Dagblaðið Vísir - DV - 03.02.2009, Síða 14

Bjargræði á alþingi
Arkitektar, húsasmiðir og fjöl-miðlafólk eru þær stéttir sem verða allajafna einna verst fyrir barðinu á kreppum og
efnahagshruni á borð við það sem
nú skekur Ísland. Auðvitað segir sig
sjálft að lítið hefur upp á sig að teikna
tónlistarhús og glæsibyggingar þegar
enginn hefur efni á að reisa slík-
ar hallir. Orsakasamhengið að baki
auknu atvinnuleysi arkitekta og smiða
er því augljóst. Lógíkin í fjölgun at-
vinnulausra blaðamanna sem mæla
göturnar í kreppu er öllu snúnari þar
sem þörfin fyrir góðar og beittar fréttir
er sjaldan meiri en akkúrat í hallæri
eins og því sem nú gengur yfir land
og þjóð.
Illu heilli þrífast fjölmiðlar á aug-lýsingum og það er voða lítið verið að auglýsa í árferði sem þessu þar sem enginn hefur efni
á að kaupa nokkurn skapaðan hlut.
Og þess vegna hrynur fjölmiðlafólk
nú eins og dauðar flugur út um glugga
í Hádegismóum, Skaftahlíðum og
öðrum minni óðalssetrum íslenskr-
ar fjölmiðlunar. Almenningur ætti þó
ekki að æðrast fyrir hönd fjölmiðlunga
þar sem þeim standa ný og gjöful
mið galopin. Verra með arkitektana
og smiðina. Fjölmiðlafólk virðist ein-
hverra hluta vegna eiga greiða leið í
pólitíkina þar sem mikil endurnýjun
er fram undan. Allt það guðsvolaða
hyski sem tók þátt í að sigla þjóð-
arskútunni í strand neyðist nú til
að láta sig hverfa úr pólitíkinni
með spillt skottið milli lapp-
anna og hleypa öðrum að.
Og ætli einhverjir séu nú
hæfari til að taka við en
einmitt fréttafólkið sem
tók pólitíkusana vett-
lingatökum á með-
an þeir klúðruðu
öllu sem klúðra
mátti?
Krydd-
síldar-
kóng-
urinn
Sigmund-
ur Ernir
Rúnarsson
þykir líkleg-
ur til að láta
pólitíska
drauma rætast eftir að Ari Edwald,
bragðdauft svar Íslands við Rupert
Murdoch, tók Sigmund og rak hann.
Þá er fótboltafréttamaðurinn Samúel
Örn Erlingsson enn með pólitískan
fiðring í tánum og fyrrverandi fjöl-
miðlakonan Ólína Þorvarðardóttir,
sem setið hefur á ófriðarstóli á Vest-
fjörðum, er líka farin að glotta og sýna
stjórnmálatennurnar.
Þá má ekki gleyma gamla Þjóðviljahauknum Þráni Bertelssyni sem ætlar að leggja lóð sín á nýfægðar vog-
arskálar Framsóknarflokksins. Þráinn
var um árabil samviska þjóðarinn-
ar á síðum Fréttablaðsins þar til fyrir
skömmu að Ari Edwald, bragðdauft
svar Íslands við Rupert Murdoch, tók
Jón Kaldal og Þorstein Pálsson og lét
þá reka hann.
Ari Edwald, sem er einmitt gamall lúser úr pólitíkinni og fyrrverandi aðstoðar-maður Þorsteins Pálssonar,
virðist með niðurskurðarhníf sínum
í Skaftahlíðinni ætla að verða mikill
áhrifavaldur í íslenskum stjórnmálum
á næstu árum. Hann hefur þegar gefið
Sigmundi og Þráni svigrúm til þess að
gera atlögu að þingsölum en guð forði
íslenskri þjóð frá því að hann taki upp
á því að reka Sveppa, Audda, Loga
Bergmann og Sindra Sindrason
fyrir 25. apríl. Ómar Ragn-
arsson einn og sér er
verðugur full-
trúi at-
hyglisjúklinga í einhverjum mikilvæg-
ustu kosningum sem íslenska þjóðin
hefur gengið til.
Það eitt að Ari Edwald haldi að sér höndum í áttatíu daga mun þó varla koma í veg fyrir að kosningabaráttan muni
breytast í fjölmiðlasirkus í bókstaf-
legri merkingu. Fyrirhyggjusamir
blaðamenn á Morgunblaðinu hljóta
nefnilega að vera farnir að leita að
nýjum tækifærum þar sem endalok-
in virðast skammt undan. Af öllu því
afbragðsfólki sem starfar á Moggan-
um eru þær Kolbrún Bergþórsdóttir
og Agnes Bragadóttir fremstar meðal
jafningja og líklegastar til þess að geta
haslað sér völl í pólitíkinni. Verst bara
að líklega verður ómögulegt fyrir refsi-
nornirnar úr Hádegismóum að starfa
saman í flokki. Og komist þær báðar
á þing fyrir andstæðar fylkingar mun
bægslagangurinn í búsáhaldabylting-
unni sem hrakti smánaða Þingvalla-
stjórnina frá völdum hljóma eins og
englasöngur í samanburði við hama-
ganginn innan veggja þingsins.
Á móti kemur að tríóið Ómar, Sigmundur og Agnes ættu að geta myndað starfhæfan meirihluta. Þau náðu svo
assgoti vel saman í Á líðandi stundu í
Sjónvarpinu í gamla daga.
Þriðjudagur 3. febrúar 200914 Umræða
svarthöfði
spurningin
„Ég vildi óska þess.
Ég myndi elska að
fljúga í þrjátíu
þúsund feta hæð í
einkaþotunni
minni.“ Aron
Pálmi Ágústs-
son er atvinnu-
laus og ætlar að
sækja um vinnu í
nýju bónusversl-
uninni.
aron, ert þú næsti
jón ásgeir?
sandkorn
n Mikil gerjun er nú meðal þeirra
sem gengið hafa með þing-
manninn í maganum. Í norð-
vesturkjördæmi hefur framsókn-
armaðurinn Magnús Stefánsson
ákveðið að stíga til hliðar og
beina kröft-
um sínum
að öðru.
Guðmundur
Steingríms-
son Her-
mannssonar
hefur ákveð-
ið að bjóða
krafta sína
fram í oddvitasætið þrátt fyrir að
þekkja lítið til á landsbyggðinni.
Annar ráðherrasonur, Vilmund-
ur Gylfason, reyndi á sínum tíma
við Vestfjarðakjördæmi en hlaut
engan hljómgrunn.
n Reikna má með að umbóta-
sinnar í Sjálfstæðisflokknum
muni takast á um formanns-
embættið nú þegar búið er að slá
af Geir H. Haarde og hans helstu
fylgismenn. Bjarni Benediktsson
alþingismað-
ur reið á vað-
ið og boðaði
formanns-
framboð.
Þess er nú
beðið hvort
Kristján Þór
Júlíusson,
oddviti í
norðvesturkjördæmi, fylgi í kjöl-
farið. Líklegt þykir að Þorgerður
Katrín Gunnarsdóttir, fráfarandi
menntamálaráðherra, muni
fremur reyna að verja stöðu sína
sem varaformaður en að sækja á
efsta tind. Þá er óvíst með Guð-
laug Þór Þórðarson, fyrrverandi
heilbrigðisráðherra.
n Fyndnasti ráðherra Íslands er
að margra mati Össur Skarp-
héðinsson, utanríkis- og iðn-
aðarráðherra, sem í miðjum
stjórnarmyndunarviðræðum
lét Steingrím J. Sigfússon og
aðra vinstri-græna bíða eftir
sér í hálftíma. Aðspurður sagði
hann það ekki skaða viðræð-
urnar þar
sem þeir
hefðu þeg-
ar beðið í
18 ár. Ráð-
herrann
lýsti hlið-
arhoppi
Framsókn-
arflokksins
í þættinum Í bítið í gærmorgun
sem „skógarferð Framsóknar-
flokksins“. Galsi ráðherrans er
umborinn enn sem komið er
en gæti orðið dýrkeyptur þegar
mesti bríminn rennur af nýju
stjórninni.
n Fæstir botna í framboðshug-
myndum Árna Sigfússonar,
bæjarstjóra í Reykjanesbæ, sem
íhugar að verða þingmaður.
Árni situr í feitu bæjarstjóra-
embætti með langt á aðra
milljón króna í mánaðarlaun
en horfir til þess löngunaraug-
um að verða þingmaður með
500 þúsund á mánuði. Velta
menn því fyrir sér hvort bágur
fjárhagur Reykjanesbæjar eftir
veislu góðærisins sé þannig
vaxinn að bæjarstjórinn vilji
skipta um vettvang í tíma.
LyngháLs 5, 110 Reykjavík
Útgáfufélag: Útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín Ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón Trausti Reynisson, jontrausti@dv.is
og Reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnúmer: 512 7000, ritstjórn: 512 7010,
áskriftarsími: 512 7080, auglýsingar: 512 70 50.
Umbrot: dv. Prentvinnsla: landsprent. Dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„En ég velti því
stundum fyrir
mér hvort ég
hefði ekki getað
orðið ástfangin af
einhverjum einfaldari.“
n Dorrit Moussaieff um ást sína og Ólafs
Ragnars Grímssonar í við tali við Times. – dv.is
„Veislan sem þessi ríkis-
stjórn býður til verður því
miður dapurleg. Majónes-
ið var þegar orðið gult
þegar gestirnir mættu.“
n Gísli Marteinn Baldursson námsmaður um
nýja ríkisstjórn Samfylkingar og VG. –
gislimarteinn.is
„Chaos [Óreiðuástand]
hjá Bretum er greinilega
bara venjulegur snjódag-
ur á Íslandi.“
n Hannes Pétur Björnsson, námsmaður í
Bretandi, segir samfélagið vera í lamasessi vegna
snjókomu þar í landi. – monitor.is
„Hárið á
honum er
náttúrlega
kapítuli út af
fyrir sig.“
n Guðjón Guðmundsson um hárið á Everton-
leikmanninum Marouane Fellaini. – Stöð 2 Sport
2
„Það er nánast hægt að
fullyrða að hann hafi
fengið kynningardisk
með íslenskri tónlist þar
sem þetta lag var.“
n Jóhann Helgason ætlar í mál við norska
lagahöfundinn Rolf Lovland sem hann segir hafa
stolið lagi sínu, Söknuður, og gefið út sem You
Óðal sægreifans
Leiðari
Íslendingar standa á krossgötum og reyna að átta sig á því hvað fór úrskeið-is með þeim afleiðingum sem blasa við. Við það uppgjör við fortíðina verður
ekki hjá því komist að líta til einkavæðing-
ar banka og annarra fyrirtækja. Þar liggur
fyrir að farið var offari. Einkavæðing bank-
anna var aldrei raunveruleg. Bankarnir
féllu í hendur vina Framsóknarflokksins
og Sjálfstæðisflokksins en þeir báru aldrei
ábyrgð á rekstrinum. Það var ríkið sem bar
þyngstu ábyrgðirnar eins og nú er komið á
daginn þegar himinháar skuldir vegna Ic-
esave hanga eins og fallöxi yfir þjóðinni.
Samt er undirrót hrunsins ekki að finna í
bankavinavæðingunni. Einkavæðing veiði-
heimilda á Íslandsmiðum var fyrsta skref-
ið í áttina að siðleysinu sem kom þjóðinni
í koll. Kvótakerfið hefur verið varið af bæði
Framsóknarflokki og Sjálfstæðisflokki allar
götur frá því það var tekið upp fyrir aldar-
fjórðungi. Stærsta ógæfuskrefið var þegar
Alþingi samþykkti að næturþeli að sægreif-
ar mættu veðsetja óveiddan fisk í sjónum.
Þá komu fyrstu merkin um þá bólu sem
seinna sprengdi fjárhag þjóðarinnar. Kerf-
ið setti fljótlega fólk og byggðarlög á von-
arvöl þar sem hinir stóru átu þá smáu. Til
varð stétt leiguliða sem náðarsamlegast
máttu veiða gegn því að greiða okurverð
fyrir hvert kíló sem dregið var úr sjá. Svo
geggjuð var verðmyndunin að fjölmörg
dæmi eru um að gjaldið fyrir veiðileyfið
var mun hærra en það verð sem fékkst fyrir
veiddan fisk. Stétt sægreifa fitnaði og verð
á veiðiheimildum fór út úr öllu korti, rétt
eins og síðar gerðist með fyrirtækin í land-
inu. Nú er staðan sú að toppveðsettur sjáv-
arútvegurinn allur rambar á barmi gjald-
þrots og í raun er kvótinn kominn í eigu
ríkisins. Kjörið er að almenningur leysi til
sín eignina sem var með lagaboði færð í
hendur útvalinna. Nú er tækifæri til að skila
auðlindinni sem Framsóknarflokkurinn og
Sjálfstæðisflokkurinn stálu á sínum tíma
til að efla hag vina sinna og vandamanna.
Loksins er hægt að uppræta óðal sægreif-
ans og rétta hag fólksins í landinu.
reynir traustason ritstjóri skrifar. Nú er tækifæri til að skila auðlindinni.
bókstafLega