Dagblaðið Vísir - DV - 02.09.2013, Side 15

Þ
að er task að vera maður,“ sá
ég einu sinni skrifað. Tilefni
þessa litla spekimola var eftir
því sem ég best veit vingjarn-
leg leiðbeining inn í framtíðina sem
sett var fram af vinsemd og væntum-
þykju. Og það er mikið til í þessu.
Það þarf átak til að vera almenni-
legur. Svo getur maður velt fyrir sér
hvað er að vera almennilegur og þær
vangaveltur eru allar góðar þó ég
hafi engin endanleg svör frekar en
næsti maður.
Það er „task“ að vera mann-
eskja og þótt að þessi vegferð sé
með sönnu persónuleg, held ég að
farangurinn sem fólk tekur með
sér hljóti að vera áþekkur frá einni
manneskju til annarrar. Rétt eins og
í venjulegu ferðalagi. Fólk tekur með
sér nesti, aukaföt, síma, myndavél
o.s.frv. Ég held að einn mikilvægasti
farangurinn á ferðalaginu til að vera
almennileg manneskja, sé hæfileik-
inn til að umbera bresti og mistök
annarra.
Þetta hefur oft verið orðað á þann
hátt að fólk verði að „fyrirgefa“ þeim
sem gera manni eitthvað. Þessi
hugsun með fyrirgefningarhugtak-
inu er mikið klastur og virkilega
ónákvæmt. Ég hef oft séð í viðtöl-
um við fórnarlömb ofbeldisverka að
viðkomandi hafi „fyrirgefið“ kvalara
sínum. Þetta mun vera mjög göfugt.
Í kjölfarið kemur svo kraftspeglun
hugmyndarinnar sem gengur út á
að samfélagið krefst þess nánast að
fórnarlambið „fyrirgefi“ kvalræðis-
manneskjunni.
Inn í þetta blandast svo fyrirgefn-
ingarkrafa kristindómsins sem er
mjög þversagnakennd.
Ég hef alltaf upplifað þessa kröfu
sem mjög ósanngjarna. Það er samt
flugufótur fyrir henni sem mætti
klóna og smíða úr hugmynd sem
gengur upp. Ég held að fyrirgefn-
ingarhugtakið gangi barasta ekki
upp í þessu dæmi.
Ég þekki einn sem varð fyr-
ir miklu ofbeldi í æsku og ég spurði
hann út í þessi mál einu sinni. Sá
svaraði skynsamlega. Hann sagði
að hann myndi aldrei fyrirgefa eitt
eða neitt, en gæti einfaldlega ekki
haldið áfram með lífið sitt ef hann
reyndi ekki að horfa framhjá þess-
um atburðum. Það var því ekki fyr-
irgefning sem var lykilatriði í þessu
samhengi, heldur einföld „bestun“
á erfiðri stöðu. Kvalarinn (sem var í
fjölskyldu viðkomandi) hafði beðist
afsökunar og iðrast stórum og var
orðin „ný manneskja“, var umborinn
en ekkert meira en það. Það voru
eðlileg samskipti. Jólapakkar, matar-
boð, umgangur.
En fyrirgefning kom aldrei til
greina.
Mér þykir þetta góð afstaða og
trúverðugt spor í því „taski“ að vera
almennileg manneskja. n
Guðný hefur mál-
frelsi eins og aðrir
Vil gamla Sjálfstæð-
isflokkinn aftur
Ég bölvaði órétt-
læti heimsins
Þóra Tómasdóttir ver Guðnýju í viðtali í Nýju Lífi. – DV.isBjörn Jón Bragason býður sig fram í næstu borgarstjórnarkosningum. – DVHjörtur Hjartarson um uppsögnina á RÚV. – DV
Af kynjaverum
Spurningin
„Ég held ég verði sextugur, ég vil
ekki lifa lengur en það.“
Kristján Ingi Kristjánsson
21 árs sjálfstætt starfandi
„Ég held ég verði sjötíu og eins
árs gamall.“
Emil Þór Sigurðsson
20 ára þjónn
„Ég held ég verði áttræður.“
Andreas Helgi Mánason
15 ára nemi
„Nógu gamall, svona áttatíu og
fimm ára.“
Bergmann Óli Aðalsteinsson
15 ára nemi
„Ég vona ég verði hundrað ára.“
Embla Rún Björnsdóttir
15 ára nemi
Hvaða aldri
heldur þú að þú
náir?
1 „Hann fékk þarna unga stúlku sem hann gat notað að vild“
Saga stúlku sem lenti undir hælnum á
ögæfumanni í meðferð
2 „Ég var bæði leiðinlegur og hrokafullur“
Fjölmiðlamaðurinn Hjörtur Hjartarson
gerði upp erfiðan tíma í lífi sínum í
viðtali við DV.
3 „Hér getum við verið saman“ Anna og Ási eru útigangspar í hittast
í rjóðri.
4 „Er þetta í lagi eða hvað. Tvö stæði fyrir fatlaða og ein
gang braut“
Mynd af frekjugangi Range Rover-
eiganda vakti athygli á DV.is.
5 Justin: „Þetta var VMA, við hverju bjóst fólk?“
Justin Timberlake sá ekkert athugavert
við framkomu Miley Cyrus.
6 Fá milljónalán út á gull og demanta
Veðlánarinn Sverrir lánar allt að 10
milljónum króna
7 Kitty Johansen fékk blóð-tappa í þriðja skiptið
Var skammt á milli lífs og dauða
um tíma
Mest lesið á DV.is
H
áskólinn í Vilníus er ekki talinn
vera síðri en háskólarnir á
Norðurlöndum. Þetta er há-
skóli smáþjóðar, sem á margt
og mikið að þakka okkur Íslendingum.
Í sjálfstæðisbaráttu þeirrar þjóðar var
það íslenskur utanríkisráðherra, sem
fyrstur og einn kom til liðs við þessa
þjóð þegar aðrir héldu að sér höndum.
Sá ráðherra stóð við hlið hennar á vett-
vangi vopnaðrar íhlutunar gegn öðru
mesta herveldi okkar tíma, sem brotið
hafði niður með skriðdrekum og vél-
byssum frelsisvilja annarra þjóða, sem
undir valdið voru seldar. Þessi utanrík-
isráðherra, sem þarna mætti til leiks,
var ekki studdur af vina- og frænd-
þjóðunum. Þvert á móti. Hann naut
ekki einu sinni fulls stuðnings eigin
ríkisstjórnar. Ég veit það. Ég sat sjálfur
í þeirri ríkisstjórn. Ég man aðdragand-
ann.
Mér er líka í fersku minni, að for-
mælendur þessarar sömu ríkisstjórn-
ar vilja þakka sjálfum sér þetta eina
inngrip íslensks utanríkisráðherra í
stjórnmálasögu Evrópu, sem komist
hefur á spjöld sögunnar. Sem gert hef-
ur það að verkum, að Íslendingur að
nafni Jón Baldvin Hannibalsson hefur
verið gerður að heiðursborgara þeirrar
þjóðar sem hann fylkti með gegn bys-
sukjöftum annars mesta herveldis okk-
ar tíma.
Um hrunið
Háskólinn í Vilníus leitaði til prófess-
ors við Háskóla Íslands með beiðni um
að Íslendingar tækju að sér að flytja
fyrirlestra um örlög smáþjóða í hruni
því sem skefjalaus frjálshyggja í anda
annars prófessors við sömu stofnun og
skoðanabræðra hans um heim allan
hefur valdið þjóðum heims. Háskóli
Íslands, sem telur sig vera í hópi 300
bestu háskóla heims, varð greiðlega
við þeirri beiðni. Háskólaprófessor-
inn tók að sér að innleiða fyrirlestra-
röð um efnið og því var svo fylgt eftir
með skýrum dæmum úr reynslu- og
þekkingarsafni þess stjórnmálamanns,
sem háskólinn í Vilníus telur með réttu
að hann og þjóðin hans eigi manna
mest að þakka. Á Íslandi hefur ekki eitt
aukatekið orð verið sagt frá því, sem ís-
lenskir fræði- og stjórnmálamenn hafa
þarna lagt til mála. Hér snýst nefnilega
allt um sjálfhverfuna! Um vandamál
þeirrar kynslóðar, sem tók lán sem hún
getur ekki greitt til baka.
Knúzararnir
Í miðri allri þeirri umræðu kviknaði
hugmynd um að e.t.v. gætu upplýs-
ingarnar, sem veittar voru háskólafólki
í Vilníus átt erindi við háskólafólk á Ís-
landi. Sú ákvörðun var tekin án þess að
leita leyfis hjá fólki, sem kennir kynja-
fræði við skólann og skrifar blogg á
vefrit, sem heitir víst Knuz.is.
Knúz - með leyfi frá háskólaráði
- hvað þýðir það? Er þar svona fólk,
sem Knúzar okkur hin? Tekur okkur
sí svona í fang sér og „Knúzar“ okk-
ur? Eða „Knúzar“ okkur svona í spað
og skilur okkur eftir í brotum? Hvaða
hlutverki gegnir svona „Knúz“ í starfs-
matskerfi háskólans? Kynjafræði,
er það e.t.v. eitthvað áþekkt því sem
frændi minn, Þorbergur Þórðarson
kallaði „skrímslafræði“? Svona fræði-
grein, sem uppgötvar með fyrirvara
skrímsli þau, sem gætu stefnt sálarheill
stúdenta við Háskóla Íslands í voða?
Svona óæskilegar kynjaverur?
Til skammar
Hvað þá um „kynjaverur“ eins og þær,
sem Hæstiréttur hefur dæmt fyrir rit-
stuld? Eða lifa í minnum manna fyrir
að hafa sagt, að ekkert væri athuga-
vert þó maður seldi ömmu sína ef
markaður væri fyrir hana? Hvað seg-
ir skrímslafræðideild Háskóla Íslands
um slíkt og þvílíkt?
Nú eða Knuz.is? Eru slík „skrímsli“
þóknanleg? „Ekki er kyn þótt keraldið
leki því botninn er suður í Borgar-
firði“! Háskóli Íslands hefur orðið sér
til skammar sem menntastofnun. Ekki
sem „kynjavera“. n
Djúpt grafið Þau eru misjöfn og mörg mannanna verkin. Við Hörpu er nú unnið að dýpkun hafnarinnar.
MynD KrisTinn MagnússonMyndin
Umræða 15Mánudagur 2. september 2013
Kjallari
Sighvatur
Björgvinsson
Af blogginu
Teitur
Atlason
Fyrirgefning? – Nei takk