Allt um íþróttir - 01.07.1950, Side 20

íslenzkir íþróttamenn I:
f^'étiir C^inariáon
Blaðið mun a. m. k. af og til birta
þætti um íslenzka íþróttamenn.
Tilhögun þeirra verður þannig, að
viðkomandi íþróttamanni verður
gefið orðið og hann segir síðan
frá því helzta úr íþróttaferli sín-
um. Að þessu sinni flytur blaðið'
frásögn eins hinna yngri og efni-
legri íþróttamanna okkar, Péturs
Einarssonar, en hann er í mjög
mikilli framför og á eftir að verða
mikill hlaupari á millivegalengd-
unum, sem eru hans grein.
Pétur er fæddur á Hjalteyri við
Eyjafjörð 6. júlí 1926.
Pétri er nú gefið orðið:
Hvers vegna ég byrjaði að æfa.
Frá því að ég var barn að aldri
hef ég haft gaman af íþróttum og
fyglzt með þeim af öllum mætti.
Fyrst framan af hafði ég ekkert
tækifæri til þess að æfa né iðka
íþróttir. Ég var í sveit frá því ég
var 10—15 ára gamall, og einu
íþróttirnar, sem ég stundaði þar,
var að hlaupa á eftir lambánum
og kúnum, auk annara sendiferða,
og fékk ég frekar orð fyrir það að
vera þungur á fæti heldur en hitt.
Samt sem áður var hugur minn
alltaf tengdur við íþróttir og beið
ég bara þess, að tækifæri byðist,
til þess að þessir draumórar mín-
ir og skýjaborgir fengju að rætast
að einhverju leyti.
Veturna 1943—44 og 1944—45
stundaði ég nám í alþýðuskólanum
20
að Laugum í Reykjadal, og þá
fékk ég fyrst smjörþefinn af
íþróttum, því þar er lögð mjög
mikil rækt bæði við leikfimi og
sund. Á vorin voru námskeið í
frjálsum íþróttum og kennari þar
var Þorgeir Sveinbjarnarson,
ásamt fleirum, og tel ég, að ég
eigi honum mest að þakka, að ég
lagði út á þá braut að fara að iðka
íþróttir fyrir alvöru, þótt ég fengi
þá ekki tækifæri til þess.
Fyrsta opinbera keppnin, sem
ég tók þátt í, var „Hvítasunnu-
hlaupið" á Akureyri 1946 og varð
ég þar annar, og svo um sumarið
IÞRÓTTIR