Húnavaka - 01.05.2011, Side 83

H Ú N A V A K A 81
Í Hvammi var Abba alltaf
fyrst á fætur og vakti upp
eldinn í eldhúsinu svo allt var
orðið hlýtt og notalegt þegar
heimilisfólkið kom á fætur.
Hafragrautur fannst Öbbu
mjög góður og var hún alltaf
búin að elda grautinn þegar
fólkið kom niður á morgnana.
Ekki var Abba mikið fyrir
ný móðins matargerð og sér-
stak lega var henni illa við
gúrk ur og ís. Henni fannst
dæmalaust að borða frosið
hel víti á jólunum. Hennar
upp á halds bakkelsi voru gyðingakökur og vínarterta og var hún búin að biðja
Salóme húsmóður sína í Hvammi að baka svoleiðis fyrir sig fyrir erfidrykkju
sína.
Abba var hrifin af græna litnum og fannst henni varið í ef hún fékk grænan
kjól eða peysu.
Öbbu fannst alltaf best að una sér við útivinnu og féll það þungt þegar hún
komst ekki lengur út að raka. Hún átti sína uppáhaldsstaði á engjunum þar
sem hún kunni mjög vel við sig og þekkti hvern reit.
Theodóra Reynisdóttir minnist þess að Abba reykti pípu en man aldrei eftir
að hún fengi sér í staupinu. Henni fannst gott að fá sér sígarettu þegar gestir
komu. Valgerði, yngri dóttur Hvammshjóna, fannst mikið ævintýri að fylgjast
með Öbbu reykja pípuna og var varla farin að tala nokkuð þegar hún sótti í
Öbbu og bað hana: „Abba pípa“. Abba gerði allt fyrir þær systur sem þær
báðu hana, neitaði þeim aldrei um neitt, borðaði meira að segja gúrku fyrir
þær einu sinni. Theodóra var myrkfælin og um sauðburðinn lagði Abba á sig
að bíða í garðanum meðan Theodóra fór í gegnum dimma hlöðuna til að gá
að kindum sem voru þar í viðbyggingu.
Abba var ákaflega minnug á menn og málefni og var svo til sama hvers hún
var spurð úr samtímanum hún stóð klár á öllu og mundi ávallt rétt, einn af
mörgum hæfileikum hennar var að muna alla afmælisdaga og fæðingarár
ættingja og sveitunga. Hún var spurul og fylgdist vel með því sem var að gerast
í sveitinni, vildi fræðast um unga sem aldna og um málefni líðandi stundar.
Hún tók oft mikinn þátt í samræðum í eldhúsinu í Hvammi og varð þar
einnig margs fróðari. Ef gestir gengu til stofu vildi Abba síður fylgja þangað
en kom þó til stofu þegar mikið stóð til. Abba hafði ákveðnar skoðanir á
mönnum og málefnum og lét þær óhikað í ljós. Hún var fastheldin á gamla
tímann og breytingar voru henni lítt að skapi.
Á síðari árum var Abba orðin slæm í fótum og einnig þjáðist hún af
þrálátum hósta, undi hún þá langtímum við útvarpshlustun og prjónaskap.
Þrisvar sinnum fékk Abba vinnuhjúaverðlaun frá Búnaðarfélagi Íslands
Salóme Jónsdóttir og Reynir Steingrímsson.