stóð Jonni
við bakið á Ebbu í blíðu og stríðu.
Þar sem Ebba var þar var Jonni.
Eftir að Ebba veiktist svona alvar-
lega reyndum við að vera eins
dugleg og við gátum að heim-
sækja hana en þó kom það fyrir að
það leið dálítið lengri tími á milli
heimsókna. Í eitt skiptið sem við
komum minntist ég á það að við
ættum nú ekki að láta líða svona
langan tíma þar til næst, hún svar-
aði: Þetta sagðir þú líka síðast.
Þegar ég kom til hennar í síð-
asta skiptið sem ég gat átt sam-
ræður við hana var ég að fara til
útlanda daginn eftir og ég tjáði
henni það að ég kæmi ekkert um
helgina þess vegna. Þegar ég
beygði mig niður að henni og
smellti kossi á kinn hennar hvísl-
aði ég að henni: Ebba mín, mér
þykir óskaplega vænt um þig.
Hún svaraði snöggt: Ég veit það.
Ég kveð þig því, Ebba mín, vit-
andi það að þú vissir hvað mér
þætti vænt um þig. Guð geymi þig.
Kveðja,
Oddný Vala.
Eygló Ebba
Hreinsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Eygló Ebbu Hreinsdóttur
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.