Húnavaka - 01.05.2000, Side 22

20
H U N A V A K A
Séð yjlr Troms0.
Viö fluttum inn á stúdentagarða þegar \ ið komum til Tromsö. Þá voru
reglurnar þannig að útlendingar gengu íyrir um húsnæði hjá háskólan-
um. Stúdentagarðarnir voru svartir, forljótir trékassar að sjá og lítt aðlað-
andi til að byija með. Húsgögnin voru heldur ekki upp á það besta og
gárungarnir töluðu um að maður þyrfti helst að vera fakír til að geta set-
ið í stofusófanum. En þetta stóð allt til bóta því ráðast átti í endurnýjun á
þessu gamla dóti innan tíðar.
Þetta voru miklar breytingar á högum fjölskyldunnar og við þurftum
tíma til að átta okkur á nýju tungumáli og nýjum siðum. Rebekka, sem
var tæplega fimm ára, var stórhneyksluð á því að í Tromsö voru ekki
horðuð svið og steininn tók nú úr þegar hún komst að því að þeir kunnu
heldur ekki að búa til skyr. Hún talaði bara sína íslensku með norskum
hreim frá ágúst og fram að jólum. Eftir jtað fór Noregur að lagast.
Bergdís var átta ára og var nokkuð fljót að aðlagast. Hún byrjaði í skóla
og kennarinn, sem aldrei hafði kennt íslensku barni áður, var búinn að
undirbúa sig vel og útbúa kennsluefni sérstaklega fyrir Bergdísi. En sú
stutta var nú aldeilis ekki á því að fara að læra eitthvað annað en hinir í
bekknum. Enda kom það á daginn að þetta gekk allt saman vel upp án
þess. En kennarinn hló oft að Jjessu og allri vinnunni sem fór í vaskinn.
Sindri byrjaði ekki að tala norsku fyrr en eftir Jjriggja ára aldur Jdó
hann byrjaði að tala t\'eggja ára. Hann hafði bara verið hjá íslenskum
dagmæðrum fram að þeim aldri og skipti á milli tungumála nteð því að