Húnavaka - 01.05.2000, Qupperneq 48

46
HUNAVAKA
Ráðist á flugvélar
Stundum heyrðum við í flugvélum. Sumar flugu hátt og hurfu fljótt.
Bretarnir höfðu ógurlegan viðbúnað þegar flugvéladynur heyrðist. Þeir
þustu ofan í skotgrafir sem þeir voru búnir að grafa í melana kringum
braggana og mönnuðu vélbyssurnar og fallbyssurnar úti á Horni fyrir
ofan bryggjuna og suður í Draugagili.
Einu sinni varð þeim hroðalega á í messunni. Eg var að hluta til áhorf-
andi að atviki sem nú skal frá greina. Síðla sumars, líklega 1941, var ég
fyrir norðan Sauðanes að ná í beljurnar. Veður var drungalegt, lágskýjað
en lygnt. Skyndilega sá ég þrjár eins hreyfils flug\'élar koma að austan og
fljúga inn í þokubakka sem lá yfir ströndinni inn af Blönduósi og huldi
auk þess þorpið. Þá heyrðist skyndilega áköf skothríð. Eg hugsaði ekki
meira um þetta ög fór heim með kýrnar.
Daginn eftir frétti ég framhaldið. Bretarnir höfðu haldið að þarna
færu Þjóðverjar og skutu á flugvélarnar um leið og þær komu fljúgandi
niður úr þokubakkanum til lendingar á sjónum. Hér voru ekki Þjóðverj-
ar á ferð heldur norskar Northrop sjóflugvélar, líklega á ferð frá Akur-
eyri. Tveir Norðmenn særðust illa í árásinni og var þetta hið versta mál
fyrir Bretana.
En brátt leið að því að breski herinn fór. Bandaríkin tóku \’ið hersetu
landsins og sendu nokkra hermenn til Blönduóss. Síðast var aðeins einn
eftir og hafði jeppa til umráða sem mönnum þótti hið forvitnilegasta far-
artæki. Og svo fór hann líka.
Braggarnir voru rifnir og seldir en nú standa fín einbýlishús og mal-
bikaðar götur eru þar sem Tjallinn óð aurinn í skóvarp. Hið eina sem
eftir stendur eru leiði varla tv’ítugra drengja í kirkjugarðinum sem báru
hér beinin fjarri föðurtúni, smápeð í tilgangslausu stórtafli stríðsins.

BLÓMLEGT BÚ í ÞINGEYRAKLAUSTRI
Bú mikil eru á norðlensku munkaklaustrunum um þessar mundir þrátt fyrir
misæri að undanförnu.
Á Reynistað eru 114 nautgripir, 33 hross og 520 sauðkindur. Á Þingeyrum 56 naut-
gripir og 390 sauðkindur. Á Munka|werá 43 nautgripir og 220 sauðkindur. Árið
1525.