Húnavaka - 01.05.2006, Side 176

174
HUNAVAKA
Aðalsteinn Sigurðsson,
Leifsstöðum
Fceddur 22. febrúar 1929 - Dáinn 21. ágúst 2005
Aðalsteinn Sigurðsson var fæddur á Leifsstöðum í Svartárdal, sonur hjón-
anna á Leifsstöðum, Sigurðar Benediktssonar og konu hans, Ingibjargar
Sigurðardóttur. Aðalsteinn var þriðji yngstur af tólf systkinum en fjögur
þeirra dóu ung. Þau systkini sem komust á legg voru: Soffía, (f. 1917,
d. 1968), Guðmundur, (f. 1922, d. 1996), Guðrún Sigríður, (f. 1924, d.
1975), Þóra, f. 1925, hún býr í Hvammi. Sigurður, (f. 1926, d. 1984), þá
Aðalsteinn sjálfur, Björn, (f. 1930, d. 1988) og
loks Sigurbjörg, (f. 1931, d. 2004).
Aðalsteinn ólst upp í foreldrahúsum á
Leifsstöðum og hlaut samhliða uppvexti alla
hefðbundna skyldumenntun þess tíma. Æ\dna
alla átti hann athvarf sitt og heimili á Leifs-
stöðum þótt hann ynni oft á tíðum rnikið
utan heimilis, utan síðustu árin.
Fjarverur frá heimili komu til af því að
hann vann mikið á vörubíl, í vegavinnu og
ýmsu öðru, var einnig skólabílstjóri lengi og
var auk þess í ýmiss konar akstri. I þeim efn-
um fór hann oft ótroðnar slóðir. Sem dæmi
má nefna að hann var fyrstur til að fara á fjór-
hjóli í göngur á Eyvindarstaðaheiði og ýmsir aðrir hafa verið sporgöngu-
rnenn hans í þeim efnurn síðar. Handlagni helst oft í hendur við góða
ökumenn og tækja- og vélaáhugamenn yfír höfuð. Þar var Aðalsteinn
engin undantekning, hagur mjög á tré og járn og liggja margir góðir
smíðisgripir eftir hann. Auk þeirrar vinnu sem það útheimti þá vann
hann mikið við smíðar og ýmsar lagfæringar bæði heima og heiman.
Hann stundaði búskapinn með bræðrum sínum á Leifsstöðum, Birni
og Sigurði og Maríu, konu Sigurðar. Saman önnuðust þau Sigurbjörgu,
systur Aðalsteins, sem lést fyrir tæpu ári en nng hafði hún fengið sjúk-
dóm sem orsakaði það að hún gat ekki séð um sig sjálf. Síðustu ár ævi
hennar hugsuðu þau Aðalsteinn og María um hana og unnu þar fallegt
og göfugt starf í hógværð og kæi leika.
Aðalsteinn var sannkallað náttúrubarn og hafði rnikinn áhuga á öllu
sem laut að náttúrunni. I áratugi var hann bæði í minka- og refavinnslu
og var kappsamur og fylginn sér í þeim efnum. Hann var laginn við
skepnur, sérstaklega að aðstoða þær í nauð enda kom hann margri kind-
inni til hjálpar sem gat ekki borið og var gjarnan kallaður á milli bæja til
að aðstoða í slíkum tilfellum. Raunar einskorðaðist hjálpsemi Alla ekki