Húnavaka - 01.05.2011, Page 92

H Ú N A V A K A 90
bls. 185) og þar sem bryggjan og hafnaraðstaðan hafa augljóslega haft mikil
áhrif á skipulagslega þróun þéttbýlisins á Blönduósi er fjallað nokkuð ítarlega
um þau mál hér.
BRYGGJAN VIÐ BOLANÖF, NORÐAN ÁR
Fljótlega eftir löggildingu verslunarstaðarins hófust umræður um
samgöngubætur og strax árið 1877 mun Erlendur í Tungunesi hafa hreyft því
opinberlega að æskilegt væri að gera bryggju við Blönduós og 1892 ritaði
Jóhann G. Möller sýslunefnd Húnavatnssýslu bréf um nauðsyn bryggjugerðar
(Guðrún Jónsdóttir, 1996, bls. 17). Erindi Jóhanns mun hafa fengið ágætar viðtökur
hjá sýslunefnd og svo Alþingi en framkvæmdir við bryggjusmíðina hjá Bolanöf,
norðan óssins, hófust 1894 (Kristján Sveinsson, 2009, bls. 305). Þarna mun í fyrsta
sinn hafa verið ráðstafað opinberu fé til bryggjugerðar á Íslandi en fram að
þess um tíma höfðu kaupmenn sjálfir reist slík mannvirki hver á sínum stað.
Kostnaðinum var skipt á milli ríkisins og sveitarfélagsins og þannig í raun lagð-
ur grunnur að því kerfi sem enn er notað við fjármögnun hafnarframkvæmda
á Íslandi.
Bryggjunni var valinn staður norðan árinnar vegna þess að þar var lítil
klettasnös, Bolanöf, sem veitti lítilsháttar skjól fyrir brimi og ekki síður hafís
(Kristján Sveinsson, 2009, bls. 305). Sama heimild greinir frá því að á fyrstu árum
20. aldarinnar fóru fram margvíslegar endurbætur á bryggjunni, meðal annars
var hún styrkt og lengd og að hún var í daglegu tali Blönduósbúa kölluð
„kaupfélagsbryggjan“ þó að hún væri í eigu sveitarfélagsins. Það mun hafa helgast
af því að það voru fyrst og fremst umsvif Kaupfélagsins norðan árinnar sem
einkenndu notkun hennar.
Mynd 3. Útskipun við bryggjuna utan ár, „Kaupfélagsbryggjuna“. Ljósm.: E. Hemmert.