Húnavaka - 01.05.2011, Blaðsíða 16

H Ú N A V A K A 14
Sveinsstaðir eiga góðan hlut í arðskrá
Vatnsdalsár, m.a. vegna þess að fyrsti
stóri laxveiðistaðurinn er í landi Hnausa
og Sveinsstaða og heitir Hnausastreng-
ur. Í júní þegar laxinn byrjar að ganga
stoppar hann þarna og veiðimennirnir
geta gengið að honum vísum. Það er svo
undir hælinn lagt hvenær hann fer að
ganga fram í dalinn.
Enda þótt Íslendingar hafi að sjálf-
sögðu veitt mikið í Vatnsdalsá hafa út -
lend ingar sett afar mikinn svip á veiði -
skapinn í ánni. Fortesque hafði t.d. ána
á leigu frá 1936 til 1951 sem er alllangur
tími. Þegar áin var laus á eftir honum
var haldinn fundur í veiðifélag inu til að
ræða hvaða leigutilboði skyldi taka. Þá
barst svohljóðandi skeyti inn á fundinn,
undirritað af Tryggva Ófeigs syni
útgerðarmann: „Býð tuttugu og fimm
þúsund krónur í Vatnsdalsá.“ Þetta voru
ekki mörg orð en mikill peningur á þess tíma mælikvarða og var tilboðinu
tekið. Með Tryggva voru við veiðar margir þekktir menn og á þeim tíma var
„harðsæknasti veiðimaðurinn Ásgeir Ásgeirsson forseti“, eins og tengda sonur
Ásgeirs, Páll Ásgeir Tryggvason sendiherra, orðar það í bók um Vatnsdalsá.
Það fer enginn laxlaus úr Vatnsdalsá
Upp í hugann kemur bernskuminning. Það var þannig að bændur höfðu leyfi
til að leggja silunganet í ána þótt hún væri leigð. Það var ágætur silungsveiðistaður
ekki langt frá Hnausastrengnum og ég var stundum sendur þangað til að vitja
um net. Reiðvegurinn lá þarna í grennd og eitt sinn sem oftar, er ég var sendur
til að vitja um netin, voru menn að veiða í strengnum. Þar sá ég mann í
mórauðri lopapeysu. Hann tók mig tali og spurði hvert ég væri að fara og ég
sagðist vera á leiðinni að vitja um netin. „Já, átt þú netin þarna niðurfrá?“
sagði hann. Ég jánkaði því og þá sagði hann mér að koma við í bakaleiðinni
og sýna honum aflann.
En eins og stundum er þá var ekkert í netunum og þótti mér það sérstaklega
slæmt. Samt sem áður stóð ég við loforðið og stoppaði hjá veiðimönnunum í
bakaleiðinni. „Og hvað veiddirðu?“ spurði sá í lopapeysunni. Ég sagði að það
hefði ekkert verið. „Hvar ætlaðir þú að setja aflann ef þú hefðir fengið
eitthvað?“ Ég benti á strigapoka sem var bundinn aftan við hnakkinn. „Þú
verður að sýna mér pokann.“ Ég gerði það og hann setti tvo stóra laxa í hann
og sagði: „Skilaðu svo kveðju til pabba þíns og segðu honum að það fari
Börnin fjögur. Þorgils, Ólafur, Elín Ósk
og Sigríður Helga.