Húnavaka - 01.05.2011, Page 18

H Ú N A V A K A 16
„Fær hann átta en hann söng ekki neitt?“ Þá sagði Bjarni: „Hann fær átta af
því að hann er svo góður að flytja ræðu.“ Ég hef því próf upp á 8 í söng og
geymi það skírteini vel en mér hefur samt aldrei dottið í hug að koma
söngkunnáttu minni á framfæri.
Síðan var ég hluta úr vetri hjá séra Þor steini Gíslasyni en hann tók stundum
ungl inga og kenndi þeim á heimili sínu. Ég var heima í 2-3 ár eftir að ég lauk
fullnaðarprófi en fór svo í Reykjaskóla og þar tók ég landspróf. Árið 1965 fór
ég í Bændaskólann á Hólum en það
var eins vetrar nám og í framhaldi af
því var ég einn vetur á sveitabæ í
Englandi.
Og svo kom Björg
Árin liðu, ég var mikið heima á
Sveinsstöðum eftir að ég komst á
manndómsár, var á kafi í félagsmálum
og hafði flest annað að gera en hugsa
um stelpur. Móðir mín dó frekar ung,
árið 1971 og árin þar á eftir voru
ýmsar ráðskonur hjá okkur á
Sveinsstöðum. Eitt sinn þegar ég var
að vinna í Reykjavík hringdi pabbi og sagðist hafa beðið Þórdísi systur mína
að auglýsa eftir ráðskonu. Ég yrði að fara og skoða þær sem helst komi til
greina.
Það er síðan ákveðin saga í kringum það hvernig Björg kom inn í þá mynd.
Þórdís hafði auglýst í blaði eftir ráðskonu og jafnframt að hún mætti hafa með
sér barn en svo hittist á að Björg og Þórdís voru að vinna saman. Þá sér Þórdís
blaðið með auglýsingunni liggja þarna á bekk í vinnunni og segir við Björgu
hvort hún haldi að Halldóra samstarfskona þeirra sé að hugsa um að fara í
sveit. „Því heldurðu það?“ sagði Björg. „Ég sé þarna auglýsinguna sem ég setti
í blaðið fyrir pabba.“ „Ja, sko gamli karlinn þarna, hann Guðjón, er alltaf að
segja við mig að ég eigi að fara í sveit og þess vegna liggur þessi auglýsing hér.“
„Og viltu kannski fara í sveit?“ spurði Þórdís. „Nei, ég hef nú ekki hugsað mér
það“ sagði Björg og fannst alveg fráleitt að Þórdísi skyldi detta annað eins í
hug. En þannig fór nú samt að hún ákvað að slá til í nokkra mánuði næsta
sumar enda væri það líka gott fyrir litlu stelpuna sem hún átti.
Að boði föður míns var ég svo kallaður til að líta á gripinn og sagði að við
skyldum bara drífa í því að ráða þessa stúlku. Þegar ég svo ætlaði norður um
vorið var ákveðið að ég tæki Björgu með en þann dag þurfti ég að snúast í
ýmsu og varð seinn fyrir eins og gerist stundum hjá mér. Ég leigði herbergi hjá
fullorðnum hjónum og loks um kvöldið sagði ég við konuna: „Jæja, nú verð ég
að fara að drífa mig því stúlkan sem ætlar með mér norður er áreiðanlega búin
Björg og börnin. F.v. Elín Ósk, Þorgils og
Ólafur.