Dagblaðið Vísir - DV - 31.08.2011, Page 2

2 | Fréttir 31. ágúst 2011 Miðvikudagur
R
éttarhöldin yfir Ríkharð Júl-
íusi Ríkharðssyni og Davíð
Frey Rúnarssyni, meðlim-
um Black Pistons, minna
um margt á bíómynd þar
sem söguþráðurinn, alvarlegur og
ofbeldisfullur, hefur varpað ljósi á
grimman veruleikann í undirheim-
um Reykjavíkur þar sem harðsvír-
aðir glæpamenn svífast einskis til
að fá sínu framgengt. Inn í söguna
tvinnast Karl Berndsen, stjörnustíl-
isti og eigandi Bjútíbars, en þangað
fór Davíð Freyr í klippingu með fórn-
arlamb sitt, 22 ára karlmann, í eftir-
dragi og Hildur Líf Helgadóttir, sem
er þekktust fyrir umdeilt VIP-partí
sem hún og vinkonur hennar héldu
á skemmtistað á Grensásvegi.
Þreif upp eigið blóð
Sakborningarnir, menn sem báðir
eiga að baki langan afbrotaferil, eru
meðlimir í Black Pistons, samtökum
sem lögreglan hefur kallað ein þau
hættulegustu hér á landi. Þeir sátu
við hlið lögmanna sinna, klæddir
íþróttapeysum, sem virðist vera ein-
kennisbúningur ungra manna sem
komast í kast við lögin í dag.
Fortíð mannanna er sem greipt
í andlitsdrætti þeirra og fíkniefna-
neysla virðist hafa sett mark sitt á fas
þeirra og framkomu. Þeir Davíð og
Ríkharð eru sakaðir um að hafa svipt
unga manninn frelsi og misþyrmt
honum hrottalega dagana 11. og 12
maí síðastliðinn. Ákæruatriðin eru
óhugnanleg. Þeir eru ákærðir fyrir
sérstaklega hættulega líkamsárás,
tilraun til ráns með því að ætla að
neyða út úr manninum fé með því að
hóta að beita hann og hans nánustu
ofbeldi ef hann útvegaði þeim ekki
tíu milljónir í reiðufé, ferðatölvu, tvo
flatskjái, tvö mótorhjól og bifreið.
Þeir eiga að hafa veist að honum
með höggum og spörkum í höfuð og
líkama auk þess að hafa lamið hann
með rafmagnssnúrum, belti, sam-
úraí-sverði í slíðri og moppuskafti.
Sömu moppu á fórnarlambið að hafa
notað til að þrífa upp sitt eigið blóð.
Þeir hótuðu að skera á sinar manns-
ins, draga úr honum tennur og negl-
ur. Fórnarlambið gerði í buxurnar af
hræðslu. Maðurinn bjóst ekki við að
sleppa lifandi.
Lögreglan varð einskis vör
Alls stóðu raunir mannsins yfir í tæp-
an sólarhring, eða frá þriðjudags-
kvöldi 11. maí til hádegis næsta dags,
þegar honum tókst að flýja á lögreglu-
stöðina við Hverfisgötu. Samkvæmt
ákæru var honum haldið í glugga-
lausri geymslu í iðnaðarhúsnæði í
Dugguvoginum yfir nótt, en deilt er
um hvort hann hafi verið læstur þar
inni eða ekki. Árásin fór aðallega
fram á dvalarstað Ríkharðs í Bæjar-
hrauni Hafnarfirði en svo virðist sem
hún hafi farið fram í nokkrum lotum
í þann tíma sem maðurinn var í haldi.
Fram kemur að í kjölfar barsmíð-
anna á þriðjudagskvöldið hafi mað-
urinn verið látinn þrífa vettvanginn
og skipta um rúmfatnað fyrir Rík-
harð. Að því loknu hafi honum ver-
ið ekið sem leið lá til Reykjavíkur og
heim til barnsmóður Davíðs Freys og
síðan aftur á hótelið í Hafnarfirði. Þar
hafi þeir Davíð Freyr og Ríkharð aft-
ur hafið barsmíðar með þeim afleið-
ingum að einhver hafði samband við
lögreglu vegna hávaða. Skipuðu tví-
menningarnir þá manninum að fara
inn á salerni og hafa hljótt og yfirgaf
lögreglan hótelið án þess að verða
nokkurs vísari.
Í kjölfarið eiga þeir Davíð Freyr og
Ríkarð að hafa tekið þá ákvörðun að
yfirgefa hótelið, til öryggis. Fram kom
fyrir dómi að til að tryggja að maður-
inn yrði samvinnuþýður hefðu þeir
látið hann fá tösku og sagt innihald
hennar tryggja að hann fengi tveggja
ára dóm yrði för þeirra stöðvuð.
„Ég bara gat ekki meira“
Samkvæmt vitnisburði fórnarlambs-
ins var næsti áfangastaður iðnaðar-
húsnæði í Dugguvogi. Sagði maðurinn
að þegar þangað var komið hefði Dav-
íð tilkynnt honum að það sem á und-
an væri gengið væri barnaleikur í sam-
anburði við það sem hann ætti von á
ef hann hygði á flótta. Að þeim orðum
sögðum hefði Davíð hlaðið skamm-
byssu fyrir framan manninn til að und-
irstrika orð sín. Hann hefði verið settur
í steinsteypta gluggalausa kompu án
salernisaðstöðu þar sem hann mátti
létta á sér í niðurfall.
Morguninn eftir hefði Davíð Freyr
sótt manninn og þeir enn og aftur
farið í Bæjarhraun í Hafnarfirði þar
sem Ríkharð hefði verið ásamt Hildi
Líf Helgadóttur. Fórnarlambið sagði í
vitnisburði sínum að vegna veru Hild-
ar Lífar í íbúðinni hefðu barsmíðarnar
ekki hafist á nýjan leik. Aftur á móti var
Hildur beðin um að farða yfir áverka
mannsins svo unnt væri að fara með
hann í banka og víðar, meðal annars til
að hafa af honum fé. Til þess kom þó
aldrei.
Eftir þetta á Davíð að hafa keyrt um
með fórnarlambið í tvo tíma áður en
hann ákvað að fara í klippingu til kunn-
ingjakonu sem var hárgreiðslunemi á
Bjútíbar. Þegar þangað var komið sett-
ist fórnarlambið í sófa á meðan Davíð
var klipptur. Fórnarlambið fékk vatns-
glas og bað svo um leyfi fyrir því að
fara á klósettið. Ungi maðurinn hljóp
þá sem fætur toguðu á lögreglustöðina
við Hverfisgötu þangað sem hann var
síðar sóttur af föður sínum.
Verjandi Ríkharðs spurði hvers
vegna hann hefði ekki flúið fyrr og
benti manninum á að hann hefði
haft ótal tækifæri til að komast burtu.
„Hvað breyttist á rakarastofunni?“
spurði verjandinn fórnarlambið. „Ég
bara gat ekki meira,“ svaraði ungi mað-
urinn og bætti við að hann hefði verið
nálægt lögreglustöðinni og haft góða
tilfinningu fyrir flótta.
„Fyrr um kvöldið var Ríkharð bú-
inn að segja að ef ég myndi flýja þá yrði
fjölskyldu minni gert mein. Það er ekki
hægt að lýsa forgangsröðuninni þegar
þú ert í svona aðstöðu.“
Hárgreiðslukonan sem klippti Dav-
íð á Bjútíbar sagði fyrir dómi að þeir
hefðu komið sér undarlega fyrir sjónir.
Hún sagði fórnarlambið hafa dottað í
sófanum. „Þegar ég er að klippa Dav-
íð kemur annar maður upp að hon-
um og segir: „Ég týndi honum.“ Þá
hló Davíð og sagði það vera í lagi, þeir
myndu finna hann aftur.“ Fleiri starfs-
menn hárgreiðslustofunnar báru vitni
og sögðust síðan hafa séð Davíð út
um gluggann á stofunni ásamt tveim-
ur öðrum mönnum labba um, eins og
þeir væru að leita að einhverjum í ná-
grenninu.
Árásin gekk of langt
Davíð Freyr játaði að hafa lamið
manninn, sparkað í hann og hrint
honum. Ástæðuna sagði Davíð vera
að maðurinn hefði dreift lygasögum
um fíkniefnasölu og handrukkanir um
hann. „Hann sagði hluti sem eru ekki
sannir til að upphefja sig í nafni ann-
arra. Hann var búinn að vera að bulla
hitt og þetta úti um allan bæ. Þetta fór
upp í rifrildi og ég átti nokkur högg á
hann.“ Hann viðurkenndi að árásin
hefði gengið of langt. Hann neitaði
að hafa notað vopn við barsmíðarn-
ar. Hann neitaði einnig að hafa svipt
manninn frelsi sínu og hótað honum
og fjölskyldu hans. Hann gerði lítið úr
þætti Ríkharðs og sagði hann ekki hafa
átt neinn þátt í árásinni þó svo hún
hefði átt sér stað á dvalarstað hans.
Hann neitaði einnig að sér hefði verið
hótað í þeim tilgangi að hann myndi
breyta framburði sínum til að vernda
Ríkharð, en Ríkharð er höfuðpaur og
leiðtogi vélhjólasamtakanna Black Pi-
stons. Davíð sagði að hann og fórnar-
lambið hefðu verið ágætis félagar og
maðurinn hefði ætlað að hjálpa hon-
um að standsetja iðnaðarhúsnæðið í
Dugguvogi. Ekkert hefði orðið úr því
sökum mikillar amfetamínvímu sinn-
ar. Davíð neitaði því alfarið að maður-
inn hefði verið með honum gegn vilja
sínum og benti á að ótalmörg tækifæri
hefðu komið upp þar sem hann hefði
getað flúið. Vitnisburður Davíðs fyr-
ir dómi var talsvert frábrugðinn þeim
sem hann gaf í skýrslutökum hjá lög-
reglu og ástæðuna sagði hann vera
farðað yfir áverka
n Hrottalegar lýsingar á árás meðlima vélhjólagengis á ungan mann n Fjölskylda fórnarlambsins
óttast um öryggi sitt n Heimtuðu 10 milljónir í reiðufé n Þjóðþekktir einstaklingar báru vitni
Tók sér tíma til að farða
n Hildur Líf Helgadóttir játaði að hafa farðað manninn
en sagðist ekki hafa vitað af neinu misjöfnu sem gæti
hafa átt sér stað. Gera þurfti hlé á þinghaldinu á meðan
beðið var eftir Hildi Líf. Þingvörður hringdi ítekað í hana
og alltaf sagðist hún vera skammt undan. Þó bólaði ekk-
ert á henni. Brynjar Níelsson, verjandi Ríkharðs, lét þau
orð falla að þetta væri ekki sennilega nógu mikið VIP
fyrir Hildi. Að lokum kom hún ásamt vinkonu sinni en bað
um að fá að fara á snyrtinguna áður en hún bæri vitni. En
vildi svo ekki koma þaðan aftur af því hún var í svo miklu
stresskasti, eins og þingvörðurinn orðaði það þegar hann
afsakaði töfina. Eftir nokkrar mínútur og málaleitanir
saksóknara tókst að fá hana inn í dómsalinn. Dómari
þurfti ítrekað að biðja hana um að hækka róminn. Þegar
dómari fór yfir skyldur og ábyrgð vitna greip Hildur fram í
fyrir honum og sagðist ekkert heyra hvað hann væri að segja. Hann endurtók ræðuna en
aftur greip Hildur Líf fram í fyrir honum og sagði hann þurfa að tala hærra þar sem hún
heyrði ekkert á öðru eyra.
Saksóknari byrjaði á að spyrja hana hvað hún hefði verið að gera heima hjá Ríkharð
umræddan morgun. Hildur horfði til beggja hliða og hvíslaði í hljóðnemann að það væri
einkamál. Dómarinn bað hana um að tala hærra og hún sagði þá „einkamál“ aðeins
hærra. Dómarinn sagði þá: „Nei, það er ekki hægt að segja. Samkvæmt lögum er þér
skylt að segja hvað þú varst að gera þarna umræddan morgun.“ Hildur Líf fór hjá sér og
sagði lágt en ákveðið að það væri bara hennar einkamál. „Mér er ekki skylt að svara því.
Það er bara rosalega prívat.“ Greip þá Brynjar Níelsson inn í og sagði að þarna væri smá
misskilningur á ferð. Hún héldi að hún ætti að upplýsa um sín „einkamál“. Umorðaði
þá saksóknari spurninguna. Hún svaraði því að þau hefðu bara verið þarna tvö að tala
saman. Síðan hefðu Davíð og „einhver strákur komið“. Saksóknari spurði hver hefði
beðið hana um að farða strákinn og Hildur svaraði því til að hann hefði sjálfur beðið hana
um að farða sig. Saksóknari sagði hana hafa svarað í skýrslutöku hjá lögreglu að Ríkharð
hefði beðið hana um að farða hann. Hildur þrætti fyrir það og sagði: „Ég hef þá bara mis-
skilið mig.“ Þegar saksóknari benti henni á að vitnisburður hennar hjá lögreglu væri til á
hljóðupptöku snöggreiddist Hildur Líf og sagði við saksóknara: „Þetta eru bara stælar í
þér.“ Dómari ávítti þá Hildi Líf og sagði henni að vera kurteis.
Dómarinn þurfti ítrekað að biðja Hildi Líf að færa sig nær hljóðnemanum. Hann útskýrði
þá fyrir henni að hún yrði að sitja nálægt hljóðnemanum til þess að vitnisburður hennar
næðist á upptöku. Þá snöggreiddist Hildur aftur og sagði hátt: „Ég er ekki þroskaheft.“
Þá heyrðist frá vinkonu hennar sem sat meðal áheyranda: „Heyr, heyr.“ Meðal annarra
spurninga var hvort hún myndi eftir að hafa farðað fórnarlambið. Svaraði þá Hildur:
„Geturðu lýst þessu nánar. Meinarðu hvernig ég málaði hann?“ Hún sagðist svo hafa
gefið sér góðan tíma í að farða hann, enda hefði hann verið með sérþarfir. Hún sagðist
svo sjálf vera fórnarlamb ofbeldis og að hún vildi ekki tengjast „svona fólki“.
„Hann sagði bara
mamma, mamma,
komdu og sæktu mig,
komdu og sæktu mig.
Ríkharð játar hótanir um ofbeldi
„Stór orð voru látin falla.“
Sakborningar Ríkharð Júlíus og
Davíð Freyr fyrir dómi á mánudag.
Hanna Ólafsdóttir
hanna@dv.is
Úttekt