Dagblaðið Vísir - DV - 19.03.2010, Blaðsíða 16

16 FÖSTUDAGUR 19. mars 2010 FRÉTTIR
„ÉG ÓSKAÐI ÞESS
AÐ ÞEIR MYNDU
DREPA MIG“
Sigurður Hólm Gunnarsson, áður uppnefndur
Siggi slef, á hræðilegar minningar úr grunnskóla
þar sem hann varð fyrir langvarandi einelti, bæði
líkamlegu og duldu einelti. Barsmíðar, móðganir og
niðurlægingar voru nánast daglegt brauð hjá Sigurði
sem lofaði sjálfum sér því að þegar hann yrði stór ætl-
aði hann að berjast gegn einelti.
„Ég óskaði þess að þeir myndu drepa
mig. Það er ljótt að segja það en þetta
hugsaði ég stundum. Það andlega
ofbeldi sem ég upplifði í grunnskóla
var margfalt verra og áhrifameira
en það líkamlega. Sérstaklega þegar
til lengri tíma er litið,“ segir Sigurð-
ur Hólm Gunnarsson, baráttumað-
ur gegn einelti, sem upplifði sjálfur
langvarandi einelti í æsku.
Sigurður Hólm var uppnefnd-
ur Siggi slef í skólanum. Barsmíð-
ar, móðganir og niðurlægingar voru
nánast daglegt brauð. Sigurður
Hólm var með minnstu strákunum í
bekknum og fékk sannarlega að líða
fyrir það. Hann var reglulegu píndur,
honum hótað, girt niður um hann
eða hann niðurlægður með ýms-
um öðrum hætti. Á unga aldri lofaði
hann sjálfum sér því að hann ætlaði
að segja sögu sína og berjast gegn
einelti þegar hann yrði stór.
Einelti allan grunnskólann
„Ég var kallaður Siggi slef af bekkjar-
félögum mínum allt þar til ég útskrif-
aðist úr grunnskóla. Ég lenti í einelti
nær alla mína grunnskólatíð og það
eru ekki ýkjur að sú reynsla hafi haft
mikil áhrif á líf mitt og tilfinningar,“
segir Sigurður Hólm.
Ásamt félaga sínum hefur Sig-
urður Hólm gert heimildarmynd um
einelti, sem heitir Einelti: Helvíti á
jörðu. Nafn myndarinnar segir hann
að lýsi vandamálinu mjög vel því á
stundum hafi hann hreinlega óskað
sér þess að skólafélagarnir gengju frá
honum fyrir fullt og allt. „Ég vonað-
ist stundum til þess að ég yrði bar-
inn það alvarlega að ég myndi lenda
uppi á sjúkrahúsi. Á slæmum dög-
um vonaðist ég jafnvel til að ég yrði
drepinn. Þá loksins myndi fólk gera
sér grein fyrir líðan minni, þá fyrst
fengju ofbeldisseggirnir kannski
makleg málagjöld,“ segir Sigurður
Hólm.
Eilífur ótti
Aðspurður segir Sigurður Hólm erf-
itt að segja til um hvort hafi verið
verra, andlega eða líkamlega ofbeld-
ið sem hann varð fyrir. „Það var ekki
endilega líkamlega ofbeldið sem var
verst heldur óttinn sem fylgdi því.
Hræðslan við að verða laminn, nið-
urlægður og gerður að fífli. Það var
þessi ótti sem gerði það að verkum
að það þurfti stundum nokkrar til-
raunir til að komast heim úr skólan-
um. Nokkrar tilraunir til að finna út-
gönguleið sem ekkert hrekkjusvínið
vaktaði. Nokkrar tilraunir til að kom-
ast heim án þess að sjást,“ segir hann
„Sumir virðast halda að það versta
við einelti sé þær líkamlegu bar-
smíðar sem fórnarlömb verða fyrir.
Ég get sagt út frá minni reynslu að ég
er þessu algerlega ósammála. Kjafts-
högg, spörk og hrindingar meiða
vissulega og geta verið stórhættuleg
en líkamleg sár virðast gróa hrað-
ar en andleg. Þau börn sem lenda í
slæmu einelti upplifa hræðslu nán-
ast hvern einasta dag. Þau óttast
skólann, hræðast bekkjarfélagana
og kvíða því á degi hverjum að vera
tekin fyrir og sum óska þess eins að
verða ósýnileg, að vera ekki til.“
Faldi sig víða
Sigurður bendir á að í skólanum
hafi hann átt marga felustaði til að
komast undan skólafélögum sín-
um. Honum finnst leiðinlegt hversu
áberandi neikvæðar minningar eru
í huga hans frá grunnskólaárunum.
„Í frímínútum átti ég það til að fela
mig undir stigum. Stundum eyddi
ég óvenjulega miklum tíma inni á
klósetti, fór heim allar þær frímínút-
ur sem ég gat og líklegast sló ég met
í því að vera veikur. Fyrir mér voru
barsmíðarnar sem slíkar ekki ver-
star. Það sem var verst var hvernig
ég upplifði sjálfan mig allt þar til ég
var að verða tvítugur. Ég upplifði mig
sem aumingja, óæskilegan, ljótan og
almennt óaðlaðandi,“ segir Sigurður
Hólm.
„Það er undarlegt að eiga nán-
ast bara leiðinlegar minningar frá
grunnskóla. Þannig er það nú samt.
Varla vegna þess að slæmu stund-
irnar voru svona mikið fleiri en þær
góðu, heldur líklegast frekar vegna
þess að þær voru eftirminnilegri og
höfðu dýpri áhrif á persónu mína og
þroska. Það var ekki fyrr en eftir tví-
tugt sem mér hætti að líða eins og al-
gjörum lúða. Fyrst þá leið mér ekki
lengur eins og Sigga slef.“
TRAUSTI HAFSTEINSSON
blaðamaður skrifar: trausti@dv.is
Uppnefndur Siggi slef Það var fyrst eftir
tvítugt sem Sigurði Hólm leið ekki lengur eins
og Sigga slef, ömurlegum lúða sem upplifði
barsmíðar og niðurlægingu alla skólagöngu sína.
Óttaðist um líf sitt
„Ég var alltaf lítill og ræfilsleg-
ur og dauðhræddur við allt of-
beldi. Þó að ég teljist ágætlega há-
vaxinn í dag þá var ég þriðji eða
fjórði minnsti strákurinn í bekkn-
um þegar ég fermdist. Líkamlegur
styrkur barna og getan til að berja
frá sér hefur gríðarlega mikil áhrif
á það hvort viðkomandi lend-
ir í einelti eða ekki. Líkamlegt of-
beldi átti sér oft stað og var mjög
misjafnt. Stundum voru þetta bara
einfaldar píningar þar sem nokkr-
ir héldu mér og kitluðu eða tróðu
einhverju óþægilegu ofan í háls-
málið á mér. Stundum fékk ég að
finna fyrir kýlingum og spörkum.
Það kom fyrir að mér var hrint nið-
ur stiga og einnig fékk ég af og til
högg á viðkvæma staði.
Ofbeldið var auðvitað í flest-
um tilfellum ekki lífshættulegt en
ég óttaðist samt reglulega um líf
mitt, og stundum hafði ég ágætar
ástæður til þess. Á tímabili var til
dæmis vinsælt að hóta okkur lúð-
unum að okkur skyldi hent niður
af um tveggja metra háum vegg ef
við hlýddum ekki í einu og öllu.
Veggur af þessari hæð var sér-
staklega skelfilegur þegar maður
var krakki og augljóst er að ýmis-
legt hefði getað gerst ef hótanirn-
ar hefðu orðið að veruleika. Ég átti
það því til að vera hræddur um líf
mitt, sem hlýtur að teljast fáránleg
upplifun fyrir barn í grunnskóla.“
Fullkomin niðurlæging
„Ég man vel eftir einu atviki þeg-
ar nokkrir strákarnir ákváðu að
pína mig í frímínútum á einum af
göngum skólans. Ég var líklega 10
ára gamall en man ekki hvert til-
efni þessarar árásar var né heldur
hverjir það voru nákvæmlega sem
réðust á mig. Það sem ég hins veg-
ar man er að þeir voru nokkrir og
þeir réðust á mig fyrir framan aðra
krakka, aðallega stelpur. Í þetta
sinn létu þeir sér ekki nægja að
halda mér niðri og pína mig með
einhverjum hætti heldur datt ein-
hverjum í hug að það væri sniðugt
að girða niður um mig.
Vel var tekið í þessa hugmynd,
enda óvenjuleg og nokkuð frum-
leg. Það var því ekki að spyrja að
því. Nokkrum mínútum síðar stóð
ég þarna nakinn að neðan fyrir
framan allar stelpurnar og ef ég
man rétt fannst öllum þetta mjög
fyndið. Öllum nema mér. Um leið
og mér var sleppt girti ég upp um
mig og hljóp eins hratt og ég gat út
úr skólanum og heim til mín.
Ég man að ég grét mikið og mér
leið mjög illa. Ég lofaði sjálfum
mér að ég skyldi aldrei fara í skól-
ann aftur. Aldrei. Ekki nóg með
það að ég var Siggi slef heldur var
búið að niðurlægja mig fullkom-
lega með því að láta mig standa
SÖGUR SIGURÐAR