Húnavaka - 01.05.2000, Blaðsíða 18

16
H Ú N A V A K A
Kúarektor í Eyjafirði
Ég man hversu sárt það var að vera tekinn úr þessuni ævintýraheimi og
sendur í sveit.
Ég var hjá Sveini Þorbergssyni og Rögnu Pedersen á Syðri-Reistará í
Arnarneshreppi í Eyjafirði í sex sumur.
Mér leiddist óskaplega íyrst og lagði á ráðin um að strjúka en þarna
voru krakkar á mínu reki og Ragna og Sveinn höfðu einstakt lag á að láta
manni líða vel svo þessar ráðagerðir voru fljótlega lagðar á hilluna.
Mitt aðalstarf var að hugsa um kýrnar sem voru þegar mest var yflr
fjörutíu. Ég sá líka um að halda fjósinu hreinu. Þetta var nýbyggt rimla-
fjós, líklega með þeim fyrstu sem byggð voru.
Þeir voru oft gamansamir Sveinn og Sigurður bróðir hans sem einnig
bjó á Reistará.
Eitt sinn þegar verið var að vana fola átti ég að lialda grímunni, sem
lögð var yfir vit hestsins, á réttum stað. Það fór ekki betur en svo að ég
leið útaf um leið og hesturinn og þegar ég rankaði við mér sagði Siggi
mér að þeir hefðu notað tækifærið og tekið mig í leiðinni. Þeir hlógu
líka eins og skrattar þegar ég gáði að því hvort eitthvað vantaði.
Lærði að standa mína plikt
Ég byrjaði snemma að stunda sjóinn og 15 ára gamall fór ég á síðutogar-
ann Hafliða. Það var síðasta sumarið sem skipið var gert út. Togarinn
Hafliði var gufuknúinn, einn af svokölluðum nýsköpunartogurum sem
keyptir voru í tíð viðreisnarstjórnarinnar. Þarna var að ljúka kafla í ís-
lenskri atvinnusögu, útgerö nýsköpunartogaranna. A Hafliða var 24
manna áhöfn. Við sváfum sex saman í klefa og fórum úr sjógallanum
nánast við kojuna. A þessum skipum var aðbúnaður allur annar en menn
þekkja í dag.
Ég minnist þess að við vorum t.d. beðnir um að fara ekki í sturtu fyrr
en á landleið, til að spara vatnið en veiðiferðirnar voru 14-16 dagar.
Ég fékk strax mikinn áhuga á togarasjómennskunni og lærði að bæta
og splæsa vír enda var nóg af eldri og reyndari mönnum til að kenna
handtökin.
Þarna lærði maður líka að standa sína plikt. Ég man að eitt sinn sofn-
aði ég eftir að búið var að ræsa mig og vaknaði við það að bátsmaðurinn
sló mig utanundir með sjóblautum ullarvetdingi. Ég mætti ekki of seint á
vaktina eftir þá upplifun.
\