Húnavaka - 01.05.2009, Blaðsíða 170

H Ú N A V A K A 168
sinna á annasömu heimili. Allt var það vel leyst hjá samhentum hjónum.
Saman mynduðu þau góðan, hlýlegan blæ og brag á heimilinu sem margir
þekkja og hafa notið í heimsóknum til þeirra.
Einar hafði ríka og reyndar hárfína kímnigáfu.
Gaman hans var græskulaust, frásagnargleðin var
hrífandi og ýkjulaus. Hann mundi allt sem honum
þótti eftirminnilegt og hann gæddi það lífi í
hugum þeirra sem heyrðu.
Einar var svipsterkur maður og brúnamikill.
Hann var orðvar og gætinn í tali en hafði þó
einna næmustu frásagnargáfu allra manna. Vísur
hans og ljóð voru snilldarlega kveðin. En sumar
hafa farið með honum því að hann vildi helst ekki
hafa þær yfir nema einu sinni. Einar var traustur
maður með hlýleika í fasi, innilegt bros á vör og
góðlega glettni í auga. Hann talaði aldrei illa um
nokkurn mann. Hafði hann þó ákveðnar skoðanir og fylgdi þeim fram
ótrauður og málefnalegur. Hann var hógvær, þægilegur í fasi og eftirsóknarvert
var að vera í návist hans. Ekki lét hann á sér bera í fjölmenni, ekki sló hann
um sig með yfirlýsingum.
Útför hans var gerð frá Blönduósskirkju 11. apríl og jarðsettur var hann á
Höskulds stöðum.
Sr. Hjálmar Jónsson.
Björn Kristjánsson,
Blönduósi
Fæddur 31. mars 1960 – Dáinn 13. apríl 2008
Björn var fæddur á Patreksfirði, fimmti í röð sjö barna hjónanna, Erlu Hafliða-
dóttur og Kristjáns Jóhannessonar sjómanns. Erla er fædd árið 1930 að
Hvallátrum í Rauðasandshreppi en Kristján var fæddur árið 1921 í Tálknafirði
og andaðist þann 2. nóvember 1986.
Björn ólst upp á Patreksfirði við leik og störf eins og vera bar. Að barnaskóla
loknum lá leiðin suður á land þar sem hann settist á skólabekk í Héraðsskólanum
að Skógum undir Eyjafjöllum. Þar var hann í eitt ár en síðan tóku við ýmis
störf uns hann settist að nýju á skólabekk í Iðnskólanum í Reykjavík þar sem
hann nam kjötiðn. Að námi loknu starfaði hann í fyrstu við fagið í Reykjavík
og á Hvolsvelli en frá árinu 1991 vann hann á Blönduósi allt til dauðadags.
Björn þótti fær og vandvirkur kjötiðnaðarmaður og góður stjórnandi á
vinnustað. Hann lagði metnað sinn í að halda góðum starfsanda og hugsaði
ávallt vel um starfsmenn sína. Á erilsömum vinnustað gat komið upp
ágreiningur milli fólks en Birni var einkar lagið að leysa úr því öllu og
starfsfólkinu þótti gott að geta leitað til hans með ýmis vandamál. Hann var