Húnavaka - 01.05.2011, Qupperneq 148

H Ú N A V A K A 146
SIGRÚN HJÁLMARSDÓTTIR, Kárdalstungu:
Flýttu þér hægt!
Þegar ég fór að keyra bíl sjálf tók ég eftir stórum steini í vegkantinum í neðstu
brekkunni í Vaðlaheiði, Eyjafjarðarmegin, niður á láglendið þar sem
Eyjafjarðará vinnur á sinn hljóðláta hátt með framburði að lengja graslendið
út í pollinn, þann sjó sem Eyjafirði hafði verið úthlutað í mótun landsins. Af
því að þessi steinn var þarna án annarra stórra steina fannst mér líklegast að
jarðýta, sem voru litlar á þessum tímum þegar vegurinn var endurbættur, hefði
fengið hann í uppmokstrinum og ekki ráðið við að fjarlægja hann nema með
mikilli fyrirhöfn. Í vegskurðinum mátti hann ekki vera og því verið settur í
vegkantinn jafnhátt og jarðvegurinn og mölin í kringum steininn. Síðar hafði
kanturinn kringum hann þjappast niður og rótast burtu svo steinninn var
kominn upp úr kantinum með sína vatnsnúnu hlið. Hann vakti athygli mína á
því að ef kæmi bíll á teljandi ferð á steininn mundi það óhjákvæmilega breyta
stefnu bílsins.
Ég var sem oftar að koma úr Vaglaskógi til Akureyrar eitt sunnudagskvöld
og framundan var Vaðlaheiðin með sínar níu kröppu beygjur. Er við komum
vestur yfir heiðina og nálguðumst síðustu brekkuna, með steininum í
vegkantinum, voru bílar stopp í brekkunni. Við stöðvuðum á útskoti á
brekkubrúninni. Fólkið var í hóp hjá tveimur bílum sem tepptu umferðina
Það hvíldi engin þögn yfir brekkunni því þar skömmuðust bílstjórar bílanna. Í
ljós kom að bílar þeirra höfðu lent saman á hliðunum og þeir neituðu að
hreyfa bílana fyrr en lögreglan væri búin að meta allar aðstæður.
Þá voru ekki komnir farsímar og fólkinu fjölgaði eftir því sem fleiri bílar
urðu að stöðva vegna þessa. Mér var sagt að báðir bílarnir væru keyrsluhæfir
en stroknir á hliðunum þar sem þeir komu saman. Bíllinn sem kom upp
brekkuna hafði verið á dálítilli ferð og skoppaði inn af steininum þegar hinn
bíllinn mætti honum og þeir höfðu skollið saman og skrapað hliðarnar hvor
hjá öðrum.
Ekkert gerðist í málunum, nokkrir bílstjórar flautuðu af og til og aðrir
mótmæltu munnlega. Til okkar kom maður okkur málkunnugur og sagði að
það væri meiri vitleysan að tefja fólk svona. Hann sagðist hafa mætt bílum í
þessari brekku þó að hún væri ekki gerð fyrir mætingar, það þyrfti að fara
rólega, ekki síst þegar skyggni væri slæmt og ekki öruggt nema annar bíllinn
stansaði.
Bílstjórinn sem keyrði upp brekkuna sagði að það væri vanhæfur bílstjóri
sem fylgdi ekki þeirri meginreglu að bíða á útskoti eftir bíl sem væri að koma
niður brekkuna á einbreiðum vegi. Hinn bílstjórinn sagðist hafa séð til tveggja