Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.2008, Qupperneq 46

„Þetta var allt annað en maður hafði
nokkurn tímann séð áður,“ segir Sól-
veig Sigurðardóttir en hún fór ásamt
vinahjónum sínum, Auði Ólafsdótt-
ur og Guðmundi T. Sigurðssyni, og
börnum þeirra til Afríku og varði jól-
um og áramótum þar. Hún segir ferð-
ina án efa eina mestu upplifun lífs
síns og hollt fyrir hvern mann að sjá
hvernig lífið getur verið öðruvísi en
maður hefur vanist.
„Við flugum út 20. desember og að
kvöldi 21. desember vorum við komin
á áfangastað, Mabuto í Mósambík, en
þangað vorum við komin til að heim-
sækja vin okkar Jóhann Ragnar Páls-
son og fjölskyldu en hann er kvæntur
innfæddri konu. Hann hefur í mörg ár
unnið fyrir Þróunarsamvinnustofnun
Íslands og það hefur lengi staðið til að
heimsækja hann og við létum verða
af því í fyrra,“ segir Sólveig
Heimsótti Barnaþorp SOS
Mesta upplifun Sólveigar í Afríku-
ferðinni var þegar hún heimsótti
Barnaþorp SOS á aðfangadag en þar
fékk hún hinn raunverulega jólaanda
beint í æð. „Við byrjuðum aðfanga-
dag á því að fara í þorpið með gjafir
frá fólki hér á Íslandi. Þar fengum við
að hitta nokkra krakka og það var æð-
islegt. Maður hefur svo oft heyrt fólk
tala um að allar þessar gjafir og pen-
ingar sem maður er að láta í hjálpar-
starfið komist ekki til skila en þarna sá
maður það svart á hvítu að svo er.“
Þorpið er þannig uppbyggt að
börnin búa nokkur saman í húsi og í
hverju húsi er svokölluð mamma sem
sér um þau. Þar er líka ræktað græn-
meti og ávextir og er umhorfs eins og í
Edengarði miðað við umhverfi þorps-
ins. „Maður var bara með tárin í aug-
unum yfir þessu ölllu saman. Seinni
part dagsins ókum við ásamt Afífu,
konu Jóa, út fyrir borgina en þar eiga
þau landspildu þar sem hún ræktar
ávexti og grænmeti og þar býr móð-
urbróðir hennar í kofa og gætir eign-
arinnar en við vorum að koma með
vatn og mat fyrir hann. Það sem mér
þótti eftirtektarvert þegar ekið var
um götur og vegi var fólksmergðin og
hvað var hægt að troða mörgum í bíl-
ana enda skildist manni að oft dytti
fólk af pallbílum á ferð og þá þyrfti
það ekki að kemba hærurnar.“
Óvenjulegt jólahald
„Við borðuðum jólamatinn með fjöl-
skyldunni,“ segir Sólveig. „Kona vin-
ar okkar á tvo uppkomna syni sem
eru giftir og eiga börn svo þarna var
margt um manninn og pakkaflóð-
ið á sínum stað. Hér heima eiga all-
ir sínar jólahefðir til dæmis að borða
hangikjöt á jóladag og það gerðum
við líka í Mósambík. Jóladagur er eini
dagurinn sem fólk fær frí en hann er
ekki eins heilagur og hérna heima
því mér skilst að meirihluti þjóðar-
innar sé múhameðstrúar. Þá er fólk
bara að slappa af í garðinum, fá sér í
glas og skemmta sér,“ segir hún. Sól-
veig hafði mjög gaman af þessu þótt
hún hafi saknað tveggja uppkom-
inna dætra sinna sem voru heima á
Íslandi. „Þetta var skrýtið en um leið
sérstakt.“
Á austurströndinni
yfir áramótin
Milli jóla og nýárs var ekið í Krug-
er-Park, safarígarð á landamærum
Mósambík og Suður-Afríku. „Mér
hefur venjulega ekki fundist spenn-
andi að fara í dýragarða og var ekkert
sértaklega spennt. En svo ók maður
í gegnum garðinn og sá stóran hluta
þeirra villtu dýra sem finnast í Afríku
ganga við hliðina á sér, það var alveg
meirháttar. Má meðal annars nefna
fíla og gíraffa og ég veit ekki hvað,“
segir hún glöð í bragði.
Næst var förinni heitið á aust-
urströnd Suður- Afríku, flogið til
Georgetown og keyrt þaðan til Plett-
enburg þar sem þau hittu frændfólk
Guðmundar, aðalskipuleggjanda
ferðarinnar. Þar var stórfjölskyldan
saman komin til að verja áramótun-
um.
„Í Plettenburg og nágrenni er
hægt að hafa ýmislegt fyrir stafni og
að sjálfsögðu nutum við þess að vera
með fólki sem þekkti til. Til dæmis
fór Óttar, yngri sonur Auðar og Guð-
mundar, í hæsta teygjustökk í heimi
fram af 216 metra hárri brú, við fór-
um á stað þar sem við renndum okk-
ur á vírum á ógnarhraða að manni
fannst yfir árgil svo ekki sé minnst
á skemmtilega gönguferð um skógi
vaxin gil en svæðið er allt skorið
djúpum giljum.“
Þaðan var haldið til Höfðaborg-
ar þar sem þau vörðu nokkrum dög-
um. „Við keyrðum meðal annars út
á Góðrarvonarhöfða og fórum með
kláf upp á Tablemountain sem gnæf-
ir yfir borgina en þaðan er ægifagurt
útsýni til allra átta.“
Vel skipulögð ferð
Sólveig er mjög hrifin af Afríku og
getur vel hugsað sér að fara þang-
að aftur. „Ég hefði viljað vera leng-
ur í Mósambík og sjá jafnvel meira
af landsbyggðinni. Suður-Afríka er
líka rosalega fallegt land og grósku-
mikið.“
Síðustu daga ferðarinnar dvöldu
þau í góðu yfirlæti hjá Kristínu
Þórðardóttur, frænku Guðmund-
ar, og manni hennar en hún býr
skammt fyrir utan Jóhannesarborg.
„Hún býr úti í buskanum svo ég noti
hennar orð. Það var sérstakt að líta
út um gluggann og sjá antilópur,
gnýi og önnur dýr á vappi.
Það var Gummi sem sá alfarið
um skipulagninguna á ferðinni og
þurfti ég ekki að hugsa fyrir neinu.
Það var bara eins og að panta far
með ferðaskrifstofu. Það er ekki
spurning að ég fer aftur í svona ferð,
sérstaklega ef Gummi skipuleggur
hana, því auðvitað skipta ferðafé-
lagarnir öllu máli í svona ferðum,“
segir Sólveig að lokum.
föstudagur 14. nóvember 200846 Á ferðinni
Staðreyndir um móSambík mósambík er í
suðausturhluta afríku og liggur að Indlandshafi. Þar búa
19,5 milljónir manns og eru lífslíkur fólks ekki meiri en 42
ár. Höfuðborgin heitir maputo og er portúgalska opinbert
tungumál. Langflestir íbúar landsins byggja afkomu sína
á akuryrkju, svo sem maís og hrísgrjónum og eru helstu
útflutningsvörurnar ál, jarðgas og skelfiskur en mósambík
hefur yfir verðmætum humar- og rækjumiðum að ráða.
umsjón: ásgeIr jónsson, asgeir@dv.is
Sólveig og bryndíS
skrifa frá ástralíu
dýrt að vera
íSlendingur
fyrstu kynni okkar af ástralíu voru
frekar kuldaleg. Það var töluvert
kaldara og dýrara en í asíu. við
héldum strax til erlu guðrúnar og
ástralska kærastans hennar, Luke.
erla er í mastersnámi í sydney en þar
sem leigan þar er himinhá búa þau í
bænum gosford sem er í klukku-
stundar fjarlægð fra sydney.
okkur til mikillar skelfingar komumst
við að því að lestir, rútur og hostel
eru mun dýrari en buddan okkar
ræður við. Því var tekin einróma
ákvörðun um það að fjárfesta skyldi í
bíl sem hægt væri að sofa í. næstu
dagar fóru í það að leita að góðum
kagga. Luke var svo rosalega
heppinn að vera bifvélavirki og fékk
hann því að koma með okkur að
skoða bíla.
eftir mikla leit fundum við bíl i eigu
miðaldra konu í sydney sem lofaði
góðu. Luke var rifinn úr rekkju árla
morguns og stefnan tekin til sydney.
við fyrstu sýn leit bíllinn ágætlega út
en eigandinn var ekki eins og hann
lýsti sjálfum sér i auglýsingunni
heldur ungur indverskur karlmaður.
Illa lyktandi bíllinn var prufukeyrður
og olli hann miklum vonbrigðum.
Það setti svo punktinn yfir i-ið þegar
Indverjinn bannaði okkur að bakka
bílnum. Luke tók það ekki í mál og
lét vaða. Þá ískraði og vældi bíllinn af
sársauka.
Þar sem við vorum jú komnar til
sydney ákváðum við að nýta daginn
í að rölta um borgina. Hún reyndist
vera eins og hver önnur stórborg
nema hvað við fengum að skoða
hana a heitasta degi október i
nokkur ár. 36 gráður, takk fyrir. Það
bjargaði annars mislukkuðum degi
að við náðum ad prútta hin fínustu
surfbretti úr 300 dollurum í 80
dollara sem voru þá um 6.000 krónur.
á 8. degi var svo keypt 88’ árgerð af
nissan skyliner. Hann var nú reyndar
ekki station-bíll en þolinmæði okkar
var á þrotum. Þar sem Luke var okkar
stoð og stytta í bílakaupunum var
kagginn skýrður i höfuðið á honum –
Luke skyliner. næst á dagskrá er svo
„roadtrip“ upp austurströnd ástralíu.
Sólveig Sigurðardóttir varði síðustu jólum á óvenjulegri hátt en Íslendingar eiga að venj-
ast. Hún fór ásamt vinahjónum og börnum þeirra til Suður-Afríku og upplifði jólin að
hætti innfæddra í Mósambík. Hún heimsótti einnig Barnaþorp SOS á sjálfan aðfangadag.
„Maður var bara með
tárin í augunum yfir
þessu öllu saman.“
Á Tablemountain sólveig
ásamt vinkonu sinni á tablemounta-
in. Höfðaborg er í baksýn.
Útsýnið úr glugganum sólveig
segir það afar sérstakt að þetta sé
útsýnið út um gluggann hjá sumum.
í móSambík
um jólin