Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2009, Síða 19

Miðvikudagur 2. desember 2009 19Bækur
D
Y
N
A
M
O
R
E
Y
K
JA
V
ÍK
Þóra Guðmundsdóttir lögmaður reynir að fá endurupptekið mál fatlaðs manns
sem situr inni á Sogni fyrir að kveikja í sambýli með skelfilegum afleiðingum.
Ungum útvarpsmanni berast torkennileg skilaboð og ógnvekjandi símtöl. Og látin
stúlka sækir í að standa við fyrirheit um að passa lítinn dreng. Saman fléttast
þessir þræðir í glæpasögu sem fær hárin til að rísa.
Yrsa Sigurðardóttir bregst ekki dyggum lesendum sínum í magnaðri glæpasögu!
„Þóra er
stórskemmt
ileg persóna
;
kaldhæðin, f
yndin og ber
st
hetjulega við
að finna
jafnvægi mi
lli
einkalífs og
vinnu.“
– Guardian
Bræðraborgarstíg 9
„Tvímælalaust í hópi
fremstu glæpasagnahöfunda
Norðurlanda“ The Times
Sveitamaður sem búsettur hefur
verið í borginni í áraraðir rifjar upp
bakgrunninn og það umhverfi sem
hann er sprottinn upp úr. Sveitin,
náttúran og dýrin, ekki síst fiðruð,
fá sitt rými. En ljón og antilópur,
borgir, fjarlægar slóðir, dvergar og
skuggalegir menn með skjalatöskur
dreifa sér líka um blaðsíðurnar. Jafn-
vel Clint Eastwood, fársjúkur páfi og
Ómar Sharif með Loftleiðatösku,
falinn í runna, spretta enn fremur
fram á síðunum. Og höfundur tón-
listarinnar í spaggettívestrum East-
woods, Ennio Morricone, fær líka
sviðið hjá sjónvarps- og sviðsmann-
inum Eyþóri þar sem hann tekur í
„tímahornið“ á ljóðmælanda „þar
sem hann stjórnaði hljómsveit og
kór / í sjónvarpinu“ í einu sterkasta
ljóði bókarinnar, „Að taka í ...“. Ey-
þór veit vel hversu mikilvæg vinna
þeirra sem vinna á bak við tjöldin
er, hvort sem er í sjónvarpi eða kvik-
myndum. Og Gyrðir og Tómas Guð-
mundsson fá líka sitt tribjút.
Margt er hér vel gert hjá Eyþóri
sem fékk fyrir handrit bókarinn-
ar verðlaun Tómasar Guðmunds-
sonar. Hann teiknar bæði beinar
myndir og yrkir draumkennd ljóð
með óljósa merkingu. Skáldið sýnir
hæfni á báðum vígstöðvum en ljóð
bókarinnar bera þess glögg merki
að vera ort á nokkuð löngu tímabili.
Útkoman verður því samsuða þar
sem hoppað er fullhastarlega á milli
ólíkra sviða og hugsana og heildar-
mynd bókarinnar af þeim sökum
hnökrótt.
Kristján Hrafn
Guðmundsson
Vel ort en heildin hnökrótt
ljóðaBók
HundGá úr annarri sveit
Eyþór Árnason
Margt er hér
mjög vel gert
en heildar-
mynd bókar-
innar er hnökr-
ótt.
Útgefandi:
Uppheimar
DV0912011023.jpg
Bjarni Bjarnason
Hefur sent frá sér þrettán skáldverk á
tuttugu ára rithöfundarferli.
MYND Jóhann M. Hauksson
DV0911061964_2.jpg
átti hasshaus fyrir kærasta en var
hvers manns draumur. Hvergi seg-
ir af hvaða þjóðerni Sól var en hún
hafði „bókstaflega alist upp á höf-
unum sjö“ af því að foreldrar henn-
ar bjuggu í seglskútu (68). Strákur-
inn með nafnið sem minnir á selinn
litla í samnefndri barnabók er því
eiginlega getinn af Gullbrandi og
eins konar gyðju hafsins, þar sem
sólin speglar sig dagana langa. Og
Gullbrandur sér Audrey Hepburn,
leikkonuna íðilfögru sem hann er
með á heilanum, speglast í Sól. En
þeim var ekki ætlað að eyða saman
ævinni þrátt fyrir þau líkindi og að
barn hafi komi undir í skyndikynn-
um þeirra í Róm.
Lýsingin á samskiptum feðg-
anna er á köflum ofboðslega fal-
leg. Bjarni kemur listilega vel til
skila væntumþykjunni sem rík-
ir þeirra á milli og kvíðanum fyr-
ir aðskilnaðinum óhjákvæmilega í
lok sumars þegar Snorri litli þarf að
fara aftur til mömmu sinnar sem
býr í Noregi. Faðir og sonur ræða
allt sem orð er á hafandi, allt frá
flóm á músum til Megasartexta og
sambandsins á milli tilfinninga-
lífs Loga geimgengils og tónlist-
arinnar í Star Wars. Ef maður vill
vera mjög rúðustrikaður er hægt
að setja spurningarmerki við sum-
ar vangaveltur Snorra, hvort marg-
ir drengir sem ekki eru orðnir átta
ára myndu nokkurn tímann hugsa
eða segja hluti á borð við að Stykk-
ishólmur sé ekki staður heldur
hugmynd (98) og að smáratínsla
sé svo góð fyrir vitundina (118).
En þetta er nú einu sinni skáldsaga
þótt hún sé með rætur í raunveru-
leikanum.
Í síðustu tveimur köflum bók-
arinnar segir frá mestmegnis ein-
manalegu og innihaldsrýru lífi
Gullbrands og leit hans að lífsfyll-
ingu. Án þess að vilja segja of mikið
um niðurlag bókarinnar er niður-
staðan kannski sú að Gullbrand-
ur þarf ekki nauðsynlega að finna
„Audrey Hepburn“ eða konu sem
líkist henni í einu og öllu heldur
lífsfyllingu í hvaða formi sem hún
væri. Það gæti til dæmis verið meiri
og reglulegri samvistir við soninn,
eða uppgjör við eitthvað í fortíð
Gullbrands/Bjarna sem ég vissi
kannski hvað væri ef ég væri ekki
„andlitslaus“ lesandi þessa ann-
ars hluta skáldævisögunnar. Og
kannski er hans Audrey einfaldlega
skrifin og þörf á meiri viðurkenn-
ingu og athygli á því sviði. Miðað
við þessa bók á Bjarni miklu meiri
athygli skilda.
Kristján Hrafn
Guðmundsson