Fréttablaðið - 03.11.2014, Blaðsíða 13

MÁNUDAGUR 3. nóvember 2014 | SKOÐUN | 13
Skógarhlíð 18 • Sími 595 1000
www.heimsferdir.is
B
irt
m
eð
fy
rir
va
ra
u
m
p
re
nt
vi
llu
r.
H
ei
m
sf
er
ð
ir
ás
ki
lja
s
ér
ré
tt
t
il
le
ið
ré
tt
in
g
a
á
sl
ík
u.
A
th
. a
ð
v
er
ð
g
et
ur
b
re
ys
t
án
fy
rir
va
ra
.
Dubai & sigling
um Persaflóann
14.-24. janúar 2015
Dubai – Muscat – Khasab – Abu Dhabi – Dubai
Frá kr. 319.900 á mann í tvíbýli í klefa án glugga.
Spennandi sigling með allt inni-
falið og tækifæri til að skyggn-
ast inn í annan menningarheim
og skynja dulúðina, upplifa
kryddlyktina, ilminn af jasmínolí-
unni, sérkennilega tónlistina og
framandlegan lífstaktinn. Sam-
einuðu Arabísku furstadæm-
in eru sjö talsins og liggja við
strönd Arabíuskagans við aust-
anverðan Persaflóa. Dvalið er 2 nætur í Dubai og siglt þaðan til
Óman en þar er stoppað í höfuðborginni Muscat. Þaðan er siglt til
Khasab sem er lítið friðsælt fiskiþorp. Þá er siglt til Abu Dhabi sem
er höfuðborg furstadæmanna en siglingin endar í Dubai.
Bókaðu fyrir 17. nóvember 2014.
Heimssigling 2016
6. janúar - 25. apríl 2016
Ítalía – Frakkland – Spánn – Grænhöfðaeyjar – Brasilía –
Úrúgvæ – Argentína – Chile – Polynesía – Samoaeyjar –
Nýja-Sjáland – Ástralía – Indland – Dubai – Oman –
Jórdanía – Ísrael – Egyptaland – Sikiley
Frá kr. 1.880.000 á mann í tvíbýli í klefa án glugga
Sannkölluð draumasigling til 38
framandi áfangastaða í 20 lönd-
um með lúxusskipinu Costa
Luminosa. Meðal annars er siglt
til Brasilíu, Argentínu, Úruguay,
Chile, Nýja-Sjálands, Ástralíu,
Indlands, Dubai og Egypta-
lands. Staðir sem flesta dreymir
um að heimsækja að minnsta
kosti einu sinni á lífsleiðinni.
Það er afar þægilegt að innrita sig á 5 stjörnu lúxusskip sem flytur
svo farþega sína heimshorna á milli á meðan þeir njóta alls hins
besta í mat og drykk á leiðinni. Allur aðbúnaður um borð í Costa
Luminosa er einstaklega góður og sannkölluð veisla í mat, drykk
og afþreyingu frá morgni til kvölds. Örfáir klefar í boði.
Bókaðu fyrir 23. nóvember 2014.
E
N
N
E
M
M
/
S
IA
•
N
M
65
22
5
Í DAG
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Á Íslandi er áberandi
gróska í tónlistarlífinu.
Í hverjum mánuði er
haldinn fjöldi tónleika,
sérstaklega á höfuðborg-
arsvæðinu. Tónlistar-
skólar eru afar margir.
Sjálfsagður hlutur þykir
að senda börn í tónlist-
arnám. Slíkt nám getur
borið ríkulegan ávöxt.
Það sannaðist er Björk
Guðmundsdóttir kom
Íslandi á sínum tíma á kort tón-
listarheimsins svo um munaði.
Aðrir hafa fetað í fótspor henn-
ar. Þar á meðal er Sigur Rós
og Of Monsters and Men. Air-
waves-hátíðin vekur líka mikla
athygli og þegar hún er haldin
koma hingað erlendir umboðs-
menn og blaðafólk í leit að
stjörnum morgundagsins.
Íslendingar eru því montn-
ir af tónlistarmenningu sinni.
Í gamla daga höfðum við bara
fornbókmenntirnar til að státa
okkur af og landslagið sem mál-
ararnir okkar kepptust við að
mæra. Nú er það hins vegar að
stórum hluta tónlistarfólkið sem
ber hróður landsins um víðan
völl. Hverjum skyldi það vera að
þakka? Jú, tónlistarkennurum.
Flestir af okkar frægu músík-
öntum lærðu í tónlistarskólum.
Þessir skólar eru því
mikilvæg undirstaða tón-
listar menningarinnar.
Nú eru tónlistarkenn-
arar sem eru innan
Kennarasambandsins í
verkfalli. Sveitarfélög og
ríkið sömdu nýverið við
kennara framhaldsskóla,
grunnskóla og leikskóla.
Við þessa samninga hafa
tónlistarkennarar miðað
svo árum skiptir. Þeir
vilja núna sanngjarna leiðrétt-
ingu á launum sínum til sam-
ræmis við aðrar kennarastéttir.
Þessa kröfu hefur samninga-
nefnd sveitarfélaganna hunsað
síðustu ellefu mánuði.
Að sveitarfélögin skuli ekki
bera meiri virðingu fyrir tón-
listar kennurum er dapurlegt
þegar haft er í huga mikilvægi
tónlistarkennslu. Ímyndum
okkur að það væri ekki tón-
listarkennsla hér. Það þýddi að
aðeins ómenntaðir tónlistar-
menn héldu uppi tónlistarlíf-
inu. Þeir allra metnaðargjörn-
ustu kynnu vinnukonugripin
á gítar, héldu takti á trommu-
settið, gætu glamrað einhverja
hljóma á píanó, spilað á greiðu
og kannski sög í leiðinni. Engin
sinfóníuhljómsveit eða ópera
væri starfandi. Björk, Sigur
Rós, Of Monsters and Men –
hvaða lið er nú það? Orgelleikur
þekktist ekki í jarðarförum eða
brúðkaupum, kirkjutónlist væri
kórsöngur þar sem hver syngi
með sínu nefi. Áhugamannakór-
ar væru til en ekki menntaður
kórstjóri til að stjórna þeim.
Eina tónlistin sem þjóðin hefði
aðgang að væri á erlendum
geisladiskum og Spoti fy. Íslensk
tónlist væri óþekkt fyrirbæri og
íslenskir tónlistarmenn líka.
Hvernig menning væri það?
Þið hjá sveitarfélögunum, hafið
þið hugleitt þetta? Með því að
samþykkja ekki eðlilegar launa-
kröfur tónlistarkennara eruð
þið að stuðla að því að tónlistar-
kennsla verði miklu lakari en
hún hefur áður verið. Við viljum
ekki slíkt samfélag. Við erum
menningarþjóð og þar skiptir
tónlistin gríðarlegu máli. Ekki
eyðileggja hana.
Við erum menningarþjóð
MENNING
Jónas Sen
tónlistarmaður og
gagnrýnandi
➜ Íslendingar eru því
montnir af tónlistarmenn-
ingu sinni. Í gamla daga
höfðum við bara fornbók-
menntirnar til að státa
okkur af og landslagið sem
málararnir okkar kepptust
við að mæra.
Faraó-maurarnir hafa dreift
sér um samfélagið. Þeir eru
litlir, næstum ósýnilegir, fara
um hratt í beinni röð, hver á
eftir öðrum, staðfastir, ein-
huga. Þeir éta allt en sólgnastir
eru þeir í innviði. Þeir breiða
út alls kyns sóttir á ferðum
sínum: sinnuleysi, dáðleysi og
ráðleysi, sundurlyndi og þras-
girni, skammsýni, heimsku og
sérgæsku, ótta og andúð á öðru.
Þeir eru á sjúkrastofunum og
elliheimilunum, í kennslustof-
unum og sambýlunum; þeir eru
á rannsóknarstofunum og þekk-
ingarsetrunum, í söfnunum og
listamannasjóðunum, í eftirlits-
stofnununum og í sjávarbyggð-
unum. Þeir eru í litlu fyrirtækj-
unum og í þjónustustarfseminni
og allri umönnun á vegum hins
opinbera, þeir eru í öllu sem
ekki er í eigu SÍS-herja.
Faraó-maurarnir heita svo
vegna þess að þeir koma skríð-
andi út úr múmíum. Þeir koma
úr gömlum og fúlum kompum.
Þeir skríða upp úr daunillum
grafhýsum dauðra hugmynda
og innan úr múmíum löngu lið-
inna faraóa – kalla sem réðu
einu sinni öllu hér á landi en eru
fyrir löngu orðnir að smyrling-
um sem smjaðurtungur vildar-
manna hafa skapað kringum
þeirra eigin valdasýki og skort á
sjálfsgagnrýni.
Daglega senda gömlu faraó-
arnir okkur sverm af iðandi
maurum sem þramma af stað út
í samfélagið til að éta innviði og
eitra andrúmsloftið.
Það er læknaverkfall
Faraó-maurarnir. Þetta eru víst
einhverjar pöddur sem fundust
á dögunum á Landspítalanum.
Ekki veit ég hvernig stendur á
þessu undarlega nafni en óneit-
anlega hljóta að vakna viss hug-
renningatengsl við múmíur og
draugagang. Við lifum á sér-
kennilegum tímum. Okkur er
sagt að hér sé hagvöxtur og allt
sé jafnvel á uppleið – okkur er
sagt að hér sé uppgangur; okkur
skilst að við höfum það gott. Það
kvað vera svo ódýrt að kaupa
nuddpotta og kók. En aðallega
finnst manni samt eins og við
séum á fleygiferð; við séum á
einhverri leið sem við vitum
ekki hvert liggur en einhvers
staðar þarna í þokunni sé hengi-
flug.
Það er læknaverkfall. Ekki
eru gerðar rannsóknir á sjúku
fólki sem skipt gætu sköpum um
heill þess og hamingju. Ef gröfin
gín ekki beinlínis við þá er ekki
ráðist í aðrar aðgerðir en verk-
fallsaðgerðir. Fólk þjáist. Veikt
fólk fær ekki þá aðhlynningu
sem við ætlumst til að það fái og
það á heimtingu á að fá í landi
þar sem ekki ríkir stríðsástand.
Ríkir kannski stríðsástand? Eru
einhver öfl í stríði við okkur
almenning án þess að við áttum
okkur fyllilega á því?
Læknar fara að minnsta kosti
ekki í verkfall fyrr en í fulla
hnefana. Verkföll eru neyðar-
brauð hjá hópum og það hversu
þau færast í vöxt um þessar
mundir er vitnisburður um það
að sú láglaunastefna (með yfir-
borgunum til útvalinna) sem
áralangt samkomulag hefur ríkt
milli „aðila vinnumarkaðarins“
um að skuli fylgt hér á landi, er
að ganga sér til húðar og almenn
laun þurfa að hækka hér veru-
lega og verð á nauðsynjum að
lækka að sama skapi.
Tónlistarkennarar eru í verk-
falli til að ná eyrum sveitar-
félaganna um þá sjálfsögðu
kröfu að þeir fái sömu laun og
aðrir kennarar og það er svo
sannarlega illt til þess að vita að
börnin fái ekki tónlistarkennslu
sína, og margt í húfi þar hjá
þjóð sem ekki hefur margt til að
vera stolt af um þessar mundir
– en hefur þó tónlistina sína sem
þekkt er víða um heim.
„Talaðu við mig eftir helgi“
Það er hábölvað að tónlistarkenn-
arar séu í verkfalli því að blessuð
börnin verða aldrei aftur á þeim
aldri sem þau eru nú: en lækna-
verkfall er á hinn bóginn óbæri-
legt. Það er stríðsástand.
Ekki fer á milli mála að eitt-
hvað mikið þarf að hafa gengið á
þegar læknar leggja niður störf:
þeir hljóta að líta á núverandi
fjármálafrumvarp sem stór-
kostleg svik við gefin fyrir-
heit þeirra flokka sem nú eru
við stjórnvölinn og lofuðu stór-
felldri uppbyggingu í heil-
brigðismálum, átti raunar að
vera forgangsmál. Fátt fréttist
af byggingarmálum annað en
sigrihrósandi framrás faraó-
mauranna og skætingur hjá tals-
mönnum fjárveitingarnefndar –
og nú loðin loforð um að eitthvað
gerist „á kjörtímabilinu“ sem
er viðkvæði stjórnmálamanna
sambærilegt við: „talaðu við mig
eftir helgi“ hjá iðnaðarmönnum.
Hjá æ fleirum eru teknar að
vakna grunsemdir um að til
standi að láta opinbera heil-
brigðisþjónustu grotna niður til
þess að einkarekin þjónusta geti
tekið við af henni. Ekki dregur
úr þeim grunsemdum að nýlega
var tilkynnt um byggingaráform
um einkaspítala í Kópavogi.
Á meðan eru Faraó-maurarnir
látnir vinna sitt hljóðlausa starf.
Faraó-maurarnir