Húnavaka - 01.05.2000, Qupperneq 54

52
I I U N' A V A K A
Barði í Fljótum, Helga sem giftist Þorsteini Þorleifssyni frá Hjallalandi,
síðar í Kjörvogi á Ströndum og Björg, var gift norður í Sléttuhlíð. Einn
son átti sérajón er Benedikt hét. Þótti liann vitgrannur en kvensamur.
Hentu gárungar gaman að honum.
Frá Snæringsstöðum fluttu þau hjón Guðmundur og Astríður að Gil-
haga og bjuggu þar uns Guðmundur dó á þorra 1874. Þau hjón áttu eina
dóttur. Hét hún Guðrún. Urn tvítugs aldur giftist hún Jóni Bjarnasyni
hinum stjörnufróöa í Þórormstungu. Var Jón þá allroskinn en ríkur. Atti
hann jörðina Þórormstungu og Forsæludal er hann seldi síðar fyrir 1000
ríkisdali. Jón hafði gifst áður og átti með fyrri konu sinni eina dóttur,
Hólmfríði er síðar giftist Hannesi Þorvarðarsyni er síðar bjó á Haukagili.
Með Guðrúnu átti Jón einn son er Jón hét. Fór hann til Ameríku
skömmu eftir 1880 og dó þar skömmu fyrir aldamót. Síðar giftist Guð-
rún Bjarna Snæbjörnssyni og bjuggu þau allan sinn búskap í Þórorms-
tungu. Börn þeirra: Jónas bjó á Asum og Litladal í Svínavatnshreppi,
Guðmundur stúdent fór til Ameríku um síðustu aldamót og dó þar, Asta
kona Jóns Hannessonar í Þórormstungu og Steinunn sem giftist í Amer-
íku og dó þar um 1910.
Veturinn 1874 þegar jarðarför Guðmundar í Gilhaga átti að fara fram
var ótíð og mikill hríðarhamur og fannalög. Var brotist uppefdr að sækja
líkið á skíðasleða. Fór Guðrún þangað með kistunni. Hernta sagnir að
hún sæd klofvæga á kistunni báðar leiðir.
Alla tíð sótti Skinnpilsa fast að granda Guðmundi og stundum svo
ákaft að Ástríður kona hans sá ekki annað ráð vænna en að láta hann
sofa fyrir ofan sig í rúminu. En við Ástríði vildi Skinnpilsa ekkert eiga og
var jafnan sagt að Pilsu stæði ótd af Ástríði. Ástríður lifði lengi eftir lát
Guðmundar. Dó hún í Þórormstungu sumarið 1890 og var síðasta mann-
eskja er jarðsett var í Grímstungu næst á eftír Hannesi Þorvarðarsyni á
Haukagili. Ástríður var systir Margrétar Gísladóttur síðari konu Sigurðar
á Eyjólfsstöðum, dáin 16. mars 1889. Sigurð Sigurðarson mann sinn
rnissd hún 31. janúar 1863. Ástríður var fremur lítil kona en þéttvaxin,
einbeitt og kjarkmikil, enda þurfd á því að halda.
Sögurnar um Skinnpilsu tóku fljótt á sig þjóðsagnablæ. Er fjöldi af
þeirn til ennþá á vörurn alþýðunnar. Sagnir herma að þótt Guðmundur
væri kjarkmikið hraustmenni og óvættur þessi hafi ekki haft þrek dl að yf-
irstíga hann að fullu þá hefði þetta lamað hann mjög mikið. Svo hefði
hann verið orðinn bilaður fyrir hjartanu að honum fannst stundum að
menn sætu um líf sitt. Stundum gripu hann þessi köst að hann þorði
ekki að Ástríður kona hans gengi á eftir honum. Fannst hún myndi reka
hníf í bak sér. Öllum ber saman um að samfarir þeirra væru hinar bestu
og Ástríður reyndist honum hinn öruggi lífsförunautur. Guðmundi hef-