Húnavaka - 01.05.2006, Page 115

H U N AV A K A
113
Nú höfum við verkað svo mikið að ég vonast til að geta klárað að verka
allt niðurtúnið í haust en upptúnið verður víst aldrei verkað því að sums
staðar þekur urðin það með 2-3 álna þykku lagi. Hjá bænum var skriðan
svo djúp að hún gekk upp á baðstofuvegginn en hann er nú raunar ekki
hár.
Það munaði afar litlu að við færum fjórir í flóðið. Við vorum að styrkja
garðinn sem var fyrir neðan gilið því að margar skriður höfðu fallið um
morguninn og áin var búin að hlaupa hvað eftir annað þegar Dóri leit
upp og sá þá að hún braust fram rétt fyrir ofan okkur. Það mátti engu
muna að við slyppum upp á hólinn. Þú getur hugsað þér hvað tæpt hef-
ur staðið því að sumir okkar slepptu skóflunum og tefur það þó ekki mik-
ið að halda á þeim. Það kostaði víst 100 krónur eða meir það sem fór í af
verkfærum og fötum sem við höfðum þarna hjá okkur en hvarf í skrið-
una og sást ekki framar.
P.s. Guðrún var, til allrar lukku, farin út að Móbergi með „litla“ og
mömmu sína þegar aðalflóðið kom.
Hér lýkur bréfi Björns en því má bœta við að í tvo sólarhringa fluttu þau
hjón úr bœnum á Strjúgsstöðum og gistu á Móbergi.
HEIMILDIR:
Skriðuföll og snjóflóð eftir Olafjónsson.
Bréf Björns Geirmundssonar til Páls bróður hans.

Fann beru og húna tvo hvíta
Ingimundur fann beru og húna tvo hvíta á Húnavatni. Eftir það fór hann utan og gaf
Haraldi konungi dýrin. Ekki höfðu menn í Noregi áður séð hvíta björnu. Þá gaf Har-
aldur konungur Ingimundi skip með viðarfarmi og sigldi hann tveim skipum fyrir
norðan land, fyrstur manna fyrir Skaga og upp í Húnavatn, þar er Stígandahróf hjá
Þingeyrum.
Eftir það var Hrafn austmaður með Ingimundi. Hann hafði sverð gott, það bar
hann í hof, því tók Ingimundur af honum sverðið. Hallormur og Þórormur bræður
komu út og voru með Ingimundi. Þá fékk Hallormur Þórdísar dóttur hans og fylgdu
henni Kornsárlönd. Þeirra son var Þorgrímur Kornsárgoði. Þórormur bjó í Þórorms-
tungu. Ingimundi hurfu svín tíu og fundust annað haust í Svínadal og var þá hundr-
að svína. Göltur hét Beigaður, hann hljóp út í Svínavatn og svam þar til er af gengu
klaufirnar. Hann sprakk á Beigaðarhóli.
Landnámabók.